.Ο 30χρονος αντιρρησίας συνείδησης Μενέλαος Εξίογλου συνελήφθη στη Θεσσαλονίκη το πρωί της 18ης Απριλίου 2013 με ένταλμα σύλληψης για ανυποταξία και αναμένεται να μεταχθεί στην Αθήνα την Παρασκευή 19/4 και να οδηγηθεί ενώπιον στρατιωτικού εισαγγελέα το Σάββατο 20/4, με τη διαδικασία του αυτοφώρου, λόγω της άρνησής του να υπηρετήσει στρατιωτική θητεία για ιδεολογικούς λόγους συνείδησης. Για τον ίδιο λόγο, στις 18 Δεκεμβρίου 2012, ο Εξίογλου καταδικάστηκε από το Στρατοδικείο Λάρισας σε 4 μήνες φυλάκιση με έναν χρόνο αναστολή. Πρόσφατα του επιβλήθηκε και το διοικητικό πρόστιμο ύψους 6.000 ευρώ για ανυποταξία. Τον Μάιο του 2010 ο Μενέλαος Εξίογλου είχε καταθέσει, μαζί με άλλους 6 αντιρρησίες συνείδησης, δημόσια δήλωση σχετικά με την απόφασή του να αρνηθεί τη στρατιωτική θητεία για ιδεολογικούς λόγους.
Σε περίπτωση που ο Μενέλαος Εξίογλου οδηγηθεί εκ νέου ενώπιον στρατοδικείου, τη δίκη θα παρακολουθήσει παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Την Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 2013, συνελήφθη ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Νικόλαος Καρανίκας, 44 ετών, ο οποίος και οδηγήθηκε, με τη διαδικασία του αυτοφώρου, ενώπιον της στρατιωτικού εισαγγελέα Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της ανυποταξίας άρχουσα από το 1996, αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί και φυλακιστεί το 1995. Κατόπιν αιτήματος αναβολής, η δίκη του ορίστηκε για την Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου 2013 στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, και αφέθηκε ελεύθερος την ίδια ημέρα. Στις 22 Φεβρουαρίου 2013, κατόπιν νέου αιτήματος αναβολής, η δίκη αναβλήθηκε για την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013. Στις δίκη της 8ης Μαρτίου 2013 ο Νικόλαος Καρανίκας αθωώθηκε.
Ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Χαράλαμπος Ακριβόπουλος, 37 ετών, συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές το πρωί της Τρίτης, 19 Μαρτίου 2013, και μετά από δύο ημέρες κράτησης σε διάφορες αστυνομικές διευθύνσεις, δικάστηκε στο Ναυτοδικείο Πειραιά. Το στρατιωτικό δικαστήριο, μετά την εξέταση των μαρτύρων και την απολογία του Ακριβόπουλου, αποφάσισε να αναβάλει τη δίκη για τις 8 Οκτωβρίου 2013.
Ο Χαράλαμπος Ακριβόπουλος είχε δηλώσει την αντίρρηση συνείδησής του τον Μάρτιο του 2004, όταν η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία ήταν υπερδιπλάσια της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας. Αρνήθηκε να υπηρετήσει τέτοια τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Τον Απρίλιο του 2008 κλήθηκε να παρουσιαστεί ενώπιον του Τριμελούς Ναυτοδικείου Πειραιά για το αδίκημα της ανυποταξίας σε καιρό ειρήνης, δεν παρουσιάστηκε και η δίκη αυτή αναβλήθηκε προκειμένου να ζητηθεί αυτοπρόσωπη παρουσία. Ο Χαράλαμπος Ακριβόπουλος καταδικάστηκε από το Ναυτοδικείο Πειραιά στις 22 Μαρτίου 2011 σε 8μηνη ποινή φυλάκισης με διετή αναστολή.
Επιπλέον, ο αντιρρησίας συνείδησης Δημήτρης Σωτηρόπουλος, 47 ετών, παρέλαβε πρόσφατα κλήση για να δικαστεί στις 28 Μαΐου 2013 από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της «ανυποταξίας σε περίοδο γενικής επιστράτευσης», για την οποία του ασκήθηκε δίωξη το 1994. Ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος είχε δηλώσει την αντίρρηση συνείδησής του τον Μάρτιο του 1992, όταν η ελληνική νομοθεσία δεν αναγνώριζε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και δεν προέβλεπε τη δυνατότητα εναλλακτικής υπηρεσίας. Το 1992 κλήθηκε για απολογία ενώπιον του Στρατιωτικού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της ανυποταξίας και επανέλαβε την άρνησή του να στρατευτεί για λόγους συνείδησης υποβάλλοντας υπόμνημα, χωρίς, ωστόσο, να δικαστεί. Ουδέποτε του αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης, αλλά αντίθετα υπέστη επανειλημμένες διώξεις, καθώς οι αρχές κατέσχεσαν το διαβατήριό του και εξέδωσαν αλλεπάλληλα εντάλματα σύλληψης. Αν και δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, ήδη από το 2008, όταν έγινε πατέρας για τρίτη φορά -σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία οι τρίτεκνοι απαλλάσσονται της υποχρέωσης στράτευσης-, η ποινική εκκρεμότητα σε βάρος του παρέμεινε.
Η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα για τη μεγάλη πλειονότητα των στρατεύσιμων, καθώς απαιτεί πολύ μεγαλύτερης διάρκειας υπηρεσία από ό,τι απαιτείται για το στρατό. Συγκεκριμένα η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία είναι διάρκειας 15 μηνών έναντι 9 μηνών στο στρατό ξηράς όπου υπηρετεί η μεγάλη πλειονότητα των στρατεύσιμων. Επιπροσθέτως, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης οι οποίοι έχουν προηγουμένως καταδικασθεί ή αθωωθεί για την ίδια πράξη παραβιάζουν το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Οι δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, σε στρατοδικεία εγείρουν σοβαρές ανησυχίες. Σε αντίστοιχη περίπτωση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει κρίνει ότι η δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο το οποίο αποτελείται αποκλειστικά από στρατιωτικούς δικαστές παραβιάζει το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη (Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπόθεση Ercep κατά Τουρκίας, απόφαση 22/11/2011).
Τόσο η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (Γενικό Σχόλιο 22, 1993) όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (υπόθεση Bayatyan κατά Αρμενίας, απόφαση 01/06/2011) έχουν αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το δικαίωμα περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας των Άρθρων 18 και 9 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αντίστοιχα. Ωστόσο, η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και παραβιάζει τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα διοικητικά πρόστιμα (ύψους 6.000 ευρώ) και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Σε περίπτωση που ο Μενέλαος Εξίογλου οδηγηθεί εκ νέου ενώπιον στρατοδικείου, τη δίκη θα παρακολουθήσει παρατηρητής της Διεθνούς Αμνηστίας.
Την Τετάρτη, 20 Φεβρουαρίου 2013, συνελήφθη ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Νικόλαος Καρανίκας, 44 ετών, ο οποίος και οδηγήθηκε, με τη διαδικασία του αυτοφώρου, ενώπιον της στρατιωτικού εισαγγελέα Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της ανυποταξίας άρχουσα από το 1996, αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί και φυλακιστεί το 1995. Κατόπιν αιτήματος αναβολής, η δίκη του ορίστηκε για την Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου 2013 στο Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης, και αφέθηκε ελεύθερος την ίδια ημέρα. Στις 22 Φεβρουαρίου 2013, κατόπιν νέου αιτήματος αναβολής, η δίκη αναβλήθηκε για την Παρασκευή 8 Μαρτίου 2013. Στις δίκη της 8ης Μαρτίου 2013 ο Νικόλαος Καρανίκας αθωώθηκε.
Ο ιδεολογικός αντιρρησίας συνείδησης Χαράλαμπος Ακριβόπουλος, 37 ετών, συνελήφθη από τις αστυνομικές αρχές το πρωί της Τρίτης, 19 Μαρτίου 2013, και μετά από δύο ημέρες κράτησης σε διάφορες αστυνομικές διευθύνσεις, δικάστηκε στο Ναυτοδικείο Πειραιά. Το στρατιωτικό δικαστήριο, μετά την εξέταση των μαρτύρων και την απολογία του Ακριβόπουλου, αποφάσισε να αναβάλει τη δίκη για τις 8 Οκτωβρίου 2013.
Ο Χαράλαμπος Ακριβόπουλος είχε δηλώσει την αντίρρηση συνείδησής του τον Μάρτιο του 2004, όταν η διάρκεια της εναλλακτικής υπηρεσίας σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία ήταν υπερδιπλάσια της διάρκειας της στρατιωτικής θητείας. Αρνήθηκε να υπηρετήσει τέτοια τιμωρητική εναλλακτική υπηρεσία. Τον Απρίλιο του 2008 κλήθηκε να παρουσιαστεί ενώπιον του Τριμελούς Ναυτοδικείου Πειραιά για το αδίκημα της ανυποταξίας σε καιρό ειρήνης, δεν παρουσιάστηκε και η δίκη αυτή αναβλήθηκε προκειμένου να ζητηθεί αυτοπρόσωπη παρουσία. Ο Χαράλαμπος Ακριβόπουλος καταδικάστηκε από το Ναυτοδικείο Πειραιά στις 22 Μαρτίου 2011 σε 8μηνη ποινή φυλάκισης με διετή αναστολή.
Επιπλέον, ο αντιρρησίας συνείδησης Δημήτρης Σωτηρόπουλος, 47 ετών, παρέλαβε πρόσφατα κλήση για να δικαστεί στις 28 Μαΐου 2013 από το Στρατοδικείο Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της «ανυποταξίας σε περίοδο γενικής επιστράτευσης», για την οποία του ασκήθηκε δίωξη το 1994. Ο Δημήτρης Σωτηρόπουλος είχε δηλώσει την αντίρρηση συνείδησής του τον Μάρτιο του 1992, όταν η ελληνική νομοθεσία δεν αναγνώριζε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και δεν προέβλεπε τη δυνατότητα εναλλακτικής υπηρεσίας. Το 1992 κλήθηκε για απολογία ενώπιον του Στρατιωτικού Δικαστηρίου Θεσσαλονίκης με την κατηγορία της ανυποταξίας και επανέλαβε την άρνησή του να στρατευτεί για λόγους συνείδησης υποβάλλοντας υπόμνημα, χωρίς, ωστόσο, να δικαστεί. Ουδέποτε του αναγνωρίστηκε το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης, αλλά αντίθετα υπέστη επανειλημμένες διώξεις, καθώς οι αρχές κατέσχεσαν το διαβατήριό του και εξέδωσαν αλλεπάλληλα εντάλματα σύλληψης. Αν και δεν είναι πλέον υπόχρεος στράτευσης, ήδη από το 2008, όταν έγινε πατέρας για τρίτη φορά -σύμφωνα με την ελληνική νομοθεσία οι τρίτεκνοι απαλλάσσονται της υποχρέωσης στράτευσης-, η ποινική εκκρεμότητα σε βάρος του παρέμεινε.
Η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία στην Ελλάδα είχε και συνεχίζει να έχει τιμωρητικό χαρακτήρα για τη μεγάλη πλειονότητα των στρατεύσιμων, καθώς απαιτεί πολύ μεγαλύτερης διάρκειας υπηρεσία από ό,τι απαιτείται για το στρατό. Συγκεκριμένα η εναλλακτική κοινωνική υπηρεσία είναι διάρκειας 15 μηνών έναντι 9 μηνών στο στρατό ξηράς όπου υπηρετεί η μεγάλη πλειονότητα των στρατεύσιμων. Επιπροσθέτως, η Διεθνής Αμνηστία θεωρεί ότι ο θεσμός της εναλλακτικής υπηρεσίας πρέπει να είναι καθαρά πολιτικής φύσης, εκτός της αρμοδιότητας του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.
Οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης οι οποίοι έχουν προηγουμένως καταδικασθεί ή αθωωθεί για την ίδια πράξη παραβιάζουν το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Οι δίκες πολιτών, συμπεριλαμβανομένων των αντιρρησιών συνείδησης, σε στρατοδικεία εγείρουν σοβαρές ανησυχίες. Σε αντίστοιχη περίπτωση το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει κρίνει ότι η δίκη ενός τούρκου αντιρρησία συνείδησης από ένα δικαστήριο το οποίο αποτελείται αποκλειστικά από στρατιωτικούς δικαστές παραβιάζει το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη (Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, υπόθεση Ercep κατά Τουρκίας, απόφαση 22/11/2011).
Τόσο η Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του ΟΗΕ (Γενικό Σχόλιο 22, 1993) όσο και το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (υπόθεση Bayatyan κατά Αρμενίας, απόφαση 01/06/2011) έχουν αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το δικαίωμα περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας των Άρθρων 18 και 9 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα και της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου αντίστοιχα. Ωστόσο, η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και παραβιάζει τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης.
Η Διεθνής Αμνηστία καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία περί αντίρρησης συνείδησης και την πρακτική με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα διοικητικά πρόστιμα (ύψους 6.000 ευρώ) και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου