Μετά την αποδοχή όλων των απαιτήσεων της τρόικας, η συγκυβέρνηση έχει ευκολότερο δρόμο μπροστά της;
Η κυβέρνηση ακολουθεί πιστά την πολιτική την οποία πιστεύει. Δεν αποδέχθηκε κάτι με το οποίο διαφωνεί. Το αν αυτός ο δρόμος θα είναι εύκολος δεν εξαρτάται από τη «διαπραγμάτευση» με την τρόικα αλλά από τις αντιστάσεις των λαϊκών τάξεων που οδηγούνται στην αναξιοπρέπεια και την εξαθλίωση.
ΝΔ, ΠαΣοΚ και ΔημΑρ δεν φαίνεται να πλήττονται από την πολιτική που ακολουθούν. Πώς το εξηγείς;
Η τρίτη μνημονιακή κυβέρνηση επιχειρεί να επέμβει δυναμικά ώστε να αναχαιτίσει την αλλαγή του κοινωνικού συσχετισμού δύναμης που προκαλεί η πολιτική της. Η στρατηγική της έντασης επιχειρεί να διχάσει το λαό και να στρέψει συντηρητικά τμήματα των λαϊκών τάξεων εναντίον της αριστεράς και των αγωνιζόμενων τμημάτων. Στο βωμό αυτό θυσιάζονται η δημοκρατική θεσμική συγκρότηση, αξίες που διέπουν κάθε στοιχειωδώς πολιτισμένη κοινωνία και προωθείται η αυταρχική διακυβέρνηση, η κατάλυση του κράτους δικαίου και ο κοινωνικός κανιβαλισμός. Φαίνεται ότι αυτή η πολιτική φέρνει αποτελέσματα προς το παρόν.
Υπαρξιακές επιλογές
Αυτό συνδέεται και με την αξιοπιστία της αντιπολίτευσης;
Ο ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ δεν έχει διαμορφώσει μια στρατηγική λαϊκής ενότητας που θα υπερβαίνει αποτελεσματικά τον επιχειρούμενο διχασμό. Η αξιοπιστία του ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ δεν σημαίνει για όλους το ίδιο πράγμα. Από τη στιγμή που διανύουμε ιστορικές και εξαιρετικά επικίνδυνες στιγμές και κινούμαστε σε αχαρτογράφητο και διαρκώς μεταβαλλόμενο έδαφος είναι λογικό η κυβερνητική πρόταση ή η κεντρικοπολιτική αντιπαράθεση να εμφανίζει αδυναμίες. Το κρίσιμο κατά τη γνώμη μου είναι η αξιοπιστία απέναντι στις λαϊκές τάξεις. Ζούμε σε εκείνες τις σπάνιες στιγμές στην ιστορία όπου το κατεπείγον της απάντησης σε καθημερινά αδιέξοδα επιβίωσης βραχυκυκλώνεται με υπαρξιακά ζητήματα και θεμελιακές λογικές και επιλογές. Ο ΣυΡιζΑ-ΕΚΜ πρέπει να βρει τον τρόπο να μιλήσει μια άλλη γλώσσα, πιο συναισθηματική, πιο αξιακή, πιο ιστορική ώστε να αξιοποιήσει το εν λόγω βραχυκύκλωμα. Να δείξει ότι αναγνωρίζει αυτό που ψυχανεμίζονται οι λαϊκές τάξεις ότι βρισκόμαστε μπροστά σε υπαρξιακές επιλογές, ότι καλούμαστε να υπερασπιστούμε θεμελιακές αξίες και ανάγκες. Να ξεφύγει, δηλαδή, από τη μιζέρια και την παρακμή της τρέχουσας πολιτικής αντιπαράθεσης. Έννοιες όπως η δημοκρατία και η αξιοπρέπεια θα μπορούσαν να διαμορφώσουν έναν αξιακό - πολιτικό - προγραμματικό καμβά που θα ενώσει το λαό (συντηρητικά και προοδευτικά τμήματα), ώστε να διαμορφωθούν οι κοινωνικές συνθήκες ανατροπής της κυβέρνησης.
Οι δηλώσεις του Αντ. Σαμαρά προαναγγέλλουν εκλογές; Πιέζεται; Γνωρίζει ότι έρχονται δυσμενέστερες για τη συγκυβέρνηση εξελίξεις και πιθανόν να επιδιώξει εκλογές;
Ο κ. Σαμαράς ανήκει σε ένα πολιτικό προσωπικό που οφείλει πανευρωπαϊκά να αλλάξει την κοινωνία θεσμοποιώντας την κοινωνική βαρβαρότητα. Προφανώς θα έχει δυσκολίες, οι εξελίξεις δεν θα είναι ευνοϊκές γι’ αυτόν και την κυβέρνηση. Όμως, η ισχύς των οικονομικών συμφερόντων και η ιδεολογική αφοσίωση στη λογική του ανταγωνισμού και του κέρδους τον καθιστούν αναλώσιμο. Ο κ. Σαμαράς θα πάει μέχρι εκεί που του επιτρέψουμε, δεν θα κάνει πίσω χωρίς τον λαό στους δρόμους. Τις εκλογές θα τις επιβάλλουν οι λαϊκές τάξεις και η αριστερά όταν καταφέρουν να γίνουν πιο αποτελεσματικοί.
Ευρωπαϊκή η σύγκρουση
Ένα από τα κύρια στοιχεία της πολιτικής του ΣυΡιζΑ είναι η συμμαχία των χωρών του Νότου και των εργαζομένων του Βορρά. Δεν βλέπουμε, όμως, ούτε ανταπόκριση από πολιτικές δυνάμεις αυτών των χωρών αλλά και ούτε κάποια συγκεκριμένη πρωτοβουλία του ΣυΡιζΑ.
Η πολιτική στρατηγική δεν επιβάλλεται από το τι «φαίνεται» εφικτό αλλά από το τι δυνατότητες εγκυμονεί η συγκυρία λαμβάνοντας υπόψη κοινωνικές διεργασίες που δεν είναι πάντοτε «ορατές», αλλά και γεωπολιτικές και άλλες παραμέτρους απαραίτητες για μια σοβαρή στρατηγική. Δεν υπάρχει σωτηρία για ένα λαό αν οι υπόλοιποι γύρω του καταστραφούν, δεν υπάρχει προοπτική για τους ευρωπαϊκούς λαούς αν στον 21ο αιώνα ο καθένας πορευθεί μόνος του εν μέσω γεωπολιτικής αστάθειας και σύγκρουσης. Όπως και το νεοφιλελεύθερο πολιτικό και οικονομικό μπλοκ, οι ευρωπαϊκοί λαοί οφείλουν να νικήσουν σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Η σύγκρουση είναι ευρωπαϊκή ανεξάρτητα του τι πιστεύουμε ή τι νομίζουμε ότι μας βολεύει και χωρίς αυτό να αποκλείει ελιγμούς και αναγκαστική αναζήτηση άλλων δρόμων για την κοινή πάντα πορεία των ευρωπαϊκών λαών. Επίσης, σας θυμίζω ότι όταν το Ιούλιο του 2011, αμέσως μετά το κίνημα των πλατειών, ο ΣΥΡΙΖΑ ένα κόμμα του 4% αποφάσιζε ότι θα δουλέψει για έναν νέο κοινωνικό και πολιτικό συνασπισμό εξουσίας, σε όλους φαινόταν υπερφίαλο. Όμως η αριστερά δεν πρέπει να σχεδιάζει τι θα μπορούσε «δημοσιογραφικά» να γίνει αλλά τι πρέπει και μπορεί να γίνει στη βάση μιας πιο εμβριθούς ανάλυσης. Γιατί αυτό που είναι κοινωνική ανάγκη δημιουργεί κοινωνική κίνηση που δεν φαίνεται.
Εκκωφαντική υστέρηση
Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των τελευταίων δημοσκοπήσεων δεν είναι και τόσο ευνοϊκά για τον ΣυΡιζΑ. Η πλειοψηφία κρίνει ότι τα πράγματα πάνε σε λάθος κατεύθυνση αλλά δεν θέλει εκλογές, ενώ τρεις στους τέσσερις δεν πιστεύει ότι ο ΣυΡιζΑ θα μπορέσει να εφαρμόσει το πρόγραμμά του…
Αναμενόμενες απαντήσεις σε μια περίοδο όπου η κοινωνική αντίσταση βρίσκεται σε κάμψη, ο διχασμός σε εξέλιξη και η απόγνωση από τη συνεχιζόμενη καταστροφή διευρύνεται. Η παραίτηση και η απαισιοδοξία είναι ο καλύτερος σύμμαχος της κυβέρνησης. Η άλλη γλώσσα και η αξιοποίηση του βραχυκυκλώματος που ανέφερα πιο πάνω μπορεί να αλλάξουν αυτό το κλίμα.
Το ποσοστό όσων δεν μετέχουν σε καμία διαδήλωση / συγκέντρωση αυξάνεται -85% από 78% τον Μάρτιο- σύμφωνα με την Public Issue. Πού οφείλεται;
Ο ελληνικός λαός είναι ήδη πέρα από την οργή και τον θυμό. Αναπτύσσονται δύο τάσεις. Η μια είναι ότι αυτή η πραγματικότητα παγιώνεται και άρα με ατομικό τρόπο επιχειρώ να ζήσω όπως όπως. Η άλλη είναι αυτή που αντιλαμβάνεται ότι η αναχαίτιση της καταστροφής είναι ζήτημα συνολικής πολιτικής ανατροπής με θετικό όμως περιεχόμενο: απαιτείται το «ξεκλείδωμα» των δυνατοτήτων των λαϊκών τάξεων και ιδιαίτερα του επιστημονικού δυναμικού που περιθωριοποιείται ή εκδιώκεται ώστε να μπορέσει η κοινωνία να εμπνευστεί και να ανασύρει όλες τους πόρους και τις δυνάμεις που διαθέτει για να ανασυγκροτηθεί με όρους δημοκρατίας και αξιοπρέπειας. Η αριστερά και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ υστερούν εκκωφαντικά στην ανάταση της αυτοπεποίθησης και του φρονήματος των λαϊκών τάξεων στη βάση της αξιοποίησης των υπαρκτών δυνατοτήτων τους.
Μήπως αποτελεί τροχοπέδη η κοινοβουλευτική ενασχόληση του ΣυΡιζΑ;
Νομίζω ότι τροχοπέδη είναι οτιδήποτε δεν κατανοείται και δεν σχεδιάζεται ενταγμένο μέσα σε μια πολύ πιο ευρεία αξιακή - ιστορική στρατηγική όπως αυτή που ανέφερα παραπάνω.
Η εκλογή Κουτσούμπα
Ο Δ. Κουτσούμπας είναι ο νέος γραμματέας του ΚΚΕ. Η άποψή του για συνεργασία με τον ΣυΡιζΑ γνωστή: «Καμιά συνεργασία με τους οπορτουνιστές που διέσπασαν το κόμμα». Πώς αυτό θα επηρεάσει την πολιτική του ΣυΡιζΑ;
Η τεράστια μάζα των ελλήνων αριστερών ποτέ δεν έλειψαν από την πρώτη γραμμή των αγώνων αυτού του λαού. Μιλάω για αγώνες με τεράστιο κόστος που έμοιαζαν και εν πολλοίς ήταν για μεγάλο διάστημα χωρίς καμιά προοπτική και ελπίδα. Το φρόνημα της υπεράσπισης της αξιοπρέπειας, της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας αλλά και άλλων αξιών ποτέ δεν πτοήθηκε από το πόσο «πιθανό» είναι να κερδίσουμε ή τι «κόστος» θα έχουμε. Είμαι σίγουρος ότι η τεράστια πλειοψηφία των Ελλήνων αριστερών θα ακολουθήσει αργά ή γρήγορα τα χνάρια των προγόνων μας. Η ηγεσία του ΚΚΕ είναι περαστική όπως όλες οι ηγεσίες. Αυτό που γράφει την ιστορία της αριστεράς είναι το φρόνημα του λαού της αριστεράς. Και αυτή η ιστορία με κάνει αισιόδοξο.
* Ο Ανδρέας Καρίτζης είναι μέλος της Κ.Ε. του ΣΥΡΙΖΑ, συντονιστής της Επιτροπής Πολιτικού Σχεδιασμού και υπεύθυνος της Ομάδας Πολιτικής Τεκμηρίωσης του ΣυΡιζΑ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου