tag:blogger.com,1999:blog-46046998396699595912024-03-19T05:31:56.884+02:00Dedousi EleniAnonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.comBlogger6019125tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-29729951167934873712015-02-24T10:45:00.004+02:002015-02-24T10:45:52.067+02:00Το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο αλλά αν αργήσουμε θα πέσει το σκοτάδι<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisAtKLOiNdHD0W377UeFXQm8I_5tSkx7QNg-DXb7mKI_5FziNauQJ2AXydSGALhntz53IEZqm9q9DD8bXXiP42_tCENXNjhTb37N598nnrxJRp9awAo4mBhdcI49YWqqPdbUj5q2sJWAxr/s1600/4-saloni.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEisAtKLOiNdHD0W377UeFXQm8I_5tSkx7QNg-DXb7mKI_5FziNauQJ2AXydSGALhntz53IEZqm9q9DD8bXXiP42_tCENXNjhTb37N598nnrxJRp9awAo4mBhdcI49YWqqPdbUj5q2sJWAxr/s320/4-saloni.jpg" height="440" width="600" /></a><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div>
<br /></div>
Το κείμενο βασίζεται στην εισήγηση στην εκδήλωση «Κυβέρνηση της Αριστεράς: η ώρα της πράξης», που οργάνωσαν τα «Ενθέματα» και το RedNotebook, το Σάββατο 14 Φεβρουαρίου.<br />
<div>
<b>Tου Νiκου Γιαννόπουλου</b></div>
<a name='more'></a>Ο σχηματισμός αριστερής κυβέρνησης αποτελεί έναν εξαιρετικά θετικό συσχετισμό για την κοινωνία, τον τόπο, το κίνημα και την ίδια την Αριστερά. Η συνεργασία με τους ΑΝΕΛ ασφαλώς δεν είναι ευχάριστη· ωστόσο, αφενός ήταν αναγκαστική, με τους δεδομένους κοινοβουλευτικούς συσχετισμούς, ενώ αφετέρου εκτιμώ ότι δεν είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα που έχουμε να αντιμετωπίσουμε. Οι πρώτες μέρες μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης και οι πρώτες δηλώσεις των υπουργών δημιούργησαν ευλόγως ένα κλίμα ανακούφισης και αξιοπρέπειας σε έναν ευρύτερο κόσμο και πέραν της Αριστεράς. Η αίσθηση αυτή είχε, εκ των πραγμάτων, και ένα στοιχείο εθνικής αξιοπρέπειας.<br />
Οι πρώτες δηλώσεις των υπουργών, που ξεπερνούσαν σε ριζοσπαστικότητα ακόμα και τις προεκλογικές δεσμεύσεις του ΣΥΡΙΖΑ, είχαν σημαντική επίδραση στις αυθόρμητες κινητοποιήσεις που ακολούθησαν, το κλίμα υποστήριξης της κυβέρνησης, αντίστασης στους εκβιασμούς των έξω κ.λπ. Σημειώνω επίσης ότι τόσο προεκλογικά όσο και μετεκλογικά αυξήθηκε αυτό που λέμε «ευρωπαϊκή αλληλεγγύη», κυρίως από τα κάτω, τους αριστερούς, κομμάτια των κινημάτων. Αντίθετα, δεν αυξήθηκε σημαντικά σε επίπεδο κυβερνήσεων ή πολιτικών οικογενειών στο Ευρωκοινοβούλιο. Στο επίπεδο του πολιτικού προσωπικού, οι σύμμαχοί μας στην Ευρώπη δεν είναι τόσο πολλοί.<br />
<br />
<b>Τα προβλήματα</b><br />
<br />
Ως προς τις διαπραγματεύσεις, θα περιοριστώ σε μια γενική παρατήρηση. Διαβλέπω μια ασάφεια –ή και διγλωσσία– η οποία μπορεί να οδηγήσει, στην καλύτερη περίπτωση, σε έναν έντιμο, αλλά όχι βέβαια ισότιμο συμβιβασμό: όταν διαπραγματεύονται ένας γορίλας και ένα –άγριο, έστω– κανίς, ο συμβιβασμός δεν είναι μπορεί να είναι ακριβώς ισότιμος. Ένας τέτοιος συμβιβασμός, για να είναι έντιμος, δεν μπορεί να ακυρώνει τα πολλάκις υπεσχημένα άμεσα μέτρα ανακούφισης: τα 751 ευρώ του κατώτατου μισθού (που ήδη έχουν μπει σε τροχιά διετίας), τις συλλογικές συμβάσεις, την απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων, το πλήρες σταμάτημα των ιδιωτικοποιήσεων, την κατάργηση (και όχι απλή μετονομασία) του ΤΑΙΠΕΔ – άλλωστε, η δημόσια περιουσία μπορεί να αξιοποιηθεί από τα αρμόδια υπουργεία για κοινωνικούς λόγους· δεν έχουμε ανάγκη τα γραφεία ενοικίασης.<br />
Σε ό,τι αφορά δε τη δημοκρατία, υπάρχουν σημεία που δημιουργούν ερωτήματα. Απ’ ό,τι φαίνεται, θα καταργηθεί οριστικά ο νόμος για τις φυλακές τύπου Γ. Ωστόσο, η κατ’ επανάληψη αναφορά στην ασφάλεια των φυλακών μου δημιουργεί έναν φόβο για το αν θα κλείσει ο Δομοκός και άλλες φυλακές απομόνωσης. Για τους κουκουλονόμους και τον τρομονόμο δεν υπήρχε ούτε προεκλογική ούτε μετεκλογική αναφορά, ενώ υπάρχει δέσμευση και είναι ένα πολύ ώριμο αίτημα. Η κατάργηση της Ομάδας ΔΕΛΤΑ τώρα έγινε «συγχώνευση» και έχουμε και τον «αστυνομικό της γειτονιάς»…<br />
Νομίζω ότι υπάρχει ένα διπλό αγκάθι. Στη οικονομία, στις μεταρρυθμίσεις, στα μέτρα ανακούφισης κ.λπ., υπάρχει πολύ μεγάλη λαϊκή αποδοχή αλλά απόλυτη άρνηση των εταίρων. Όσον αφορά τη δημοκρατία, τα πράγματα δεν είναι τόσο κοστοβόρα, ούτε θα συναντήσουν απαραίτητα σοβαρή η αντίσταση από τους εταίρους, έχουν όμως πολιτικό κόστος και υπάρχει κατά τη γνώμη μου και μια ορισμένη ατολμία. Το ζήτημα της ιδεολογικής ηγεμονίας είναι δύσκολο, και προφανώς ο ΣΥΡΙΖΑ δεν την έχει στην κοινωνία. Αλλά η ιδεολογική ηγεμονίαοικοδομείται, δεν προϋποτίθεται. Με αυτή την έννοια, ενώ η επίγνωση της πραγματικότητας είναι αρετή, η απλή αποδοχή της συνιστά ελάττωμα.<br />
<br />
<b>Κόμμα και κράτος</b><br />
<br />
Η διατήρηση της οργανωτικής και πολιτικής αυτοτέλειας του κόμματος που αναλαμβάνει να κυβερνήσει είναι εξαιρετικά δύσκολη αλλά απολύτως αναγκαία. Ο ΣΥΡΙΖΑ, παρά τις ψήφους που πήρε, είναι ένα μικρό κόμμα με χαλαρή οργανωτική και πολιτική συνοχή, μικρά κοινωνικά ερείσματα, αρχηγικό μοντέλο – που φυσικά τώρα μετά την επιτυχία απογειώνεται («ομάδα που κερδίζει δεν αλλάζει»). Και είναι και αρκετά περικυκλωμένο, όχι μόνο λόγω των «πασόκων» (ας μην επιμένουμε σε πράγματα που, ενώ ισχύουν, χρησιμοποιούνται και σαν άλλοθι), αλλά από έναν πολυεπίπεδο παραγοντισμό. Και αυτά δεν αντιμετωπίζονται ούτε με γκρίνια ούτε με ηθικολογίες, αλλά με πολιτική και ιδεολογική πάλη. Είναι η ταξική πάλη μέσα στο κόμμα, που έλεγε και ο σύντροφος –άλλων– Μάο. Ο κίνδυνος κρατικοποίησης του ΣΥΡΙΖΑ και διολίσθησής του σε ένα χαλαρό σώμα οπαδών είναι υπαρκτός. Και κάτι τέτοιο θα είναι μεγάλο πρόβλημα, μεγάλη ήττα, και για τον ίδιο, και για το κίνημα, αλλά και για την κυβέρνηση.<br />
Η οργανωτική ανασυγκρότηση και η πολιτική ενεργοποίηση του κόμματος πρέπει να αποτελέσει σημαντικό πολιτικό καθήκον. Σημαντική μερίδα του πολιτικού προσωπικού αυτού του μικρού κόμματος καλείται να στελεχώσει τον κρατικό μηχανισμό – κι έτσι πρέπει να γίνει. Αλλά υπάρχει ένα ζήτημα: μετατοπίζεται το κέντρο βάρους. Απαιτείται άμεση σύγκληση της Κεντρικής Επιτροπής, κι όλα αυτά μπορεί να γίνονται με ωραίο, ενωτικό τρόπο, χωρίς να αφήνουν μια αχλύ κρίσης ή διαγκωνισμού. Πρέπει να εκλεγεί νέα γραμματεία, να αξιοποιηθούν οι βουλευτές στην πολιτική ανασυγκρότηση του κόμματος, και μπορούν οι βουλευτές (που είναι πολλοί τώρα) να αποτελέσουν μια πραγματικά οργανική γέφυρα ανάμεσα στο κόμμα και την κυβέρνηση. Πρέπει, κυρίως, να φτιαχτεί μια πολιτική ατζέντα για το κόμμα-ΣΥΡΙΖΑ, επί του προγράμματος, συζητήσεων, εκδηλώσεων και παρεμβάσεων που να απασχολήσει όλες τις οργανώσεις του κόμματος.<br />
Πρέπει να βρεθεί μια χρυσή τομή μέσα σε αυτό που λέμε στήριξη· αλλά όχι γενικά και αφηρημένα στήριξη ή ταύτιση, αλλά στήριξη με προωθητικότητα. Αυτό σημαίνει και αυτοτελή πολιτική ατζέντα. Δεν είμαι υπέρ της κόντρας κόμματος-κυβέρνησης, η προωθητικότητα όμως σημαίνει πως κάτι κάνει η κυβέρνηση, το κόμμα το πάει παραπέρα, το κάνει λαϊκή βούληση, το ανοίγει σε λαϊκές πρωτοβουλίες και σε κινήματα, και προσπαθεί να το συγκροτήσει και σε έναν αυτοτελή πολιτικό λόγο. Αυτό έχει γίνει σε κόμματα που μετείχαν σε κυβερνήσεις, κυρίως στη Λατινική Αμερική.<br />
<br />
<b>Προωθητική, και όχι καταγγελτική, αντιπολίτευση</b><br />
<br />
Κάποια στοιχεία προσανατολισμού, τώρα. Θα ήταν γελοίο να πει κανείς ότι τα κινήματα αντιπολιτεύονται τις κυβερνήσεις γενικώς, είτε είναι δεξιές ή ακροδεξιές είτε είναι αριστερές. Δεν πρόκειται περί αυτού. Κατά τη γνώμη μου, η αντιπολίτευση του ευρύτερου κινήματος σήμερα πρέπει να είναι προωθητική και όχι καταγγελτική. Στο δικό μας πολιτικό σύμπαν, αυτό δεν έχει να κάνει με ευγένεια, ούτε με μειωμένη ένταση. Έχει να κάνει με μια ουσιώδη διαφορά της πολιτικής συγκυρίας. Επί δεκαετίες, τα κινήματα χτίστηκαν στη βάση της αντίστασης για να μην επιδεινώνεται κι άλλο η κατάσταση. Σήμερα, τα κινήματα πρέπει να επαναπροσδιοριστούν στη βάση της διεκδίκησης, ότι «αυτά που κάνετε είναι λίγα, πρέπει να γίνουν περισσότερα». Αυτές είναι δύο διαφορετικές στρατηγικές αντιπολίτευσης.<br />
Η επιτυχία της αριστερής κυβέρνησης είναι μονόδρομος. Όχι με την έννοια ότι είναι βέβαιη, αλλά με την έννοια ότι η μόνη ελπίδα του ΣΥΡΙΖΑ είναι να πάει αριστερά. Αλλιώς θα συντριβεί, θα αποτελέσει παρένθεση. Και, επίσης, δεν μπαίνει σήμερα κάποιο ζήτημα ότι η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να λειτουργήσει σαν την κυβέρνηση του Κερένσκι πριν από την Οκτωβριανή Επανάσταση. Δεν μιλάμε δηλαδή για μια ανατροπή της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ από τα κάτω και τα αριστερά, αλλά από τα πάνω και τα δεξιά, και μια τέτοια έκβαση θα είναι τραγική. Αυτό δεν το καταλαβαίνει δυστυχώς ένα μεγάλο μέρος της Αριστεράς, ούτε το ΚΚΕ ούτε η ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Ένα παράδειγμα προωθητικής αντιπολίτευσης:<br />
Σε όλη την Ελλάδα είχαν συσταθεί επιτροπές αντι-ΤΑΙΠΕΔ. Τι πιο ωραίο για έναν αριστερό, είτε είναι ΣΥΡΙΖΑ είτε ΑΝΤΑΡΣΥΑ, Μ-Λ, ΕΕΚ, Δίκτυο, οτιδήποτε, να παλέψει για να ενεργοποιηθούν και πάλι αυτές οι επιτροπές, για να απαιτήσουν από την κυβέρνηση την κατάργηση του ΤΑΙΠΕΔ (και όχι την αντικατάστασή του από έναν άλλο, έστω και πιο δημοκρατικό και διαφανή, οργανισμό που θα προωθεί πάλι την αξιοποίηση από ιδιώτες της δημόσιας περιουσίας) και τη σύσταση ενός οργάνου ή μιας διυπουργικής επιτροπής για την κοινωνική αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας;<br />
Δεύτερο παράδειγμα: Πίεση για άμεσα μέτρα ανακούφισης. Μισθοί, συντάξεις, ΕΝΦΙΑ, κοινωνικός μισθός, είναι βασικά πράγματα πια και πρέπει να γίνουν άμεσα.<br />
Με ποιες δομές θα γίνουν αυτά; Δεν μπορώ να απαντήσω, νομίζω ότι αυτά χτίζονται, επινοούνται μέσα από την πράξη. Σίγουρα όμως πρέπει να παρθούν πρωτοβουλίες για τη λαϊκή συσπείρωση, με βάση τις θεματικές ή κατά τόπους, για τα νοσοκομεία, τα σχολεία, με βασικές κατευθυντήριες γραμμές τη λαϊκή συμμετοχή, το «άλλο Δημόσιο», την ενότητα εργαζομένων και χρηστών των υπηρεσιών. Πρέπει να βρούμε μορφές συνέργειας, λ.χ. σε ένα νοσοκομείο μεταξύ γιατρών, εργαζόμενων γενικότερα, χρόνια πασχόντων και τοπικής κοινωνίας. Μέσα από αυτά διεκδικείται και η ιδεολογική ηγεμονία.<br />
Ο συντονισμός με ευρωπαϊκά κινήματα είναι, επίσης, απολύτως αναγκαίος. Εδώ όμως θέλω να επισημάνω κάτι: προφανώς σοσιαλισμός σε μία μόνη χώρα δεν γίνεται, αλλά αυτό δεν πρέπει να είναι το άλλοθι για να μη γίνουν ρήξεις ή ακόμα και επαναστάσεις. Ο κοινωνικός ανταγωνισμός, η ταξική πάλη είναι ανισόμερα, δεν εκδηλώνονται όλα μαζί σε όλες τις χώρες. Με αυτή την έννοια, ο συντονισμός των ευρωπαϊκών κινημάτων, ιδιαίτερα των χωρών του Νότου, είναι σωστή κίνηση, αλλά παραμένει ζητούμενο, προϋπόθεση της επιτυχίας του οποίου είναι το προχώρημα της Ελλάδας – και όχι αντίστροφα, δεν μπορεί δηλαδή να περιμένει το κίνημα εδώ να εξελιχθούν τα πράγματα στην Ισπανία ή την Ιταλία κ.ο.κ.<br />
<br />
<b>Αστυνομία, δικαιοσύνη, δικαιώματα</b><br />
<br />
Προχωράω σε κάποια πιο ειδικά ζητήματα, στο χώρο των δικαιωμάτων. Προφανώς, οι «κόκκινες γραμμές» του Δικτύου δεν ταυτίζονται με αυτές της κυβέρνησης. Οι κόκκινες γραμμές της κυβέρνησης είναι αυτές στις οποίες έχει δεσμευτεί η ίδια, όχι αυτά που εγώ ή το Δίκτυο έχουμε δεσμευτεί ότι θα διεκδικούμε.<br />
Η κατάργηση των τρομονόμων, λ.χ., είναι μεγάλο ζήτημα. Είναι πρώτα απ’ όλα αντισυνταγματικοί. Η αποσυμφόρηση των φυλακών, η πίεση προς τους δικαστές να μην κάνουν κατάχρηση προφυλακίσεων, η ριζική αλλαγή του τρόπου έκτισης ποινών για τους τοξικοεξαρτημένους και τους μετανάστες είναι άμεσα θέματα. Εμείς μπορεί να θέτουμε και άλλα ζητήματα, αλλά τα προηγούμενα τα θεωρώ κόκκινες γραμμές για την ίδια την κυβέρνηση.<br />
Επίσης, κόκκινη γραμμή είναι η κατάργηση των κέντρων κράτησης. Δεν είναι δυνατόν αριστερή κυβέρνηση να λειτουργεί κέντρα κράτησης. Πρέπει να αναδιαταχθεί συνολικά η σχετική πολιτική. Έπειτα, έχουμε τον φράχτη στον Έβρο, ο οποίος ψιλοέπεσε από τις βροχές, αλλά μπορεί να ξαναφυτρώσει… Ο φράχτης πρέπει να πέσει. Αποτελεί μεν διακρατικό θέμα, σύνθετο, αλλά είναι πάνω απ’ όλα είναι πολιτικό ζήτημα. Και, φυσικά, πρέπει να αλλάξει ο ρόλος του Λιμενικού Σώματος, το οποίο πρέπει να βοηθάει τους πρόσφυγες που πέφτουν στη θάλασσα και όχι να τους πνίγει.<br />
Η Αστυνομία πρέπει να πάρει, στο βαθμό που αυτό είναι εφικτό, χαρακτηριστικά κοινωνικής υπηρεσίας. Πρέπει, επίσης, να συσταθεί ανεξάρτητη πολιτική αρχή ελέγχου της αστυνομικής αυθαιρεσίας η οποία θα παραπέμπει στον εισαγγελέα κατευθείαν, με κατηγορίες. Δεν μπορεί να συνεχιστεί το κόλπο, να με δέρνουν εμένα στην πορεία, να πηγαίνω στο αστυνομικό τμήμα της γειτονιάς, να κάνουν προανάκριση, να βάζουν τον φάκελο στο αρχείο και να τελειώνουμε. Κι εδώ μπαίνει και το θέμα της λαϊκής συμμετοχής: Πρέπει να δημιουργηθούν επιτροπές ελέγχου κατά τόπους σε ΑΤ και σε φυλακές, με δημάρχους, δημοτικούς συμβούλους, νομικούς, γιατρούς, εκπροσώπους κινημάτων. Θα μπαίνουν στο ΑΤ και θα λένε «Τι έγινε εδώ; Μάθαμε ότι προχθές μια κοπέλα που δεν είχε εισιτήριο τη δείρατε, την αφήσατε να κατουρηθεί επάνω της και της σκίσατε την ταυτότητα» – πραγματικό περιστατικό.<br />
Προχωράω. Όσοι έχουν εφετεία για πολιτικές υποθέσεις με ποινικές προεκτάσεις πρέπει να περνάνε από Μικτά Ορκωτά Δικαστήρια, όπως ορίζει το Σύνταγμα. Τα ισόβια, μετά την κατάργηση του νόμου για τις φυλακές, πρέπει να γίνουν δεκαέξι χρόνια – σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες είναι και κάτω από δεκαέξι. Και βεβαίως, άδειες σε όλους και άλλα ανάλογα μέτρα.<br />
Όταν θα ξεκινήσουν οι δίκες της Χρυσής Αυγής, οι χρυσαυγίτες θα είναι όλοι ελεύθεροι. Αυτό δεν μπορούμε να το αλλάξουμε, ούτε είναι και σωστό να ζητήσουμε να καταργηθεί το 18μηνο και να μείνουν επ’ αόριστον μέσα· όχι. Αλλά, διαρκούσης της δίκης χρειάζεται ισχυρό μέτωπο και πολιτική παρέμβαση κατά της Χρυσής Αυγής στην κοινωνία, να ξηλωθούν οι θύλακες των νεοναζί στο κράτος (ιδίως την Αστυνομία). Και, φυσικά, ξεκίνημα του δημόσιου διαλόγου για απαγόρευση των ναζιστικών οργανώσεων.<br />
***<br />
Η κατάσταση είναι εξαιρετικά δύσκολη, αλλά ο άνεμος που φυσάει είναι δροσερός. Απαιτείται σύνδεση του προτάγματος με την καθημερινή πολιτική (του προτάγματος, όχι του οράματος, το οποίο συχνά το επικαλούμαστε όταν δεν θέλουμε να έρθουμε σε σύγκρουση με την πραγματικότητα, ενώ το πρόταγμα είναι που μας επιτρέπει να κάνουμε τομές στην πραγματικότητα), σύνδεση της δέσμευσης με την πράξη, και ασφαλώς μια ορισμένη ταχύτητα. Είμαι βέβαιος ότι το βάθος του ουρανού είναι κόκκινο, αλλά αν αργήσουμε, θα πέσει το σκοτάδι.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://enthemata.wordpress.com/">enthemata.wordpress.com</a></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-41749719932324557172015-02-24T10:38:00.001+02:002015-02-24T10:38:50.259+02:00Ανακωχή και καραντίνα, του Ηλία Ιωακείμογλου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdPaiKu7Rezvj-rqEUjVkAhZoB1XNCHNc_jUx4JP6f1qNDxxThTrJjsMOp6a169jLIBE4iSvBL_LdjdWarIHLNChgf_q6te-55fPZeVe8ExIpE9venO_UHsF4gU7Lt07pR1DWaJ3CHkkbR/s1600/varoufakis_eurogroup_exoterika-870x418.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjdPaiKu7Rezvj-rqEUjVkAhZoB1XNCHNc_jUx4JP6f1qNDxxThTrJjsMOp6a169jLIBE4iSvBL_LdjdWarIHLNChgf_q6te-55fPZeVe8ExIpE9venO_UHsF4gU7Lt07pR1DWaJ3CHkkbR/s1600/varoufakis_eurogroup_exoterika-870x418.jpg" height="153" width="320" /></a></div>
Η θέση των καθεστωτικών πολιτικών δυνάμεων της Ευρώπης μετά τον σχηματισμό της κυβέρνησης Τσίπρα δεν είναι καθόλου εύκολη. Καταρχάς, η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ ακύρωσε το πείραμα της προγραμματισμένης και άνωθεν σχεδιασμένης ανασυγκρότησης μιας αναπτυγμένης καπιταλιστικής χώρας με δημοκρατικούς θεσμούς, έτσι ώστε αυτή να μεταβεί σε ένα καθεστώς εκμετάλλευσης της εργασίας που δεν θα έφερε πλέον στους κόλπους του ούτε τα παλιά εργασιακά δικαιώματα, ούτε καν <a name='more'></a>την μνήμη τους. Αυτό όμως είναι το λιγότερο. Υπάρχει κάτι πιο σοβαρό και επικίνδυνο για τις καθεστωτικές δυνάμεις της Ευρώπης: Η ήττα τους στις ελληνικές εκλογές μπορεί να γίνει ντόμινο και η μόλυνση από το σάπιο μήλο να απειλήσει τη συνέχιση της λιτότητας στην Ευρώπη. Γιατί όμως να φοβούνται τόσο πολύ την ανατροπή της λιτότητας;<br /><br /><b>Η στρατηγική σημασία της λιτότητας</b><br /><br />Στην παρούσα συγκυρία, η λιτότητα έχει καταστεί κρίσιμο στοιχείο της στρατηγικής τους για την αντιμετώπιση της κρίσης: Αυτό σχετίζεται με την συσσώρευση κεφαλαίου στα χρόνια της χρηματιστικοποίησης, η οποία οδήγησε τον λόγο κεφαλαίου/προϊόντος σε τόσο υψηλά επίπεδα ώστε είναι δύσκολο πλέον οι απαιτήσεις του κεφαλαίου επί του προϊόντος να ικανοποιηθούν. Το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο, πιέζει την κερδοφορία προς τα κάτω και ως αντιστάθμισμα απαιτεί ακραία ένταση της εκμετάλλευσης της εργασίας. Αυτό όμως δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς διατήρηση της ανεργίας σε υψηλά επίπεδα. Η λιτότητα, η εκρηκτική αύξηση της εισοδηματικής ανισότητας και η ανεργία αποτελούν λοιπόν σήμερα τη στρατηγική καρδιά του συστήματος.<br />Αυτά εξηγούν την σκληρή, αποφασιστική στάση των ηγετικών δυνάμεων της ευρωζώνης έναντι του ΣΥΡΙΖΑ. Το στρατηγικό συμφέρον των κυρίαρχων κοινωνικών τάξεων της Ευρώπης να διατηρηθεί το καθεστώς της υψηλής ανεργίας και της λιτότητας είναι αυτό που ενορχηστρώνει τις ευρωπαϊκές κυβερνήσεις, πειθαρχεί τις πρόσκαιρες και σχεδόν ανεπαίσθητες εθνικές παρεκκλίσεις και τις ενοποιεί πολιτικά απέναντι στον κοινό εχθρό, τον επικίνδυνο ιό του ΣΥΡΙΖΑ.<br />Βεβαίως, μπορεί κάποιος να αντιτάξει ότι η λιτότητα οδεύει προς στο τέλος της αφού η ποσοτική χαλάρωση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας θα επαναφέρει την ανάπτυξη. Αυτό όμως αποτελεί πλάνη. Η ποσοτική χαλάρωση δεν απειλεί την λιτότητα [1]. Αυτό που την απειλεί είναι η ανατροπή της με πολιτικά μέσα, με τον τρόπο του ΣΥΡΙΖΑ, και η μόλυνση της Ευρώπης με το παράδειγμά του. Μια μόλυνση που θα απειλούσε την λιτότητα και την ανεργία, που αποτελούν στη σημερινή οικονομική συγκυρία την ίδια την στρατηγική καρδιά του συστήματος.<br /><br />Ό,τι λοιπόν την απειλεί πρέπει να εκμηδενιστεί – ή τουλάχιστον να εξουδετερωθεί.<br /><b><br />Ο ιός του ΣΥΡΙΖΑ σε καραντίνα</b><br /><br />Σε μια διαπραγμάτευση, όπως αυτή που διεξάχθηκε με την ελληνική κυβέρνηση, το σχετικό βάρος που ρίχνουν στη ζυγαριά του συσχετισμού δυνάμεων οι δύο πλευρές εξαρτάται από τις πραγματικές ή υποτιθέμενες αντιδράσεις των χρηματοπιστωτικών αγορών που μπορούν να πάρουν καταστροφικό χαρακτήρα για την μια ή για την άλλη πλευρά (όπως για παράδειγμα η απειλή ενός bank run). Στην περίπτωσή μας, η απειλητική πίεση των χρηματοπιστωτικών ροών εκδηλώθηκε ταχύτερα προς την ελληνική πλευρά και εξώθησε την ελληνική κυβέρνηση σε συμφωνία ανακωχής. Η δε ηγεσία της ευρωζώνης αποδέχθηκε την ανακωχή διότι απομάκρυνε το ενδεχόμενο μιας νέας ενδεχόμενης κρίσης της ευρωζώνης.<br />Η συμφωνία της 20ης Φεβρουαρίου άφησε ιδιαίτερα ευχαριστημένους τις καθεστωτικές δυνάμεις της Ευρώπης, διότι έθεσε σε καραντίνα τον ιό του ΣΥΡΙΖΑ. Η ελληνική κυβέρνηση έχει πλέον εξαιρετικά περιορισμένες δυνατότητες να εφαρμόσει το πρόγραμμά της, ειδικά δε αυτό που αποτελεί τον αριστερό πυρήνα του, δηλαδή την αποκατάσταση του θεσμικού πλαισίου των εργασιακών σχέσεων, των συλλογικών συμβάσεων, την αύξηση του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ κλπ, εκείνο δηλαδή το τμήμα του προγράμματος του οποίου η υλοποίηση θα καθιστούσε την Ελλάδα υπόδειγμα ανατροπής της λιτότητας και δυνητική πηγή μόλυνσης της Ευρώπης. Η ελληνική κυβέρνηση αναγκάζεται να περιοριστεί σε καθήκοντα αστικοδημοκρατικού εκσυγχρονισμού, περιορίζοντας την φοροδιαφυγή, την φοροαπαλλαγή, την γραφειοκρατία, και τις λοιπές παθογένειες του κράτους, που υπό κανονικές συνθήκες ανήκουν στα καθήκοντα των αστικών πολιτικών δυνάμεων και δεν ενοχλούν κανέναν στις ηγετικές δυνάμεις της ευρωζώνης.<br />Από την άλλη μεριά, όμως, το αντιστάθμισμα σε αυτές τις υποχωρήσεις της ελληνικής κυβέρνησης είναι η αποκατάσταση των ομαλών ροών χρήματος και κεφαλαίου, η σταθεροποίηση του τραπεζικού συστήματος και η αποτροπή της εφαρμογής νέων μνημονιακών μέτρων που θα συνέχιζαν την πολιτική της προηγούμενης κυβέρνησης. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει ότι «αφήσαμε τα μνημόνια πίσω μας», όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση. Τα μνημόνια θα είναι παρόντα για όσο καιρό δεν έχουν αναιρεθεί όλες οι ρυθμίσεις που επιβλήθηκαν από αυτά με σκοπό να οικοδομηθεί η οικονομία και η κοινωνία του «λευκού κινέζου εργάτη». Παραμένει όμως σημαντική νίκη η αποτροπή της εμβάθυνσης της λιτότητας με επιπλέον μνημονιακά μέτρα.<br />Άθικτη παραμένει λοιπόν η στρατηγική της λιτότητας και της ανεργίας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, θέτοντας τον ΣΥΡΙΖΑ σε καραντίνα τουλάχιστον για ένα τετράμηνο. Άθικτη όμως παραμένει και η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές, που έδειξε ότι οι κυρίαρχες τάξεις της ευρωζώνης δεν μπορούν να γκρεμίζουν μιαν ολόκληρη χώρα χωρίς πόλεμο και να την ξαναχτίζουν για να τη φέρουν στα μέτρα τους.<br />Η ανακωχή είναι, εξ ορισμού, συμφωνημένη προσωρινή αναστολή ενεργειών που θα επέφεραν τη ριζική μεταβολή των θέσεων ισχύος μεταξύ δύο πλευρών. Η σύγκρουση επομένως παραμένει εκκρεμής και από την ανακωχή θα βγει ευνοημένος όποιος προετοιμάσει καλύτερα τις συνθήκες μέσα στις οποίες θα διεξαχθεί η επόμενη διαπραγμάτευση.<br />_____________________<br /><br />[1] Καταρχάς, το μέγεθος του εφεδρικού εργασιακού στρατού μειώνεται μόνον εάν η μεγέθυνση του ΑΕΠ υπερβαίνει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 3% – και μάλιστα επί μακρά σειρά ετών. Υπάρχει, επομένως, μια πολύ ευρεία ζώνη οικονομικής μεγέθυνσης στην οποία είναι εφικτό να αυξάνεται το ΑΕΠ και η λιτότητα να συνεχίζεται υπό την πίεση της ανεργίας. Δεύτερον, εξαιτίας των διαρθρωτικών αλλαγών στις ευρωπαϊκές αγορές εργασίας, το ποσοστό ανεργίας στο οποίο θα εκδηλώνονταν σοβαρές μισθολογικές απαιτήσεις έχει μειωθεί κατά πολύ.<div>
<a href="https://www.blogger.com/goog_719829880"><br /></a></div>
<div>
<a href="http://rednotebook.gr/">http://rednotebook.gr/</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-62967185407279611512015-02-18T17:50:00.005+02:002015-02-18T18:26:23.902+02:00Δημοσιογράφοι: Tο πλέον πανικόβλητο κομμάτι των πολιτών! Της Άντας Ψαρρά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0cq8fiDQd368ByqNL90-IQ-I1LFmk6Od0TZicJm2vwksZgTmASkJZN0FOT1KLJ45TAnAuGkK8qLxOnnNbkpKq39b8F9pT6wl0cpFss5SR6PsHpdQfasi9OiE6rQd8YQXxFbCsOO_aLPgg/s1600/mme_1.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0cq8fiDQd368ByqNL90-IQ-I1LFmk6Od0TZicJm2vwksZgTmASkJZN0FOT1KLJ45TAnAuGkK8qLxOnnNbkpKq39b8F9pT6wl0cpFss5SR6PsHpdQfasi9OiE6rQd8YQXxFbCsOO_aLPgg/s1600/mme_1.jpg" height="214" width="320" /></a></div>
Άλλος λίγο άλλος πολύ από την αρχή των συνομιλιών της κυβέρνησης με τους εταίρους άρχισαν τις ασκήσεις φόβου. «Η κυβέρνηση πάει σε διάλογο χωρίς νούμερα και αριθμούς», «η κυβέρνηση λογαριάζει χωρίς τον ξενοδόχο», «η Ελλάδα προκαλεί τους δανειστές της» λίγα σχόλια από τις πρώτες συνομιλίες Βαρουφάκη - Τσίπρα στην Ελλάδα. Ο πανικός άρχισε το ανηφορικό του διάγραμμα στις πρώτες συνομιλίες (στις Βρυξέλλες) πριν από το πρώτο Eurogroup στις 11/2 για να εκτροχιαστεί μετά το προχθεσινό τελεσίγραφο Ντάισελμπλουμ - <br />
<a name='more'></a>Σόιμπλε. Ειδικά χθες το πρωί στις ερτζιανές και τηλεοπτικές συχνότητες οι «ψύχραιμες αναλύσεις» κινήθηκαν ακόμα και σε πέραν του Eurogroup «απειλές».<br />
Αφού ο Γιάννης Βαρουφάκης και τα πουκάμισά του μονοπώλησαν τους πρώτους σχολιασμούς περάσαμε στο επιχείρημα των αριθμών. «Η κυβέρνηση δεν βάζει κάτω τα νούμερα, δεν έχει προτάσεις με αριθμούς, κάνει θεωρητικές συζητήσεις» έλεγαν κι έγραφαν οι περισσότεροι λησμονώντας ίσως ότι οι αμέσως προηγούμενοι αριθμοί που έβαζε όχι ή κυβέρνηση αλλά μόνη η τρόικα ήταν του τύπου: Άμεσα θα ξεκινήσει η διαθεσιμότητα 12.500 δημοσίων υπαλλήλων. Ανοικτό παραμένει το ζήτημα της πιλοτικής μείωσης του ΦΠΑ στην εστίαση, από το 23% στο 13%. Την προσεχή Τρίτη αναμένεται να κατατεθεί στη Βουλή (με τη διαδικασία του επείγοντος) το πολυνομοσχέδιο με τις διατάξεις για τα προαπαιτούμενα (8/7/2013). Η τρόικα επιμένει για νομοθετική ρύθμιση, που ουσιαστικά θα απελευθερώνει τις ομαδικές απολύσεις στον ιδιωτικό τομέα. Η τρόικα εμμένει για απολύσεις στο Δημόσιο το 2015 (18/3/2014) Ήδη η κυβέρνηση φέρεται να «δίνει» στους δανειστές τα 21,5 χρόνια ασφάλισης (αντί των 15) για κατώτατη σύνταξη, «πάγωμα» των συντάξεων για τα δύο επόμενα χρόνια, ανατροπές στο συνδικαλιστικό νόμο και νέο μισθολόγιο στο δημόσιο σε συνδυασμό με «ψαλίδι» σε υπερωρίες, οδοιπορικά, εκτός έδρας (25/11/2014).<br />
Αυτά ήταν τα τελευταία νούμερα και αριθμοί που οδήγησαν στο «φιάσκο» στο Παρίσι και στην επίσπευση των εκλογών. Δεν χρειάζεται καν να πάμε καν πίσω στους πρώτους «αριθμούς» που οδήγησαν την Ελλάδα σε μείωση 26% του ΑΕΠ, στο αμείωτο χρέος που φτάνει σήμερα τα 317 δισ. ευρώ, στο 26% ανεργία στην ύφεση και στα αιματηρά πλεονάσματα. Αυτά ήταν τα νούμερα που ξεχνούν στον πανικό τους οι συνάδελφοι και που δεν τα ξεχνάνε οι πολίτες. Ποιοι ακριβώς λοιπόν ήταν οι αριθμοί και τα σχέδια που έβαζαν στο τραπέζι οι κυβερνήσεις της περιόδου των κρίσεων που επικαλούνται σχολιαστές όπως ο Γιάννης Πρετεντέρης, ο Βασίλης Χιώτης, ο Αρης Πορτοσάλτε, ο Μπάμπης Παπαδημητρίου, ο Γιώργος Παπαχρήστος αλλά ακόμα και ο όψιμος σχολιαστής πρώην στέλεχος της ΔΗΜΑΡ, Ανδρέας Παπαδόπουλος. Ποια ήταν τα οικονομικά σχέδια αυτών των κυβερνήσεων που επικαλούνται οι δημοσιογράφοι; Απλά οι κατάλογοι μέτρων της τρόικας που περιλαμβάνοντας σε πολυνομοσχέδια του ενός άρθρου πριν προλάβει να ανοίξει το στόμα του κάποιος κυβερνητικός παράγοντας.<br />
Αυτοί ήταν οι μόνοι αριθμοί και άσχετα με την τωρινή εξέλιξη των διαπραγματεύσεων δεν υπήρχε ποτέ κανένα οικονομικό σχέδιο πλην του μνημονίου. Την ίδια στιγμή κάθε φορά που ερχόταν η τρόικα και πριν ακόμα βάλει τα προαπαιτούμενα έσπευδαν οι ίδιοι σχολιαστές να προειδοποιήσουν για έξοδο από το ευρώ, για διακοπή της χρηματοδότησης και για κίνδυνο να αδειάσουν τα ΑΤΜ. Μετά ψήφιζε η Βουλή και αποδεχόταν τα μέτρα. Αυτό γινόταν κι αυτό είναι που πάλι προσπαθούν να κάνουν οι ίδιοι δημοσιογράφοι και οι ίδιοι σχολιαστές. Ίσως γιατί μόνο αυτό ξέρουν τελικά να κάνουν, πάντα με το πρόσχημα του «ρεαλισμού» απέναντι στον «επικίνδυνο λαϊκισμό».<br />
Όμως τα λεφτά πράγματι ταξίδευαν και ταξιδεύουν για το εξωτερικό, οι απειλές δεν τελείωναν ποτέ, τα νοικοκυριά εξαντλήθηκαν, ο δανεισμός και η ανεργία μεγάλωναν και τελικά φτάσαμε σήμερα στο οριακό εκείνο σημείο που οι περισσότεροι έπαψαν να πανικοβάλλονται γνωρίζοντας ότι εξαντλήθηκαν τα όρια αντοχής τους.<br />
Μετά το «δημοσιογραφικό έλλειμμα» των αριθμών ξεκίνησε και το νέο δημοσιογραφικό επιχείρημα με το «παιχνίδι των λέξεων». Παράταση προγράμματος ή παράταση δανειακής σύμβασης, μνημόνιο ή πρόγραμμα γέφυρα, πλεόνασμα και βιωσιμότητα χρέους. Μάλιστα χαρακτηρίζεται εξαλλοσύνη η επιμονή της κυβέρνησης σε όρους που κατά τους σχολιαστές είναι ένα και το αυτό όταν ακόμα και για τον τελευταίο πολίτη είναι κατανοητό ότι όλα αυτά δεν είναι...συνώνυμα. Για το λόγο αυτό άλλωστε από σήμερα το πρωί επαναλαμβάνεται «χαριτωμένα» και συνεχώς ο ωμός εκβιασμός του Γερμανού υπουργού Οικονομικών ότι μπροστά μας είναι το Grexit.<br />
Κι όλα αυτά με παραινέσεις, δεικτικά σχόλια και σφοδρή κριτική ενώ στο πίσω μέρος της γλώσσας τους και μόλις υπάρξει η επιθυμητή για όλους συμφωνία συμβιβασμός με τους εταίρους η λέξη θα είναι μία και μόνη: κωλοτούμπα!<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.efsyn.gr/arthro/dimosiografoi-pleon-panikovlito-kommati-ton-politon">Εφημερίδα των Συντακτών</a><br />
<div>
via <a href="http://www.alterthess.gr/">http://www.alterthess.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-78709653976336371442015-02-18T17:18:00.004+02:002015-02-18T17:18:50.021+02:00Πάρτι πίσω από τα συρματοπλέγματα. Του Πέτρου Κατσάκου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKUFtQ7VBAdYCC3q0WyYLN8D6L1imWvvlGc8E7nWr-Jh8VqPghBTOB690jodhkFngJkuXikNdL3RfSbo6JoMGxTjWLeRZ4oDeLBls6PsRVU2Yzhh4x0uNVykpuQQ6EmJHkKVcFYNJSkEK/s1600/95243.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiAKUFtQ7VBAdYCC3q0WyYLN8D6L1imWvvlGc8E7nWr-Jh8VqPghBTOB690jodhkFngJkuXikNdL3RfSbo6JoMGxTjWLeRZ4oDeLBls6PsRVU2Yzhh4x0uNVykpuQQ6EmJHkKVcFYNJSkEK/s1600/95243.jpg" height="356" width="600" /></a></div>
Ποιος πλήρωνε τελικά και ποιος έτρωγε όλα αυτά τα χρόνια στην Αμυγδαλέζα και την κάθε Αμυγδαλέζα; Κάποια στιγμή, όταν θα πέσουν τα συρματοπλέγματα, καλό θα είναι να πέσουν και τα χρυσά συμβόλαια στο τραπέζι.<br />
<a name='more'></a>«Πρέπει να τους κάνουμε τη ζωή δύσκολη για να καταλάβουν πως είναι ανεπιθύμητοι στη χώρα και να φύγουν», φώναζε από τα ραδιόφωνα ο Άδωνις Γεωργιάδης, αναφερόμενος σε πρόσφυγες και μετανάστες, προπαγανδίζοντας με τον πιο ακραίο τρόπο το κολαστήριο της Αμυγδαλέζας και των λοιπών στρατοπέδων κράτησης.<br />
Ήταν η εποχή που οι υποστηρικτές των «κέντρων φιλοξενίας» φιλοξενούνταν με περισσή συμπάθεια σε τηλεοπτικά παράθυρα και πρωτοσέλιδα εφημερίδων. Ήταν η εποχή που ο “Ξένιος Ζευς” βασίλευε στην πρωτεύουσα και οι κλούβες φόρτωναν και ξεφόρτωναν ανεπιθύμητα ανθρώπινα φορτία σε κοντέινερ και κλουβιά. Ήταν η εποχή που η πόλη έπρεπε να σωθεί από την υγειονομική βόμβα των «χαμηλής ποιότητας» μεταναστών και προσφύγων. Ήταν η ίδια εποχή που κάποιοι ανακάλυπταν ένα μικρό Ελντοράντο πίσω από τα συρματοπλέγματα των κέντρων κράτησης.<br />
Σύμφωνα με το ρεπορτάζ, η Αμυγδαλέζα άνοιξε τις πύλες της τον Απρίλιο του 2012 και κατασκευάστηκε με τη βοήθεια ευγενών εργολάβων, ως επί το πλείστον από ευρωπαϊκά κονδύλια. Το ετήσιο κόστος λειτουργίας της ανέρχεται σήμερα σε 10,5 εκατομμύρια ευρώ, ενώ συνολικά η κράτηση αλλοδαπών στο σύνολο των στρατοπέδων που λειτουργούν στην επικράτεια κοστίζει 28.713.600 ευρώ ετησίως. Με τα χρήματα αυτά θα περίμενε κανείς κάτι καλύτερο από τις απάνθρωπες συνθήκες κράτησης που έχουν διαπιστώσει όσοι πέρασαν πίσω από τα συρματοπλέγματα των στρατοπέδων.<br />
Από την άνοιξη του 2012 μέχρι σήμερα, μια σειρά ιδιωτικών εταιρειών εκμεταλλεύτηκε τη «φάμπρικα» των κέντρων κράτησης πουλώντας υπηρεσίες στο αρμόδιο υπουργείο που ανέλαβε να διαχειριστεί το κόστος της «προσωρινής φιλοξενίας» των υπό απέλαση μεταναστών. Εκατομμύρια ευρώ διατέθηκαν τα τελευταία χρόνια σε εταιρεία που ανέλαβε τη φύλαξη, τη σίτιση και τη λειτουργία της Αμυγδαλέζας και των λοιπών σύγχρονων Παρθενώνων του νεοελληνικού πολιτισμού. Χρυσά συμβόλαια για μια μπουκιά ψωμί. Χιλιάδες ευρώ για ανύπαρκτα ιατρεία. «Για τη σίτιση κρατουμένων στην Αμυγδαλέζα διατίθενται 5,87 ευρώ την ημέρα ανά άτομο, τα οποία εισπράττει μια επιχείρηση σίτισης», έλεγε πριν από λίγο καιρό το ρεπορτάζ. «Πέντε μήνες απλήρωτη είναι η εταιρεία που έχει αναλάβει τη σίτιση των μεταναστών στο κέντρο κράτησης μεταναστών στην Αμυγδαλέζα» αποκαλύπτουν στελέχη του υπουργείου Προστασίας του Πολίτη που κάνουν λόγο για ελλιπή σίτιση των κρατουμένων.<br />
Ποιος πλήρωνε τελικά και ποιος έτρωγε όλα αυτά τα χρόνια στην Αμυγδαλέζα και την κάθε Αμυγδαλέζα; Κάποια στιγμή, όταν θα πέσουν τα συρματοπλέγματα, καλό θα είναι να πέσουν και τα χρυσά συμβόλαια στο τραπέζι.<br />
<br />
<div>
<a href="https://www.blogger.com/%C2%A0http://left.gr"> http://left.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-40220913181949608802015-02-17T10:09:00.001+02:002015-02-17T10:09:26.234+02:00Τα 751 και η επιτακτική τους σημασία. Του Χρήστου Λάσκου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkze9Fv5QDXVlQYsLnoDetqquriIGZmsn7lzEeYd4q3nzB_9jYwCqVzuquAtwSPNJCPaTLVxuh6zgOz6yemFvkMYiyhw0ysg6NykdppfTBcgLbVp7TYCtgQNeDA0b1d6RJmWmOVWRn81_m/s1600/apelpisia_27.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkze9Fv5QDXVlQYsLnoDetqquriIGZmsn7lzEeYd4q3nzB_9jYwCqVzuquAtwSPNJCPaTLVxuh6zgOz6yemFvkMYiyhw0ysg6NykdppfTBcgLbVp7TYCtgQNeDA0b1d6RJmWmOVWRn81_m/s1600/apelpisia_27.jpg" height="178" width="320" /></a></div>
Ήδη πριν από την ανάγνωση των προγραμματικών δηλώσεων της περασμένης Κυριακής, μια τοποθέτηση του Πάνου Σκουρλέτη, που έκανε λόγο γιασταδιακή επιστροφή του ύψους του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ, είχε προκαλέσει μούδιασμα σε ένα μεγάλο τμήμα του ΣΥΡΙΖΑ.<br />Πράγμα απολύτως εύλογο, αν σκεφτεί κανείς πως η επαναφορά του κατώτατου μισθού στο προ Μνημονίου επίπεδο βρίσκεται στην καρδιά του <br />
<a name='more'></a>Προγράμματος της Θεσσαλονίκης. Δείχνει με τη μεγαλύτερη σαφήνεια από κάθε άλλο μέτρο τον ταξικό προσανατολισμό των παρεμβάσεών μας, φωνάζει, δηλαδή, με τον ηχηρότερο τρόπο με ποιους είμαστε.<br />Δείχνει πως η εκκίνηση της κοινωνικής ανάταξης δεν μπορεί παρά να γίνεται από τον κόσμο της εργασίας και τα χαμηλότερα εισοδηματικά του κλιμάκια.<br />Επιπλέον, αντιστοιχεί στην θεμελιώδη ανάλυσή μας για την κρίση και τις καπιταλιστικές πολιτικές αντιμετώπισής της.<br />Θέλω να πω πως, εφόσον με χίλιους τρόπους, και σωστά, έχουμε υποστηρίξει πως το χρέος σε μεγάλο βαθμό αποτέλεσε το πρόσχημα για την κατασκευή του «λευκού κινέζου εργαζόμενου», η αναστροφή αυτού του καθεστώτος είναι απολύτως λογικό –μονόδρομα λογικό, καλύτερα- να ξεκινάει από τους μισθούς και δη τον κατώτατο. Ο οποίος, όπως θυμόμαστε, με ένα εξόχως ακραίο εργοδοτικό πραξικόπημα, που πήραν πάνω τους οι μνημονιακές κυβερνήσεις, περικόπηκε ασύστολα συμπαρασύροντας και τα παραπάνω κλιμάκια, όπως και το ύψος του επιδόματος ανεργίας.<br />Πρόκειται, λοιπόν, και για κορυφαία επιλογή αποκατάστασης της δημοκρατικής τάξης.<br />Οι παρεμβάσεις στα εργασιακά αποτελούν τον σκληρό πυρήνα της καπιταλιστικής επίθεσης στα χρόνια της κρίσης. Η κατάργηση της συλλογικής διαπραγμάτευσης, της μετενέργειας, της διαιτησίας, το νομοθετικό πραξικόπημα σχετικά με την τιμή της εργασιακής δύναμης –με ευνοϊκό για την εργοδοσία και τις επιδιώξεις της το δεδομένο της εκτοξευμένης ανεργίας- αποτελούν τον ακραία ιδιοτελή τρόπο καπιταλιστικής «εξόδου από την κρίση», που μόνη μεταβλητή έχει την άγρια αύξηση του ποσοστού της εκμετάλλευσης, ώστε να ενισχυθούν τα περιθώρια κέρδους. Όπως σωστά σημείωσε ο Ηλίας Ιωακείμογλου πρόσφατα<a href="http://www.alterthess.gr/content/ta-751-kai-i-epitaktiki-toys-simasia-toy-hristoy-laskoy#_ftn1">[1]</a>, «μέσα στην κρίση, τα περιθώρια κέρδους αυξήθηκαν για να εξυπηρετήσουν το υπερσυσσωρευμένο κεφάλαιο που κινδύνευε να καταστραφεί. Αυτό, με τη σειρά του, για να επιτευχθεί, έπρεπε να μειωθούν οι μισθοί και ταυτοχρόνως να παραμείνουν σχετικά σταθερές οι τιμές, όπερ και εγένετο χάρη στη διαρθρωτική πολιτική του κράτους που αποδιάρθρωσε την αγορά εργασίας και άφησε άθικτο τον ανταγωνισμό στις αγορές προϊόντων».<br />Με δεδομένα τα παραπάνω, λοιπόν, δεν είναι δυνατόν να γίνουν αποδεκτά τα «επιχειρήματα» της ΓΣΕΒΕΕ βάσει των οποίων η αύξηση του κατώτατου μισθού, λόγω «του μεγάλου κόστους που θα έχει για τις επιχειρήσεις», θα πρέπει να μετατεθεί για το 2017 και… βλέπουμε. Να ειπωθεί με όλη την απαιτούμενη σαφήνεια: αν το αίτημα είναι να στηριχθούν επιχειρήσεις –κανίβαλοι σε βάρος των εργαζομένων, των φορολογουμένων, των καταναλωτών, αλλά και των συνεπών στις υποχρεώσεις τους μικρών επιχειρήσεων, δεν υπάρχει περίπτωση, σύμφωνα με την ανάλυση και το πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Ακόμη, θα μπορούσαν να προστεθούν και αδιαμφισβήτητα μακροοικονομικά επιχειρήματα υπέρ της άμεσης αύξησης των μισθών. Όπως το θέτει και πάλι ο Ιωακείμογλου, βασιζόμενος και στις οικονομετρικές εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ <a href="http://www.ineobservatory.gr/sitefiles/files/study-24.pdf">που περιέχονται στην μελέτη «Η επίδραση της λειτουργικής διανομής του εισοδήματος στην συναθροιστική ζήτηση της ελληνικής οικονομίας», της Αιμιλίας Μαρσέλλου</a>, «οι αυξήσεις των πραγματικών μισθών στον ιδιωτικό τομέα μπορούν να αποτελέσουν, κατά τα πρώτα κρίσιμα έτη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολύτιμο εργαλείο για να αρχίσει να χρησιμοποιείται το αργούν παραγωγικό δυναμικό της ελληνικής οικονομίας, έως ότου συγκεντρωθούν οι προϋποθέσεις για την μεσοπρόθεσμη αύξηση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου και την μακροχρόνια ανασυγκρότηση του παραγωγικού συστήματος»<a href="http://www.alterthess.gr/content/ta-751-kai-i-epitaktiki-toys-simasia-toy-hristoy-laskoy#_ftn2">[2]</a>.<br />Δεν θα συνεχίσω για πολύ γιατί, νομίζω, τα πράγματα είναι φανερά.<br />Θα επισημάνω μόνο πως ο πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ παραήταν αεράτος στην προχθεσινή συνάντηση με τον υπουργό Εργασίας και, ευτυχώς, ο Σκουρλέτης επανέφερε σχετικά τα πράγματα στην θέση τους.<br />Η δήλωση, ωστόσο, πως «είναι εντελώς αβάσιμη η άποψη ότι οι χαμηλοί μισθοί συμβάλλουν στην καλή λειτουργία των μικρών επιχειρήσεων [πράγμα που αποδεικνύεται από το γεγονός] ότι οι επιχειρήσεις ήταν σε καλύτερη κατάσταση όταν ο μισθός ήταν 751 ευρώ και το περιεχόμενο των συλλογικών συμβάσεων εργασίας δεν είχε θιγεί» δεν μπορεί παρά να συνοδευτεί από την άμεση νομοθετική επαναφορά του κατώτατου μισθού, αν σε λίγο χρόνο δεν συμβεί αυτό μέσω των διαπραγματεύσεων.<br />Και ας μην κάνουν τους πονηρούς οι εργοδότες, επικαλούμενοι την ανάγκη «να μείνει εκτός το κράτος» -αν ήθελαν κάτι τέτοιο, ας μη μείωναν τους μισθούς κάτω από τα 751, όταν νομοθετούσαν οι μνημονιακοί.<br /><br />Είχαν κάθε δυνατότητα.<br /><br /><a href="http://www.alterthess.gr/content/ta-751-kai-i-epitaktiki-toys-simasia-toy-hristoy-laskoy#_ftnref1">[1]</a> Ηλίας Ιωακείμογλου, Πώς να μειώσουμε την ανεργία, Rproject, 27 Ιανουαρίου 2015<br /><a href="http://www.alterthess.gr/content/ta-751-kai-i-epitaktiki-toys-simasia-toy-hristoy-laskoy#_ftnref2">[2]</a> Ηλίας Ιωακείμογλου, Ποιος φοβάται την αύξηση του κατώτατου μισθού, RedNotebook, 4 Φεβρουαρίου 2015<br />
<br />
<a href="http://www.alterthess.gr/">http://www.alterthess.gr</a></div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-69380963830148723262015-02-16T19:17:00.001+02:002015-02-16T19:17:12.396+02:00De te fabula narratur!, του Αλέξανδρου Ζαχιώτη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBhm_RO2s2E5IJHeM788SdMdgOhqodcldxcHNka03kPAJuAD9RoJlIQo2LpGjUOtzm6WcJF9QR4nsduAb6Yk0qXvv1BuBMnH_YLFEJvmzVk0hIU2v9z7BnQDO5uVxudLf6eViGRkmmWBXg/s1600/marcia-quarantamila6-870x418.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgBhm_RO2s2E5IJHeM788SdMdgOhqodcldxcHNka03kPAJuAD9RoJlIQo2LpGjUOtzm6WcJF9QR4nsduAb6Yk0qXvv1BuBMnH_YLFEJvmzVk0hIU2v9z7BnQDO5uVxudLf6eViGRkmmWBXg/s1600/marcia-quarantamila6-870x418.jpg" height="153" width="320" /></a></div>
Ο Ιταλός διανοούμενος και ακτιβιστής Sergio Bologna έγραφε παλιότερα με μια μεγάλη δόση ειρωνίας, πως «η Φίατ βγήκε μετά από δέκα χρόνια ταξικών συγκρούσεων (1969-1980) γεμάτη από καινοτόμες ενέργειες. Τώρα, μετά από εικοσιδύο χρόνια κοινωνικής ειρήνης (1980-2002), διαλύεται σε κομμάτια»<br />Η φράση του Μπολόνια μου έρχεται στο μυαλό τις τελευταίες μέρες. Αυτή, βέβαια, που <a name='more'></a>απειλείται με διάλυση είναι η Ευρωζώνη, κι αν όχι τότε σίγουρα βιώνει μια μακρά οικονομική στασιμότητα που προδιαγράφει ένα αβέβαιο μέλλον. Παράλληλα, δεν μπορεί κανείς να ισχυριστεί πως τα τελευταία είκοσι χρόνια η Ευρώπη έχει δει στο εσωτερικό της ταξικούς αγώνες εφάμιλους εκείνων των δεκαετιών του ’60 και του ’70 (με εξαιρέσεις πάντα, πρώτη και καλύτερη εκ των οποίων η ελληνική).<br />Η φράση του Μπολόνια συνηχεί, επίσης, με διάφορα σχόλια που γίνονται κατά καιρούς από διανοούμενους των πάνελ για την «έλλειψη ηγετών» στην Ευρώπη. Αυτοί αντιπαραβάλλουν τη Μέρκελ και τον Ολάντ από τη μία, με τον Χέλμουτ Κολ ή τον Ζακ Σιράκ από την άλλη, λέγοντας πως αν οι δεύτεροι ήταν στη θέση των πρώτων, τότε θα έβρισκαν μια λύση στο ελληνικό και το ευρωπαϊκό πρόβλημα, λόγω της μεγαλοθυμίας και της διορατικότητάς τους, αλλά και λόγω των εμπειριών τους -«είχανε ζήσει πόλεμο» επαναλαμβάνουν διαρκώς…<br />Η αλήθεια βέβαια είναι, πως το πρόβλημα με τους σημερινούς ηγέτες δεν είναι το αν έχουνε ζήσει πόλεμο ή όχι. Αυτό που τους λείπει κατά βάση, είναι η ορατότητα –για τα δικά τους μάτια μιλάμε πάντα– των ταξικών συγκρούσεων.<br />Το ζήτημα είναι απλό: καθότι οι ιδεολογίες δε λειτουργούν ποτέ ως πέπλα που κρύβουν την αλήθεια που κάποιοι γνωρίζουν και κάποιοι άλλοι όχι, οι σημερινοί ηγέτες είναι οι πρώτοι που έχουν πιστέψει βαθιά στο Τέλος της Ιστορίας και στην έλλειψη οποιασδήποτε εναλλακτικής στο νεοφιλελεύθερο καπιταλισμό.<br />Η αλαζονεία τους, ο βαθιά ελιτίστικος κι αντιδημοκρατικός τους λόγος, η κομπλεξική τους συμπεριφορά κι η αδυναμία τους να δουν το πρόβλημα στα ίσια, αποτυπώνουν ανάγλυφα την πορεία των ταξικών συγκρούσεων των τελευταίων πολλών χρόνων: το πρόβλημα τους με τη νέα ελληνική κυβέρνηση δεν είναι άλλο παρά το γεγονός ότι τους υπενθυμίζει πως σε αυτόν τον κόσμο δε θα είναι για πάντα οι ιδεολοικοί και πολιτικοί θριαμβευτές, δε θα παίζουν ες αεί ένα παιχνίδι δίχως αντίπαλο, όπως μέχρι τώρα νόμιζαν.<br />Σήμερα το πρωί ακούστηκε ένα «χαριτωμένο» ερώτημα από δημοσιογράφο σε μεγάλο κανάλι, απευθυνόμενο προς τον καλεσμένο από το ΣΥΡΙΖΑ: «ωραία, οι Ευρωπαίοι θα μας δώσουν λεφτά, εμείς τι έχουμε να τους δώσουμε;» Παρά το ότι το ερώτημα αναμασά τις πιο αφελείς όψεις της κυρίαρχης αφήγησης για την κρίση, μπορούμε τώρα να το απαντήσουμε ευθέως. Αυτό που εμείς τους δίνουμε σε αντάλλαγμα είναι ότι τους επαναφέρουμε στην Ιστορία λέγοντάς τους αυτό που ο Μαρξ, στην εισαγωγή του Κεφαλαίου, λέει στους Γερμανούς που πιστεύουν πως ποτέ δε θα γίνουν Άγγλοι: De te fabula narratur! (Για σένα μιλάει ο μύθος!)<br />Ας δούμε λοιπόν αν αυτοί μπορούν να σηκώσουν το γάντι, σαν τον Ανιέλι απέναντι στους εργάτες της Φίατ. Προσωπικά, πολύ αμφιβάλλω…<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://rednotebook.gr/">http://rednotebook.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-60751755396632550492015-02-12T20:00:00.001+02:002015-02-12T20:00:09.505+02:00Δικαιώθηκε η απολυμένη λόγω... εγκυμοσύνης εργαζόμενη στην Migato <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpbIkLQ0IRpqi6f_f7ci77q_9G8oLKJT_4Hq9eCLGNv7pVzHv2O0Ib1bmq8yX_28-1a3HDocISR0xuydClnCwx3bd0S3upNHexBp6lDNmiYJkvL5pzSK_67ETxJ5t7vFHhndwGhWcmWvqN/s1600/migato_apoliseis_4.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjpbIkLQ0IRpqi6f_f7ci77q_9G8oLKJT_4Hq9eCLGNv7pVzHv2O0Ib1bmq8yX_28-1a3HDocISR0xuydClnCwx3bd0S3upNHexBp6lDNmiYJkvL5pzSK_67ETxJ5t7vFHhndwGhWcmWvqN/s1600/migato_apoliseis_4.jpg" height="356" width="600" /></a></div>
Ανακοίνωση του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών<br />
<div>
<a name='more'></a>Την Τετάρτη 11/02, η εργοδοσία της MIGATO, υπό την πίεση του συλλογικού αγώνα που έδωσε η εργαζόμενη τεχνικός μέσω του Σωματείου και από το κίνημα αλληλεγγύης των τελευταίων εβδομάδων, αποδέχτηκε τα αιτήματα της. Η εξέλιξη αυτή επιβεβαιώνει ότι οι συλλογικοί αγώνες, η συμπαράσταση και η αλληλεγγύη των εργαζομένων είναι ο μόνος δρόμος για τη διασφάλιση των συμφερόντων τους.<br />
Η συνάδελφος είχε απολυθεί από την εταιρία αμέσως μόλις ανακοίνωσε την εγκυμοσύνη της, ενώ εργαζόταν υπό το άθλιο καθεστώς του δελτίου παροχής υπηρεσιών. Η εργοδοσία παρέμενε αδιάλλακτη παρά τις συνεχείς και επίμονες κινητοποιήσεις του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών και δεκάδων σωματείων, συνελεύσεων και εργατικών λεσχών που συμπαραστάθηκαν στον αγώνα για δικαίωση της εργαζόμενης.<br />
Μετά και από την ανακοίνωση παρέμβασης στα καταστήματα της MIGATO με τη στήριξη και την οργάνωση συλλογικοτήτων σε όλη την Ελλάδα, οι υπεύθυνοι της εταιρίας αναγκάστηκαν να αποδεχθούν τα αιτήματα της εργαζόμενης, να αναγνωρίσουν την εξαρτημένη σχέση εργασίας και να καταβάλλουν ως αποζημείωση όλους τους μισθούς υπερημερίας για το διάστημα προστασίας λόγω εγκυμοσύνης και λοχείας (18 μήνες).<br />
Η δικαίωση της εγκύου συναδέλφου είναι νίκη κάθε εργαζόμενου που αγωνίζεται, που στέκεται με αξιοπρέπεια απέναντι στις απειλές και τον εκφοβισμό των αφεντικών, που διεκδικεί καλύτερους όρους εργασίας, που δε σκύβει το κεφάλι! Δίνει ακόμα το μήνυμα ότι η κοροιδία των ελαστικών εργασιακών σχέσεων και κάθε λογής μεθόδευση κράτους και εργοδοσίας ώστε να μας πείσουν ότι είμαστε «συνεργάτες», δεν έχουν κανένα αντίκρισμα όταν αντιπαλεύονται με συλλογικούς εργατικούς αγώνες!!!<br />
Με όπλο την αλληλεγγύη και την οργάνωση, εργαζόμενοι και άνεργοι απαντάμε στο χτύπημα των δικαιωμάτων μας, στην εργοδοτική αυθαιρεσία, στις απολύσεις και τη χειροτέρευση της ζωής μας.<br />
Ένα εντυπωσιακό δίκτυο αλληλεγγύης δημιουργήθηκε με αφορμή την υπόθεση της εγκύου συναδέλφου. Πάνω από εικοσιπέντε (25) συγκεντρώσεις και παρεμβάσεις είχαν οργανωθεί μέχρι σήμερα για την Παρασκευή 13/02, σε καταστήματα της MIGATO, στην Αττική και σε όλη την Ελλάδα.<br />
Η αλληλεγγύη και ο οριζόντιος συντονισμός που αναπτύχθηκε ας αποτελέσει οδηγό, για τις επόμενες σκληρές ταξικές αναμετρήσεις που έχουμε μπροστά μας.<br />
Το Σωματείο Μισθωτών Τεχνικών χαιρετίζει και ευχαριστεί όλες τις συλλογικότητες, τα σωματεία, τις εργατικές λέσχες, τις συνελεύσεις κατοίκων και τους εργαζόμενους που στήριξαν τον αγώνα της εργαζόμενης, εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους με καλέσματα στις κινητοποιήσεις της Παρασκευής 13/02 και εξέδωσαν ψηφίσματα:<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΜΙΣΘΩΤΩΝ ΤΕΧΝΙΚΩΝ – ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΠΑΓΝΗ<br />
<br />
ΕΝΩΣΗ ΣΥΝΤΑΚΤΩΝ ΠΕΡΙΟΔΙΚΟΥ & ΗΛΕΚΤΡΟΝΙΚΟΥ ΤΥΠΟΥ<br />
<br />
ΕΛΜΕ ΑΝΩ ΛΙΟΣΙΩΝ-ΖΕΦΥΡΙΟΥ-ΦΥΛΗΣ<br />
<br />
ΕΛΜΕ ΗΛΕΙΑΣ<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΔΗΜΟΥ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΗΡΑΚΛΕΙΟΥ ΚΡΗΤΗΣ «ΓΑΛΑΤΕΙΑ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗ»<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «ΔΟΜΙΝΙΚΟΣ ΘΕΟΤΟΚΟΠΟΥΛΟΣ»<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «Ο ΠΑΡΘΕΝΩΝΑΣ»<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. «ΑΡΙΣΤΟΤΕΛΗΣ»<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ Π.Ε. ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ «Ο ΧΡΥΣΟΣΤΟΜΟΣ ΣΜΥΡΝΗΣ»<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΟΜΙΛΟΥ ΙΝΤΡΑΚΟΜ<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΓΙΟΥ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΘΝΟDATA<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΒΙΒΛΙΟΥ ΧΑΡΤΟΥ ΑΤΤΙΚΗΣ<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΑ ΦΡΟΝΤΙΣΤΗΡΙΑ ΚΑΘΗΓΗΤΩΝ<br />
<br />
ΣΥΝΔΙΚΑΤΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΓΜΕ<br />
<br />
ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΑΘΗΝΑΣ<br />
<br />
ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΕΜΠΟΡΟΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΑΘΗΝΑΣ<br />
<br />
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΥΠΑΛ/ΩΝ ΕΜΠ. ΚΑΤΑΣΤ/ΤΩΝ & ΙΔ. ΕΠΙΧ/ΩΝ ΠΕΙΡΑΙΑ<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΠΙΧ/ΣΗ ΚΩΝΣΤΑΝΤΑΚΑΤΟΣ<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ LIDL Ν. ΑΤΤΙΚΗΣ<br />
<br />
ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΙΔ. ΥΠΑΛ/ΩΝ ΑΝ. ΕΤΑΙΡΕΙΩΝ & ΓΡΑΦΕΙΩΝ<br />
<br />
ΣΩΜΑΤΕΙΟ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ PRAKTIKER HELLAS<br />
<br />
ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΑΣ<br />
<br />
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΙΑΤΡΟΤΕΧΝΟΛΟΓΙΚΩΝ/ΔΙΑΓΝΩΣΤΙΚΩΝ & ΣΥΝΑΦΩΝ ΚΛΑΔΩΝ ΦΑΡΜΑΚΟΥ<br />
<br />
ΑΝΟΙΧΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΗΛΙΟΥΠΟΛΗΣ<br />
<br />
ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΜΠΡΑΧΑΜΙΟΥ<br />
<br />
ΕΠΙΤΡΟΠΗ ΚΑΤΟΙΚΩΝ ΓΛΥΦΑΔΑΣ<br />
<br />
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΣΜΥΡΝΗΣ<br />
<br />
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ<br />
<br />
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΝΕΑΣ ΙΩΝΙΑΣ<br />
<br />
ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΛΕΣΧΗ ΚΕΡΑΤΣΙΝΙΟΥ<br />
<br />
ΛΕΣΧΗ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΚΑΙ ΝΕΟΛΑΙΑΣ ΒΟΛΟΥ<br />
<br />
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΙΑ ΤΗ ΣΥΣΤΑΣΗ ΕΡΓΑΤΙΚΗΣ ΛΕΣΧΗΣ ΣΕ ΠΑΤΗΣΙΑ – ΚΥΨΕΛΗ<br />
<br />
ATTACK ΣΤΗΝ ΑΝΕΡΓΙΑ ΚΑΙ ΤΗΝ ΕΠΙΣΦΑΛΕΙΑ<br />
<br />
ΦΥΛΟ ΣΥΚΗΣ – ΣΥΛΛΟΓΙΚΟΤΗΤΑ ΓΙΑ ΤΑ ΓΥΝΑΙΚΕΙΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ<br />
<br />
ΡΩΓΜΕΣ ΣΤΑ ΑΝΑΤΟΛΙΚΑ<br />
<br />
ΡΗΓΜΑ ΣΤΑ ΔΥΤΙΚΑ<br />
<br />
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΓΙΑΣ ΒΑΡΒΑΡΑΣ – ΑΝΤΙ-ΘΕΣΕΙΣ<br />
<br />
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΑΝΥΠΟΤΑΚΤΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙ<br />
<br />
ΦΥΣΑΕΙ ΚΟΝΤΡΑ ΑΓΙΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ<br />
<br />
ΦΑΡΟΣ ΑΝΤΙΣΤΑΣΗΣ ΚΑΙ ΡΗΞΗΣ<br />
<br />
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ ΜΕ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΟΥ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ<br />
<br />
ΔΙΚΤΥΟ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ<br />
<br />
ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΓΛΥΦΑΔΑΣ<br />
<br />
ΑΝΤΙΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΑΡΓΥΡΟΥΠΟΛΗΣ – ΕΚΤΟΣ ΠΛΑΝΟΥ<br />
<br />
ΑΝΥΠΟΤΑΧΤΗ ΠΕΤΡΟΥΠΟΛΗ<br />
<br />
ΜΑΧΗΤΙΚΗ ΕΡΓΑΤΟΫΠΑΛΛΗΛΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΑΝΑΤΡΟΠΗ<br />
<br />
ΑΠ ΡΟΣΙΝΑΝΤΕ<br />
<br />
ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ ΤΑΞΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ<br />
<br />
Δηλώνουμε ότι θα σταθούμε στο πλευρό κάθε εργαζόμενου που δεν σκύβει το κεφάλι, ότι θα συνεχίσουμε στο δρόμο του αγώνα. Για να κατακτήσουμε συλλογικές συμβάσεις εργασίας με αξιοπρεπείς μισθούς, αξιοπρεπή ζωή, μείωση των ωρών εργασίας, κανονικές προσλήψεις – κατάργηση του άθλιου καθεστώτος του Δελτίου παροχής υπηρεσιών, μόνιμη και σταθερή δουλειά για όλους, συνδικαλιστικές ελευθερίες στους χώρους δουλειάς.<br />
Το επόμενο διάστημα θα διοργανώσουμε συνέντευξη τύπου σχετικά με την έκβαση αυτού του αγώνα, όπου θα καλέσουμε να συμμετέχουν, όλα τα σωματεία και τις συλλογικότητες που στήριξαν αυτό τον αγώνα.</div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: open_sans, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 14px;"><a href="https://www.blogger.com/%C2%A0http://left.gr"> http://left.gr</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-24760079329262170042015-02-11T12:39:00.002+02:002015-02-11T12:39:21.313+02:00Το Κόμμα, η Κυβέρνηση και το Κράτος, του Χριστόφορου Βερναρδάκη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO_uGUYkdGQOYAThje3Z_4g_RAeUaC18Ks6fzU26yTB2Ue-l2I-4qmnZ83jAbi3EvGwnbgqLv2tUznwlkGswKKEtxpdZuLPTQuBIAD8qj_Wkv-9HDs22N_B_E7u3jn8xLMRat6EbsuZEjO/s1600/Keep_left.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgO_uGUYkdGQOYAThje3Z_4g_RAeUaC18Ks6fzU26yTB2Ue-l2I-4qmnZ83jAbi3EvGwnbgqLv2tUznwlkGswKKEtxpdZuLPTQuBIAD8qj_Wkv-9HDs22N_B_E7u3jn8xLMRat6EbsuZEjO/s1600/Keep_left.jpg" height="227" width="320" /></a></div>
Ο ΣΥΡΙΖΑ κέρδισε τις εκλογές και σχημάτισε Κυβέρνηση. Και από σήμερα καλείται, μεταξύ πολλών άλλων βεβαίως, να αντιμετωπίσει ένα καινούργιο και ίσως πολυπλοκότερο πρόβλημα. Αυτό των σχέσεων του κόμματος με την Κυβέρνηση και το Κράτος.<br />Υπάρχουν σε γενικές γραμμές δύο τρόποι να απαντηθεί αυτό το πρόβλημα. Ο πρώτος είναι να αποδεχτεί κανείς ότι διαχειρίζεται την υφιστάμενη δομή, με τον ίδιο λίγο έως πολύ (παλαιό) τρόπο και την ίδια (παλαιά) μεθοδολογία. Ο δεύτερος να αποδεχτεί ότι έχει μια πρόκληση μπροστά του, τη διεύθυνση του κράτους (και της κυβέρνησης ειδικότερα) προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων, επομένως μια μακρά <a name='more'></a>διαδικασία ριζικών μετασχηματισμών, τόσο του κράτους καθαυτού όσο και των δομών πολιτικής αντιπροσώπευσης.<br />Ενας ευρύτερα διατυπωμένος φόβος προεκλογικά ήταν το κατά πόσον ο «ΣΥΡΙΖΑ θα γινόταν ΠΑΣΟΚ». Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έγινε ΠΑΣΟΚ – ούτε θα μπορούσε να γίνει – λόγω της συμμετοχής στα ψηφοδέλτια ορισμένων ανθρώπων προερχόμενων από το ΠΑΣΟΚ, ούτε πρόκειται να γίνει ΠΑΣΟΚ εξαιτίας του γεγονότος ότι στην Κυβέρνηση συμμετέχουν ορισμένοι με ΠΑΣΟΚικό παρελθόν. Η συζήτηση αυτή – όσο κι’αν απηχεί υπαρκτούς και βάσιμους φόβους – είχε και έχει λάθος παραδοχές. Ο κίνδυνος ο «ΣΥΡΙΖΑ να γίνει ΠΑΣΟΚ» θα γίνει ορατός τώρα. Αλλά τι ακριβώς σημαίνει αυτό; Σημαίνει: α) Να «απορροφηθεί» το κόμμα από το κράτος. Να «αδειάσει» δηλαδή το κόμμα και να γίνει «κράτος» και «κυβερνητικές θέσεις». β) να πάψει να αναζητεί τους πόρους του στην κοινωνία (όλων των ειδών τους πόρους: προγραμματικούς, ιδεολογικούς, οικονομικούς, ανθρώπινους, κοκ) και να μεταβληθεί σε ένα είδος «κρατικού κόμματος» όπου όλοι οι πόροι του εξαρτώνται και προέρχονται από το κράτος. γ) να θεωρηθεί ότι ο χώρος συγκρότησης και αναπαραγωγής της κοινωνικής συμμαχίας που εκπροσωπείται είναι η «Κυβέρνηση» (και το Κράτος κατ’επέκτασιν) και όχι το κόμμα. Το τρίτο αυτό στοιχείο θα επισφράγιζε την «κρατικοποίηση» του κόμματος και το μετασχηματισμό του σε ένα εκλογικίστικο και προσωποκεντρικό πελατειακό οργανισμό. Τότε και μόνον τότε «θα γίνει ο ΣΥΡΙΖΑ νέο ΠΑΣΟΚ», αν δηλαδή ενσωματώσει λειτουργίες και δομές πολιτικής αντιπροσώπευσης που τον μεταβάλλουν από κόμμα της κοινωνίας σε κόμμα του κράτους. Αυτό δηλαδή που κατέληξε να είναι και να εκπροσωπεί το ΠΑΣΟΚ.<br />Στην εφαρμοσμένη άσκηση της πολιτικής (και κυρίως της αστικής πολιτικής) θεωρείται ορθόν το «κόμμα» να υποβαθμιστεί και όλο το κέντρο βάρους να μετατοπιστεί στην «Κυβέρνηση». Τεράστιο στρατηγικό και ιστορικό λάθος. Το κόμμα είναι «μόνιμος» σχηματισμός («θεσμός»), η Κυβέρνηση «προσωρινή». Το κόμμα είναι η συνέχεια της συλλογικής συνείδησης, η Κυβέρνηση είναι μία στιγμή και μία πλευρά της πολιτικής του. Επομένως, το κόμμα είναι το επίκεντρο οργάνωσης και αναπαραγωγής κοινωνικών συμμαχιών, το κόμμα είναι ο συμπυκνωτής του πολιτικού προγράμματος που εφαρμόζεται, το κόμμα εντέλει είναι ο πυρήνας παραγωγής πολιτικής. Η λειτουργία αυτή δεν αφορά μόνον στα αριστερά κόμματα. Αφορά σε όλων των ειδών τα κόμματα αντιπροσώπευσης (ακόμα και τα αστικά ή συντηρητικά που δεν εξαρτώνται μονομερώς από το κράτος), αφού στη ρίζα αυτής της θέσης ενυπάρχει η αποδοχή του «κόμματος» ως του βασικού θεσμού πολιτικής αντιπροσώπευσης. Αλλά βεβαίως, αφορά πολύ περισσότερο ένα αριστερό κόμμα, ένα «κόμμα των μαζών» όπως θα λέγαμε κάποτε,<br />Με βάση τα παραπάνω επιβάλλεται στη σημερινή συγκυρία να ανοίξει μια σε βάθος συζήτηση για το «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ», συζήτηση όμως που πρέπει να είναι μεθοδολογικά οριοθετημένη, τεκμηριωμένη και δυναμική σε νέες ιδέες. Με άλλα λόγια, δεν μπορεί να είναι μια συζήτηση «κωφών», ούτε μια συζήτηση ανθρώπων με προϋπάρχουσες ιδεοληψίες.<br />Εν’όψει αυτής της συζήτησης είναι πιστεύω κρίσιμες οι παρακάτω συντεταγμένες:<br />1. Το «κόμμα ΣΥΡΙΖΑ» ισορροπεί σήμερα σε τεντωμένο σχοινί. Κάνει θαυμάσια πράγματα, αλλά και αδικαιολόγητα λάθη. Είναι και σεκταριστικό και ανοικτό. Είναι και γραφειοκρατικό και φιλελεύθερο. Για την ακρίβεια, αδυνατεί να οριοθετήσει μεθοδολογικά τη λειτουργία του. Απέχει πολύ από το να θεωρηθεί «κόμμα των μελών», με μεγάλη ευθύνη των ηγετικών του οργάνων, αλλά και οι Οργανώσεις των Μελών πολλές φορές αδυνατούν να λειτουργήσουν ως «κόμμα μαζών» και όχι ως «κόμμα στελεχών». Με δύο λόγια, το κόμμα μας απέχει πολύ από το να θεωρηθεί συλλογικός διανοούμενος των «από κάτω».<br />2. Χωρίς κόμμα ωστόσο δεν μπορεί να υπάρξει ούτε Κυβέρνηση, ούτε αριστερό πρόγραμμα, γιατί το κόμμα είναι ο οργανωτής και ο εκφραστής της «κοινωνικής συμμαχίας». Είναι το πεδίο αποκρυστάλλωσής της. Το κόμμα δεν μπορεί και δεν επιτρέπεται να ξεπεραστεί ή να αγνοηθεί. Επιβάλλεται να διορθωθεί, έτσι ώστε να διαδραματίσει ιστορικό ρόλο μακράς πνοής.<br />3. Η συζήτηση περί σχέσεων Κόμματος – Κυβέρνησης δεν πρέπει να γίνει με παλαιές και ξεπερασμένες θεωρητικές προσεγγίσεις. Συνήθως η συζήτηση αυτή εξαντλείται σε διαπιστώσεις δεοντολογίας: «το κόμμα (πρέπει να) σπρώχνει την κυβέρνηση», «(να) κριτικάρει την Κυβέρνηση», «(να) ελέγχει την Κυβέρνηση», κοκ. Είναι κατά τη γνώμη μου λάθος μέθοδος συζήτησης, λάθος σημείο αφετηρίας. Το κόμμα για να τα κάνει όλα αυτά και πολύ περισσότερα πρέπει να αλλάξει το πεδίο της δραστηριότητάς του. Το κόμμα δεν πρέπει να «βλέπει» προς την Κυβέρνηση, αλλά προς την κοινωνία και το κοινωνικό σώμα. Να οργανώσει και να κάνει συνεκτική την κοινωνική συμμαχία που σήμερα κτίζεται. Εχει το δικό του πεδίο βολής, τον δικό του ορίζοντα. Θα ήταν δομικό λάθος να εξαρτήσει την δουλειά του και το χώρο του από την Κυβέρνηση. Ούτε μπρος ούτε πίσω από την Κυβέρνηση. Κανένας ετεροκαθορισμός από την Κυβέρνηση. Στροφή προς το κοινωνικό σώμα, με μαζικό προσανατολισμό, στρατηγική συγκρότησης κοινωνικών μετώπων και ανάδειξη μαζικών κοινωνικών στελεχών. Αφού τα κάνει όλα αυτά, τότε η επίδραση προς την «Κυβέρνηση» θα είναι αυτονόητη και πολύ σημαντική. Γιατί, απλούστατα, δεν θα είναι παρακολούθημα του κράτους αλλά «κόμμα της κοινωνίας».<br />4. Το κόμμα επιβάλλεται να αποκτήσει μαζικό προσανατολισμό και συγκροτημένη δουλειά πεδίου. Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Το κόμμα πρέπει να ρίξει το βάρος του στη διεύρυνση και σταθεροποίηση της κοινωνικής εκλογικής βάσης, να αντιστοιχηθεί με αυτήν με ένα πολιτικό πρόγραμμα και μια πολιτική ανάδειξης νέας γενιάς μαζικών κοινωνικών στελεχών, με μετρήσιμους στόχους μέσα στην επόμενη πενταετία. Στην πρώτη γραμμή των στόχων του πρέπει να είναι η δημιουργία / ισχυροποίηση συνδικάτων και δομών κοινωνικής αντιπροσώπευσης, με έμφαση στην ένταξη όλων των «αποκλεισμένων» σε αυτήν, ο πλήρης εκδημοκρατισμός της ΓΣΕΕ και η οριστική συντριβή του συνδικαλιστικού καρτέλ που λυμαίνεται τα συνδικάτα, η ανάπτυξη ενός ισχυρού και δομημένου νεολαϊστικού και πολιτισμικού κινήματος στη χώρα, με έμφαση στην κατοχύρωση κοινωνικών και επικοινωνιακών δικαιωμάτων, και βεβαίως, η ενίσχυση των τοπικών δομών αλληλεγγύης με στόχο την καθοριστική ενίσχυση της Αριστεράς στο τοπικό κράτος (γειτονιές, Δήμοι, Περιφέρειες), εκεί δηλαδή που συγκροτούνται και ανασυγκροτούνται οι κοινωνικές συμμαχίες μακροχρόνια.<br />5. Προφανώς, όλη αυτή η στρατηγική για το κόμμα περνάει μέσα από την ενίσχυση των δομών του και της ενδοκομματικής του δημοκρατίας. Επιβάλλεται μια διευρυμένη συζήτηση για ένα κόμμα μαζικό, ανοικτό στα κοινωνικά κινήματα και τις συλλογικότητες, με καταστατικές αλλαγές που θα εμβαθύνουν τη δημοκρατία και την εσωκομματική απογραφειοκρατικοποίηση, με αναβαθμισμένα όργανα πολιτικής συγκρότησης και παραγωγής πολιτικής και στρατηγικής.<br /><br />Πηγή: Εποχή<div>
via <a href="http://rednotebook.gr/">http://rednotebook.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-25815170426414783272015-02-11T11:36:00.002+02:002015-02-11T11:36:28.473+02:00Για τα παιδιά της Αμυγδαλέζας. Του Πέτρου Κατσάκου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglOPHur0j-OlCJixxgyByKEzEwf1s1uNg87NI6EZqvoDE03InhdO-d721XwdpvbjqlNPB880sgvGBYsWEeD0A4qESzXMe9hNi1wMRTRNzpFrmwUCXy820RA6thJLZefrhE80bHqUYt-PIt/s1600/metanastes34_15.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEglOPHur0j-OlCJixxgyByKEzEwf1s1uNg87NI6EZqvoDE03InhdO-d721XwdpvbjqlNPB880sgvGBYsWEeD0A4qESzXMe9hNi1wMRTRNzpFrmwUCXy820RA6thJLZefrhE80bHqUYt-PIt/s1600/metanastes34_15.jpg" height="356" width="600" /></a></div>
Κοιτάζω το χιόνι που πέφτει. Τα δελτία ειδήσεων μιλάνε για τη μετεωρολογική βόμβα. Η τροχαία προειδοποιεί τους οδηγούς των οχημάτων. Όλοι βιάζονται να γυρίσουν σπίτι. Με ή χωρίς καλοριφέρ. Και πάλι σπίτι είναι. Στη Βουλή μιλάνε για παιδιά και ιθαγένεια. Χαμόγελο.<br />
<div>
<a name='more'></a>Η σκέψη, όμως, τρέχει στην Αμυγδαλέζα και το χαμόγελο παγώνει. Κάνει κρύο. Το πετρέλαιο που πριν από ένα μήνα κάποιοι φρόντισαν να στείλουν στο στρατόπεδο κράτησης τελείωσε. 150 παιδιά στοιβαγμένα στα παγωμένα κοντέινερ ξυλιάζουν. Και πώς να χαμογελάσουν; Εκεί το χαμόγελο του παιδιού πάγωσε. Πριν έναν μήνα, όταν ο Συνήγορος του Πολίτη για τα Δικαιώματα του Παιδιού επισκέφτηκε το Κέντρο Κράτησης Μεταναστών, σημείωνε πως «την ημέρα που επισκεφτήκαμε το Κέντρο, βρίσκονταν εκεί περίπου 150 παιδιά, ηλικίας 10-16 ετών, πολλά από τα οποία ήσαν ξυπόλυτα. Τα παιδιά φιλοξενούνται σε χώρους που θυμίζουν στρατώνες. Υπάρχουν χώροι ανοιχτοί, με κρεβάτια στη σειρά και μικρότερα δωμάτια. Υπάρχει και μία τραπεζαρία όπου σιτίζονται. Η κατάσταση αυτή είναι απαράδεκτη. Δεν μπορεί να κρατούνται αυτά τα παιδιά όλα μαζί και μάλιστα σε έναν χώρο όπου δεν υπάρχουν αρκετά κρεβάτια για όλα». Αυτή ήταν η κατάσταση πριν από ένα μήνα και ίδια παραμένει και σήμερα. Ο μέσος όρος κράτησης στο Κέντρο είναι δύο μήνες, αλλά πολλά από αυτά τα παιδιά παραμένουν εκεί για έξι ή και οκτώ μήνες.<br />
Έξω εξακολουθεί και πέφτει χιόνι. Η πόλη έχει παγώσει. Ο Συνήγορος του Πολίτη καταγγέλλει το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια μεγάλος αριθμός ασυνόδευτων ανηλίκων, που προέρχονται από τρίτες χώρες, συλλαμβάνονται από τις αρχές για παράνομη είσοδο και κρατούνται διοικητικά για σημαντικό χρονικό διάστημα και σε ακατάλληλο περιβάλλον, ώσπου να ληφθεί απόφαση για την τοποθέτησή τους σε κάποιον χώρο φιλοξενίας ή να αφεθούν ελεύθερα. 150 παιδιά χωρίς μέλλον κρυώνουν κι απόψε στην Αμυγδαλέζα. Δεν έχουν να περιμένουν τίποτα. Ούτε καν μια ιθαγένεια. «Τα παιδιά αυτά μας εκλιπαρούσαν για μια μπάλα, για ένα παιχνίδι, για οτιδήποτε θα μπορούσε να τα απασχολήσει τις ατέλειωτες ώρες που περνούν κρατούμενα. Και μιλάμε ότι πολλά από αυτά τα παιδιά έχουν δει τους γονείς τους να πνίγονται κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους προς την Ελλάδα» λέει εδώ και καιρό ο Συνήγορος του Πολίτη. Μήπως ήρθε ο καιρός να τον ακούσει κάποιος;<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: open_sans, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 14px;"><a href="https://www.blogger.com/%C2%A0http://left.gr"> http://left.gr</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-56944543303950650382015-02-10T13:03:00.003+02:002015-02-10T13:03:42.882+02:00Γιατί στις 11 Φεβρουαρίου τα κινήματα πρέπει να στηρίξουν την Ελλάδα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQvJiToiwRNxpaOqiwO8yfFXVytbbyzfeXaEIkEqqPxUUQ0B4M1tp7YC1kB1rSJqCRJfjkNgUJpbF2ePg-iTWMx1v7Zn16YBO48WrHESaZCKLJ9PaSExmQkI2R_lxfU8JhSPwU5OQECXUg/s1600/f0c6d3cb-ac66-45c9-87d5-8044d8b25a05-1-870x418.png" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiQvJiToiwRNxpaOqiwO8yfFXVytbbyzfeXaEIkEqqPxUUQ0B4M1tp7YC1kB1rSJqCRJfjkNgUJpbF2ePg-iTWMx1v7Zn16YBO48WrHESaZCKLJ9PaSExmQkI2R_lxfU8JhSPwU5OQECXUg/s1600/f0c6d3cb-ac66-45c9-87d5-8044d8b25a05-1-870x418.png" height="306" width="600" /></a></div>
Αναδημοσιεύουμε το κάλεσμα των αυτόνομων κινημάτων της Ρώμης στη συγκέντρωση αλληλεγγύης προς το ελληνικό κίνημα, την Τετάρτη 11 Φεβρουαρίου<br />
<a name='more'></a>Την Πέμπτη 12 Φεβρουαρίου το Συμβούλιο της Ευρώπης θα συνεδριάσει για την αντιμετώπιση δύο ζητημάτων: τη στρατιωτικής κρίση στην Ουκρανία και την οικονομική κρίση στην Ελλάδα. Πράγματι, μετά την πρόσφατη απόφαση του διοικητικού συμβουλίου της ΕΚΤ να μην δεχθεί τα ελληνικά ομόλογα ως εγγύηση νέων χρεών, η Ελλάδα βρίσκεται μπροστά στον κίνδυνο της οικονομικής κατάρρευσης.<br />
Ήδη από τις 5 Φεβρουαρίου, σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας χιλιάδες άνθρωποι κατέβηκαν στις πλατείες. Κάποιος έγραψε πως για πρώτη φορά υπήρξαν, τουλάχιστον στην Ελλάδα, λαϊκές διαδηλώσεις υπέρ της κυβέρνησης. Από αυτές τις πλατείες διενεργήθηκε δημοψήφισμα για την διεξαγωγή μιας ευρωπαϊκής κινητοποίησης με αρχικό κάλεσμα στις 16 Φεβρουαρίου, που επισπεύσθηκε για τις 11 του μηνός. Καλέσματα αλληλεγγύης στις πλατείες έγιναν ήδη στο Παρίσι, στο Βερολίνο, στο Εδιμβούργο, στις Βρυξέλλες, στη Λισαβόνα, στο Πόρτο και στη Λευκωσία. Και αναμένονται και άλλα τις επόμενες ώρες.<br />
Και στην Ιταλία συστάθηκαν ομάδες συντονισμού, συγκεκριμένα από τα κόμματα που περιστρέφονται γύρω από τον σχηματισμό «Η Άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα». Ο λόγος για τον οποίο αυτοί οι πολιτικοί φορείς αποφάσισαν να κινητοποιηθούν είναι αρκετά σαφής και δεν θα υπεισέρθουμε στην ουσία της πρότασής τους στο παρόν άρθρο.<br />
Αυτό που μας ενδιαφέρει είναι να εξηγήσουμε γιατί, κατά την άποψή μας, πρέπει να είναι τα κινήματα αυτά που θα κατέβουν στις πλατείες εκείνη τη μέρα (άλλωστε, τόσο στη Ρώμη όσο και στην Νάπολη έγιναν αυτοοργανωμένα καλέσματα στις πλατείες). Γιατί οι συλλογικότητες, οι πολιτικές δομές βάσης, οι αντικρουόμενες ανεξάρτητες κινήσεις πρέπει να διαδηλώσουν μια μέρα σαν κι αυτή για να στηρίξουν ουσιαστικά τα αιτήματα μιας κυβέρνησης;<br />
<br />
Για εμάς υπάρχουν τρεις λόγοι:<br />
<br />
1. Κατεβαίνω στις πλατείες στις 11 Φεβρουαρίου σημαίνει πρωταρχικά διαδηλώνω υπέρ της δημοκρατίας και ενάντια στη δικτατορία της Τρόικας. Ο εκβιασμός ενάντια στην κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ δεν είναι παρά η πιο πρόσφατη επίθεση που η ΕΚΤ, η ΕΕ και το ΔΝΤ έχουν εξαπολύσει ενάντια στους λαούς της Ευρώπης μέσω των πολιτικών λιτότητας.<br />
Η Ελλάδα ήταν το πρώτο πειραματόζωο αποτελεσματικών μέτρων, που όχι μόνο δεν συνέβαλαν στην επίλυση της κρίσης, αλλά επέτειναν την επισφάλεια, την εκμετάλλευση, τη φτώχεια, την πείνα, το θάνατο. Παράλληλα, μεταξύ του 2010 και του 2012, στην Ελλάδα διαδραματίστηκαν εξαιρετικά ριζοσπαστικές και μαζικές κινητοποιήσεις. Η παρεμπόδιση της κυβέρνησης της αριστεράς στην επίτευξη αποτελεσμάτων δεν εξυπηρετεί μονάχα στο να στρέφεται το όπλο στον κρόταφο του Τσίπρα, αλλά και στο κλείσιμο των λογαριασμών με όλους αυτούς που τόσα χρόνια αγωνίστηκαν ενάντια στις πολιτικές των Μνημονίων. Σημαίνει την πρόθεση να δείξουν σε όλους, στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, ότι το σύνθημα «Δεν υπάρχει εναλλακτική» αποτελεί πλέον κάτι που μια δημοκρατικά εκλεγμένη κυβέρνηση μπορεί να θέσει υπό συζήτηση. Σημαίνει να περάσει το μήνυμα πως οι χρηματαγορές λογοδοτούν μόνο στον εαυτό τους και πως ο νεοφιλελευθερισμός έχει ήδη ακυρώσει την Δημοκρατία, ακόμη και την αντιπροσωπευτική, αυτή που εμείς ως κινήματα δεν θα σταματήσουμε ποτέ να της ασκούμε έντονη κριτική και να την θέτουμε διαρκώς υπό συζήτηση.<br />
2. Ορισμένα πράγματα σχετικά με τον ΣΥΡΙΖΑ πρέπει σε κάθε περίπτωση να ειπωθούν. Στο κίνημα ο καθένας μπορεί να ενεργεί κατά το δοκούν στο θέμα της αντιπροσώπευσης και της διακυβέρνησης, δεν είναι αυτός ο χώρος για να στηρίξουμε τον ανταγωνισμό tout court ή την απελπισμένη αναζήτηση της όσο δυνατόν μεγαλύτερης εξουσίας.<br />
Άλλο είναι το θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική εμπειρία που, τουλάχιστον για την ώρα, δεν έχει καμία σχέση με το φάσμα των ιταλικών κομμάτων. Φυσικά, παραμένει πάντα ένα κόμμα, και επιπλέον τώρα ένα κυβερνών κόμμα. Συνεπώς βρίθει αντιθέσεων, διαφορετικών τάσεων, θα πρέπει να προχωρήσει σε συμβιβασμούς και να εγκρίνει νόμους που δεν θα του αρέσουν. Κανείς δεν υποστηρίζει το αντίθετο. Κανείς δεν πιστεύει πως ο Τσίπρας είναι ο νέος μεσσίας που ήρθε για να φέρει στη γη τον κομμουνισμό και την αναρχία. Οι μοναδικοί που ασύνειδα το κάνουν, είναι ακριβώς εκείνοι που περιμένουν με ανυπομονησία μια επίθεση της αστυνομίας ή μια πιο μετριοπαθή δήλωση για να πουν «Είδες; Στα έλεγα εγώ!» Θα έφτανε να μιλήσει κανείς με τους πολλούς αναρχικούς που ψήφισαν τον ΣΥΡΙΖΑ μόνο εργαλειακά και για λόγους τακτικής, χωρίς να έχουν καμιά εμπιστοσύνη στην ανάθεση και στον ψήφο.<br />
Για ακόμη μια φορά, άλλο είναι το θέμα. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι μια πολιτική εμπειρία που διαμορφώθηκε πρωτίστως μεταξύ του 2010 και του 2012 από τους αγώνες ενάντια στη λιτότητα. Είναι ένα κόμμα που έχει μια μάχιμη βάση πολύ περιορισμένη αλλά αποτελείται από ανθρώπους που συμμετείχαν αληθινά σε αυτά τα κινήματα, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές, και που έχουν υποστεί στο πετσί τους τις συνέπειες των πολιτικών των Μνημονίων, στα σχολεία, στα Πανεπιστήμια, στις οικογένειές τους, στους χώρους εργασίας τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα κόμμα, που θέλοντας και μη, με αυτά τα πράγματα πρέπει να λογαριαστεί: για τα κινήματα, για τους αναρχικούς, για την εξωκοινοβουλευτική αριστερά είναι λοιπόν μια ευκαιρία: όχι για εορτασμούς, αλλά για συνεχή πρόκληση. Εδώ και τώρα.<br />
Και γιατί να μας απασχολεί ποια θα είναι κατάληξη του κόμματος, αν θα γίνει πιο μετριοπαθές ή θα ξεπουληθεί;<br />
Είναι τώρα που τα κινήματα πρέπει να διευρύνουν τα ρήγματα που αντικειμενικά παράγει ο ΣΥΡΙΖΑ στην ευρωπαϊκή διακυβέρνηση. Είναι σήμερα που τα κινήματα κατά της λιτότητας πρέπει να ξαναπάρουν πίσω την Ευρώπη, να την αρπάξουν από τα χέρια των τραπεζών. Γιατί αν δεν το κάνουν αυτά, δεν θα υπάρξει κανένα μέλλον για αυτά. Γιατί αν δεν το κάνουν, ίσως το αύριο να ανήκει στη Χρυσή Αυγή, στον Σαλβίνι και στη Λε Πεν.<br />
3. Υπάρχουν φορές που τα κινήματα πρέπει να δείξουν τι εννοούν, να δείξουν την συνοχή των λόγων τους και των πρακτικών τους, να τους εφαρμόσουν στην πράξη και να καταστήσουν δημόσια ότι είναι ασύμβατοι με κάθε μορφή εξουσίας. Υπάρχουν όμως και στιγμές στις οποίες όλα αυτά παραμένουν εξίσου ευπρόσδεκτα, αλλά η ουσιαστική σημασία της κατάστασης ενός λαού γονατισμένου αλλάζει την σειρά των προτεραιοτήτων. Ο ελληνικός λαός που τον ταπείνωσαν, τον έκαναν να πεινάσει, τον έπνιξαν στα χημικά, τον συνέλαβαν, τώρα έχει ανάγκη να αναπνεύσει.<br />
Γι’ αυτούς τους λόγους στις 11 Φεβρουαρίου πρέπει να δείξουμε στην Τρόικα πως απέναντι στους εκβιασμούς τους δεν είναι μόνο η πλατεία Συντάγματος, αλλά όλες οι πλατείες της Ευρώπης. Χρειάζεται να ακουστεί σε όλους τους ανθρώπους που θα διαδηλώσουν στην Αθήνα, στην Θεσσαλονίκη και στις άλλες πόλεις της Ελλάδας πως αγωνιζόμαστε όλοι μαζί για ένα κοινό σκοπό και πως η αλληλεγγύη είναι το όπλο μας.<br />
<br />
<a href="https://www.facebook.com/events/411454179013045/?ref=22">Στη Ρώμη το ραντεβού είναι στις 6 το απόγευμα έξω από την Γερμανική Πρεσβεία, στην οδό San Martino della Battaglia 4.</a><br />
<br />
Μετάφραση: Bαρβάρα Κυριλλίδου<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://atenecalling.org/perche-l11-febbraio-i-movimenti-devono-sostenere-la-grecia/">Αtene Calling</a><br />
<div>
via<a href="http://rednotebook.gr/"> http://rednotebook.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-74532837827050802172015-02-08T16:45:00.001+02:002015-02-08T16:45:08.353+02:00Προοπτικές του κινήματος και της νέας κυβέρνησης, Συνέντευξη του Νίκου Γιαννόπουλου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj12PXSygi3_j5z0pBTasyzvp8cD5rP_eHHFzj0ETPPWyVL-YMRgheYpwkitQLNIv47f1NHXtX2NhjKgGiuZNNA9seh_jcS5X57NCqcTlv_ilK7WMFkabec9elALJZU64iND7OTzE7JPQbc/s1600/assets_LARGE_t_420_54065883-800x418.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj12PXSygi3_j5z0pBTasyzvp8cD5rP_eHHFzj0ETPPWyVL-YMRgheYpwkitQLNIv47f1NHXtX2NhjKgGiuZNNA9seh_jcS5X57NCqcTlv_ilK7WMFkabec9elALJZU64iND7OTzE7JPQbc/s1600/assets_LARGE_t_420_54065883-800x418.jpg" height="167" width="320" /></a></div>
<b>DP</b>: Στη συνέντευξη που μας έδωσες πέρσι τον Ιούλιο, είχες εντοπίσει τρεις πιθανές προοπτικές για τον ΣΥΡΙΖΑ. Η πρώτη ήταν «ένα τραγικό τέλος», με την απορρόφησή του στον χώρο της Κεντροαριστεράς. Η δεύτερη, «ένα αξιοπρεπές τέλος», με ένα πραγματικά φιλολαϊκό πρόγραμμα, που θα καταστήσουν όμως ανεφάρμοστο οι πιέσεις των μεγάλων εθνικών και διεθνών συμφερόντων. Η τρίτη ήταν η δυνατότητα να διατηρήσει ο ΣΥΡΙΖΑ μια σταθερή, ανοιχτή επικοινωνία με τα κινήματα και τον λαό, τηρώντας έτσι και το πρόγραμμά του. Στο <a name='more'></a>πλαίσιο της κυβέρνησης που σχηματίστηκε, και της συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ, ποιος από αυτούς τους δρόμους σου φαίνεται ο πιο εφικτός;<div>
<br /><b>Γιαννόπουλος</b>: Καθώς είναι ακόμα πολύ νωρίς, δεν μπορώ να εκφράσω άποψη με βεβαιότητα για όλα. Επομένως θα πω μερικά πράγματα για τα οποία είμαι πιο βέβαιος και άλλα, τα οποία θεωρώ απλά πιθανά.<br /><br />Πρώτον: Το ποσοστό που συγκέντωσε ο ΣΥΡΙΖΑ και οι 149 έδρες αποτελούν μια μεγάλη νίκη της γενικότερα αποκαλούμενης «Αριστεράς». Αυτή η πολιτική επιτυχία βασίστηκε στους αγώνες που έδωσαν τα κινήματα στα προηγούμενα χρόνια, παρόλο που τα τελευταία χρόνια δεν υπήρξε μαζικότητα στα κινήματα, για διάφορους λόγους. Αυτό το αποτέλεσμα θα έχει βέβαια πολύ σοβαρές πολιτικές συνέπειες, ακόμη κι αν σήμερα δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για το πότε θα συμβεί κάτι τέτοιο.<br /><br />Δεύτερον, και γι’αυτό είμαι βέβαιος: Ακόμη και μέσω του συνασπισμού με τους ΑΝΕΛ, θα υπάρξει μια πολύ σκληρή σύγκρουση για να απελευθερωθεί ο λαός από τα μέτρα που επιβλήθηκαν από τα Μνημόνια. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα αγωνιστεί για ελάφρυνση των μέτρων της λιτότητας, και κάνοντάς το, θα στείλει ένα μήνυμα τόσο στο εσωτερικό, στη βάση των ψηφοφόρων του, για να τους ικανοποιήσει, όσο και στο εξωτερικό, στα ευρωπαϊκά κοινωνικά κινήματα – και επιπλέον στους «από πάνω», σε αυτούς που κυβερνούν. Το μήνυμα είναι πως οι αγώνες μπορούν να φέρουν θετικά αποτελέσματα.<br /><br />Τρίτον: Ο σχηματισμός μιας κυβέρνησης συνασπισμού μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ σίγουρα είναι ένα πολιτικό πρόβλημα. Τόσο από συμβολικής άποψης, όσο και για την ουσία της πολιτικής που μπορεί να ασκηθεί. Οι δυσκολίες προκύπτουν ακόμα κι από το πιο ασήμαντο γεγονός, ότι δηλαδή δεν μπορούμε να μιλάμε για «κυβέρνηση της Αριστεράς» αλλά για κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Κυρίως, όμως, αφορούν θέματα όπως το ζήτημα της μετανάστευσης και της αστυνομικής καταστολής, που δεν θα είναι τόσο εύκολο να τα διαχειριστεί η κυβέρνηση. Παρ’ όλα αυτά, η επιλογή των υπουργών φαίνεται ισορροπημένη και θετική, ακόμη κι αν δεν γνωρίζουμε ακόμη πως θα εξελιχθεί.<br /><br />Τέταρτον: Στο πλαίσιο της κυβέρνησης που μόλις σχηματίστηκε, και οι τρεις αρχικές προοπτικές παραμένουν ανοιχτές: η προοπτική να υιοθετήσει μια πιο συντηρητική πολιτική, η προοπτική να έχει ένα ένδοξο τέλος και, βεβαίως, η προοπτική να καταφέρει να εφαρμόσει ένα αριστερό πολιτικό πρόγραμμα.<br /><br /><b>Κλοκίτη</b>: Ένα πολύ σημαντικό γεγονός είναι πως δημιουργήθηκε Υπουργείο Μεταναστευτικής Πολιτικής, κάτι που δεν υπήρχε πριν στην Ελλάδα, και το οποίο ανατέθηκε στην Τασία Χριστοδουλοπούλου, μια δικηγόρο εξαιρετικά καταρτισμένη, που προέρχεται από τα κινήματα, και που συμμετείχε στους αγώνες που αφορούν αυτόν τον τομέα.<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Από την άλλη μεριά, ωστόσο, τα Υπουργεία Εθνικής Άμυνας και Εξωτερικών ανατέθηκαν στον δεξιό και αριστερό εθνικισμό.<br /><br /><b>DP</b>: Υπό το πρίσμα όσων λέχθηκαν ως τώρα, πέρα από το πλαίσιο της συγκυβέρνησης, τα πρώτα μέτρα θα είναι καθοριστικά για τον ΣΥΡΙΖΑ τόσο σε συμβολικό όσο και σε ουσιαστικό επίπεδο. Κατά τη γνώμη σας, οι πρώτες προκλήσεις θα σχετίζονται περισσότερο με το εξωτερικό (το χρέος, τη συμφωνία με την τρόικα, κτλ.) ή θα είναι κυρίως κοινωνικού χαρακτήρα; Δηλαδή το νόημα της συμμαχίας με τους ΑΝΕΛ είναι να δοθεί προτεραιότητα σε ένα αντιμνημονιακό μέτωπο, και μόνο σε δεύτερο χρόνο να αντιμετωπιστούν τα κοινωνικά ζητήματα;<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Όπως προκύπτει και από το εκλογικό πρόγραμμα, και πέρα από την τωρινή συμμαχία με τους ΑΝΕΛ, ο ΣΥΡΙΖΑ είχε ήδη διαβεβαιώσει πως στην πρώτη φάση της διακυβέρνησης θα επικεντρωθεί στα ζητήματα που σχετίζονται με το Μνημόνιο – τόσο με την εσωτερική πολιτική, όσον αφορά δηλαδή τα μέτρα της λιτότητας στη χώρα, όσο και με την εξωτερική πολιτική, όσον αφορά δηλαδή τις σχέσεις της με την Ευρώπη. Γι’αυτό και ζητήματα όπως το μεταναστευτικό, η καταστολή και τα δημοκρατικά δικαιώματα θα αντιμετωπιστούν σε δεύτερη φάση.<br /><br />Για να είμαστε ειλικρινείς, το να σταματήσουν τα μέτρα της λιτότητας που έχουν επιβληθεί, και να βελτιωθούν έτσι οι συνθήκες για τους ανθρώπους, είναι προτεραιότητα και για τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ, που είναι αριστεροί, αναρχικοί ή και πιο συντηρητικοί.<br /><br />Ως Δίκτυο συμμεριζόμαστε τις προτεραιότητες που παρουσίασε ο ΣΥΡΙΖΑ στο εκλογικό του πρόγραμμα, γιατί αντιλαμβανόμαστε πως αν δεν βελτιωθεί η κατάσταση του κόσμου, δεν γίνεται να προχωρήσουμε: ούτε η κυβέρνηση θα το άντεχε, ούτε οι πολίτες. Ο λόγος για τον οποίο ο ΣΥΡΙΖΑ επιμένει σε ένα συνδυασμό μεταξύ οικονομίας και δημοκρατίας δεν είναι γιατί τους έχει γίνει εμμονή, αλλά γιατί υπάρχουν σοβαροί λόγοι για να το πράξουν. Αυτή η στενή σχέση ανάμεσα στην κοινωνική και στην οικονομική πολιτική είναι σημαντική για την πραγματοποίηση του προγράμματος, δεδομένου πως για να υπάρχει εγγύηση για τα οικονομικά μέτρα, που αφορούν τους μισθούς ή για την ανεργία, είναι βασικό να συγκαταλεγούν και εκείνα που αφορούν τα δημοκρατικά δικαιώματα. Θα δώσω μερικά παραδείγματα για να εξηγήσω καλύτερα τι σημαίνει αυτό.<br /><br />Πρώτο. Στο «πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης», ο ΣΥΡΙΖΑ είπε πως θα επαναπροσδιορίσει τις συλλογικές συμβάσεις που είχαν ζημιωθεί από την τρόικα και θα επαναφέρει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ. Σήμερα βρίσκεται περίπου στο μισό. Εμείς, ωστόσο, είμαστε σίγουροι πως αν αυτά τα μέτρα δεν γίνουν αποδεκτά μαζί με θετικές ρυθμίσεις άλλου είδους, στο τέλος δεν θα μπορούν να εφαρμοστούν στην πράξη από τους εργοδότες.<br /><br />Όντως, δεδομένου ότι τα επίπεδα της επισφάλειας και της ανεργίας εξακολουθούν να είναι υψηλά, οι άνθρωποι προτιμούν τη μαύρη εργασία μόνο και μόνο για να έχουν μια δουλειά. Σε αυτό το θέμα, είναι ζωτικής σημασίας η απαγόρευση των ομαδικών απολύσεων από κερδοφόρες εταιρείες παραγωγής και η εξασφάλιση επαρκούς ελέγχου που θα δώσει ένα τέλος στην αυθαίρετη δράση των εταιριών. Δεν είναι αρκετό να αποδεχτούμε τα μέτρα, αλλά χρειάζεται και να προστατέψουμε την εφαρμογή τους.<br /><br />Δεύτερον. Ο ΣΥΡΙΖΑ έχει δεσμευθεί να αποκαταστήσει μέσα στα δύο πρώτα χρόνια διακυβέρνησης του τις 300.000 από τις 800.000 θέσεις εργασίας που χάθηκαν κατά την διάρκεια των Μνημονίων. Αυτό σημαίνει ότι πριν από την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας, θα προηγηθεί η αποκατάσταση της εργασίας για όσους την είχαν χάσει τα τελευταία χρόνια: τους διοικητικούς υπαλλήλους των Πανεπιστημίων, τις καθαρίστριες του Υπουργείου οικονομικών, τους σχολικούς φύλακες. Επιπλέον, ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να προβεί σε μια εκ νέου εξισορρόπηση της φορολογικής επιβάρυνσης, ανακουφίζοντας τους πολίτες που ζουν στο όριο της φτώχειας με την κατάργηση του φόρου για την κατοικία και αυξάνοντας την φορολογία για τους πλούσιους. Αυτά τα μέτρα δεν είναι μόνο φορολογικής φύσεως, αλλά και δημοκρατικής. Υπάρχουν πράγματι άνθρωποι των οποίων τα σπίτια κατάσχονται γιατί δεν πλήρωσαν τα δάνειά τους. Υπάρχουν άνθρωποι που συλλαμβάνονται γιατί έχουν χρέη προς το Κράτος. Με λίγα λόγια, δεν πρόκειται μόνο για οικονομικά μέτρα, αλλά για μέτρα που αφορούν άμεσα την ουσία των δημοκρατικών θεσμών.<br /><br />Τρίτον. Δεν πρόκειται μόνο για όσα δίνει η κυβέρνηση, αλλά και για όσα το κίνημα θα καταφέρει να πάρει – τόσο ως προς τους χώρους δημιουργίας, όσο και ως προς τους χώρους παραγωγής. Για παράδειγμα, σε ό,τι αφορά τα εργοστάσια που δεν παράγουν πια. Στην Ελλάδα υπάρχουν πολλά εργοστάσια που έκλεισαν κατά την διάρκεια της κρίσης: δεν μπορούν όλα να ξαναρχίσουν να παράγουν, ορισμένα όμως μπορούν, με την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση θα τους χορηγήσει φοροαπαλλαγές για τα πρώτα χρόνια της δραστηριότητάς τους. Με αυτό τον τρόπο μπορούν να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας στον ιδιωτικό τομέα. Δεδομένης της σημερινής οικονομικής κατάστασης της Ελλάδας, δεν θα υπάρξουν επενδύσεις από το εξωτερικό στα εργοστάσια, εκτός εάν πληρούν τα μισθολογικά επίπεδα που επιβάλλονται από το Μνημόνιο. Γι’αυτό είναι σημαντικό να υποστηρίξουμε τα σχέδια για την παραγωγή. Παράλληλα, είναι κρίσιμο να δοθεί ενθάρρυνση και σε άλλους τομείς, όπως στον αγροτικό. Η Ελλάδα θα μπορούσε να είναι αυτάρκης από άποψη παραγωγής τροφίμων, παρόλο που για την ώρα σχεδόν το 60% των προιόντων που καταναλώνονται, έρχονται από εισαγωγές. Αυτό εμπίπτει άλλωστε και στο πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ.<br /><br />Δεν υποστηρίζουμε φυσικά πως αυτά μπορούν να γίνουν αποκλειστικά χάρη στην κυβέρνηση. Είναι απαραίτητο σε αυτή την διαδικασία να εμπλακούν και τα κινήματα, κι επομένως οι μορφές αυτοοργάνωσης, οι συνελεύσεις βάσης και άλλες παρόμοιες διαδικασίες που λειτουργούν καλά αυτά τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα.<br /><br /><b>Κλοκίτη:</b> Αυτό είναι και τα πρότυπο των μορφών αυτοδιοίκησης στην Λατινική Αμερική.<br /><br />Γιαννόπουλος: Αν και δύσκολα θα συμβεί αυτό, πιστεύουμε ότι το κόμμα του ΣΥΡΙΖΑ οφείλει να μην ταυτιστεί με την κυβέρνηση και να μην έρθει σε πλήρη ανάμειξη με το κράτος, για να διατηρήσει ένα είδος λειτουργικής αυτονομίας στο να προωθήσει τις διαδικασίες της κοινωνικής αυτοοργάνωσης για τις οποίες γίνεται συχνά λόγος στο εσωτερικό του κόμματος. Σε κάθε περίπτωση, θέλω να διευκρινήσω πως είναι ακόμη πολύ νωρίς για να εξαχθούν συμπεράσματα.<br /><br />Παρ’ όλα αυτά, σχετικά με την αυτονομία στην οποία αναφέρθηκα, την θεωρώ απίθανη, γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα πολύ μικρό κόμμα, η πλειοψοφία των μελών του οποίου θα ενσωματωθεί στην κυβέρνηση. Εν πάση περιπτώσει γι’αυτό θα ξαναμιλήσουμε στο μέλλον.<br /><br />Σε λίγο έχω μια συνάντηση με συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ που βρίσκονται πιο αριστερά, με τις οποίες θα μιλήσουμε για την πρόταση που τους έγινε για το ενδεχόμενο να αναλλάβουν υπουργικές θέσεις και πώς πρέπει να απαντήσουν. Η θέση μας και η δική μας συμβουλή είναι να αρνηθούν: παρόλο που είμαστε σίγουροι πως θα έκαναν εξαιρετική δουλειά, θα κινδύνευαν να ενσωματωθούν πλήρως στην κρατική μηχανή στην οποία και αναφέρθηκα προηγουμένως.<br /><br /><b>DP:</b> Διαβάσαμε προσεκτικά το κείμενο που γράψατε ως Δίκτυο λίγο πριν τις εκλογές και στο οποίο μιλάτε για «προωθητική αντιπολίτευση»» στην κυβέρνηση της Αριστεράς. Πως το φαντάζεστε αυτό συγκεκριμένα; Τι σκοπεύετε να κάνετε σε αυτό το πλαίσιο;<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Να επισημάνουμε πως στο κείμενο αναφερόμασταν στην «αριστερή κυβέρνηση της Αριστεράς» που κάνει «προωθητική αντιπολίτευση». Αυτό θα είναι πιο δύσκολο με κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ. Θα εξηγήσω σε τι αναφέρομαι.<br /><br />Η προωθητική αντιπολίτευση διαφέρει από την κλασική αντιπολίτευση σε ένα κεντρικό σημείο. Η δεύτερη βασίζεται στη μάχη ενάντια στην κυβέρνηση, ώστε να την εκδιώξουν και να πετύχουν τις δικές τους διεκδικήσεις. Η προωθητική αντιπολίτευση, αντίθετα, δεν προσπαθεί να εκδιώξει την κυβέρνηση, αλλά να υλοποιήσει την δράση της σε σχέση με τις διεκδικήσεις και τα θέματα που έχουν προτεραιοτητα. Σε αυτή τη γραμμή είναι που επιμένουμε, προφανώς προσαρμόζοντάς την στο εκάστοτε πολιτικό πλαίσιο.<br /><br />Μια τέτοιου είδους πολιτική έχει ορισμένες γενικές γραμμές. Η πρώτη πράξη, που αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, είναι να οργανώσει ένα κοινό ανοιχτό πολιτικό χώρο μεταξύ των μελών της αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ και τα μέλη των αυτόνομων πολιτικών χώρων. Δεν είναι κάτι που έχει ήδη καθοριστεί, αλλά κάτι που βρίσκεται τώρα σε εξέλιξη και φιλοδοξεί να συμπεριλάβει διάφορα κομμάτια της Αριστεράς.<br /><br />Μεταξύ των πρώτων αιτημάτων προς διεκδίκηση, με λαϊκές παρεμβάσεις από τα κάτω, είναι η επαναλειτουργία της δημόσιας τηλεόρασης της ΕΡΤ, η υπεράσπιση των δημόσιων χώρων, όπως η περιοχή του πρώην αεροδρομίου του Ελληνικού, το ζήτημα της χερσονήσου της Χαλκιδικής που απειλείται από τις εξορυκτικές δραστηριότητες χρυσού και τέλος η υγειονομική περίθαλψη και η εκπαίδευση για όλους.<br /><br />Ως Δίκτυο, τον Φεβρουάριο θα καταθέσουμε ψήφισμα διερωτώντας τα ειδικά μέτρα σχετικά με την κατάργηση των φυλακών τύπου Γ’ των κέντρων κράτησης μεταναστών και την αναγνώριση των πολιτικών κρατουμένων. Για να το κάνουμε αυτό θα απευθυνθούμε και σε άλλες πολιτικές οργανώσεις, όπως για πράδειγμα στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ.<br /><br />Είμαστε πεπεισμένοι πως, σε τέτοια ζητήματα, χαρακτηριστικά της πολιτικής μας δράσης, είναι απαραίτητο να ασκήσουμε επιρροή αμέσως, διότι μακροπρόθεσμα τείνουν συνήθως να ξεχνιούνται.<br /><br />DP: Έχουμε την εντύπωση πως τα τελευταία τρία χρόνια ο λόγος του ΣΥΡΙΖΑ έχει γίνει πιο φιλοευρωπαϊκός, σαν να έχει εδραιωθεί πιο έντονα η πεποίθηση πως για να είναι εφικτή η αλλαγή στην Ελλάδα είναι απαραίτητος ο ριζικός μετασχηματισμός της Ευρώπης.<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Από διεθνιστική σκοπιά, θεωρούμε σημαντική και είμαστε ευχαριστημένοι για την παρουσία πολιτικών οργανώσεων που προέρχονται από άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Αν αλλάξουν τα πράγματα εδώ, θα υπάρξουν επιπτώσεις και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Το πρόβλημα ξεκινά ακριβώς σε αυτό το επίπεδο, καθώς τα τελευταία χρόνια δεν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίστηκε περισσότερο με τα ευρωπαϊκά κινήματα ή με την Ευρώπη γενικά, αλλά ότι στράφηκε περισσότερο προς την Ευρωπαϊκή Ένωση. Είναι πολύ νωρίς για να μπούμε σε λεπτομέρειες, όμως, για παράδειγμα, το γεγονός πως δεν είχε μιλήσει για την πολιτική του ισραηλινού Απαρτχάιντ ή για άλλες παρόμοιες καταστάσεις, δεν είναι επειδή είχε θελήσει να διακόψει τον διάλογο με τα κινήματα, αλλά γιατί έχει ανάγκη να μιλήσει και με αυτούς που κυβερνούν. Αυτό είναι κάτι θετικό, αλλά εμπεριέχει και κινδύνους.<br /><br /><b>DP:</b> Έχει ο ΣΥΡΙΖΑ καθορισμένη θέση για το κουρδικό ζήτημα; Πως τοποθετείται σε σχέση με την αναγνώριση της αυτονομίας των περιοχών της Ροζάβα;<br /><br /><b>Γιαννόπουλος: </b>Ο ΣΥΡΙΖΑ ήταν ξεκάθαρος: υποστήριξε και το Κομπάνι και το κουρδικό ζήτημα. Δεδομένου όμως πως η Ελλάδα συνορεύει με την Τουρκία, και μια ειρηνική πολιτική με τη γείτονα χώρα είναι μεγάλης σημασίας, σίγουρα θα πρέπει να συνεχίσει αυτή την στήριξη σε πιο χαμηλούς τόνους. Ως Δίκτυο, φυσικά, είμαστε αποφασισμένοι γι” αυτή τη στήριξη.<br /><br /><b>Κλοκίτη:</b> Σε ό,τι αφορά το Κομπάνι, τόσο το Δίκτυο όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ κράτησαν ξεκάθαρη στάση.<br /><br /><b>DP:</b> Ως Δίκτυο, και σε συνάρτηση με την νέα πολιτική φάση στην Ελλάδα, τι περιμένετε από τα ευρωπαϊκά κινήματα; Λόγου χάρη σχετικά με τον πρώτο σταθμό που βρίσκεται μπροστά μας, την κινητοποίηση του Blockupy, του οποίου είστε μέλη.<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Σε γενικές γραμμές, είμαι της άποψης πως η κατάσταση των ευρωπαϊκών κινημάτων, αλλά και η δική μας, είτε ως Δίκτυο είτε ως ελληνικό κίνημα εντός του ευρωπαϊκού κινήματος, θα βελτιωθεί σε σχέση με τις πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα. Παρά τις μικρές δυνάμεις και τους πενιχρούς πόρους, ως Δίκτυο προσπαθούμε να είμαστε πάντα παρόντες στα ευρωπαϊκά ραντεβού. Παραμένουμε σταθεροί στην θέση μας για την Ευρωπαϊκή Ένωση: Εμείς δεν πιστεύουμε πως η Ε.Ε. θα μπορούσε να είναι προοδευτική. Θεωρούμε πως η Ε.Ε. πρέπει να αναδιαμορφωθεί σε μια κοινότητα Ευρωπαϊκών Κρατών και της ευρύτερης Μεσογείου. Υποστηρίζουμε πως πρέπει να μπει σε μια διαδικασία βαθιάς αλλαγής γιατί πρόκειται για έναν καπιταλιστικό συγκεντρωτικό γραφειοκρατικό μηχανισμό. Ακόμη και αν νικήσουν οι Podemos, ή η Αριστερά στην Ιταλία ή αλλού, αυτό θα παραμείνει το ίδιο: η Ε.Ε. είναι ένας ιμπεριαλιστικός μηχανισμός, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό της.<br /><br />Όπως είχε ειπωθεί και κατά την διάρκεια της αντιφασιστικής συνάντησης, δεν πρόκειται για την θέση των ευρωσκεπτικιστών και των εθνικιστών, που θέλουν την επιστροφή στα κράτη και στα εθνικά νομίσματα. Πρόκειται αντίθετα για την απόκτηση περισσότερων δικαιωμάτων και περισσότερης δημοκρατίας στα ευρωπαϊκά θεσμικά όργανα, που οδεύουν όλο και περισσότερο προς τον συντηρητισμό, και για την αποκατάσταση της κοινωνικής, πολιτικής και οικονομικής δημοκρατίας. Όχι μόνο μιας δημοκρατίας, αλλά και των τριών.<br /><br />Εξακολουθεί ωστόσο να υφίσταται μια μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο ελληνικό κίνημα και τα άλλα ευρωπαϊκά κινήματα σχετικά με την ευρωπαϊκή τάση. Και αυτό αφορά και το Δίκτυο. Αυτό φαίνεται, για παράδειγμα, στις τοποθετήσεις για την Ουκρανία. Ένα μέρος του ευρωπαϊκού κινήματος αρχικά ήταν υπέρ όσων συνέβαιναν εκεί, και αποσιωπούσε την παρουσία των φασιστών. Αυτή είναι μια μεγάλη διαφορά.<br /><br /><b>Κλοκίτη:</b> Εδώ υπάρχει, εξάλλου, και μια μερίδα που ιστορικά διατηρεί φιλορωσική στάση. Ίσως και να είναι ο δικός μας τρόπος που αντιλαμβανόμαστε τα πράγματα, αλλά σχετικά με τις δηλώσεις των κινημάτων στην Ελλάδα για τις εκλογές (τουλάχιστον αυτές στις οποίες μπορέσαμε να συμπράξουμε,) παρόλο που οι θέσεις μας αποκλίνουν, δεν τέθηκε ποτέ το ζήτημα της αυτονομίας του κινήματος από τα θεσμικά όργανα. Ακόμη και οι πιο ριζοσπατικές απόψεις, όπως για παράδειγμα αυτές των αναρχικών, θέτουν το ζήτημα της οπορτουνιστικής ψήφου, παρόλο που δεν το θεωρούν χρήσιμο εργαλείο.<br /><br /><b>DP:</b> Στην Ιταλία, αντίθετα, εν όψει εκλογών, πάντα έρχεται στην επιφάνεια το θέμα της αυτονομίας των κινημάτων και το κατά πόσο τα κόμματα της Aριστεράς μπορούν να αγκαλιάσουν τα κινήματα και τις δράσεις από τα κάτω. Κι αν εμείς βρισκόμαστε εδώ τώρα, δεν είναι μόνο για τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά για τις γενικές απεργίες όλων αυτών των χρόνων, τους αγώνες, τα κατειλημμένα ιατρεία, τα αυτοδιαχειριζόμενα κυλικεία, όλα όσα αποτελούν πρακτικές της βάσης που συμπράξαν στη δημιουργία ενός κοινού αισθήματος στη χώρα. Στην Ελλάδα το κίνημα ανησυχεί πώς εμπειρίες αυτού του είδους μπορεί να εξαλειφθούν, ή σε αντίθεση με εμάς, το αντιλαμβάνεστε διαφορετικά;<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Είναι πολύ νωρίς για να ειπωθεί κάτι τέτοιο. Αφενός υπάρχει πράγματι ο κίνδυνος της απορρόφησης του κινήματος εντός των κυβερνητικών θέσεων, κι ότι αυτό θα γίνει πιο παθητικό. Αφετέρου υπάρχει και η πιθανότητα πως, διά της προωθητικής αντιπολίτευσης που προανέφερα, να προκύψουν αντιδράσεις και νέοι αγώνες. Αυτό εξαρτάται και από το τι θα κάνει η κυβέρνηση, από τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και από πού ανθρώπους που απαρτίζουν το κίνημα στην Ελλάδα, που όπως ήδη ξεκαθαρίσαμε, δεν είναι τόσο μεγάλο όσο φαίνεται στο εξωτερικό.<br /><br />Δύο είναι οι κυριότεροι κίνδυνοι, ένας μεγαλύτερος κι ένας μικρότερος. Ο μεγαλύτερος είναι να αναθέσουμε τα πάντα στην κυβέρνηση, υιοθετώντας έτσι μια παθητική στάση. Ο μικρότερος είναι εκείνος των παραπόνων και της μνησικακίας εκ μέρους των άλλων κομμάτων της Αριστεράς (ΚΚΕ, ΑΝΤΑΡΣΥΑ) που, σταματημένοι στη γωνιά, περιμένουν πάντα την κατάληλη στιγμή για να κατακρίνουν και να επισημάνουν κάθε πιθανό ατόπημα των ενεργειών της κυβέρνησης.<br /><br /><b>DP</b>: Τους τελευταίους μήνες είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε τη σχέση μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των Podemos, ως αποτέλεσμα των κοινών συνθηκών εξαιτίας της κρίσης. Τον Νοέμβριο θα διεξαχθούν εκλογές στην Ισπανία και η νίκη των Podemos θα μπορούσε να συνδράμει στην δημιουργία ενός ισχυρότερου άξονα της αριστεράς στο Ευρωπαϊκό τοπίο. Με ποιο τρόπο ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να εργαστεί ή θα εργαστεί αναφορικά με αυτή τη σχέση; Και ποιού είδους σχέση θα μπορέσουν να οικοδομήσουν τα κινήματα της Ισπανίας και της Ελλάδας;<br /><br /><b>Γιαννόπουλος:</b> Σίγουρα ο ΣΥΡΙΖΑ θα στηρίξει τους Podemos, όμως δεν μπορώ να πω με ποιόν τρόπο θα γίνει αυτό. Θα είναι μια συνεχής διαδικασία στην οποία θα συνδράμουμε. Όσον αφορά τα κινήματα σήμερα, δεν υπάρχουν σχέσεις. Ίσως θα εξυπηρετούσε η δημιουργία ευρωπαϊκών φόρουμ ή συνεδρίων με την συμμετοχή όλων των κινημάτων. Για την ώρα, αυτό φαντάζει αρκετά δύσκολο να πραγματοποιηθεί αφού οι σχέσεις ανάμεσα στις διαφορετικές πραγματικότητες παραμένουν αποσπασματικές.<br /><br /><b>DP:</b> Αυτό το τελευταίο δεν είναι ερώτηση, αλλά ένας προβληματισμός. Αρχικά σας ρωτήσαμε ποιες είναι οι προσδοκίες σας από τα ευρωπαϊκά κινήματα. Τώρα θα πω τι να περιμένουμε εμείς από το κίνημα στην Ελλάδα, τουλάχιστον για ένα μόνο συγκεκριμένο θέμα όπως το Blockupy, που αποπειράται ακριβώς να αντιμετωπίσει αυτή την έλλειψη κοινών θεμάτων συζήτησης, οργάνωσης και κινητοποίησης, στα οποία αναφέρθηκες. Ευελπιστούμε πως αυτή η πορεία θα χρειαστεί να μεταβληθεί και να επανπροσδιοριστεί στο κοντινό μέλλον. Θα θέλαμε ωστόσο να κάνουμε μια παρατήρηση σε όσα ειπώθηκαν τόσο από το Δίκτυο όσο και από την Αντιεξουσιαστική Κίνηση κατά την διάρκεια της συζήτησης του «Let’s go to Frankfurt», που πραγματοποιήθηκε το προηγούμενο Σάββατο στον κοινωνικό χώρο Nosotros. Αμφότεροι υποστήριξαν πως οι Έλληνες εμφανίστηκαν στο Blockupy κυρίως για να «πάρουν μια ιδέα», συχνά χωρίς να μεταφέρουν τα συμπεράσματα ενός κοινού διαλόγου από το εσωτερικό των πολιτικών δομών και χωρίς να έχουν κάτι να προτείνουν. Στις 18 του Μάρτη ίσως και να υπάρξει μια ιστορική συγκυρία: καθώς η ελληνική κυβέρνηση θα ζητά εντός των ευρωπαϊκών θεσμικών οργάνων το κούρεμα του χρέους, έξω θα βρίσκονται τα κινήματα που θα διαδηλώνουν, τόσο γι” αυτό όσο και για άλλα ζητήματα. Σας προσκαλούμε να συμμετέχετε σε αυτή την κινητοποίηση και να το πράξετε με προτάσεις, σε μια κοινή προσπάθεια να εντοπίσουμε τα σημεία επαφής ανάμεσα στις ρήξεις μέσα στους θεσμούς της ευρωπαϊκής διακυβέρνησης και τις συγκρούσεις που θα υλοποιούν τα κινήματα από τα κάτω.<br /><br />Μετάφραση από τα ιταλικά: Βαρβάρα Κυριλλίδου</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://rednotebook.gr/">http://rednotebook.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-10456672660928842822015-02-08T10:23:00.002+02:002015-02-08T10:23:55.331+02:00H διαπραγμάτευση ξεκίνησε. Του Πέτρου Σταύρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi42heGGylMK_9JfGik1w1bdo4467H1T0hlaE2vdruo4khbxpMazFnz87nOvuANammuPG7QfxH6pRpqxwSc7bDe4nb924c80An2bi6lAfE36ihyg8Q1horgGFGClM32jE0gFieQc3oHDoEk/s1600/1-stavrou-teliko.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi42heGGylMK_9JfGik1w1bdo4467H1T0hlaE2vdruo4khbxpMazFnz87nOvuANammuPG7QfxH6pRpqxwSc7bDe4nb924c80An2bi6lAfE36ihyg8Q1horgGFGClM32jE0gFieQc3oHDoEk/s1600/1-stavrou-teliko.jpg" height="240" width="320" /></a></div>
<div style="text-align: center;">
<b>Πού ήμασταν, πού είμαστε και πού πηγαίνουμε </b></div>
<div>
<br /><div>
Δυο βδομάδες μετά τις εκλογές, και ενώ η προεκλογική καμπάνια της Ν.Δ. έχει, επικοινωνιακά και πολιτικά, καταρρεύσει, μπορούμε να της αναγνωρίσουμε ένα στοιχείο. Ένα στοιχείο, στο οποίο επέμενε, αν και το απολυτοποιούσε και το δαιμονοποιούσε, με τη μορφή αισθητικά και πολιτικά αποκρουστικών σποτ. Κι αυτό είναι ότι στον σύγχρονο καπιταλισμό του χρηματιστικού κεφαλαίου (όπου το «ατύχημα» δεν είναι προϊόν της τύχης, αλλά τάση εξέλιξης των πολιτικών αποφάσεων που έχουν προηγηθεί και αναπτυχθεί σε ένα περιβάλλον <a name='more'></a>καταστατικής αστάθειας), η άσκηση της δημοκρατίας και της λαϊκής κυριαρχίας μπορεί να οδηγήσουν ακόμα και σε πιστωτικό γεγονός.</div>
Τα προηγούμενα, στο πλαίσιο μιας προσπάθειας ψύχραιμης αποτίμησης, δεν δικαιώνουν ασφαλώς τις εκτιμήσεις της Ν.Δ. και την επικοινωνιακή τρομοκρατία που άσκησε προεκλογικά, αλλά τις επιστρέφουν ως ιδεολογικά επιχειρήματα εναντίον της πολιτικής φιλοσοφίας της και του κοσμοθεωρητικού της προτύπου. Στον σύγχρονο καπιταλισμό, η δημοκρατία και η λαϊκή κυριαρχία υποφέρουν — και αυτό δεν μπορεί να συνιστά επιχείρηση νουθεσίας του πολιτικού αντιπάλου και ακινητοποίησης των λαϊκών αντιδράσεων, αλλά αιτία ριζοσπαστικών πολιτικών αλλαγών.<br />Προχωράω, τώρα, στο επίμαχο των ημερών: τη διαπραγμάτευση της αριστερής κυβέρνησης με τους πιστωτές και τις εικασίες που αναπτύσσονται για την κατάληξή της. Η συγκυβέρνηση ΠΑΣΟΚ-Ν.Δ. άφησε τα πράγματα σε συγκεκριμένο σημείο. Ας θυμηθούμε ποιο ήταν αυτό, και ας φέρουμε ξανά στην κουβέντα στις πολιτικές αποφάσεις της τρόικας και των προηγούμενων κυβερνήσεων, που οδήγησαν εδώ.<br />Ας πάρουμε λοιπόν τα πράγματα από την αρχή, από το 2009-2010, όταν ξεκίνησε η περίοδος του Μνημονίου, η οποία αποτελεί τομή όχι μόνο για την οικονομική και πολιτική ιστορία της Ελλάδας αλλά και την ιστορία της οικοδόμησης της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Εκείνη την περίοδο, το ελληνικό δημόσιο, παρά τα σοβαρά προβλήματα αξιοπιστίας του, δανειζόταν από τις αγορές. Το επιτόκιο ήταν πολύ υψηλό, αλλά οι αγορές προσέφεραν πολλαπλάσια ποσά σε σχέση με τις εκδόσεις ομολόγων του ελληνικού δημοσίου. Η ταυτόχρονη απόφαση εξόδου από τις αγορές και εισόδου στο γνωστό πρόγραμμα «διάσωσης», με την υπογραφή Μνημονίων, συνιστά πολιτική επιλογή των Ευρωπαίων πιστωτών και της τότε ελληνικής κυβέρνησης, που εκτόξευσε το χρέος στο 170% του ΑΕΠ και τα επιτόκια σε ύψη που δεν έχουν πλέον κανένα οικονομικό νόημα. Πρωτύτερα, οι περίφημες αγορές μας δάνειζαν· ακριβά μεν, αλλά μας δάνειζαν. Δεν υπήρχε οικονομικός λόγος να εισχωρήσει η Ελλάδα σε ad hoc θεσμούς «διάσωσης». Η επιλογή ήταν πολιτική και εξυπηρετούσε την πολιτική ευκαιρία που διαπίστωσε το ευρωπαϊκό κεφάλαιο να εκμεταλλευτεί την κρίση χρέους και να επιβάλει ένα πανευρωπαϊκό πρόγραμμα αντιδραστικής μεταρρύθμισης και εκμετάλλευσης.<br />Στη συνέχεια, ακολούθησαν μονομερείς ή διμερείς αποφάσεις (Μέρκελ – Σαρκοζί), που εξειδίκευσαν το δόγμα της μη διάσωσης (no bail out) σε μια διαδικασία εσωτερικοποίησης-εθνικοποίησης των ευθυνών χρεωκοπίας (bail in). Οι ευρωπαϊκοί χειρισμοί των υποθέσεων της Κύπρου και της τραπεζικής ένωσης είναι παράγωγα αυτών των εξωθεσμικών συνεννοήσεων των δύο στυλοβατών της Ε.Ε.<br />Φτάνουμε, έτσι, στα τέλη του 2012 όπου στα Εurogrοup συμφωνείται μεταξύ των δανειστών (Ε.Ε. και ΔΝΤ) η εξής απλή φόρμουλα αντιμετώπισης του ελληνικού χρέους: το ελληνικό κράτος θα πληρώνει τους τόκους με πρωτογενή πλεονάσματα της τάξης του 3% και 4,5% και οι επίσημοι ευρωπαϊκοί χρηματοπιστωτικοί μηχανισμοί, νέοι και παλιοί, μαζί με τις αγορές, θα αναλάβουν την αποπληρωμή της λήξης των ομολόγων του ελληνικού χρέους. Αποφασίστηκε, δηλαδή, ένα είδος ελεγχόμενης ή εγγυημένης «εξόδου» στις αγορές, που προσπαθούσε να χειριστεί ευνοϊκά τον αριθμητή του κλάσματος χρέος / ΑΕΠ. Ωστόσο, η απόφαση για αδιανόητα πρωτογενή πλεονάσματα επιβάρυνε τον παρονομαστή του κλάσματος μέσω της ακύρωσης της ανάπτυξης και εξουδετέρωσε τις οποίες «θετικές» ρυθμίσεις υπήρχαν στο σκέλος του χρέους. Στο προηγούμενο πλαίσιο επέδρασε καταλυτικά και η αλλαγή, κατά 180 μοίρες, της νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ, η οποία αναπροσανατόλισε τις κεφαλαιακές ροές από τις αναπτυσσόμενες και ευρωπαϊκές αγορές προς την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Οι αποφάσεις του Εurogroup του 2012 αποτελούν πλέον μια πλήρως αποτυχημένη πολιτική, όχι μόνο λόγω νομισματικής πολιτικής των ΗΠΑ, αλλά και γιατί τα πρωτογενή πλεονάσματα επιφέρουν κοινωνικό πόνο και διαλύουν το πολιτικό σύστημα και τις κοινωνικές εκπροσωπήσεις του.<br />Όλα τα προηγούμενα δείχνουν ότι οι υποθέσεις του χρέους και της λιτότητας δεν μπορούν, στο σημείο όπου βρισκόμαστε, να αντιμετωπιστούν με απλές οικονομικές πολιτικές και τεχνικές λύσεις. Απαιτείται δραστική αλλαγή των αντιλήψεων και των πολιτικών συσχετισμών σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Χρειάζονται, δηλαδή, άλλου είδους πολιτικές αποφάσεις.<br />Σε ποιο σημείο λοιπόν είμαστε σήμερα; Στη κυβέρνηση βρίσκεται, για πρώτη φορά, η Αριστερά η οποία και διαπραγματεύεται με στόχο βαθιές τομές στο ευρωπαϊκό οικοδόμημα. Μια τέτοια βαθιά τομή θα ήταν η αντιστροφή της λιτότητας. Μια άλλη θα ήταν και η αμοιβαιοποίηση του χρέους. Η Αριστερά προτείνει ριζοσπαστικές μεταρρυθμίσεις σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Από την άλλη, οι πιστωτές επανέρχονται στις θέσεις του 2012, σε μια σκληρή, κοινωνικά ανάλγητη και οικονομικά πλήρως αποτυχημένη πολιτική. Μπορούν αυτές οι δύο πολιτικές να συναντηθούν κάπου σε κάποιο σημείο; Προφανώς όχι. Η διαπραγμάτευση όμως οφείλει να βρει ένα σημείο επαφής, που θα προκύψει από τη μετατόπιση των δύο αντίπαλων στρατοπέδων.<br />Εκτίμησή μου αποτελεί ότι το όριο, πίσω από το οποίο δεν μπορεί να οπισθοχωρήσει η ελληνική κυβέρνηση, είναι μια συμφωνία που θα προέβλεπε σημαντική μείωση των απαιτήσεων για πρωτογενή πλεονάσματα και σημαντικές μεταρρυθμίσεις στα πεδία της αναδιανομής των εισοδημάτων και ανακατεύθυνσης των χρηματοροών (καλύτερης στόχευσης), με πλήρη συμμετοχή στο πρόγραμμα ποσοτικής χαλάρωσης της ΕΚΤ. Μια τέτοια συμφωνία δεν θα αποτελούσε «κυβίστηση», αλλά εξαιρετική επιτυχία, παρότι δεν θα προέβλεπε «κούρεμα». Είναι πλέον εμφανές ότι η μεγάλη διαγραφή χρέους δεν μπορεί να γίνει με μεθόδους που αφορούν τους ιδιώτες πιστωτές αλλά τους δημόσιους πιστωτές. Και μια τέτοια διαγραφή απαιτεί παγιωμένες ρήξεις και ανατροπές στον πολιτικό συσχετισμό δυνάμεων, που δεν υφίστανται σήμερα.<br />Αναγκαστικά λοιπόν πάμε για μεγάλους κύκλους επαναδιαπραγματεύσεων. Προσοχή όμως. Αν ο κύκλος αυτός που άνοιξε, σήμερα, κλείσει, αύριο, με υποχώρηση κοντά στα επίπεδα των συμφωνιών του 2012 θα μιλάμε για οικονομική και πολιτική καταστροφή. Αν κλείσει με μια συμφωνία για μείωση των πρωτογενών πλεονασμάτων, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής αλλά και πάγωμα των μέτρων κοινωνικής αναδιανομής εισοδημάτων και ισχύος (ακύρωση επαναπροσλήψεων, μετάθεση της αύξησης του κατώτατου μισθού κλπ.), τότε ο κύκλος θα έχει πρόσκαιρα μικρά αποτελέσματα, θα είναι εξαιρετικά βραχύς και οικονομικά ασήμαντος. Αν όμως κλείσει με μια συμφωνία η οποία, μαζί με τα πρωτογενή πλεονάσματα και την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, προωθεί και σημαντικές τομές στην αναδιανομή εισοδημάτων και κοινωνικής ισχύος, τότε τα αποτελέσματα θα είναι μακροπρόθεσμα και θα προετοιμάσουν αποφασιστικά τον επόμενο κύκλο: την ουσιαστική μείωση και διαγραφή του χρέους, ως ευρωπαϊκού πλέον, και όχι ελληνικού. <br /><br />Ο Πέτρος Σταύρου είναι οικονομολόγος, συνεργάτης της ΚΟ του ΣΥΡΙΖΑ</div>
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="https://enthemata.wordpress.com/">https://enthemata.wordpress.com</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-67389349194492598632015-02-07T15:32:00.001+02:002015-02-07T15:32:08.232+02:00Ο ΣΥΡΙΖΑ αναστατώνει τις δεξιές καρδιές. Της Φιλιώς Τσουκαλά<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6e6aWoRXPLsZbW76CQmuGduw-YzNeuxm8VVPO8UZRMMeX-G24304NGNhN5RKr6Gu_5P4cnPO30jd_PFi-PNMZcfPZovQ7nX7mYlKrpAmRzk-ZnbsecB9tcq8LKUshnY0cgah_7f_bRlel/s1600/marc-chagall_over-the-town-02.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj6e6aWoRXPLsZbW76CQmuGduw-YzNeuxm8VVPO8UZRMMeX-G24304NGNhN5RKr6Gu_5P4cnPO30jd_PFi-PNMZcfPZovQ7nX7mYlKrpAmRzk-ZnbsecB9tcq8LKUshnY0cgah_7f_bRlel/s1600/marc-chagall_over-the-town-02.jpg" height="356" width="600" /></a></div>
Η Αριστερά έγινε απαραίτητη γιατί ο λαός βυθίστηκε στη φτώχεια, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός έδειξε το αποκρουστικό του πρόσωπο, γιατί πέφτει κόσμος από τα μπαλκόνια και πεινάνε τα παιδιά.<br />
<div>
<a name='more'></a>Θυμάμαι παλαιότερα -και φαντάζομαι ότι αυτό ισχύει για όλες τις γενιές αριστερών της Μεταπολίτευσης, όταν αγωνιζόμασταν για την είσοδο στη Βουλή, κάναμε πολιτική μέσα στην ανυποληψία. Αχρείαστοι, γκρινιάρηδες, γραφικοί. Λέγαμε λοιπόν καμιά φορά ότι ίσως ο δικός μας ρόλος είναι να κρατήσουμε την Αριστερά υπαρκτή και σχετικώς οργανωμένη, για την ώρα που η κοινωνία θα την χρειαστεί. Καταλήγαμε ότι είναι κι αυτό ένας έντιμος αγώνας.<br />
Η ώρα αυτή ήρθε πιο γρήγορα και, φυσικά, πιο τραυματικά απ' ό,τι μπορούσαμε εμείς, τα παιδιά του "Κλικ" και των Ολυμπιακών Αγώνων, να φανταστούμε. Η Αριστερά έγινε απαραίτητη γιατί ο λαός βυθίστηκε στη φτώχεια, γιατί ο νεοφιλελευθερισμός έδειξε το αποκρουστικό του πρόσωπο, γιατί πέφτει κόσμος από τα μπαλκόνια και πεινάνε τα παιδιά. Και οι πολίτες, χωρίς να γίνουν φυσικά αριστεροί, αποφάσισαν να βάλουν ένα τέλος στην παρακμή και να ψηφίσουν μια αριστερή κυβέρνηση.<br />
Από τις 26 του Γενάρη, και ξεκινώντας με ορμή και αποφασιστικότητα το κυβερνητικό έργο εντός και οι διαπραγματεύσεις εκτός συνόρων, βλέπω και ακούω τα εξής: από τη μία, ανάταση κι ελπίδα στους "από κάτω", στους προοδευτικούς πολίτες, σ' αυτούς που ασπάζονται, ούτως ή άλλως, τις αρχές και αξίες της Αριστεράς. Από την άλλη, ακούω για ανθρώπους που είναι παραδοσιακά δεξιοί, συντηρητικοί, που στο σύστημα αξιών τους μπορεί να είναι υψηλότερα το έθνος, το χρήμα, η οικογένεια, η θρησκεία. Ανθρώπους που, αν τους ρώταγες λίγους μήνες πριν, θα έβαζαν την ελευθερία, την αξιοπρέπεια, τη συλλογικότητα, την αλληλεγγύη σχετικά χαμηλά στη λίστα με τις έννοιες που τους συγκινούν. Ακούω και βλέπω, λοιπόν, αυτούς τους ανθρώπους να έχουν πάρει μια μεγάλη ανακουφιστική και ζωογόνο ανάσα από τις αξίες της Αριστεράς. Λένε «νιώθω περήφανος μετά από καιρό», λένε «έχω ψηλώσει δέκα πόντους», λένε «να στηρίξω αυτόν τον αγώνα», γράφουν «θα κατέβω για πρώτη φορά σε διαδήλωση, να βοηθήσω...».<br />
Πολλές και πολλοί από εμάς κουβαλάμε τις προσδοκίες μιας ζωής για το τι σημαίνει αριστερή διακυβέρνηση. Στεκόμαστε χαρούμενοι, ανακουφισμένοι αλλά και παγωμένοι από το βάρος της ευθύνης. Κάνουμε άριστα, γιατί αυτές οι προσδοκίες και αυτό το βάρος θα είναι και ο στόχος και ο έλεγχος των συντρόφων μας που αναλαμβάνουν κυβερνητικά καθήκοντα.<br />
Είναι όμως εντυπωσιακό να βλέπεις πώς λειτουργούν οι αξίες της Αριστεράς σε καλοπροαίρετους αλλά άμαθους οργανισμούς. Σε εκείνους που ξυπνούν το πρωί κι έχουν πάρει μια μεγάλη ανάσα από κάτι που δεν ήξεραν καν ότι υπήρχε, κι ακόμη λιγότερο ότι οι ίδιοι το είχαν ανάγκη. Κι αυτό δείχνει ότι την Αριστερά από καιρό τη χρειαζόταν η κοινωνία. Την είχε ανάγκη για να χαμογελάσει χωρίς καινούργιο αυτοκίνητο, κινητό ή παπούτσια. Την είχε ανάγκη για να νιώσει ο πολίτης ότι μετράει, μπορεί να επιφέρει αλλαγές, κάποιοι τον υπολογίζουν, όχι μόνο σαν πορτοφόλι για λεηλασία ή ως πελάτη.<br />
Τώρα που το παιχνίδι σκληραίνει, όπως αναμενόταν, αυτές οι ανάσες περηφάνιας, αξιοπρέπειας, νηφαλιότητας, λογικής και ελπίδας να είναι το όπλο μας. Άλλωστε για τη Μέρκελ και τις ελληνικές και ευρωπαϊκές ελίτ, αυτές οι αξίες είναι ο μεγάλος εχθρός και θα κάνουν τα πάντα να τις καταπνίξουν.<br />
<br />
πηγή: Αυγή via<br />
<div>
<a href="http://left.gr/">left.gr</a></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-35470840490519647072015-02-07T10:31:00.005+02:002015-02-07T10:31:58.696+02:00Η απόφαση της ΕΚΤ: σταθερός βηματισμός σε τεντωμένο σχοινί, του Πέτρου Σταύρου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlpjWbWNRQEmHk_r8RWYuTjHAFaJsGBUqoaWJsgRbyn7XrqNQgH5NA1E3bhN3AnD123pbKqUM2hzIx8iFvPj_pcJm3KyRGypGEXqUKkI8EIK_iFEhyphenhypheni9sih854i8Hc2r7SGBKedxHVfL69/s1600/draghi-ap-870x418.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhlpjWbWNRQEmHk_r8RWYuTjHAFaJsGBUqoaWJsgRbyn7XrqNQgH5NA1E3bhN3AnD123pbKqUM2hzIx8iFvPj_pcJm3KyRGypGEXqUKkI8EIK_iFEhyphenhypheni9sih854i8Hc2r7SGBKedxHVfL69/s1600/draghi-ap-870x418.jpg" height="200" width="370" /></a></div>
Η απόφαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) να μην δέχεται ελληνικό δημόσιο χρέος ως εγγύηση, ενώ συνεχίζει και δέχεται ως εγγύηση κάθε τι άλλο που δεν αποτελεί δημόσιο χρέος, είναι μια απόφαση που καταδεικνύει τρία πράγματα:<br />
Πρώτον: Η ΕΚΤ λειτουργεί με τέτοιο τρόπο ώστε να επιδιώκει την απομόνωση του ελληνικού και του ευρωπαϊκού τραπεζικού συστήματος από τις <br />
<a name='more'></a>γενικότερες πολιτικές και οικονομικές εξελίξεις. Στοιχείο του «τραπεζικού οράματος» είναι η επιβίωση του σε συνθήκες ασφυξίας της οικονομίας. Κατά περίεργο τρόπο λοιπόν οι καταθέσεις είναι ασφαλείς (ο μηχανισμός ELA το εξασφαλίζει αυτό) ενώ η υπόλοιπη οικονομία του μη χρηματοπιστωτικού τομέα είναι εκτεθειμένη σε κάθε κίνδυνο. Η ύπαρξη ενός εξαιρετικά συγκεντρωμένου τραπεζικού τομέα γίνεται αυτοσκοπός, όπως αυτοσκοπός είναι και η ύπαρξη του ίδιου του Κεφαλαίου ως της βασικής κοινωνικής σχέσης.<br />
Δεύτερον: Η χθεσινή απόφαση της ΕΚΤ είναι στην ίδια γραμμή με τη συμβολαική πράξη γέννησης της. Τι εννοούμε με αυτό; Εννοούμε ότι το καταστατικό της ΕΚΤ είναι αντιγραφή της γερμανικής κεντρικής τράπεζας και όχι κάποιας αγγλοσαξονικής η γαλλικής κεντρικής τράπεζας. Κατά την περίοδο διαπραγμάτευσης της συνθήκης του Μάαστριχτ από τις χώρες μέλη της ΕΕ, το αγγλογαλλικό πρότυπο κεντρικής τράπεζας κυριαρχούσε. Η απροσδόκητη επικράτηση του γερμανικού προτύπου οφείλεται στο βασικό λόγο ύπαρξης του ευρώ που είναι το γεγονός ότι αποτελεί τον όρο συμμετοχής της κυρίαρχης οικονομίας της Ευρώπης στην ευρωζώνη. Η ΕΚΤ θα πρέπει να ασχολείται μόνο με το επίπεδο των τιμών και όχι με την ύφεση και την ανεργία.<br />
Τρίτον: Η ΕΚΤ είναι, στο πλαίσιο της παραπάνω καταστατικής αρχής δημιουργίας της ευρωζώνης, μια ανεξάρτητη δημόσια αρχή που συμπυκνώνει το όνειρο κάθε νεοφιλελεύθερου μονεταριστή που είναι η απομόνωση της διαδικασίας απόφασης από τον «λαϊκισμό» των κοινωνικών συμφερόντων που εκφράζει η αιρετή πολιτική τάξη. Η ΕΚΤ δεν ασκεί απλά τη νομισματική πολιτική της ευρωζώνης αλλά, με έμμεσο τρόπο, και κάθε άλλη οικονομική πολιτική και κυρίως, μέσω των σαφών μηνυμάτων που συνιστούν οι αποφάσεις της, τη δημοσιονομική πολιτική. Η πρόσφατη απόφαση της ΕΚΤ για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν πιέζει απλά το eurogroup να καταλήξει σε συμφωνία, αλλά και την ελληνική κυβέρνηση να προβεί σε άλλες προγραμματικές δηλώσεις από αυτές για τις οποίες δεσμεύτηκε. Έτσι, με παράδοξο τρόπο και ενώ η ΕΚΤ οφείλει μόνο να τηρεί σταθερό το επίπεδο των τιμών, αυτό οδηγεί στη συνολικοποίηση και τον έλεγχο όλης της οικονομικής πολιτικής. Την σύγχρονη θεολογία του κεντρικού σχεδιασμού την εκφράζει η μονοθεματική προσήλωση της ΕΚΤ.<br />
Τούτων δοθέντων, η εξέλιξη της κρίσης της ευρωπαικής οικονομίας αλλά και η διαπραγμάτευση για την αμοιβαιοποίηση του ευρωπαϊκού χρέους συμβαίνει και θα συμβαίνει σε κύκλους. Αυτήν την στιγμή ο προηγούμενος κύκλος δυσκολεύεται να κλείσει και ο επόμενος δεν έχει σαφή χαρακτηριστικά. Όμως, η διαδικασία αυτή δεν είναι «αέναη». Οι «ημερομηνίες λήξης» ή θα τροποποιήσουν τα βασικά χαρακτηριστικά της ΕΚΤ και του κεντρικού της λόγου ή η γενίκευση της πολιτικής κρίσης στις χώρες της ευρωζώνης θα καταστήσει την Ευρωπαϊκή Ένωση έναν ευφημισμό, μια γεωπολιτική περιοχή επιβολής των πιο ακραίων και φονταμενταλιστικών πρακτικών.<br />
«Το ψάρι βρωμάει από το κεφάλι»! Οι κεντρικοί θεσμοί του καπιταλισμού και του αναστοχασμού της κεφαλαιακής σχέσης και της προώθησης των «κατάλληλων» μηνυμάτων προς την κοινωνία είναι οι βασικότερες αιτίες αστάθειας του οικονομικού συστήματος. Αυτό βέβαια είναι κάτι που αποτελεί αντίφαση εν τοις όροις.<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<br /></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-31503937395672578682015-02-07T10:15:00.001+02:002015-02-07T10:15:21.480+02:00"Ανάσα αξιοπρέπειας" στο Σύνταγμα και όλες τις πόλεις την Τετάρτη, ημέρα του έκτακτου Eurogroup<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49WxEN-JRV-4zNfT-6KDnDYgs-cpDC6aa0sraWtCL6SJC0N4O8yGqK-nQ_fmXa0wOgoRW77qZTXHlPV1TIQ35YqkP4xfEmhe4N1obYEf60tJEBDvzzyI2C6id9aoDtSShyphenhyphen_T-nk6iiXjM/s1600/anasa11fevr.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi49WxEN-JRV-4zNfT-6KDnDYgs-cpDC6aa0sraWtCL6SJC0N4O8yGqK-nQ_fmXa0wOgoRW77qZTXHlPV1TIQ35YqkP4xfEmhe4N1obYEf60tJEBDvzzyI2C6id9aoDtSShyphenhyphen_T-nk6iiXjM/s1600/anasa11fevr.jpg" height="356" width="600" /></a></div>
Παλλαϊκά συλλαλητήρια κατά της λιτότητας προγραμματίζονται, σε όλη τη χώρα, για τις 11 Φεβρουαρίου, ημέρα που θα διεξαχθεί και η συνεδρίαση του έκτακτου Eurogroup, όπου θα συζητήσει το ζήτημα της Ελλάδας. Το κάλεσμα γίνεται από τα social media, όπου έχει αναρτηθεί και σχετικό κείμενο. Κεντρικό σύνθημα της κινητοποίησης είναι “Δεν εκβιαζόμαστε, ούτε βήμα πίσω στους εκβιασμούς”<br />
<a name='more'></a>Σημειώνεται πως αντίστοιχες κινητοποιήσεις, με τη συμμετοχή πλήθους κόσμου, πραγματοποιήθηκε και την Πέμπτη σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πάτρα και σε άλλες πόλεις της χώρας (<a href="http://left.gr/news/sygkentrosi-sto-syntagma-den-ekviazomaste-den-ypokyptoyme-den-fovomaste">δείτε σχετικά</a>).<br />
Στο νέο κάλεσμα ο κόσμος καλείται να πλημμυρίσει το Σύνταγμα και τις πλατείες σε όλη την Ελλάδα στις 11 Φεβρουαρίου και ώρα 18:00 για να σταλεί ένα μήνυμα τερματισμού της λιτότητας, ενώ στο έκτακτο Eurogroup για το ζήτημα της Ελλάδας<a href="http://left.gr/news/syskepsi-tsipra-me-oikonomiko-epiteleio-anamenomeno-kai-eyprosdekto-ektakto-eurogroup"> ο υπουργός Οικονομικών θα παρουσιάσει τις θέσεις της νέας ελληνικής κυβέρνησης</a>, «όπως αυτές ανταποκρίνονται στη νωπή εντολή που έλαβε από τον ελληνικό λαό με σκοπό την αμοιβαία επωφελή συμφωνία σε σύντομο χρονικό διάστημα».<br />
Το <a href="https://www.facebook.com/events/1456814541227075/">κάλεσμα «Ανάσα αξιοπρέπειας» που διακινείται στο διαδίκτυο</a>:<br />
“Οι εκλογές τελείωσαν και προέκυψε μία κυβέρνηση που θέλει να εκπροσωπήσει τις ανάγκες μας κόντρα στα συμφέροντα της ολιγαρχίας στην Ευρώπη. Προσπαθούν να μας εκβιάσουν και να μας φοβίζουν.<br />
Να μην τους κάνουμε τη χάρη! Να πάρουμε την σκυτάλη και να σηκώσουμε το γάντι! Ήρθε η ώρα να πάρει και ο λαός την υπόθεση της ανατροπής στις πλάτες του. Να υψώσουμε το ανάστημά μας και να στείλουμε ένα παλλαϊκό μήνυμα ενάντια στη λιτότητα και τα μνημόνια, υπέρ της δημοκρατίας και της προκοπής. Να μη μασήσουμε στους εκβιασμούς της ΤΡΟΙΚΑ και των υποστηρικτών τους στην Ελλάδα, ολιγαρχία, καναλάρχες.<br />
Ήρθε η ώρα να φοβηθούν αυτοί και να ακούσουν δυνατά τη φωνή μας. Επιλέγουμε την αξιοπρέπεια και ζητάμε για εμάς και τους λαούς όλης της Ευρώπης μια μεγάλη ανάσα αλλαγής. Καλούμε όλους τους λαούς της Ευρώπης να δείξουν έμπρακτα την υποστήριξή τους στον αγώνα του ελληνικού λαού και της ελληνικής κυβέρνησης για μια Ευρώπη της δημοκρατίας και της αλληλεγγύης. Θα νικήσουμε!”<br />
<br />
Παρόμοιο event - κάλεσμα σε παλλαϊκά συλλαλητήρια και <a href="https://www.facebook.com/events/937137216310577/?fref=ts">ΕΔΩ</a>.<br />
<div>
<a href="http://left.gr/">left.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-14242090280952582652015-02-05T10:09:00.003+02:002015-02-05T10:10:51.942+02:00«Τέχνη του εφικτού», αλλά και της διεκδίκησης. Του Παντελή Μπουκάλα<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdFFQz2eVGnLbD4gW6oO_RfTq3s2QKwhhNflKe1f_vK_LrLMalEhC4vjgndu-fyZqgwbBdC1cnLUNkBwb-BMLtsvTolRdpw_n8P8PLVkly-HeiT3MrgAKi-e4ZiF2uqoGciPGON-70Wee1/s1600/dromos_0.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgdFFQz2eVGnLbD4gW6oO_RfTq3s2QKwhhNflKe1f_vK_LrLMalEhC4vjgndu-fyZqgwbBdC1cnLUNkBwb-BMLtsvTolRdpw_n8P8PLVkly-HeiT3MrgAKi-e4ZiF2uqoGciPGON-70Wee1/s1600/dromos_0.jpg" height="178" width="320" /></a></div>
«Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού». Παλιός ο λόγος. Δεν τον χρησιμοποιούν, όμως, όλοι με το ίδιο περιεχόμενο και την ίδια στόχευση. Η σημασία του διαφοροποιείται ανάλογα με το αν θα προκρίνουμε ως σπουδαιότερη λέξη την «τέχνη» ή το «εφικτό». Αν επιμείνουμε στην «τέχνη», τότε η πολιτική αναδεικνύεται ως δυνατότητα· ως πιθανότητα έστω: μπορείς, ανακατεύοντας απ’ την αρχή τα χαρτιά, προτείνοντας νέες ιδέες, γερά θεμελιωμένες, και αναζητώντας καινούργιες συμμαχίες, να ξανανοίξεις ένα παιχνίδι που φαίνεται οριστικά κλειστό και <br />
<a name='more'></a>χαμένο.<br />
Αντίθετα, αν εμμείνουμε στη λέξη «εφικτό» ως κομβικής σημασίας, κι αν το εφικτό το μεταφράσουμε αυτόματα σε υποβάθμιση απαιτήσεων και σε φαλκίδευση προσδοκιών, η πολιτική χάνει τον χαρακτήρα της διεκδικητικής τέχνης και υποβιβάζεται σε τεχνική διαχείρισης της μιζέριας, ανακύκλωσης της μετριότητας και νομιμοποίησης του βαλτώματος. Στην περίπτωση αυτή επικαλούμαστε την «αδήριτη πραγματικότητα» για να δικαιολογήσουμε το γεγονός ότι αφομοιώνουμε την ήττα μας πριν καν δώσουμε τη μάχη.<br />
Για να το δούμε και με τον τρόπο των σχημάτων, στη μία εκδοχή, την παρακινητική, το εφικτό είναι κακοτράχαλο δρομάκι που αν αποφασίσεις να το περάσεις, κι αν μεθοδεύσεις τις κινήσεις σου, ενδέχεται να σε βγάλει σε κάποιο ξέφωτο. Στη δεύτερη, την ηττοπαθή, το εφικτό παίρνει τη μορφή των καυδιανών δικράνων, κάτω από τα οποία ένα μόνο μπορούμε να κάνουμε, ένα μόνο μάς επιτρέπεται: να περάσουμε με σκυμμένο κεφάλι – όπως οι ηττημένοι Ρωμαίοι, που ταπεινώθηκαν περνώντας κάτω από τα μπηγμένα σε σχήμα δικράνου δόρατα των Σαμνιτών, στη στενωπό των Απέννινων.<br />
Οχτώ στις δέκα φορές, η επίκληση του «νόμου» πως «η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού» γίνεται για να παρακινήσει στην ακινησία, για να υπαγορεύσει την αδράνεια, η οποία υποτίθεται ότι θα σου αποφέρει το όφελος που προορίζεται πάντα για το «ήσυχο και φρόνιμο παιδί». Αλίμονο, όμως, αν η φρονιμάδα ταυτίζεται μονοσήμαντα ή μάλλον ακυρωτικά με την περίφοβη συμμόρφωση. Αλίμονο αν έχει ένα και μόνο νόημα, που δήθεν το υποδεικνύει η Ιστορία αυτοπροσώπως: της απόλεμης αποδοχής μιας ατέλειωτης αλυσίδας τετελεσμένων, που προκύπτουν δίχως τη δική σου δραστική συμμετοχή και επιβάλλονται δίχως να μετράνε πουθενά η βούλησή σου, οι ελπίδες σου, κυρίως δε οι ανάγκες σου.<br />
Εως την παραμονή των εκλογών ακούγαμε πανταχόθεν λόγια συμπόνιας: «Οι Ελληνες στενάζουν» κ.τ.λ. Απλώς τ’ ακούγαμε όμως. Δεν τα κάναμε τίποτα. Δεν τα κάναμε πολιτική δηλαδή. Δεν τα μετατρέπαμε σε αξίωση απαλλαγής απ’ όσα μάς υποχρεώνουν να στενάζουμε. Μετεκλογικά, και επειδή είναι ανήθικο να πεταχτεί στο καλάθι η ευκρινής λαϊκή ετυμηγορία, ακούμε και πολλές ξένες φωνές (του Ομπάμα π.χ.) που απαιτούν να τερματιστεί η λιτότητα, η οποία απλώς μας εξουθενώνει. Το παιχνίδι, λοιπόν, παραμένει ανοιχτό. Δεν έχει κλείσει ήδη εις βάρος μας. Αυτό το πίστευαν (και το πιστεύουν) όσοι εννοούν την πολιτική σαν τέχνη της μοιρολατρίας. Και δεν ακούν όχι μόνο τις ξένες φωνές συμπάθειας, αλλά ούτε τη φωνή του ίδιου του λαού τους.<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://www.kathimerini.gr/802068/opinion/epikairothta/politikh/texnh-toy-efiktoy-alla-kai-ths-diekdikhshs">Καθημερινή</a><br />
<div>
via<a href="http://www.alterthess.gr/"> http://www.alterthess.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-64515307839994553222015-02-05T10:05:00.003+02:002015-02-05T10:05:30.858+02:00«Δεν εκβιαζόμαστε»: Συγκέντρωση στο Σύνταγμα απόψε στις 18.00<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj12UDb9bxoeJpDtb915wzxLHibv4OpUhTG0N5ZITVCQfztpX8Tst0DLQM91C7e4ece8bLg4UkovlzomzYHO9L4zQWZ01xdA9sjsMoWqvgD-JJa5YIGf9i43a2QuQIr4b3BAiJbXV-yxh2q/s1600/10256902_793887747351449_2538708513409419427_n.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj12UDb9bxoeJpDtb915wzxLHibv4OpUhTG0N5ZITVCQfztpX8Tst0DLQM91C7e4ece8bLg4UkovlzomzYHO9L4zQWZ01xdA9sjsMoWqvgD-JJa5YIGf9i43a2QuQIr4b3BAiJbXV-yxh2q/s1600/10256902_793887747351449_2538708513409419427_n.jpg" height="356" width="600" /></a></div>
<div>
Καλέσματα υπάρχουν επίσης για συγκεντρώσεις σε Θεσσαλονίκη, Πάτρα, Ηράκλειο, Χανιά, Καστοριά και άλλες πόλεις.</div>
<div>
<a name='more'></a>Αυθόρμητο, έκτακτο κάλεσμα μέσα από τα social media για συγκέντρωση στο Σύνταγμα, την Πέμπτη στις 18.00, με κεντρικό σύνθημα «Δεν εκβιαζόμαστε, Δεν υποκύπτουμε, Δεν φοβόμαστε, Δεν κάνουμε πίσω, Νικάμε»<br />
<a href="https://www.facebook.com/events/518702748270489/?ref_newsfeed_story_type=regular">"Το βράδυ της Τετάρτης 4/2 ο αρχιτραπεζίτης Ντράγκι επέλεξε να παίξει το παιχνίδι της Μέρκελ ξανά και να εκβιάσει τον ελληνικό λαό και τη νέα ελληνική κυβέρνηση.</a><br />
Δεν πρόκειται να υποκύψουμε ξανά στον εκβιασμό.<br />
Ούτε εμείς που τα τελευταία πέντε χρόνια ζούμε υπό το ζυγό των μνημονίων, ούτε η κυβέρνηση Τσίπρα που ανέλαβε πριν λίγες μέρες και τιμά την εντολή που της έδωσε ο ελληνικός λαός.<br />
Δεν μας φοβίζει κανένας. Η Δημοκρατία μίλησε και κανείς δεν έχει το δικαίωμα να μην την ακούσει.<br />
Κατεβαίνουμε στο Σύνταγμα και τις άλλες πλατείες της χώρας την Πέμπτη 5/2 στις 18.00 και όσες άλλες μέρες χρειαστεί, για να στείλουμε το μήνυμα σε όσους νομίζουν ότι μας έχουν στο χέρι, ότι κάτι δεν έχουν καταλάβει καλά.<br />
Η εποχή του γονατισμένης Ελλάδας και των υπάκουων κυβερνήσεων, τελείωσε.<br />
Στηρίζουμε την αμετακίνητη στάση της κυβέρνησης μας. <br />
Στέλνουμε την αλληλεγγύη μας σε όλους τους λαούς της Ευρώπης που περιμένουν από την Ελλάδα να στείλει το μήνυμα της αξιοπρέπειας και του τερματισμού της λιτότητας!"</div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: open_sans, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 14px;"><a href="http://left.gr/">left.gr</a></span></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-15864701988414712362015-02-04T15:15:00.000+02:002015-02-04T15:15:02.904+02:00Ποιος φοβάται την αύξηση του κατώτατου μισθού, του Ηλία Ιωακείμογλου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYw8fpS1Pn07I6lxsmcCisOvpzBhdX2bmIvWMqqasjREIsvTw0ovWkBvhYegctFGFfjoRpGtvHjFrvXE87jKT_9L2ZjVV0xDkQ8Q-QDmA5pfex8YtPBTS3M3McPS7BFtvv1KBK0jHk5upw/s1600/trik-720x418.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhYw8fpS1Pn07I6lxsmcCisOvpzBhdX2bmIvWMqqasjREIsvTw0ovWkBvhYegctFGFfjoRpGtvHjFrvXE87jKT_9L2ZjVV0xDkQ8Q-QDmA5pfex8YtPBTS3M3McPS7BFtvv1KBK0jHk5upw/s1600/trik-720x418.jpg" height="185" width="320" /></a></div>
Η κυβέρνηση θα αυξήσει τον κατώτατο μισθό στα 751 ευρώ με νομοθετική ρύθμιση, ακριβώς όπως η προηγούμενη κυβέρνηση τον μείωσε στα 586 ευρώ. Όταν ο κατώτατος μισθός μεταβάλλεται, ολόκληρη η μισθολογική κλίμακα τείνει να μετατραπεί, ώστε να διατηρούνται λίγο-πολύ σταθερές οι αναλογίες κατά τις οποίες αμείβονται οι διαφορετικές μερίδες μισθωτών όπως αυτές διαμορφώνονται από τις γνώσεις και τις δεξιότητες, τη θέση εργασίας, τα χαρακτηριστικά της επιχείρησης και του κλάδου <a name='more'></a>κ.λπ. Αυτό συμβαίνει επειδή ο κατώτατος μισθός είναι η αμοιβή της απλής, ανειδίκευτης εργασίας που αποτελεί τη βάση υπολογισμού της αμοιβής κάθε μορφής σύνθετης, ειδικευμένης εργασίας.<br />Έτσι η αύξηση των κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ θα τείνει να μεταβάλει τη μισθολογική πυραμίδα τουλάχιστον μέχρι τα μεσαία στελέχη των επιχειρήσεων του ιδιωτικού τομέα, και για το λόγο αυτόν η σημασία της είναι πολύ μεγαλύτερη από όσο εκ πρώτης όψεως φαίνεται. Επίσης, η κυβέρνηση θα επαναφέρει το θεσμικό πλαίσιο των συλλογικών διαπραγματεύσεων, καταργώντας τους νόμους εκείνους της τελευταίας τριετίας που ευνοούν σκανδαλωδώς την ισχύ των εργοδοτών έναντι των εργαζομένων και έχουν οδηγήσει σε μεγάλες μειώσεις των μισθών του ιδιωτικού τομέα. Αυτές οι θεσμικές παρεμβάσεις στην αγορά εργασίας θα τείνουν να επαναφέρουν σταδιακά την αγοραστική δύναμη του μέσου μισθού σε υψηλότερα επίπεδα καθώς οι συλλογικές διαπραγματεύσεις θα διευκολύνουν την αναδιάταξη της μισθολογικής κλίμακας επί της νέας βάσης της που θα είναι ο κατώτατος μισθός των 751 ευρώ.<br />Στο σημείο αυτό εμφανίζεται, όμως, ένα σοβαρό πρόβλημα: Από τον τρόπο που η κυβέρνηση ετοιμάζεται να διευθετήσει το ζήτημα του κατώτατου μισθού, διαφαίνεται αμηχανία, προβληματισμός, και έλλειψη αυτοπεποίθησης σχετικά με τις αναμενόμενες θετικές επιπτώσεις από την αύξηση του κατώτατου μισθού. Η ισχυρότερη ένδειξη αυτής της αμηχανίας, και τελικά ενός φόβου, για υποτιθέμενες αρνητικές επιπτώσεις του κατώτατου μισθού στην οικονομία είναι το γεγονός ότι η αύξηση του κατώτατου μισθού εντάσσεται από την κυβέρνηση σε ένα «πακέτο» συνοδευτικών μέτρων που προσφέρονται ως αντάλλαγμα στις επιχειρήσεις προκειμένου να προστατευθούν από υποτιθέμενες ζημιές οφειλόμενες στην άνοδο του ελάχιστου μισθού στα 751 ευρώ. Ο φόβος αυτός έχει μια ιδεολογική βάση που προπαγανδίζεται από τους καθεστωτικούς οικονομολόγους και τις ίδιες τις επιχειρήσεις: Ισχυρίζονται ότι οι αυξήσεις των μισθών έχουν υφεσιακά αποτελέσματα, δημιουργούν αφόρητες συνθήκες στις επιχειρήσεις – και ότι αυτό αυξάνει την ανεργία.<br />Ας δούμε όμως τι συμβαίνει πραγματικά:<br />Σύμφωνα με οικονομετρικές εκτιμήσεις του Ινστιτούτου Εργασίας της ΓΣΕΕ <a href="http://www.ineobservatory.gr/sitefiles/files/study-24.pdf">που περιέχονται στην μελέτη «Η επίδραση της λειτουργικής διανομής του εισοδήματος στην συναθροιστική ζήτηση της ελληνικής οικονομίας», της Αιμιλίας Μαρσέλλου</a>, η ζήτηση στην Ελλάδα ωθείται από τους μισθούς. Η αύξηση του μεριδίου των μισθών έχει θετική συμβολή στην ιδιωτική κατανάλωση, και παρά το γεγονός ότι έχει αρνητική επίπτωση στις επενδύσεις και στις καθαρές εξαγωγές, η επίπτωση αυτή είναι πολύ μικρή για να αντισταθμίσει την θετική επίπτωση των αυξήσεων των μισθών στην κατανάλωση. Έτσι, οι αυξήσεις των μισθών έχουν συνολικά θετική επίπτωση στο ΑΕΠ. Ακριβέστερα, μια αύξηση της συνολικής μισθολογικής δαπάνης κατά μία ποσοστιαία μονάδα αυξάνει την ιδιωτική ζήτηση κατά 0,2% έως 0,5% (ανάλογα με την οικονομετρική τεχνική που εφαρμόζουμε). Ως γνωστό, έτσι αυξάνεται και η απασχόληση.<br />Ας μην φοβάται λοιπόν το Υπουργείο Εργασίας πως η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ θα πληγώσει την οικονομία και πως θα μειωθεί ο αριθμός των απασχολουμένων, όπως ισχυρίζονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των μικρών επιχειρήσεων. Ας φοβάται το γεγονός ότι οι επιχειρήσεις στην Ελλάδα απαιτούν υπέρογκα περιθώρια κέρδους -που αυτά αυξάνουν την ανεργία (βλ. αναλυτικά <a href="http://rednotebook.gr/2015/01/pos-na-miosoume-tin-anergia-tou-ilia-ioakimoglou">εδώ</a>).<br />Οι αυξήσεις των πραγματικών μισθών στον ιδιωτικό τομέα μπορούν να αποτελέσουν, κατά τα πρώτα κρίσιμα έτη της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, ένα πολύτιμο εργαλείο για να αρχίσει να χρησιμοποιείται το αργούν παραγωγικό δυναμικό της ελληνικής οικονομίας, έως ότου συγκεντρωθούν οι προϋποθέσεις για την μεσοπρόθεσμη αύξηση των επενδύσεων παγίου κεφαλαίου και την μακροχρόνια ανασυγκρότηση του παραγωγικού συστήματος.<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://rednotebook.gr/">http://rednotebook.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-87773079732544992602015-02-04T11:16:00.001+02:002015-02-04T11:16:24.327+02:00BIOME: Αγωνιστικό πανελλαδικό τριήμερο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2_K-jYWZifAhQ2Kg4lrskikJvdpIsWTS8FOPmP_iOZ48mWQwUWJdPi7BZanfCmRhKh0zaewwjc_LJQqf1FcEE-WO7hoBF3R0G9FkCMs93I0hyv5RivMhMdOoap4SoRQn46dr0beA8RKOL/s1600/viome-genethlia-gia-net1.jpg" imageanchor="1" style="margin-left: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj2_K-jYWZifAhQ2Kg4lrskikJvdpIsWTS8FOPmP_iOZ48mWQwUWJdPi7BZanfCmRhKh0zaewwjc_LJQqf1FcEE-WO7hoBF3R0G9FkCMs93I0hyv5RivMhMdOoap4SoRQn46dr0beA8RKOL/s1600/viome-genethlia-gia-net1.jpg" height="640" width="576" /></a></div>
<div>
<br /></div>
13-14-15 Φεβρουαρίου<br /><a name='more'></a>Αναλυτικά το πρόγραμμα <br /><br />Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου, <br /><br />19.00 στην ΕΤ3 στην λεωφόρο Στρατού<br /><br />Βιβλιοπαρουσίαση του βιβλίου του Αντρές Ρουτζέρι <br /><br />"Οι Ανακτημένες επιχειρήσεις της Αργεντινής"<br /><br />συνέκδοση των εκδόσεων των Συναδέλφων και των Ακυβέρνητων Πολιτειών.<br /><br />Συζήτηση με τον μεταφραστή του βιβλίου, τα εκδοτικά εγχειρήματα και τους εργάτες της ΒΙΟ.ΜΕ, για τις ομοιότητες, τις διαφορές, τις δυσκολίες αλλά και τις ελπίδες που γεννά το κίνημα των κατειλημμένων εργοστασίων και επιχειρήσεων στην Αργεντινή αλλά και το "πείραμα" της ΒΙΟ.ΜΕ.<br /><br />Σάββατο 14 Φεβρουαρίου, <br /><br />17.30 ΔΙΑΔΗΛΩΣΗ από την Καμάρα<br /><br />Κάτω τα χέρια από τον αγώνα της ΒΙΟΜΕ.<br /><br />Τα εργοστάσια στους εργάτες, η παραγωγή στους παραγωγούς!<br /><br />Δυναμώνουμε τη φωνή μας ενάντια σε κάθε σχέδιο<br /><br /> που αποσκοπεί στην διάλυση του αγώνα και την εκκένωση του εργοστασίου.<br /><br />Αυτό το εργοστάσιο θα μείνει σε χέρια εργατικά!<br /><br />19.00 Πανελλαδική συνέλευση εργαζομένων και αλληλέγγυων <br /><br />στο Κινηματοθέατρο "Αλέξανδρος", Εθν. Αμύνης 1<br /><br />Να διευρύνουμε το δίκτυο διανομής και αλληλεγγύης<br /><br />Να ενώσουμε τις εμπειρίες ενός αγώνα που έχει βρει υποστηρικτές εντός και εκτός συνόρων.<br /><br />Να σπείρουμε την ιδέα της εργατικής αυτοδιαχείρισης παντού<br /><br />Κυριακή 15 Φεβρουαρίου, <br /><br />στο ελεύθερο εργοστάσιο της ΒΙΟΜΕ<br /><br />10.00 Ανοιχτή διάθεση προϊόντων χωρίς μεσάζοντες<br /><br />Δεκάδες παραγωγοί, ποικίλων ειδών, μαζί με τους εργάτες της ΒΙΟΜΕ, <br /><br />διαθέτουν τα προϊόντα τους χωρίς μεσάζοντες.<br /><br />15.00 Λαϊκό γλέντι<br /><br />Γενέθλιο γλέντι στο εργοστάσιο που θα ξεκινήσει από τις 15.00 με τις συμμετοχές μουσικών όπως ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου και ο Δημήτρης Ζερβουδάκης.<div>
<a href="https://www.blogger.com/%C2%A0http://left.gr"> http://left.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-65330926235413639332015-02-03T21:00:00.000+02:002015-02-03T21:00:02.247+02:00Το Κομπάνι ελεύθερο!<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiag1vMnxTQKDeHp03aubGZtlngkqGpiG1D97zrf865oqR7jaeMfmO2QZWhaNTqHnSDU-z2BaUx9HEKhSrg3I5wBua7ku0Pc9UtX9NZ7KzTI8pIXDXYe92yPtOhdiWmUS8Bv4kg3WvVVw0w/s1600/12-kobani-b.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiag1vMnxTQKDeHp03aubGZtlngkqGpiG1D97zrf865oqR7jaeMfmO2QZWhaNTqHnSDU-z2BaUx9HEKhSrg3I5wBua7ku0Pc9UtX9NZ7KzTI8pIXDXYe92yPtOhdiWmUS8Bv4kg3WvVVw0w/s1600/12-kobani-b.jpg" height="422" width="600" /></a></div>
Tου Γιόρις Λέβερινκ<br />
μετάφραση: Γιάννης Χατζηδημητράκης<br />
Μετά από 134 ημέρες αντίστασης, οι κουρδικές δυνάμεις των YPG/YPJ έδιωξαν το ΙSIS από το Κομπάνι. Ενώ η μάχη κερδήθηκε, ο αγώνας συνεχίζεται. Οι αντιστεκόμενοι Κούρδοι και οι σύντροφοί τους στο Κομπάνι πέτυχαν το αδιανόητο: κατάφεραν να εκδιώξουν τους ένοπλους του Ισλαμικού Κράτους (ISIS) από την πόλη.<br />
<div>
<a name='more'></a>Ενώ ο επίσημος εκπρόσωπος των YPG, Polat Can, ανακοίνωνε μέσω του twitter την πλήρη απελευθέρωση της πόλης, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης κατακλύστηκαν με εικόνες πανηγυρισμών, καμένων αρμάτων του ISIS και φυσικά της εμβληματικής κoκκινο-κιτρινο-πρασινης σημαίας του TEVDEM, του Κινήματος για μια Δημοκρατική Κοινωνία, να κυματίζει στην κορυφή του στρατηγικής σημασίας λόφου Mishtenur.<br />
H προέλαση του ISIS στην Κομπάνι ξεκίνησε στα μέσα Σεπτεμβρίου, όταν οι δυνάμεις του κατάφεραν μέσα σε λίγες μέρες να καταλάβουν τα περίχωρα της πόλης και να κινηθούν εναντίον της. Εκατοντάδες χιλιάδες άνθρωποι αναγκάστηκαν έντρομοι να εγκαταλείψουν τα σπίτια τους για να ξεφύγουν από τους βαριά οπλισμένους τζιχαντιστές που στο πέρασμά τους αφήνουν μόνο μακελειό και καταστροφή.<br />
Περίπου 260.000 άνθρωποι αναζήτησαν καταφύγιο πέρα από τα σύνορα με την Τουρκία, αλλά αρκετές εκατοντάδες μαχητές της αντίστασης έμεινε πίσω για να προστατεύσουν την πόλη. Με μοναδικά τους όπλα τα AK-47s και την αποφασιστικότητα να σταματήσουν την προέλαση του ISIS στο Κομπάνι, οι άνδρες και οι γυναίκες των YPG/YPJ κατάφεραν να αποτρέψουν το ISIS από το να προσθέσει μια ακόμη πόλη στην μακρά λίστα από στρατιωτικές νίκες κατά τους τελευταίους μήνες.<br />
Η αντίσταση των Κούρδων μαχητών εναντίον του ISIS παρεμποδίστηκε από τις πολιτικές της γειτονικής Τουρκίας, η οποία κράτησε τα σύνορά της με την πολιορκημένη πόλη ερμητικά κλειστά, εμποδίζοντας έτσι να φτάσει στην αντίσταση οποιαδήποτε βοήθεια. Την ίδια στιγμή, πολλές πηγές και παρατηρητές έκαναν λόγο για εικαζόμενη στρατιωτική, υλικοτεχνική και ιατρική υποστήριξη στους τζιχαντιστές.<br />
Στη διάρκεια των τελευταίων μηνών, οι Κούρδοι μαχητές και οι υποστηρικτές τους από όλη την περιοχή αλλά και απ’ όλο τον κόσμο έχουν συγκεντρωθεί στην τουρκική πλευρά των συνόρων για να εκφράσουν την υποστήριξή τους και την αλληλεγγύη τους στην αντίσταση. Η μάχη του Κομπάνι υπογράμμισε όχι μόνο την αποτελεσματικότητα των κούρδων μαχητών ως μία από τις λίγες ένοπλες δυνάμεις στην περιοχή που είναι σε θέση να αντιμετωπίσουν το ISIS, αλλά, το πιο σημαντικό, έστρεψε την παγκόσμια προσοχή στα δεινά του λαού της Ροτζάβα και την κοινωνική τους επανάσταση που έχει ως άξονες την άμεση δημοκρατία, την ισότητα των φύλων και την περιβαλλοντική βιωσιμότητα.<br />
Ενώ η νίκη στο Κομπάνι είναι αναμφίβολα ζωτικής σημασίας για τον πόλεμο κατά του ISIS και ένας σημαντικός λόγος για γιορτή, πρέπει να τονίσουμε ότι η μάχη δεν έχει τελειώσει. Η πλειοψηφία των πάνω από 300 χωριών που αποτελούν μέρος του καντονιού του Κομπάνι, παραμένουν υπό τον έλεγχο του ISIS και όσο αυτό εξακολουθεί να ισχύει, η μεγάλη πλειοψηφία των προσφύγων στην Τουρκία θα είναι αδύνατον να επιστρέψουν στα σπίτια τους. […]<br />
Η απελευθέρωση του Κομπάνι είναι στρατηγικής σημασίας, αλλά το πιο σημαντικό είναι η συμβολική νίκη της δημοκρατίας έναντι του αυταρχισμού· του πλουραλισμού επί του φασισμού· της ελευθερίας πάνω στην καταστολή. Και, πάνω απ’ όλα, μια νίκη που έχει δείξει στον κόσμο την αληθινή δύναμη εκείνων που αγωνίζονται για την πραγματική απελευθέρωση, σε αντίθεση με το φανατισμό των όσων αγωνίζονται για απατηλές πεποιθήσεις.<br />
Ενώ το Κομπάνι βρισκόταν υπό πολιορκία, στα γειτονικά καντόνια Afrin και Cezire η επανάσταση συνεχιζόταν: Συμβούλια κατοίκων στήθηκαν, συνεταιρισμοί εργαζομένων αναπτύχθηκαν και οι γυναίκες άρχισαν να συμμετέχουν ενεργά στις διαδικασίες λήψης των αποφάσεων που βάζουν τα θεμέλια για μια νέα κοινωνία, όπου η εξουσία πηγάζει από κάτω προς τα πάνω, και όχι από την κορυφή προς τα κάτω.<br />
Η μεγάλη πρόκληση για το λαό του Κομπάνι, και, ενδεχομένως, μια κρίσιμη δοκιμασία για την αντοχή της επανάστασης, βρίσκεται μπροστά: όχι μόνο μια πόλη, αλλά μια ολόκληρη κοινωνία θα πρέπει να ανακατασκευαστεί σχεδόν από το μηδέν.<br />
Οι άνθρωποι του Κομπάνι έχουν αποδείξει την αντοχή τους στο πεδίο της μάχης και την ηρωική τους αντίσταση ενάντια σε όλες τις προβλέψεις. Έχουν γίνει ένας φάρος ελπίδας για όλους εκείνους που πιστεύουν ότι ο αγώνας κατά των κατασταλτικών δυνάμεων του φασισμού, υπό οποιαδήποτε μορφή, μπορεί να κερδίσει.<br />
Η διεθνής προσοχή την οποία συγκέντρωσε η μάχη του Κομπάνι μπορεί τώρα να χρησιμοποιηθεί για να δείξει στον κόσμο ότι οι άνθρωποι της Ροτζάβα δεν δείχνουν μόνο τον τρόπο αντίστασης στον εξτρεμισμό του ISIS, αλλά και στην καταπολέμηση των δυνάμεων του ιμπεριαλισμού, του καπιταλισμού και της πατριαρχίας που έχουν γεννήσει τόσα πολλά από τα δεινά που πλήττουν σήμερα τις κοινωνίες σε όλον τον κόσμο — και στη Μέση Ανατολή ειδικότερα.<br />
<br />
Ο Joris Leverink είναι freelance δημοσιογράφος, με έδρα την Κωνσταντινούπολη, μέλος της εκδοτικής ομάδας του <a href="http://roarmag.org/">ROAR Magazine</a> και συνεργάτης του TeleSUR English. Το άρθρο δημοσιεύτηκε στο <a href="http://roarmag.org/">ROAR Magazine</a>, στις 26.1.2015.<br />
<div>
<a href="https://www.blogger.com/goog_982577020"><br /></a></div>
<div>
<a href="http://enthemata.wordpress.com/">enthemata.wordpress.com</a></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-66014889216377314382015-02-03T20:40:00.002+02:002015-02-03T20:40:36.034+02:00Το κόμμα και τα μάτια μας, των Χρήστου Λάσκου, Αλέξη Μπένου και Νίκου Σαμανίδη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVg6IKm_spAoir4JYc9NWwXLx1zwSz4bRRDg1fRj1wselTT-JWXvz8EIZXBhyphenhyphen2pLnuW5_ywmazfyD7iJznKsqiFrCZsLW8X-wO7VJJ2ugiCsNw2OHoMSG2b5PTHLKiHcz92XcEOtQVnbE/s1600/Wassily_Kandinsky_-_Romantic_Landscape_-_Google_Art_Project-870x418.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgJVg6IKm_spAoir4JYc9NWwXLx1zwSz4bRRDg1fRj1wselTT-JWXvz8EIZXBhyphenhyphen2pLnuW5_ywmazfyD7iJznKsqiFrCZsLW8X-wO7VJJ2ugiCsNw2OHoMSG2b5PTHLKiHcz92XcEOtQVnbE/s1600/Wassily_Kandinsky_-_Romantic_Landscape_-_Google_Art_Project-870x418.jpg" height="200" width="350" /></a></div>
Zούμε μέρες ιστορικές. Ολόκληρος ο ελληνικός λαός κι εμείς, οι άνθρωποι της ριζοσπαστικής Αριστεράς, ακόμη περισσότερο. Η προοπτική, για την οποία τόσο δουλέψαμε, άνοιξε. Η ανατροπή έχει όλες τις δυνατότητες να ολοκληρωθεί. Οι πρώτες κινήσεις της κυβέρνησής μας υλοποιούν βήμα βήμα το πρόγραμμα, για το οποίο τόσο έχουμε μοχθήσει και στο οποίο τόσο έχουμε πιστέψει. Η χαρά, λοιπόν, είναι δίκαιη και οι προγνώσεις για το μέλλον ακόμη καλύτερες.<br />
<br />
<a name='more'></a>Η ευόδωση δε των προγνώσεων εξαρτάται καθοριστικά από μία πρωταρχική προϋπόθεση, την οποία πολύ έχουμε σκεφτεί και αναδείξει τα προηγούμενα χρόνια, με τρόπο πυκνό κι εμφατικό. Και αυτή η προϋπόθεση δεν είναι άλλη από την απόρριψη της ανάθεσης. Ξέρουμε πολύ καλά πως χωρίς την εμπλοκή μεγάλου αριθμού ανθρώπων στην προσπάθεια, οι προοπτικές αδυνατίζουν κατά πολύ.<br />
Η μάχη ενάντια στην ανάθεση έχει έναν πρώτο αναβαθμό στην ισχυροποίηση του κόμματος, στην αναβάθμιση των λειτουργιών του, στην ενίσχυση του παιδευτικού και προγραμματικού του ρόλου.<br />
Κάνουν λάθος όσοι ισχυρίζονται –και υπάρχουν τέτοιοι– πως από τη στιγμή που παίρνεις τη διακυβέρνηση, το επίπεδο του κόμματος, ανεξαρτήτως προθέσεων, δεν μπορεί παρά να αδυνατίζει. Και κάνουν λάθος γιατί παραβλέπουν το ουσιώδες: πως εδώ έχουμε να κάνουμε με αριστερή κυβέρνηση και, συνεπώς, οι πρακτικές που αντιστοιχούν στην αστική παράταξη θα αποδειχτεί πως έχουν πολύ κοντά ποδάρια.<br />
Μάχη, λοιπόν, ενάντια στην ανάθεση σημαίνει πρώτα απ’ όλα ισχυρό, που πάει να πει, δημοκρατικό κόμμα. Το οποίο θα υπάρξει σοβαρό σχέδιο να μην κρατικοποιηθεί, αλλά, αντίθετα, να αποτελεί το αντίβαρο απέναντι σε οποιαδήποτε ροπή προς κρατικοποίηση όχι μόνο των κομματικών, αλλά και ευρύτερα των συλλογικών λειτουργιών σε όλα τα επίπεδα του κοινωνικού.<br />
Τα τελευταία εγχειρήματα αριστερής διακυβέρνησης στην Ευρώπη, μετά από την κρίση της δεκαετίας του ’70, σε Βρετανία, Γαλλία -και Ιταλία, με τις ιδιοτυπίες της- προσέκρουσαν σε μεγάλο βαθμό, εκτός των άλλων, στο γεγονός πως χαρακτηρίστηκαν από έντονα στοιχεία κρατισμού και κυβερνητισμού. Απέτυχαν παταγωδώς και στο μέτρο που δεν μπόρεσαν, ή εμφανίστηκαν εντελώς ανυποψίαστα, να ελέγξουν αυτό, που αν με πολύ συνειδητό και σχεδιασμένο τρόπο δεν καταπολεμηθεί, εμφανίζεται πάντοτε: ο σιδηρούς νόμος της ολιγαρχίας, ως το απώτατο όριο μιας λογικής της ανάθεσης.<br />
Ο κυβερνητισμός είναι αυθόρμητη και ακατανίκητη εξέλιξη, αν δεν φροντίζει το πολιτικό υποκείμενο οργανωμένα να τον αποτρέψει. Αν ο συλλογικός διανοούμενος δεν θέτει το ιδεολογικό πλαίσιο, την ευρεία προγραμματική ατζέντα, αν δεν επεξεργάζεται τη μεγάλη εικόνα, ο κυβερνητισμός δεν αποφεύγεται. Δεν είναι θέμα προθέσεων, πρόκειται για αντικειμενική ροπή των πραγμάτων.<br />
Γι’ αυτό, λοιπόν, το κόμμα και τα μάτια μας.<br />
Κανένα εργαλείο δεν μπορεί να το υποκαταστήσει ούτε στο ελάχιστο. Και θα έρθουν πολλές στιγμές που αυτό θα γίνει πασιφανές. Το θέμα είναι να μην περιμένουμε αυτές τις στιγμές, αλλά να είμαστε έτοιμοι, σε εγρήγορση και διαρκώς δρώντες για την αναβάθμισή του, που σημαίνει, ξαναλέμε, πριν από όλα την ενίσχυση της δημοκρατικής του λειτουργίας.<br />
Κι επειδή το τελευταίο διάστημα, με όλη την καταπληκτική δουλειά που κάναμε προκειμένου να φτάσουμε στη μεγάλη νίκη της 25ης Ιανουαρίου, υπήρξαν σκιές σε ό,τι αφορά την κομματική λειτουργία, θα πρέπει γρήγορα να κινηθούμε στην αντίθετη κατεύθυνση.<br />
Η κομματική ζωή να ενισχυθεί, τα όργανα να λειτουργήσουν, οι οργανώσεις μελών να συζητήσουν, να δράσουν, να σχεδιάσουν: όχι υποστηρικτικά, πρωτοβουλιακά. Γιατί, όπως ήδη τονίστηκε, η κυβέρνηση δεν θα έχει τα προσδοκώμενα αποτελέσματα χωρίς τη συμμετοχή, την ολόψυχη εμπλοκή μεγάλου αριθμού ανθρώπων. Και αυτό δεν μπορεί να πραγματοποιηθεί παρά μόνο με το κόμμα στο πρώτο πλάνο.<br />
Ας θυμηθούμε μερικά γενικότερα στοιχεία: Είναι το Γερμανικό ΣΔ Κόμμα που έδωσε για πρώτη φορά στην ιστορία το υπόδειγμα που επρόκειτο, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο να ακολουθήσει το σύνολο των εργατικών πολιτικών οργανισμών. Τακτικά Συνέδρια με προγραμματικές αρμοδιότητες, εκλογή όλων των οργάνων από το σύνολο των μελών, μεγάλος αριθμός μελών διαιρεμένων σε τοπικές οργανώσεις, κυρίως, όμως, ένα σύνολο παράλληλων οργανισμών –αλληλοβοήθειας, συνεταιριστικής δράσης, μόρφωσης και αντι-μόρφωσης, εκδοτικών λειτουργιών- που συνέτεινε στην παρουσία μιας οργάνωσης με προδιαγραφές πραγματικής «αντι- κοινωνίας».<br />
Το κομμουνιστικό κόμμα νέου τύπου δεν θα αποστεί από αυτό το υπόδειγμα παρά σε ένα πολύ κρίσιμο σημείο: στο βαθμό δέσμευσης των μελών του. Για το Λένιν, ένα εργατικό κόμμα, που επιδιώκει να προωθήσει το σοσιαλιστικό μετασχηματισμό, δεν μπορεί να αποτελείται παρά από μέλη ενεργητικά, που συμμετέχουν σε πολλά πεδία της κομματικής δουλειάς και, στο μεγαλύτερο δυνατό βαθμό, μπορούν να αναλάβουν ρόλους σε όλα τα επίπεδα της λειτουργίας. Ο κίνδυνος που επιχείρησε να αντιμετωπίσει ο Λένιν, κυρίως, ήταν τα φαινόμενα γραφειοκρατίας που είχαν ήδη αρχίσει να εμφανίζονται στη γερμανική και διεθνή ΣΔ. Η δημοκρατία, η άρνηση της γραφειοκρατίας, προϋποθέτει την ενεργό συμμετοχή των μελών στη διεύθυνση της οργάνωσης. Ένα κόμμα που αποτελείται από μια πολυπληθή μάζα μελών παθητικών, που δε θα συμμετάσχουν ποτέ στη διεύθυνσή του, ωθεί στην διασφάλιση του μονοπωλίου αυτής της διεύθυνσης από μια μικρή μειοψηφία. Προφανώς, το κατοπινό σταλινικό κόμμα δεν έχει σχέση με αυτήν την προβληματική.<br />
Με το γύρισμα του αιώνα, ξεκίνησε μια καινούργια συζήτηση που αφορά το κομματικό -οργανωτικό ζήτημα. Το αντιπαγκοσμιοποιητικό κίνημα, μαζί με τα ποικίλα κοινωνικά κινήματα της εποχής και τις πολιτικές εκφάνσεις πολλαπλών ταυτοτήτων αντίστασης και μετασχηματισμού, έφερε στο επίκεντρο εκ νέου και ζητήματα οργανωτικής συγκρότησης. Και υπήρξαν κάποια πρώτα συμπεράσματα. Όπως ότι η ουσία της σωστής και αποτελεσματικής λειτουργίας βρίσκεται στην καθολική κινητοποίηση των κομματικών μελών, ενώ το καίριο επίπεδο όπου κρίνεται η κομματική δραστηριότητα είναι οι πρωτοβάθμιες πολιτικές κινήσεις και όχι τα ανώτερα όργανα του κόμματος. Ή ότι η ανάκληση, η εναλλαγή, η έμπρακτη αποδόμηση της διάκρισης μελών και «στελεχών», η ελεύθερη ύπαρξη ρευμάτων, η μη υπονόμευση των θέσεων της οργάνωσης μετα τη λήψη των αποφάσεων είναιsine qua non προϋποθέσεις.<br />
Ο ΣΥΡΙΖΑ, με τις αδυναμίες και τις υστερήσεις του, βάσισε τις κομματικές του πρακτικές <br />
<div align="JUSTIFY" style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 10px;">
σε αυτά τα στοιχεία. Όχι όσο θα έπρεπε πάντα ούτε σε επίπεδο συνέπειας, που υπήρξε θαυμαστό. Ισχυριζόμαστε, παρ’ όλα αυτά, πως το έκανε καλύτερα από οποιοδήποτε άλλο φορέα σε διεθνές επίπεδο και αυτό δεν ήταν άμοιρο της επιτυχίας του.<br />
***<br />
Υπήρξαν πολλές φορές στην ιστορία που η επικράτηση ενός αριστερού κόμματος υπονομεύθηκε από τα μέσα. Φορές, δηλαδή, που δεν μπόρεσε να προστατευθεί από την ίδια του την επιτυχία. Στην πραγματικότητα, αυτό αποτελεί το σταθερό μοτίβο. Ακόμη και εξαιρετικά αποτελεσματικά κόμματα, όπως οι μπολσεβίκοι, των οποίων η Κεντρική Επιτροπή δεν σταμάτησε να συνεδριάζει ακόμη και στις πιο ακραίες συνθήκες των μηνών που προηγήθηκαν της Επανάστασης, βρέθηκαν μετέωρα, ως προς τη λειτουργία τους, σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα.<br />
Σήμερα ξέρουμε. Άρα, έχουμε όλες τις δυνατότητες να το αποφύγουμε.<br />
Γι’ αυτό, το κόμμα και τα μάτια μας.<br />
Αυτό το κόμμα, που δεν μας έλαχε, αλλά το χτίσαμε όλοι μαζί με πολύ μόχθο και πολλή αγάπη.<br />
<br />
Πηγή: <a href="http://epohi.gr/">Εποχή</a></div>
<div align="JUSTIFY" style="box-sizing: border-box; margin-bottom: 10px;">
via <a href="http://rednotebook.gr/">http://rednotebook.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-34651715735449016692015-02-02T19:29:00.004+02:002015-02-02T19:29:33.709+02:00Συνέλευση V for Voucherades στις 6/2 στο Θησείο<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP6Jvut5MYEHwyAA1XsaNj7fN9IIM7xuda0bXmJHNzfU1ibLUS82t1P9NklZuPkkcdK6fRmcI8qaSpxA6b7wFpcp_B-BfyqiaT-XNoHlqYBDD9_2UTRNGVj9CW6sIonzZjrTUta0K21Qum/s1600/u03c3u03c5u03bdu03b5u03bbu03b5u03c5u03c3u03b7_2015_2.jpg" imageanchor="1"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgP6Jvut5MYEHwyAA1XsaNj7fN9IIM7xuda0bXmJHNzfU1ibLUS82t1P9NklZuPkkcdK6fRmcI8qaSpxA6b7wFpcp_B-BfyqiaT-XNoHlqYBDD9_2UTRNGVj9CW6sIonzZjrTUta0K21Qum/s320/u03c3u03c5u03bdu03b5u03bbu03b5u03c5u03c3u03b7_2015_2.jpg" height="358" width="600" /></a><br />
<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
Τη Παρασκευή στις 19.00,στο Θησείο,στη Θρυαλλίδα (σύλλογος πολιτιστικής και κοινωνικής παρέμβασης) που βρίσκεται Ηρακλειδών 11-13, οι V for Voucherades πραγματοποιούν την πρώτη τους συνέλευση για φέτος.<br />
<div>
<a name='more'></a>Ολόκληρη η ανακοίνωση:<br />
'Η πρώτη μας συνέλευση για φέτος είναι γεγονός!<br />
Η πρώτη φάση του προγράμματος έχει σχεδόν ολοκληρωθεί και συνεχίζουμε να βρισκόμαστε απέναντι στην κάθε μορφής αυθαιρεσία των ΚΕΚ,από τις καθυστερήσεις πληρωμών μέχρι τις απειλές σε εργαζόμενους.Δεν παραβλέπουμε ότι πολλοί voucherades ήδη έχουν ξεκινήσει να εργάζονται και εκεί συναντάμε άλλα προβλήματα,ασφάλιση,άδειες,πληρωμές και εργαζόμενους 2 ταχυτήτων!<br />
Την Παρασκευή,στις 19.00,Ηρακλειδών 11-13 - στο Θησείο θα βρεθούμε για να τα συζητήσουμε και να δούμε τα επόμενα βήματά μας.<br />
<br />
Υπενθυμίζουμε στα αγαπημένα μας ΚΕΚ ότι η κατάσταση έχει αλλάξει...<br />
Όλοι και όλες μαζί διεκδικούμε αυτά που μας ανήκουν.''</div>
<div>
<span style="background-color: white; color: #333333; font-family: open_sans, 'Lucida Sans Unicode', 'Lucida Grande', sans-serif; font-size: 14px; line-height: 14px;"><a href="http://left.gr/">left.gr</a></span></div>
</div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-34675711488341768582015-02-02T19:25:00.003+02:002015-02-02T19:25:48.341+02:00Καμπάνια για το κλείσιμο των στρατοπέδων συγκέντρωσης προσφύγων και μεταναστών <div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbDgXu5HpBjMqAN6ibce3xJwMoqr27w2DDiN66WwTmUlw76s9iH-jQ94mjO03-OAgtpnz6vbLxE_o3ggucTWgXHI1l8kfeh0ANk9ZW4lljl-gSfdfu_l1E9qw43Jq33FYEMOz_bdq-4yVD/s1600/unnamed_4_36.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhbDgXu5HpBjMqAN6ibce3xJwMoqr27w2DDiN66WwTmUlw76s9iH-jQ94mjO03-OAgtpnz6vbLxE_o3ggucTWgXHI1l8kfeh0ANk9ZW4lljl-gSfdfu_l1E9qw43Jq33FYEMOz_bdq-4yVD/s1600/unnamed_4_36.jpg" height="236" width="600" /></a></div>
<b>Κάλεσμα της Ανοιχτής Πρωτοβουλίας Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης σε </b><br />
<div>
<a name='more'></a></div>
Ολόκληρο το κάλεσμα<br />
Να κλείσουν τα στρατόπεδα συγκέντρωση προσφύγων και μεταναστών ΤΩΡΑ και να απελευθερωθούν οι όμηροι κρατούμενοι χωρίς εγκλήματα και δίκες, πρόσφυγες και μετανάστες στα κολαστήρια αυτά αλλά και στα υπόγεια κρατητήρια των αστυνομικών τμημάτων, ένα πάγιο και ανυποχώρητο αίτημα του αντιρατσιστικού κινήματος, πιο επίκαιρο από ποτέ! <br />
Η Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης με σκοπό να διευρύνει το αίτημα αυτό έχει ξεκινήσει μια σειρά δράσεις και καλεί ΟΛΟΥΣ & ΟΛΕΣ να συμβάλουν σε αυτές.<br />
Οι παρακάτω εικόνες (banner) τις οποίες σας στέλνουμε, έχουν σκοπό να προπαγανδίσουν, ενάντια στα κολαστήρια των στρατοπέδων συγκέντρωση. Ζητάμε από το καθένας και τη καθεμιά που τάσσεται κατά των κέντρων κράτησης, να τις βάλει, είτε ως εικόνα προφίλ είτε ως εικόνα εξώφυλλο στη προσωπική αλλά και στην συλλογική σελίδα στο Facebook και το twitter. Επίσης το κάλεσμα απευθύνεται στις: αντιρατσιστικές και αντιφασιστικές συλλογικότητες, κινήσεις πολίτων, λαϊκές συνελεύσεις, μεταναστευτικές και προσφυγές κοινότητες, καταλήψεις και στέκια, εναλλακτικές ειδησεογραφικές κινήσεις καθώς και τα bloggers, οι οποίοι κατέχουν ισότοπους στο διαδίκτυο να βάλουν στην ιστοσελίδα τους είτε το banner της Πρωτοβουλίας Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης είτε το δικό τους banner αλλά με το ίδιο αίτημα.<br />
<br />
ΥΓ. Επόμενη συνέλευση της Πρωτοβουλίας Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης, με σκοπό να οργανώσουμε και τις επόμενες δράσεις θα είναι τη Τρίτη 3/02 στις 8μ.μ. στο Θέατρο Εμπρός.<br />
<br />
Σας περιμένουμε.<br />
Ανοιχτή Πρωτοβουλία Ενάντια στα Κέντρα Κράτησης<br />
<br />
Συντροφικά<br />
<div>
<a href="http://left.gr/">http://left.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-9081050030291410302015-02-01T17:29:00.002+02:002015-02-01T17:29:30.425+02:00Τα κάγκελα έπεσαν. Tου Στράτη Μπουρνάζου<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8tDNYGI0vyaHEKRarhEl78424HsOkrOasqhZEv0if7lZwbqw4Pfk1Dfv6OdzGqIsRY5FvaRX69IArJ5J1reqbD5TbWhUdCgnfKlMfTypz_W3H6NbTowUBfi2zAj6GSPF-HB-DJwvR7Rim/s1600/4-stratis.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj8tDNYGI0vyaHEKRarhEl78424HsOkrOasqhZEv0if7lZwbqw4Pfk1Dfv6OdzGqIsRY5FvaRX69IArJ5J1reqbD5TbWhUdCgnfKlMfTypz_W3H6NbTowUBfi2zAj6GSPF-HB-DJwvR7Rim/s1600/4-stratis.jpg" height="450" width="600" /></a></div>
«Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Yπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας». <br />
Ανδρέας Εμπειρίκος από την «Yψικάμινο»<br />
<a name='more'></a>Η ελπίδα ήρθε! Αν ψάξω να βρω μια φράση που να συνοψίζει όσα ζούμε θα διάλεγα αυτήν: το προεκλογικό σύνθημα του ΣΥΡΙΖΑ («Η ελπίδα έρχεται»), αλλά σε άλλο χρόνο. Για την ελπίδα, την έξαψη και τον μέλλοντα που έγινε ενεστώτας θέλω λοιπόν να γράψω σήμερα. Όχι μόνο επειδή η χαρά και η έξαψη μας κατακλύζουν, ούτε για να κάνουμε ένα διάλειμμα από την πολιτικολογία. Αλλά επειδή μιλώντας για τη χαρά, το τέλος του φόβου, την πίστη ότι τα πράγματα αλλάζουν, βρισκόμαστε στην καρδιά της πολιτικής. Και επειδή αυτή η δεξαμενή συναισθημάτων αποτελεί κινητήρια δύναμη και μεγάλο όπλο της νέας κυβέρνησης.<br />
Έγινε λοιπόν κάποιο θαύμα το βράδυ της Κυριακής; Βρήκαμε το μαγικό ραβδί που μ’ ένα άγγιγμα μεταμορφώνει τα πάντα; Ναι, μάλιστα, αυτό ακριβώς. Σοβαρολογώ — όσο και αν πάντα κορόιδευα τους μάγους και τα ραβδιά τους. Γιατί το μέλλον εισβάλλει ορμητικά στο παρόν, και η προσδοκία, η οποία δεν έχει ακόμα πραγματωθεί, γίνεται παράγοντας υλικός που αλλάζει τους ανθρώπους και ωθεί στην πράξη.<br />
Αυτή η προσδοκία, που έπνευσε σαν δροσερό αεράκι την Κυριακή, έγινε άνεμος ορμητικός τις επόμενες μέρες. Ο πολιτικός όρκος, ο Τσίπρας στην Καισαριανή, τα κάγκελα που έπεσαν μπροστά από τη Βουλή, η επαναπρόσληψη των καθαριστριών, η κατάργηση του πεντάευρου στα νοσοκομεία, η ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών, η άρση της πολιτικής επιστράτευσης, όλα αυτά, πολύ περισσότερο από αυτό καθαυτό το εκλογικό αποτέλεσμα, φούσκωσαν τα πανιά, δημιούργησαν εμπιστοσύνη και διέλυσαν μύθους.<br />
Πρώτον, έκαναν φανερή τη διαφορά, τη διαφορά της Αριστεράς. Με λίγες κινήσεις, η μοιρολατρία του τύπου «όλοι ίδιοι είναι» διαλύθηκε σαν καπνός. Ανεξάρτητα από τις συγκρούσεις, τις δυσκολίες, τις αποτυχίες και τις επιτυχίες που θα έρθουν, φάνηκε ξεκάθαρα ότι δεν είναι «και οι 300 ίδιοι».<br />
Δεύτερον, μας έδειξαν ότι υπάρχουν μέτρα σπουδαία, πρώτης προτεραιότητας, που μας κάνουν να ανασάνουμε, κι όμως δεν κοστίζουν ούτε ένα ευρώ: από την ιθαγένεια μέχρι την αποκαθήλωση των κιγκλιδωμάτων. Και άλλα, που δεν είναι μέτρα, αλλά είναι καταλυτικά: πολύ απλά το να μην είσαι, ως δημόσιο ήθος και παρουσία, Άδωνης, Βορίδης και Βενιζέλος.<br />
Τρίτον, άξαφνα, μας αποκάλυψαν πόσο είχαμε βουλιάξει στη μιζέρια, την αθλιότητα, την ακροδεξιά. Δεν μιλάω μόνο για τα φωτεινά πρόσωπα που διαδέχθηκαν τον σκοτεινό θίασο. Αλλά και για το ότι όλοι, ακόμα και εμείς (οι αριστεροί, οι κινηματίες, οι συριζαίοι, ακόμα και οι αριστερότατοι και συριζότατοι) είχαμε εγκλωβιστεί σε αυτό τον αποπνικτικό ορίζοντα, που μας καταπλάκωνε και μας εμπόδιζε να ονειρευτούμε. Κι όταν καταλάβαμε ότι το να καταργηθούν τα κάγκελα ή το πεντάευρο δεν είναι δα κάτι τόσο μακρινό και άπιαστο, ο ορίζοντας άνοιξε. Σοκ, οδυνηρό και λυτρωτικό μαζί. Μετεβλήθη εντός μας ο ρυθμός του κόσμου, πέσαν και τα εντός κάγκελα.<br />
***<br />
Αγκάθια υπάρχουν πολλά. Και αυτά που θα έρθουν, τα μεγάλα και δύσκολα (ο πόλεμος με τη διαπλοκή, η διαπραγμάτευση), αλλά και τα γαϊδουράγκαθα που είναι ήδη εδώ (οι ριζωμένες νοοτροπίες ή το συνοικέσιο με τους ΑΝΕΛ). Θα μείνω σε δύο σημεία.<br />
Το πρώτο για λόγους ειλικρίνειας και εξήγησης, και όχι τόσο για να σας πείσω. Με χωρίζει –και μας χωρίζει τους περισσότερους, νομίζω– ένα χάσμα από τους ΑΝΕΛ, με τον εθνικιστικό, ξενοφοβικό, δημαγωγικό, ενίοτε ομοφοβικό, αντισημιτικό και ακροδεξιό αέρα τους. Και όμως, πιστεύω ότι η συμμαχία μαζί τους ήταν προτιμότερη από το Ποτάμι. Όχι επειδή το Ποτάμι είναι κατ’ ανάγκην χειρότερο (μπορούμε να συζητάμε ώρες επ’ αυτού). Αλλά επειδή υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά: μια κυβέρνηση με το Ποτάμι θα ήταν εξαρχής ετοιμόρροπη. Πρώτον, επειδή στην τομή Μνημόνιο-Αντιμνημόνιο (που όσο κι αν δεν πρέπει να την απολυτοποιούμε, διαπερνάει καθοριστικά την κοινωνία μας) το Ποτάμι είναι απέναντι. Δεύτερον, επειδή στο κρίσιμο θέμα της διαπλοκής το Ποτάμι κολυμπάει σαν το ψάρι στο νερό. Τρίτον, επειδή το Ποτάμι, έχοντας πια ως έναν βασικό άξονα τον αντισυριζισμό (δεν χρειάζονται ενδελεχείς έρευνες, αρκεί να κάτσεις σε μια παρέα με ποταμίσιους), θα ροκάνιζε από την πρώτη μέρα την κυβέρνηση. Αντίθετα οι ΑΝΕΛ –όχι επειδή είναι «καλύτεροι», αλλά για λόγους πολιτικής επιβίωσης– έχουν λόγους να τη στηρίξουν.<br />
Το σπουδαίο όμως, το πιο σπουδαίο για μένα, είναι το δεύτερο. Και εδώ θα ευχόμουν να μπορώ να πείσω όλους όσους με διαβάζετε, και πολλούς ακόμα. Η κυβέρνηση αυτή, και η στιγμή αυτή, είναι μια τεράστια ευκαιρία. Όχι μόνο για τους αριστερούς και την Αριστερά, αλλά για τη δημοκρατία, τα δικαιώματα, την προκοπή και τη δικαιοσύνη, για τη χώρα μας και αρκετά παραέξω. Ας μην τη χάσουμε λοιπόν την ευκαιρία. Όπως έλεγα και την προηγούμενη Κυριακή, και το ξαναλέω τώρα με μεγαλύτερο πάθος: Να αδράξουμε τη στιγμή, και να δράσουμε συγκεκριμένα· και σε αυτή τη βάση, της πράξης, να οικοδομούμε συμφωνίες, συναινέσεις και ρήξεις.<br />
Λέω λοιπόν, και θέλω να το φωνάξω με όλη μου τη δύναμη: Να μην εγκλωβιστούμε σε άγονες δοξολογίες και εξίσου άγονες περιχαρακώσεις, αλλά τη στήριξη ή την κριτική μας να τη φανερώσουμε πράττοντας. Να ξέρουμε από τώρα ότι θα υπάρχουν και χαρές και απογοητεύσεις, και νίκες και αποτυχίες — και να δώσουμε όλες μας τις δυνάμεις για να γίνονται πράγματα. Και αν καιγόμαστε να διαχωριστούμε από τους ΑΝΕΛ (που, πάντως, δεν είναι το μόνο πρόβλημα εντός τηε κυβέρνησης), αντί να «κολλήσει η βελόνα» στο πόσο εθνικιστές και ξενοφοβικοί είναι –που είναι–, ας διαχωριστούμε με πράξεις: ας κάνουμε ό,τι μπορούμε, λ.χ., για να υλοποιηθεί τάχιστα το σύμφωνο και ο γάμος για τα ομόφυλα ζευγάρια, η ιθαγένεια για τα παιδιά των μεταναστών. Και αυτό αφορά όχι μόνο τους συριζαίους, αλλά ένα πολύ ευρύτερο δυναμικό αριστερών, προοδευτικών και έντιμων ανθρώπων, από τη στάση των οποίων θα κριθούν πολλά.<br />
Πάντως, αν η κυβέρνηση προχωρήσει με τον βηματισμό της πρώτης εβδομάδας μπορούμε όχι απλώς να χαμογελάμε, αλλά να χαιρόμαστε πραγματικά. Και σε ένα μήνα να είμαστε πια σε άλλη πίστα για τα δικαιώματα, το δίκιο, την αλληλεγγύη, την πρόνοια και τη δημοκρατία. Το μέλλον πλησίασε, και ήρθε στο σήμερα. Και το μέλλον αυτό θέλουμε να διαρκέσει πολύ!<br />
<div>
<br /></div>
<div>
<a href="http://enthemata.wordpress.com/">enthemata.wordpress.com</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-4604699839669959591.post-36078261088308063102015-02-01T09:41:00.001+02:002015-02-01T09:42:47.907+02:00Το δημοκρατικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης σε μια φράση. Του Γιάννη Γούναρη<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<div class="separator" style="clear: both; text-align: center;">
<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7yNBpjdAoXGZJP7ak5oiJK-kFb8cafEGNyl8m4-jvFv-_OAquraSsxdHq22pboPoqsLnxHuUz0DRwIb4uRhKIE9yi2KCxKLqYxVkxpvt9prNagtogC-DRXAe1_zQTajFm_JAGFhXiuVbD/s1600/10.jpg" imageanchor="1" style="clear: left; float: left; margin-bottom: 1em; margin-right: 1em;"><img border="0" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEj7yNBpjdAoXGZJP7ak5oiJK-kFb8cafEGNyl8m4-jvFv-_OAquraSsxdHq22pboPoqsLnxHuUz0DRwIb4uRhKIE9yi2KCxKLqYxVkxpvt9prNagtogC-DRXAe1_zQTajFm_JAGFhXiuVbD/s1600/10.jpg" height="213" width="320" /></a></div>
Διαβάζοντας κανείς την χτεσινή συνέντευξη του Ζαν-Κλωντ Γιουνκέρ στη Figaroεντοπίζει ορισμένα ενδιαφέροντα και άλλα, λιγότερο ενδιαφέροντα, πράγματα. Ο πρόεδρος της Επιτροπής αποκλείει την ονομαστική διαγραφή του ελληνικού χρέους, επικαλείται την υποχρέωση τήρησης των συμφωνηθέντων, καλεί την Ελλάδα να σεβαστεί τις δεσμεύσεις της και την «Ευρώπη», γενικά και αόριστα. Λέει, όμως, και κάτι που είναι πραγματικά συγκλονιστικό. Ίσως δεν συνειδητοποίησε και ο ίδιος τι είπε. Αξίζει τον κόπο να το απομονώσουμε:<br />
«Il ne peut y avoir de choix démocratique contre les traités européens»: Δεν μπορεί να υπάρξει <br />
<a name='more'></a>δημοκρατική επιλογή σε αντίθεση με τις Ευρωπαϊκές Συνθήκες. Ολόκληρο το δημοκρατικό πρόβλημα της Ευρωπαϊκής Ένωσης, συνοψισμένο σε μια πρόταση.<br />
Ο πρόεδρος της Επιτροπής αναφέρεται, πιθανώς, στην αρχή της υπέρτερης ισχύος του Ευρωπαϊκού Δικαίου, και δη των Συνθηκών. Θα μπορούσε εδώ να ανοίξει μα μεγάλη και ενδιαφέρουσα ακαδημαϊκή συζήτηση για τη σχέση μεταξύ εθνικού και ευρωπαϊκού συνταγματικού δικαίου, αλλά δεν είναι της παρούσης. Αυτό που έχει μεγαλύτερη σημασία, αντίθετα, είναι η συγκεκριμένη επιλογή των λέξεων που έκανε ο κ. Γιουνκέρ. Και ακόμα πιο σημαντικό ότι ο ίδιος δεν εννοεί καν τις Συνθήκες στην πραγματικότητα, διότι τις Συνθήκες δεν τις αμφισβήτησε κανείς. Εννοεί ένα συγκεκριμένο, ad hoc, καθεστωτικό status quo που έχει διαμορφωθεί στην Ευρωπαϊκή Ένωση με πρώτο πεδίο δοκιμής την Ελλάδα, το οποίο στην πραγματικότητα βρίσκεται -τι ειρωνεία- εκτός του πλαισίου και του πνεύματος των Συνθηκών. Κάτι σαν αυτούς που φωνάζανε για τη νομιμότητα, τη στιγμή που έκαναν το Σύνταγμα της χώρας χαρτοπόλεμο.<br />
Είναι μια καινοφανής, ομολογουμένως, αντίληψη περί δημοκρατίας. Στον πυρήνα της βρίσκεται η παραδοχή ότι οι εκλογές δεν έχουν καμία σημασία. Όποια κυβέρνηση και να προκύψει, με οποιαδήποτε εντολή, όσο και να αποδοκιμαστεί το νεοφιλελεύθερο δόγμα της ασφυκτικής λιτότητας από τη λαϊκή ετυμηγορία, αυτό δεν αλλάζει. Είναι ιερό και θέσφατο. Πρόκειται για τη θατσερική ΤΊΝΑ (There Is No Alternative), ενισχυμένη με ισχυρές δόσεις ενός οιονεί θρησκευτικού φανατισμού.<br />
Αυτό μας είχε θυμίσει ο κ. Σόιμπλε προεκλογικά, λέγοντας πως «ανεξάρτητα από το εκλογικό αποτέλεσμα, ό,τι ισχύει δεν αλλάζει». Και το ίδιο μας υπενθύμισε η ενοχλημένη έκφραση στο πρόσωπο του κ. Ντάισελμπλουμ, προέδρου του Eurogroup –ενός οργάνου που επίσης βρίσκεται, εν τοις πράγμασι, εκτός δημοκρατικού ελέγχου από οποιοδήποτε κοινοβούλιο–, όταν άκουγε το νέο Έλληνα υπουργό Οικονομικών να δηλώνει με τον πιο κατηγορηματικό και ξεκάθαρο τρόπο ότι η τρόικα δεν νομιμοποιείται ως θεσμικός συνομιλητής της κυβέρνησης ενός ευρωπαϊκού κράτους. Το ίδιο, παρεμπιπτόντως, έχει επισημάνει και το ίδιο το Ευρωκοινοβούλιο, διότι η τρόικα και τα περίφημα προγράμματα προσαρμογής που «εποπτεύει» είναι το κατεξοχήν παράδειγμα εξωθεσμικού μηχανισμού που δεν προβλέπεται σε καμία Ευρωπαϊκή Συνθήκη.<br />
Η νέα κυβέρνηση κάνει την πρώτη πραγματική προσπάθεια να αμφισβητηθεί αυτό το δόγμα. Είναι η πρώτη πραγματική ευκαιρία που δίνεται στην ευρωπαϊκή δημοκρατία να ανακάμψει. Αρκεί η αμφισβήτησή του δόγματος «δεν αλλάζει τίποτα» για να ανατραπεί; Ασφαλώς όχι. Αλλά είναι τρομερά σημαντικό να μη χαθεί αυτή η ευκαιρία. Να μην επιβεβαιωθεί ότι η δημοκρατία στην Ευρώπη δεν μετράει πια. Αν πετύχει, θα ανοίξει νέους δρόμους και σε άλλες χώρες, για μια νέα αρχή σε όλη την Ευρώπη. Αν καταφέρουν να την καταπνίξουν, τα χειρότερα έρχονται.<br />
<br />
Ο Γιάννης Γούναρης είναι δικηγόρος και διδάκτορας Νομικής του Πανεπιστημίου Αθηνών.<br />
<br />
πηγή: <a href="http://rednotebook.gr/2015/01/dimokratiko-provlima-tis-evropaikis-enosis-se-mia-frasi-tou-gianni-gounari/">Rednotebook</a>.gr<br />
<div>
via <a href="http://www.alterthess.gr/">http://www.alterthess.gr</a></div>
</div>
Anonymoushttp://www.blogger.com/profile/06024926643330725244noreply@blogger.com0