Aν οι γυναίκες σήμερα «απολαμβάνουν» τη σεξουαλική τους ελευθερία με το φόβο πάντα μήπως τις ακολουθεί κάποιος όταν γυρίζουν το βράδυ στο σπίτι τους, αν το 72% των γυναικών κακοποιήθηκαν κάποια στιγμή της ζωής τους από συγγενή, φίλο ή περαστικό τι να πούμε για τον βιασμό τροφίμου ψυχιατρικής κλινικής;
Το όλο θέμα παραλίγο να αποσιωπηθεί, εντός των τειχών. Κι αυτό γιατί κανείς δεν πίστεψε την κοπέλα. Αν μια γυναίκα κοινοποιήσει τον βιασμό της θα θεωρηθεί πουτάνα ή ψεύτρα. Αν μια γυναίκα με ψυχική εμπειρία βιαστεί, κανείς δε θα την πιστέψει, ο βιασμός της θα θεωρηθεί φαντασίωση ή παραλήρημα και θα τιμωρηθεί με καθήλωση ή αλόγιστη χρήση νόμιμων ψυχοτρόπων ουσιών. Ευτυχώς υπήρξαν αδιάψευστα σημάδια και έτσι έγινε ιατροδικαστική εξέταση που ευτυχώς η κοπέλα μπόρεσε και άντεξε. Ο δράστης ομολόγησε την πράξη του, πέρασε αυτόφωρο και τέθηκε σε διαθεσιμότητα.
Αλλά από που να αρχίσεις και που να τελειώσεις. Άνδρας πέθανε ακούσια από πυρκαγιά στο κρεβάτι της καθήλωσης στο Ψυχιατρείο της Τρίπολης.
Όταν οι περισσότερες γυναίκες ζουν όλη τους τη ζωή με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο, τι να πουν οι γυναίκες που διαγνώστηκαν «ψυχασθενής». Ανασαίνουν ή μήπως και αυτό είναι ένα θαύμα; Το σίγουρο είναι ότι δε μας παίρνουν στα σοβαρά. Απαξίωση ή φόβος; Φόβος να πλησιάσεις το έτερο, όταν μάλιστα αυτό το έτερο έχει διαγνωστεί «ψυχωσική», «καταθλιπτική», «μανιακή», «υπομανιακή» κτλ.
Ας γυρίσουμε στη γυναίκα-τρόφιμο και στον άντρα που πέθανε από πυρκαγιά. Ο εφιάλτης συνεχίζεται για την μεν, το τραγικό τέλος ήρθε για τον δε. Παραδείγματα μέσα σε ένα περιβάλλον που θυμίζει ταινία splatter.
Μήπως ο κύριος νοσηλευτής πήρε το ρόλο του πολύ «προσωπικά»; Μήπως θεώρησε ότι μια «κοντινότερη» επαφή με την γυναίκα καλύπτει πλήρως το ρόλο του νοσηλευτή-προστάτη-θεραπευτή; Και έτσι θα έβρισκε η τρόφιμος την υγεία της;
Ή μήπως ήταν σίγουρος ότι η κοπέλα τελείως ευάλωτη λόγω της κατάστασής της ήταν ολόκληρη απροστάτευτη στις ορέξεις του;
Ή μήπως ήταν σίγουρος ότι την επόμενη μέρα θα την έβγαζε καθαρή λέγοντας ότι αυτή είναι η αρρώστια της; Ότι νομίζει ότι την βιάζουν δηλαδή; Και φυσικά ούτε γάτα ούτε ζημιά.
Ή μήπως οι κ.κ. ψυχίατροι και νοσηλευτές είναι σίγουροι ότι η ωμή και απροκάλυπτη βία της καθήλωσης είναι μια πολύ ωραία θεραπεία και την χρησιμοποιούν με τέτοια συχνότητα και μέχρι θανάτου;
Τώρα η ταινία splatter έχει μεσαιωνικό εσάνς.
Όλα αυτά τα θεωρούμε μέρος ενός μεγαλύτερου και ακόμα μεγαλύτερου εγκλήματος που τελείται εις βάρος των ζωών μας στο όνομα της «υγείας»
Αν οι προστάτες μας μας θεραπεύουν μέχρι θανάτου και εξευτελισμού, τότε ποιος θα μας προστατέψει από τους προστάτες μας;
Ομάδα Αυτοβοήθειας Ατόμων με Ψυχική Εμπειρία Χανίων
Πανελλήνια Επιτροπή (πρώην) Χρηστών και Επιζώντων της Ψυχιατρικής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου