Οι εικόνες που εκτυλίχθηκαν, το ξύλο, τα χημικά, οι συλλήψεις και τα ΜΑΤ, με φόντο την επιγραφή «αλυσίδα πολιτισμού», μιλάνε από μόνες τους. Αυτές οι εικόνες και η επανάληψή τους την ίδια μέρα στο Α.Τ. Ακροπόλεως δείχνουν ξεκάθαρα, όπως τονίζει ο Σύλλογος στην πρόσφατη ανακοίνωσή του, ότι «υπάρχει ένας κόσμος αδίστακτος… ο κόσμος των από πάνω, αφεντικά, κυβέρνηση, κρατικός μηχανισμός, που για να υπερασπιστούν το καθεστώς της εκμετάλλευσης, χρησιμοποιούν όλα τα μέσα. Ψηφίζουν νόμους, στέλνουν ΜΑΤ, συλλαμβάνουν, εκβιάζουν…».
Η χρήση των δυνάμεων καταστολής του κράτους ως ιδιωτική αστυνομία από τον Νίκο Καρατζά, ιδιοκτήτη του Ιανού –και, έχει τη σημασία του να αναφερθεί, υπόδικο για την υπόθεση Τζοχατζόπουλου–, με σκοπό την καταστολή της απεργιακής περιφρούρησης, είναι μια γλαφυρή απεικόνιση της ουσίας της «απελευθερωμένης αγοράς» και των «απελευθερωμένων» ωραρίων της. Η φυσική βία που ασκήθηκε πάνω στους συναδέρφους, έξω από τον Ιανό, είναι κομμάτι της «αόρατης βίας» που υφίστανται οι εργαζόμενοι στο εμπόριο, η οποία, παρότι μόνιμη, σπάνια αναγνωρίζεται ως τέτοια.
Στην πραγματικότητα, οι εργαζόμενοι και οι εργαζόμενες στο εμπόριο έχουν φτάσει στα όριά τους από τις επιβεβλημένες εργασιακές συνθήκες που έχουν λύσει κυριολεκτικά τα χέρια του κάθε εργοδότη. Έτσι, η εξαήμερη εργασία τείνει να γίνει ο κανόνας, η απλήρωτη υπερωριακή εργασία καθεστώς και τα ρεπό είδος πολυτελείας. Επιπλέον, η δραματική υποτίμηση της εργατικής δύναμης και η υψηλή ανεργία έχουν ως αποτέλεσμα χαμηλούς μισθούς, αναλώσιμους εργαζομένους και τον καθημερινό φόβο της απόλυσης. Σ’ αυτά αξίζει να προστεθεί ότι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι στο εμπόριο υπολογίζονται στους 130.000. Η εργασία την Κυριακή –τις περισσότερες φορές χωρίς το προβλεπόμενο ρεπό και την υποτιθέμενη προσαύξηση– βιώνεται από πολλούς εργαζόμενους και εργαζόμενες ως το κερασάκι στην τούρτα, ως καθαρό «δώρο» στα αφεντικά.
Με αυτήν την έννοια, η μάχη που δίνεται ένα χρόνο τώρα με προμετωπίδα την υπεράσπιση της κυριακάτικης Αργίας δεν είναι απλώς μια ακόμα κινητοποίηση. Εδώ και ένα χρόνο, μια σειρά από σωματεία και εργατικές συλλογικότητες έχουν συγκροτήσει το «Συντονιστικό Δράσης Ενάντια στην Κατάργηση της Κυριακάτικης Αργίας και τα Απελευθερωμένα Ωράρια», δίνοντας μια επίμονη μάχη για τη διατήρηση της αργίας της Κυριακής, ενάντια στη συνολικότερη διάλυση των εργασιακών σχέσεων στον κλάδο του εμπορίου. Μην ξεχνάμε ότι, όλο το προηγούμενο διάστημα, οι διαρκείς κινητοποιήσεις στην Ερμού έπαιξαν αποφασιστικό ρόλο στο πάγωμα της λειτουργίας των καταστημάτων στα ιστορικά κέντρα των πόλεων 52 Κυριακές το χρόνο.
Ήταν στο πλαίσιο αυτού του αγώνα που η εργοδοσία του Ιανού σήκωσε το γάντι και λειτούργησε ως συλλογικός εκφραστής των αφεντικών. Αναπόφευκτο να δεχθεί λοιπόν την κατακραυγή –έστω και καθυστερημένα από ορισμένους. Και είναι πλέον καθαρό, όσες ανακοινώσεις και να βγάλει η επιχείρηση, ότι τα «δύο πρόσωπα» του Ιανού έχουν γίνει γνωστά για τα καλά σ’ όλους και όλες: τις Κυριακές, ή δουλειά ή ξύλο!
Το μόνο σίγουρο είναι ότι τόσο η εργοδοσία του Ιανού, όσο και κάθε «φιλόδοξος» εργοδότης του κλάδου, θα βρίσκουν μονίμως απέναντί τους τον κόσμο του αγώνα, ο οποίος παλεύει για τα στοιχειώδη και για την αξιοπρέπεια των εργαζομένων. Όλα όσα διαδραματίστηκαν δεν μας τρομοκράτησαν. Αντίθετα, μας πείσμωσαν ακόμα παραπάνω.
Η Καλλιόπη Ποντζουκίδου-Παναρέτου είναι βιβλιοϋπάλληλος, μέλος του Συλλόγου Υπαλλήλων Βιβλίου-Χάρτου Αττικής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου