Πριν από λίγο ένας φίλος δημοσίευσε αυτό το δεσμό στο facebook:
http://www.poasy.gr/web/attachments/article/1407/programa-imeridas.pdf
Όταν ξεπέρασα το αρχικό “σοκ” και διαπίστωσα ότι δεν είναι μια καλοστημένη τρολιά, συνειδητοποίησα το μέγεθος της προσπάθειας νομιμοποίησης των βασανιστηρίων στην Ελλάδα. Γιατί όταν δίνεις πλακέτα σε αυτούς που έκαναν τη σύλληψη των 4 του Βελβεντού και οι οποίοι φέρονται να προχώρησαν σε βιαιοπραγίες ΜΕΤΑ τη σύλληψη, δηλαδή σε βασανιστήρια σύμφωνα με τον καημένο τον Ποινικό Κώδικα, τότε πολύ απλά στέλνεις το μήνυμα πως ως συνδικαλιστικό όργανο των στελεχών της αστυνομίας εγκρίνεις αυτές τις πρακτικές. …
Από εκεί και πέρα βέβαια υπάρχει και ο απύθμενης βλακείας τίτλος από την προφανώς στημένη επικοινωνιακή μπαρούφα με τη “μάνα μπάτσου” .. κατά το μάνα ρέιβερ…
Η αισθητική και μόνο επιλογή ως τίτλου αυτής της μπούρδας παραπέμπει στις παλιές καλές εποχές της επταετίας μη μπορώντας να ξεφύγει ούτε λίγο από το στερεότυπο του ”βλάκας χωρίς φαντασία μπάτσος, πάντα βλάκας χωρίς φαντασία μπάτσος” όπως και από τη λογική του στρατοπέδου ως χώρου παραγωγης πολιτισμού. Με άλλα λόγια, το μόνο που θα μπορούσαν να σκεφτούν ως τίτλο οι “συνδικαλιστές” απολογητές των βασανιστών της δημοκρατίας του κυρ Δένδια του Αναρχοφάγου, είναι ακριβώς εκείνος ο -ανάλογης αισθητικής και νοημοσύνης- τίτλος που παραπέμπει ευθέως στη “κουλτούρα” των βασανιστών που βραβεύουν.
Εκείνο ακριβώς το μείγμα λαικισμού, εξυπνακισμού και τηλεσυγκινήσεων επιπέδου Τατιάνας Ευαγγελάτου.
Όσο βέβαια για την επιλογή του συντονιστή της “εκδήλωσης” πλυντηρίου των βασανιστών, το συμβολικό του πράγματος ίσως να ξεπερνάει και το φλεγόμενο δένδρο του Κακλαμάνη το Δεκεμβρη του ΄08. Ο Πάσχος Μανδραβέλης έρχεται να δώσει τα φώτα της decadent φιλελέ διανόησης στην διψασμένη για βία ελληνική επαρχιώτικη αστυνομία, αφού βεβαίως έχει καταδικάσει από τον μηντιακό θρόνο -η πτυσόμενο καρεκλάκι παραθέρησης, όπως το πάρει κανείς- όποια βία δεν συμφέρει τους σκοπούς του συντονισμού της καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου όλων μας. Τι κρίμα για τους λίγους τελευταίους ειλικρινείς φιλελεύθερους- σχεδόν υπό εξαφάνιση και στις λίστες της WWF- στην Ελλάδα, οι οποίοι βλέπουν να τους πέρνουν τη δόξα οι διάφοροι Πάσχοι και τα ακροδεξιά και ναζιστικά blogs. Γιατί αυτό ακριβώς είναι και το εν δυνάμη πρόβλημα της “ελληνικής διανόησης”. Ότι πλέον δεν χρειάζονται οι υπηρεσίες τους, μιας και τις καλύτερες ιδέες, για τη διατήρηση της υπάρχουσας σαπίλας τις έχουν οι μπάτσοι, τα ακροδεξιά μπλόγκ, οι νεοναζί και οι μαφιόζοι. Αν μη τι άλλο ο μέγας συντονιστής Πάσχος είναι ειλικρινής. Πάει με το ρεύμα και βρίσκει εκείνους ακριβώς τους συμμάχους που παραδοσιακά έβρισκε η αστική τάξη -και τα ενεργούμενα της- όταν δυσκόλευε η κατάσταση: τους πρόθυμους βασανιστές, τους φασίστες, τους χρήσιμους ηλίθιους φίλους κάθε εξουσίας, τους διεστραμένους καθημερινούς ανθρώπους που κόπτονται για τη ληστεία μιας τράπεζας αλλά θα ήταν ευχαριστημένοι αν ο γιόκας τους γίνοταν λαμόγιο και η κορούλας τους νυφούλα εφοπλιστή.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης ειλικρινής είναι. Ως ιδεολογικός συντονιστής-απολογητής των κρατικών-παρακρατικών βασανισμών.
Βέβαια υπάρχουν και οι κάθε είδους Μ.Κ.Ο. που καταδικάζουν τη ΒΙΑ και θέλουν να της κάνουν STOP χωρίς βέβαια να κοιτάνε προς το μέρος της κρατικής βίας μιας και το θέαμα δεν θα αρέσει πολύ στα ευαίσθητα μάτια του κώλου-μιλφό κοινού τους. Όπως ακριβώς η φιλανθρωπία διαφόρων κυριών ξεπλένει τις ευθύνες του καπιταλισμού για τη Ρουάντα , τη Σομαλία και αλλού, έτσι και το “Βάζουμε στη ΒΙΑ STOP” ξεπλένει τα βασανιστήρια στα κολαστήρια του ελληνικού κράτους σε όλη τη χώρα.
Πάντως είναι ειλικρινείς όλοι αυτοί. Το λένε, το δείχνουν, το κραυγάζουν ανοικτά. Μας το λένε με κάθε τρόπο σε κάθε ευκαιρία. Αλλά τους ακούν ελάχιστοι:
“ΕΙΣΤΕ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ”….
Θα τους αφήσουμε ;
risinggalaxy
http://www.poasy.gr/web/attachments/article/1407/programa-imeridas.pdf
Όταν ξεπέρασα το αρχικό “σοκ” και διαπίστωσα ότι δεν είναι μια καλοστημένη τρολιά, συνειδητοποίησα το μέγεθος της προσπάθειας νομιμοποίησης των βασανιστηρίων στην Ελλάδα. Γιατί όταν δίνεις πλακέτα σε αυτούς που έκαναν τη σύλληψη των 4 του Βελβεντού και οι οποίοι φέρονται να προχώρησαν σε βιαιοπραγίες ΜΕΤΑ τη σύλληψη, δηλαδή σε βασανιστήρια σύμφωνα με τον καημένο τον Ποινικό Κώδικα, τότε πολύ απλά στέλνεις το μήνυμα πως ως συνδικαλιστικό όργανο των στελεχών της αστυνομίας εγκρίνεις αυτές τις πρακτικές. …
Από εκεί και πέρα βέβαια υπάρχει και ο απύθμενης βλακείας τίτλος από την προφανώς στημένη επικοινωνιακή μπαρούφα με τη “μάνα μπάτσου” .. κατά το μάνα ρέιβερ…
Η αισθητική και μόνο επιλογή ως τίτλου αυτής της μπούρδας παραπέμπει στις παλιές καλές εποχές της επταετίας μη μπορώντας να ξεφύγει ούτε λίγο από το στερεότυπο του ”βλάκας χωρίς φαντασία μπάτσος, πάντα βλάκας χωρίς φαντασία μπάτσος” όπως και από τη λογική του στρατοπέδου ως χώρου παραγωγης πολιτισμού. Με άλλα λόγια, το μόνο που θα μπορούσαν να σκεφτούν ως τίτλο οι “συνδικαλιστές” απολογητές των βασανιστών της δημοκρατίας του κυρ Δένδια του Αναρχοφάγου, είναι ακριβώς εκείνος ο -ανάλογης αισθητικής και νοημοσύνης- τίτλος που παραπέμπει ευθέως στη “κουλτούρα” των βασανιστών που βραβεύουν.
Εκείνο ακριβώς το μείγμα λαικισμού, εξυπνακισμού και τηλεσυγκινήσεων επιπέδου Τατιάνας Ευαγγελάτου.
Όσο βέβαια για την επιλογή του συντονιστή της “εκδήλωσης” πλυντηρίου των βασανιστών, το συμβολικό του πράγματος ίσως να ξεπερνάει και το φλεγόμενο δένδρο του Κακλαμάνη το Δεκεμβρη του ΄08. Ο Πάσχος Μανδραβέλης έρχεται να δώσει τα φώτα της decadent φιλελέ διανόησης στην διψασμένη για βία ελληνική επαρχιώτικη αστυνομία, αφού βεβαίως έχει καταδικάσει από τον μηντιακό θρόνο -η πτυσόμενο καρεκλάκι παραθέρησης, όπως το πάρει κανείς- όποια βία δεν συμφέρει τους σκοπούς του συντονισμού της καταλήστευσης του κοινωνικού πλούτου όλων μας. Τι κρίμα για τους λίγους τελευταίους ειλικρινείς φιλελεύθερους- σχεδόν υπό εξαφάνιση και στις λίστες της WWF- στην Ελλάδα, οι οποίοι βλέπουν να τους πέρνουν τη δόξα οι διάφοροι Πάσχοι και τα ακροδεξιά και ναζιστικά blogs. Γιατί αυτό ακριβώς είναι και το εν δυνάμη πρόβλημα της “ελληνικής διανόησης”. Ότι πλέον δεν χρειάζονται οι υπηρεσίες τους, μιας και τις καλύτερες ιδέες, για τη διατήρηση της υπάρχουσας σαπίλας τις έχουν οι μπάτσοι, τα ακροδεξιά μπλόγκ, οι νεοναζί και οι μαφιόζοι. Αν μη τι άλλο ο μέγας συντονιστής Πάσχος είναι ειλικρινής. Πάει με το ρεύμα και βρίσκει εκείνους ακριβώς τους συμμάχους που παραδοσιακά έβρισκε η αστική τάξη -και τα ενεργούμενα της- όταν δυσκόλευε η κατάσταση: τους πρόθυμους βασανιστές, τους φασίστες, τους χρήσιμους ηλίθιους φίλους κάθε εξουσίας, τους διεστραμένους καθημερινούς ανθρώπους που κόπτονται για τη ληστεία μιας τράπεζας αλλά θα ήταν ευχαριστημένοι αν ο γιόκας τους γίνοταν λαμόγιο και η κορούλας τους νυφούλα εφοπλιστή.
Ο Πάσχος Μανδραβέλης ειλικρινής είναι. Ως ιδεολογικός συντονιστής-απολογητής των κρατικών-παρακρατικών βασανισμών.
Βέβαια υπάρχουν και οι κάθε είδους Μ.Κ.Ο. που καταδικάζουν τη ΒΙΑ και θέλουν να της κάνουν STOP χωρίς βέβαια να κοιτάνε προς το μέρος της κρατικής βίας μιας και το θέαμα δεν θα αρέσει πολύ στα ευαίσθητα μάτια του κώλου-μιλφό κοινού τους. Όπως ακριβώς η φιλανθρωπία διαφόρων κυριών ξεπλένει τις ευθύνες του καπιταλισμού για τη Ρουάντα , τη Σομαλία και αλλού, έτσι και το “Βάζουμε στη ΒΙΑ STOP” ξεπλένει τα βασανιστήρια στα κολαστήρια του ελληνικού κράτους σε όλη τη χώρα.
Πάντως είναι ειλικρινείς όλοι αυτοί. Το λένε, το δείχνουν, το κραυγάζουν ανοικτά. Μας το λένε με κάθε τρόπο σε κάθε ευκαιρία. Αλλά τους ακούν ελάχιστοι:
“ΕΙΣΤΕ ΥΠΟΤΕΛΕΙΣ ΚΑΙ ΘΑ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΙ ΓΟΥΣΤΑΡΟΥΜΕ”….
Θα τους αφήσουμε ;
risinggalaxy
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου