Ανακωχή και καραντίνα, του Ηλία Ιωακείμογλου

Η θέση των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι καθόλου εύκολη. Καταρχάς, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε το πείραμα της προγραμματισμένης και άνωθεν σχεδιασμένης ανασυγκρότησης μιας αναπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας με δημοκρατικούς θεσμούς, έτσι ώστε αυτή να μεταβεί σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης της εργασίας που δεν θα έφερε πλέον στους κόλπους του ούτε τα παλιά εργασιακά δικαιώματα, ούτε καν

H διαπραγμάτευση ξεκίνησε. Του Πέτρου Σταύρου

Πού ήμασταν, πού είμαστε και πού πηγαίνουμε 

Δυο βδομάδες μετά τις εκλογές, και ενώ η προεκλογική καμπάνια της Ν.Δ. έχει, επικοινωνιακά και πολιτικά, καταρρεύσει, μπορούμε να της αναγνωρίσουμε ένα στοιχείο. Ένα στοιχείο, στο οποίο επέμενε, αν και το απολυτοποιούσε και το δαιμονοποιούσε, με τη μορφή αισθητικά και πολιτικά αποκρουστικών σποτ. Κι αυτό είναι ότι στον σύγχρονο καπιταλισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου (όπου το «ατύχημα» δεν είναι προϊόν της τύχης, αλλά τάση εξέλιξης των πολιτικών αποφάσεων που έχουν προηγηθεί και αναπτυχθεί σε ένα περιβάλλον

Η απόφαση της ΕΚΤ: σταθερός βηματισμός σε τεντωμένο σχοινί, του Πέτρου Σταύρου

Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να μην δέχεται ελληνικό δημόσιο χρέος ως εγγύηση, ενώ συνεχίζει και δέχεται ως εγγύηση κάθε τι άλλο που δεν αποτελεί δημόσιο χρέος, είναι μια απόφαση που καταδεικνύει τρία πράγματα:
Πρώτον: Η ΕΚΤ λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιδιώκει την απομόνωση του ελληνικού και του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος από τις

Ποιος φοβάται την αύξηση του κατώτατου μισθού, του Ηλία Ιωακείμογλου

Η κυβέρνηση θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ με νομοθετική ρύθμιση, ακριβώς όπως η προηγούμενη κυβέρνηση τον μείωσε στα 586 ευρώ. Όταν ο κατώτατος μισθός μεταβάλλεται, ολόκληρη η μισθολογική κλίμακα τείνει να μετατραπεί, ώστε να διατηρούνται λίγο-πολύ σταθερές οι αναλογίες κατά τις οποίες αμείβονται οι διαφορετικές μερίδες μισθωτών όπως αυτές διαμορφώνονται από τις γνώσεις και τις δεξιότητες, τη θέση εργασίας, τα χαρακτηριστικά της επιχείρησης και του κλάδου

Πώς να μειώσουμε την ανεργία;, του Ηλία Ιωακείμογλου

Γιατί δεν είναι εφικτή η ουσιαστική μείωση της ανεργίας χωρίς πολιτικές που θα μειώνουν δραστικά τα υψηλά περιθώρια κέρδους του κεφαλαίου

Μία τραπεζική χώρα. Του Χρίστου Χαραλαμπόπουλου

«Λες και το βασικό καθήκον του κράτους είναι να εθνικοποιεί, να μοιράζει σε όλους εμάς τις ζημιές που υφίστανται οι κερδοσκόποι» 

Για τον Κώδικα Δεοντολογίας των Τραπεζών (και όχι μόνο), της Αναστασίας Ματσούκα

Στις 31 Δεκεμβρίου τίθεται και επίσημα σε εφαρμογή ο Κώδικας Δεοντολογίας των Τραπεζών (ΚΔΤ), ο καταστατικός χάρτης που έχει εκδοθεί από την Τράπεζα της Ελλάδος, και αφορά τον τρόπο διαχείρισης των καθυστερούμενων και των μη εξυπηρετούμενων οφειλών από τα τραπεζικά ιδρύματα. Με την εξελιξη αυτή, εγκαινιάζεται μια νέα στρατηγική διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους στη χώρα μας, όπως αποδεικνύεται από το περιεχόμενο και την κατεύθυνση του ΚΔΤ.

Το κεφάλαιο επιστρέφει στη γη (από την οποία δεν έφυγε ποτέ)

Η κυβέρνηση της Αριστεράς πρέπει να ανακτήσει τη δημόσια γη και να προσπαθήσεινα τη μετεξελίξει σε κοινή κτήση

συνέντευξη του Κωστη Χατζημιχαλη στη Μαρία Καλαντζοπούλου
Με την ευκαιρία του βιβλίου του «Κρίση χρέους και υφαρπαγή γης» στη σειρά Ριζοσπαστική σκέψη, που μόλις κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις ΚΨΜ

Προϋπολογισμός 2015: Πιστός στις επιταγές του Μνημονίου, του Ευκλείδη Τσακαλώτου

Με τον προϋπολογισμό του 2015 η κυβέρνηση προβλέπει ότι η φετινή σταθεροποίηση (αύξηση του ΑΕΠ κατά 0,6%) θα μετατραπεί σε ισχυρή ανάπτυξη, καθώς το 2015 το ΑΕΠ θα αυξηθεί κατά 2,9%. Ατμομηχανές της ανάπτυξης αναμένεται να είναι οι επενδύσεις και οι εξαγωγές.
Σε σχέση με τις επενδύσεις, η κυβέρνηση αναθεώρησε, όπως συνέβαινε και τα προηγούμενα χρόνια, τις προβλέψεις προς τα κάτω για το 2014 – αντί για αύξηση κατά 5,3% αναμένεται τελικά να αυξηθούν κατά 1%. Εύλογα, λοιπόν, μπορεί κανείς να έχει επιφυλάξεις για το 2015, όπου προβλέπεται αύξηση των

Στην κόλαση των «παραδείσων»

του Πέτρου Σταύρου

Πέρα από τις πρώτες «οργισμένες» αντιδράσεις κρατών, κομμάτων και μέσων ενημέρωσης για το σκάνδαλο του φορολογικού «παραδείσου» του Λουξεμβούργου, πώς προχωράμε; Τι προτείνεται για την αντιμετώπιση του φαινομένου πέρα από τα αυτονόητα, όπως η αναγκαιότητα της φορολογικής εναρμόνισης των κρατών της ευρωζώνης; Τα ερωτήματα δεν έχουν τελειωμό. Γιατί δεν τιμωρείται και το Λουξεμβούργο όπως η Κύπρος; Γιατί η φορολογική εναρμόνιση της Ε.Ε. δεν προχωρά και σε θέματα φορολόγησης επιχειρήσεων, αλλά παραμένει μόνο σε αυτά του ΦΠΑ; Τι αποτελέσματα θα είχε η «τιμωρία» του Λουξεμβούργου; Ποια κράτη μετατρέπονται σε φορολογικούς «παραδείσους» και

Κύμα απο-ιδιωτικοποιήσεων

Της Χριστίνας Πάντζου

Χρειάστηκαν πολλών ετών κινητοποιήσεις, αλλά στέφθηκαν με επιτυχία. Ο Δήμος του Αμβούργου, η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Γερμανίας, συμφώνησε κατ’ αρχάς με τη σουηδική πολυεθνική Vattenfall και τη γερμανική E.Οn να επαναγοράσει τα δίκτυα ηλεκτρισμού που διαχειρίζονταν έναντι 400 εκατ. ευρώ, αποκτώντας έτσι το 100% των μετοχών της εταιρείας (από το 25,1% που κατείχε). Την ίδια τύχη αναμένεται να έχει και το αέριο το 2015,

Πέρα από την ανάπτυξη

Αναζητώντας τα εργαλεία της Αριστεράς για την ανασυγκρότηση της οικονομίας
του Γιάννη Μάργαρη και της Έλενας Παπαδοπούλου

«Οι πολιτικοί της ευρωζώνης βρίσκονται αντιμέτωποι με τρεις επιλογές: να προχωρήσουν σε πολιτική ένωση, να αποδεχτούν το καθεστώς μιας χρόνιας στασιμότητας, να διαλύσουν την ΟΝΕ. Έχοντας αποκλείσει την πρώτη επιλογή, δύο είναι τα πιθανά ενδεχόμενα: ύφεση και αποτυχία. Ή και τα δύο διαδοχικά». Αυτά έγραφε, πριν δύο εβδομάδες, ο Wolfgang Munchau στους Financial Times, ενδεικτικά για το πώς το πρόσφατο «μίνι κραχ» άνοιξε ξανά τη συζήτηση

Τεστ για το στρες ή στρες για τα τεστ;

Του Νίκου Σαραντάκου

Βέβαια, το τηλεγράφημα του πρακτορείου Reuters έλεγε ότι three Greek banks failed the stress test, ενώ η αντίστοιχη είδηση στους ελληνικούς ειδησεογραφικούς ιστότοπους είχε τίτλο «Περνούν τα στρες τεστ οι ελληνικές τράπεζες», πράγμα που διά γυμνού οφθαλμού φαίνεται μεταφραστική ανακολουθία, αλλά ίσως στη χρηματοπιστωτική ορολογία το fail να σημαίνει επιτυγχάνω. Πάντως, την επόμενη μέρα στο χρηματιστήριο οι μετοχές των τραπεζών κατρακύλησαν, πράγμα που σημαίνει ότι οι «αγορές» έδωσαν άλλη ερμηνεία απ’ ό,τι τα μέσα ενημέρωσης.
Τελικά μάθαμε ότι ναι μεν κόπηκαν οι ελληνικές τράπεζες αλλά είναι σαν να μην κόπηκαν (όπως θα έλεγε ο γέροντας Παΐσιος). Έτσι κι αλλιώς, το γεγονός είναι ότι τα στρες τεστ, ή τεστ αντοχής επί το ημιελληνικότερον, ακούστηκαν πολύ τις

Unilever: Από τους σκλάβους του Κογκό στην Ελλάδα

Ποια είναι η εταιρεία στην οποία χαρίσαμε επτά εκατομμύρια ευρώ;

Τον αγαπά - Δεν τον αγαπά (ή Eurobank, Πειραιώς, Εθνική απέτυχαν στα Stress Tests) - Upd

Την άνοιξη ο αδελφός της γυναίκας μου, ο Τηλέμαχος, είχε πιάσει μια μαργαρίτα και την μάδαγε προκειμένου να δει αν η κοπέλα του τον αγαπά. Φτάνοντας προς το τέλος και συνειδητοποιώντας ότι η μαργαρίτα θα τελείωνε στο «δε με αγαπά» σταμάτησε στο προτελευταίο πέταλο και με χαρά ανακοίνωσε ότι «με αγαπά, και περισσεύει και ένα». Κάπως έτσι, πανηγυρικά, μας ανακοινώνουν σήμερα τα ΜΜΕ ότι οι ελληνικές τράπεζες απέτυχαν στα Stress Tests.

Η στρατηγική του πολιτικού φόβου

Πως η «θρησκεία των αγορών», εμποτισμένη από τον γερμανικό προτεσταντισμό, επιβάλλεται επί των χωρών - μελών της ευρωζώνης ως «πολιτική» στη θέση της πολιτικής

 

Του Νίκου Τσαγκρή

Ας δούμε αυτό το κωμικοτραγικό επεισόδιο (την παταγώδη άρνηση των «αγορών» να δεχτούν ξανά στην… μεγάλη χρηματοπιστωτική οικογένεια το θλιβερό κυβερνητικό δίδυμο) στη μεταφυσική του διάσταση: οι δύο άσωτοι αδελφοί (Σαμαράς – Βενιζέλος) υπέβαλαν εαυτούς και… αλλήλους σε οδυνηρές θυσίες και τιμωρίες και, όταν ήλθε το πλήρωμα του χρόνου, αποφάσισαν να επιζητήσουν τη συμπόνια – των «αγορών», την «αγάπη του πατέρα». Να σωθούν…

«Η “ελευθερία του κεφαλαίου” οδηγεί στον “πόλεμο”»

ΜΑΟΥΡΙΤΣΙΟ ΛΑΤΣΑΡΑΤΟ, Ιταλός φιλόσοφος

Ο Λατσαράτο τονίζει ότι ο χρηματοπιστωτικός καπιταλισμός όχι μόνο οδήγησε στην κρίση, αλλά και επιχειρεί να ενοχοποιήσει όσους στην πραγματικότητα δεν φέρουν καμία ευθύνη γι’ αυτήν. «Tο κεφάλαιο αποτελεί μια σχέση εξουσίας» και η «οικονομία» δεν είναι ένα οικονομικό, αλλά πολιτικό, πρόβλημα, σημειώνει.

Συνέντευξη στον Τάσο Τσακίρογλου – Μετάφραση: Δημήτρης Φαναριώτης

• Στο βιβλίο σας «Η κατασκευή του χρεωμένου ανθρώπου» υποστηρίζετε ότι πάνω απ’ όλα το χρέος είναι μια πολιτική κατασκευή και ότι η σχέση πιστωτή/οφειλέτη είναι η βασική κοινωνική σχέση στις δυτικές κοινωνίες. Τι ακριβώς εννοείτε;

Κομμουνισμός, που σημαίνει μετάβαση, του Χρ. Λάσκου και του Ευκλ. Τσακαλώτου

Το σύνολο της κοινωνικής ζωής είναι ουσιωδώς πρακτικό. Όλα τα μυστήρια που οδηγούν τη θεωρία στο μυστικισμό βρίσκουν την ορθολογική τους λύση στην ανθρώπινη πρακτική και στην κατανόηση αυτής της πρακτικής

Καρλ Μαρξ, 8η Θέση για τον Φόιερμπαχ

Ποιος φταίει για την κατάρρευση; Το ελληνικό Χρηματιστήριο και η ευρωζώνη σε ζώνες επιρροής

Tου Πέτρου Σταύρου

Αν μας δείχνει κάτι καινούργιο η πρόσφατη ευρωπαϊκή κρίση, αυτό είναι ότι η ευρωζώνη έχει χωριστεί σε ζώνες επιρροής μεταξύ του οικονομικά ισχυρότερου κράτους της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Γερμανίας, και του σημαντικότερου ανεξάρτητου θεσμού και ιδιοκτήτη του ευρώ, της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας (ΕΚΤ).
Οι πρόσφατες εξελίξεις, με την κατάρρευση του δείκτη του Χρηματιστηρίου Αθηνών και την ξαφνική άνοδο των επιτοκίων των ομολόγων, έχουν την αφετηρία τους στην ανακοίνωση του προέδρου της ΕΚΤ, Μ. Ντράγκι, στο Τζάκσον Χωλ περί ενός είδους ευρωπαϊκής «ποσοτικής χαλάρωσης»[1] — με την απαραίτητη όμως δημοσιονομική

Ευκλ. Τσακαλώτος: Σηκώνουμε το γάντι, κ. Βορίδη