Το παραμυθάκι «φταίει η τρόικα που δε μας καταλαβαίνει», τέλειωσε. Το διαπιστώνουν άλλωστε καθημερινά βουλευτάδες και υπουργοί της τριμερούς κυβέρνησης, όταν η τύχη το φέρει έτσι και υποχρεωθούν να συγχρωτιστούν με το πόπολο, σε καμία ομίλία, σε κανένα αεροπλάνο, σε καμία ταβέρνα...
Έχει παρέλθει ο καιρός που η κυβέρνηση «δίνει τη μάχη» για να σωθούν «μισθοί και συντάξεις», για να «μη βγει η χώρα έξω από το ευρώ», για «να μπει η οικονομία σε τροχιά ανάπτυξης». Ο κόσμος (ακόμη και οι καλόπιστοι) βλέπει πια τα αποτελέσματα της πολιτικής που η τριμερής (κυβέρνηση) ακολουθεί και δεν ασχολείται με τις
(υποτιθέμενες) ευγενείς προθέσεις.
Ο κόσμος γνωρίζει πια ότι δεν σώθηκαν ούτε οι μισθοί ούτε οι συντάξεις. Η ανεργία, οι ευέλικτες εργασιακές σχέσεις, το ψαλίδισμα των ήδη πενιχρών απολαβών και η ακρίβεια έχουν εξαφανίσει το χρήμα από την πιάτσα. Είναι προφανές πια-- και ο κόσμος το διαπιστώνει στη καθημερινότητά του-- ότι χωρίς χρήμα δεν υπάρχει προοπτική ανάπτυξης. Και χωρίς ανάπτυξη δεν υπάρχει συμμετοχή της Ελλάδας στο ευρώ.
Με πιο απλά λόγια, η ελληνική κοινωνία αντιλαμβάνεται πια ότι το μαχαίρι μπήκε στο κόκαλό της. Όχι για να παταχθεί η διαφθορά και να αντιμετωπιστούν τα κακώς κείμενα, αλλά για να κόψει τις σάρκες της.
Παρά τη δύναμη της προπαγάνδας, η πραγματικότητα είναι ανίκητη. Και η πραγματικότητα που βιώνουν οι εργαζόμενοι/άνεργοι/συνταξιούχοι στη χώρα είναι οδυνηρή. Και για αυτήν την πραγματικότητα , προφανώς, δεν ευθύνεται ούτε η τρόικα ούτε οι δανειστές. Ευθύνονται οι κυβερνήτες αυτού του τόπου. Και αυτοί που τους εξέλεξαν...
Αυτοί οι τελευταίοι ωστόσο, αυτοί οι οποίοι με την ψήφο τους διαμόρφωσαν το εκλογικό αποτέλεσμα, νιώθοντας το μαχαίρι να ακουμπά και το δικό τους κόκαλο, εμφανίζονται ολοένα και λιγότερο διατεθειμένοι να ακούνε δικαιολογίες. Όλοι πια γνωρίζουν «ποιος φταίει». Το ερώτημα είναι τί θα κάνουμε για αυτό...
http://topontiki.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου