Σάββατο 31 Ιανουαρίου 2015

Πώς να μειώσουμε την ανεργία;, του Ηλία Ιωακείμογλου

Γιατί δεν είναι εφικτή η ουσιαστική μείωση της ανεργίας χωρίς πολιτικές που θα μειώνουν δραστικά τα υψηλά περιθώρια κέρδους του κεφαλαίου

Πέμπτη 8 Ιανουαρίου 2015

Charlie Hebdo, του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Από χτες το μεσημέρι, η Ευρώπη που υπερασπίζεται τη ζωή, τη δημοκρατία και την ελευθερία του λόγου, μετρά δώδεκα νεκρούς από μια απεχθή τρομοκρατική ενέργεια τζιχαντιστών: αυτή η Ευρώπη δεν μπορεί παρά να εξοργίζεται και να πενθεί. Την ίδια στιγμή, η Ευρώπη του μίσους για τον φτωχό και τον ξένο, αυτή που βιαζόταν να χρεώσει ακόμα και τη σφαγή της Ουτόγια σε «ισλαμιστές», από χτες πανηγυρίζει ότι δικαιώνεται. Είναι γι” αυτό που δεν αρκεί απλώς να πενθούμε.

Από την κατάσχεση στην κατάκτηση της δημοκρατίας

Του Μιχάλη Βακαλούλη*

Η επίσπευση της προεδρικής εκλογής πυροδότησε μια συντονισμένη επίθεση κινδυνολογίας. Οι επίδοξοι «σωτήρες» της χώρας εμφανίζονται σαν εγγυητές και θεματοφύλακες της πολιτικής σταθερότητας. Η αναβάπτιση της λαϊκής εντολής και η αλλαγή κυβερνητικής πλεύσης που κυοφορείται, κατ’ αυτούς, θα οδηγήσουν οριστικά τη χώρα στη χρεοκοπία και στην παραδειγματική έξωση από

Όταν η Γαλλία εξόπλιζε ισλαμιστές μαχητές

Αρκετοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι σε όλο τον κόσμο έσπευσαν για άλλη μια φορά να συνδέσουν το σύνολο του ισλαμικού κόσμου με την τρομοκρατία, με αφορμή την αποτρόπαια τρομοκρατική επίθεση στο Παρίσι, η οποία σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες πραγματοποιήθηκε από ισλαμιστές.
Αυτό που θα μπορούσαν να έχουν κάνει με μεγαλύτερη ευκολία, όμως, θα ήταν να συνδέσουν τον Γάλλο πρωθυπουργό Ολάντ με ακραίες ισλαμικές ομάδες, από τις οποίες ξεπήδησε ακόμη και το κράτος του Ισλάμ.

Το «μέιλ Χαρδούβελη» και το μίσος για τον κόσμο της εργασίας, του Χρήστου Σίμου

H κατάργηση του συνδικαλιστικού νόμου που περιλαμβάνεται στο «μέιλ Χαρδούβελη» είναι το μέτρο που προτάσσουν ως «θετικό για τη χώρα» μια σειρά κορυφαίων στελεχών της ΝΔ, όταν αναγκάζονται να τοποθετηθούν επί του διακυβεύματος των επερχόμενων εκλογών στα τηλεπαράθυρα. Δυσκολευόμενοι να εξηγήσουν προεκλογικά στα λαϊκά στρώματα πόσο «χρήσιμη μεταρρύθμιση» είναι η αύξηση του ΦΠΑ στα φάρμακα, χτυπάνε ευθέως τον εχθρό που μισούν πιο θανάσιμα από όλους: τον –οργανωμένο- κόσμο της εργασίας.
Το συνδικαλιστικό κίνημα της χώρας βρέθηκε πλήρως εξουδετερωμένο μπροστά στην κρίσιμη μάχη της μνημονιακής περιόδου. Είχαν φροντίσει γι’ αυτό προ πολλού το ΠΑΣΟΚ και η Νέα Δημοκρατία, καταφέρνοντας να το ελέγξουν πλήρως, να το

Ο ΣΥΡΙΖΑ και οι άλλοι

Του Χρήστου Λάσκου*

Η συζήτηση περί συμμαχιών του ΣΥΡΙΖΑ έχει, ήδη εδώ και δυόμισι χρόνια, προσδιοριστεί από δύο διαφορετικές διαδρομές. Η μία πολύ συχνά γίνεται υπό το κράτος της πίεσης των αντιπάλων, οι οποίοι επιχειρούν να δείξουν πως το κόμμα είναι ανάδελφο και απομονωμένο και εξ αυτού αδύναμο να διαμορφώσει μια πραγματικά νικηφόρα πορεία. Η άλλη πηγάζει από έναν γόνιμο προβληματισμό σχετικά με τους κοινωνικούς όρους έκφρασης της μεγάλης

Δευτέρα 5 Ιανουαρίου 2015

Τι να κάνουμε;

Διαπλάθοντας την κοινωνία και εμάς
Του Μάκη Κουζέλη
Ένας παλιομοδίτικος τίτλος για το ξεκίνημα μιας χρονιάς που φέρνει, ελπίζουμε, το απολύτως καινούργιο. Της χρονιάς που υπόσχεται να αναχαιτίσει την καταιγίδα της αδιάκοπης επανάληψης, αυτού του σωρού ερειπίων που μας παρουσιάζουν σαν πρόοδο. Της χρονιάς που υποσχεθήκαμε να κινήσουμε, να της δώσουμε περιεχόμενο, να την αποσπάσουμε από τη διαδοχή χαμένων μαχών, εικόνων του παρελθόντος. Το 2015 το παρόν επιστρέφει.
Ένας τίτλος συνδεδεμένος με κοσμογονικές ανατροπές από τις οποίες μας χωρίζει ένας αιώνας. Και μια αναφορά, το «απολύτως καινούργιο», εκτός μέτρου, ανεδαφική. Εκεί ακριβώς, εκτός συμβατικά μετρημένου τόπου και χρόνου, φαίνεται πως μας θέτει η προοπτική που κοροϊδευτικά ή και αυτοειρωνικά ακούμε γύρω

Ή δουλειά ή ξύλο την Κυριακή, της Καλλιόπης Ποντζουκίδου-Παναρέτου

Ήταν την Άνοιξη του 2014, τότε που ο Σύλλογος Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής είχε χρησιμοποιήσει την περίφημη φράση του Βάλτερ Μπένγιαμιν για να περιγράψει τις εργασιακές συνθήκες στο βιβλιοπωλείο Ιανός, με αφορμή την απόφαση της εργοδοσίας να φορέσει τα «σκάνερς της αναξιοπρέπειας», όπως ονομάστηκαν, στους εργαζόμενούς και τις εργαζόμενές της. Την Κυριακή 28/12, ημέρα απεργίας στον κλάδο του βιβλίου, η εν λόγω επιχείρηση έσπευσε να επιβεβαιώσει με το παραπάνω ότι ως «αλυσίδα πολιτισμού» δεν μπορεί παρά να είναι και αλυσίδα βαρβαρότητας.
Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν, το ξύλο, τα χημικά, οι συλλήψεις και τα ΜΑΤ, με φόντο την επιγραφή «αλυσίδα πολιτισμού», μιλάνε από

Πέμπτη 1 Ιανουαρίου 2015

«Ουδεμία επίπτωση στα οικονομικά της Εταιρείας»…Tου Στρατή Μπουρνάζου

«Δεδομένου ότι το πλοίο δεν αποτελεί περιουσιακό στοιχείο της Εταιρείας και ότι η Εταιρεία στο πλαίσιο της ως άνω ναύλωσης έχει προβεί σε πλήρη ασφαλιστική κάλυψη, εκτιμάται ότι δεν θα επέλθει σημαντική επίπτωση στα οικονομικά αποτελέσματα της Εταιρείας».
Όσο κι αν είναι απίστευτο, όσο κι αν μοιάζει κακόηθες αστείο, το παράθεμα είναι απολύτως ακριβές. Είναι κομμάτι του δελτίου Τύπου της ΑΝΕΚ «προς το επενδυτικό κοινό» για το Norman Atlantic, με ημερομηνία 29.12.2014. Παραπάνω, το ίδιο δελτίο Τύπου μας ενημερώνει ότι «στο ως άνω πλοίο είχαν διενεργηθεί όλες οι

Συγκέντρωση αλληλεγγύης έξω από τις φυλακές Κορυδαλλού 31/12/2014

Λαμογιστάν... τέλος!Του Γιώργου Κυρίτση

Ο χρόνος που μεσολαβεί από τη στιγμή που κάποιος από τον ΣΥΡΙΖΑ θα αναφέρει ότι η κυβέρνηση της Αριστεράς θα φορολογήσει τον μεγάλο πλούτο, μέχρι να πέσουν πέντε επάνω του να τον φάνε ουρλιάζοντας “πείτε μας πού τοποθετείτε τον μεγάλο πλούτο”, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένας νέος ακριβέστερος ορισμός του dt. Σήμερα που η τεχνολογία έχει αφήσει πίσω της την αναλογική εποχή, η ταχύτητα με την οποία πάλλονται οι φωνητικές χορδές και τεντώνονται οι φλέβες στο λαιμό των αγανακτισμένων από μια τέτοια ανήκουστη θέση

Τις ζωές μας πίσω, του Πάνου Χριστοδούλου

Στις 29 Δεκέμβρη ανατράπηκε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-ΝΔ, γεγονός το οποίο σε πολλούς και πολλές προκάλεσε χαρά και συγκίνηση. Όχι μόνο γι” αυτό που έρχεται, αλλά κυρίως γι” αυτό που προηγήθηκε. Τρία χρόνια μέσα στα οποία είδαμε τα όνειρά μας αρχικά και τις ζωές μας στη συνέχεια, να καταστρέφονται.
Είδαμε μια νέα γενιά να μπαίνει στο περιθώριο, να βιώνει την απογοήτευση, να οδηγείται στο εξωτερικό ή στην κατάθλιψη. Τους καφέδες αντικατέστησαν τα φάρμακα και τα όνειρα, οι εφιάλτες. Οι περισσότεροι και οι περισσότερες στην ανεργία. Όσοι και όσες έβρισκαν δουλειά ζούσαν με τον κίνδυνο της απόλυσης. Καμιά ελπίδα

Η ιστορική ευκαιρία του ελληνικού λαού

Του Ανδρέα Καρίτζη

Μετά από δυόμισι χρόνια μιας πολιτικής που δεν σεβάστηκε τη βούληση του ελληνικού λαού, μετά από δυόμισι χρόνια βαρβαρότητας, τώρα τον λόγο έχει ο ίδιος.