Του Γ. ΔΕΛΑΣΤΙΚ* Στο χακί, λοιπόν, έντυσε και τους ναυτεργάτες η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη. Εκαναν απεργία ζητώντας να πληρωθούν από τους εφοπλιστές που τους έχουν ακόμη και... πέντε, έξι ή και περισσότερους μήνες απλήρωτους και η κυβέρνηση, αντί να πιέσει τους εφοπλιστές να καταβάλουν τους μισθούς που χρωστούν αδικαιολόγητα στα πληρώματα, επιστράτευσε τους ναυτεργάτες! Οι εργαζόμενοι στο μετρό και στον ηλεκτρικό σιδηρόδρομο απεργούσαν για τη δραματική μείωση των μισθών τους, η κυβέρνηση τους επιστράτευσε. Οι ναυτεργάτες απεργούσαν για κάτι ακόμη πιο τραγικό, για το ότι επί πολλούς μήνες δουλεύουν χωρίς να πληρώνονται, η κυβέρνηση και πάλι τους επιστράτευσε. Τελικά είναι προφανές ότι το μήνυμα που θέλουν να περάσουν στους Ελληνες εργαζόμενους η ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και η ΔΗΜΑΡ που κυβερνούν είναι σαφές: «Θα δουλεύετε με όσα λεφτά θέλουν να σας δίνουν οι εργοδότες, όποτε σας τα δίνουν και όποιος τολμάει να διαμαρτυρηθεί γι' αυτό, θα επιστρατεύεται!».
Πρόκειται για πολιτική γραμμή η οποία σαφώς υπερβαίνει τον στόχο του απλού εκφοβισμού του συνόλου των εργαζομένων. Αυτή η τρομοκράτηση των εργαζομένων συνιστά μόνο μια πτυχή της κυβερνητικής πολιτικής. Το σημαντικότερο και μονιμότερο φαινόμενο είναι η επιλογή της αυταρχικής διακυβέρνησης εκτός του πλαισίου της συνταγματικής νομιμότητας επί της ουσίας, παρά την προσπάθεια των συγκυβερνώντων να δικαιολογήσουν τις κατά συρροήν εκτροπές τους μέσω διασταλτικής ερμηνείας του Συντάγματος.
Καθίσταται πλέον εμφανές από τις πράξεις της κυβέρνησης Σαμαρά ότι η εξοντωτική πολιτική του Μνημονίου που υλοποιεί αυτός και οι εταίροι του που συμφωνούν πλήρως με τις εντολές των ξένων επικυρίαρχων, δεν είναι δυνατόν να εφαρμοστεί σε συνθήκες πλήρους και ομαλής λειτουργίας του δημοκρατικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Γι' αυτό και η συγκυβέρνηση Σαμαρά, Βενιζέλου, Κουβέλη έχει συστηματικά αφυδατώσει και συρρικνώσει τις αρμοδιότητες της απολύτως ελεγχόμενης από αυτούς Βουλής και κυβερνά επιδεικτικά με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου. Οι πράξεις αυτές συνιστούν εκτροπή από τις δημοκρατικές διαδικασίες, την οποίαν το Σύνταγμα επιτρέπει προσωρινά σε εξαιρετικά έκτακτες συνθήκες εχθρικής πολεμικής επίθεσης ή σε θεομηνίες που δεν αφήνουν περιθώρια άμεσης απάντησης στον κίνδυνο. Η καινούργια «φάμπρικα» της όλο και συχνότερης πολιτικής επιστράτευσης εργαζομένων που απεργούν συμπληρώνει την εικόνα μιας κυβέρνησης η οποία έχει συνειδητά επιλέξει να κυβερνά αυταρχικά, θεωρώντας πιθανόν ότι μόνο έτσι μπορεί να περάσει την πολιτική της.
Τον ίδιον ακριβώς στόχο υπηρετεί και η απόφαση της κυβέρνησης να δώσει στη δημοσιότητα τις φωτογραφίες των νεαρών ατόμων που διέπραξαν τις ληστείες και κατηγορούνται ως μέλη της οργάνωσης «Πυρήνες της Φωτιάς» με τα πρόσωπα παραμορφωμένα από τον ανελέητο ξυλοδαρμό που είχαν σίγουρα υποστεί από τους αστυνομικούς, με τα θύματα να ισχυρίζονται ότι αυτός ο ξυλοδαρμός συνέβη μετά τη σύλληψή τους, επί ώρες σε κάποιες περιπτώσεις. Η προσφυγή σε τέτοιες μορφές διακυβέρνησης με τέτοια μέσα συνιστά πολύ σοβαρή αρνητική εξέλιξη. Στα σαράντα σχεδόν μεταπολιτευτικά χρόνια, ούτε καν η ΝΔ δεν έχει κατηγορηθεί από τους πολιτικούς της αντιπάλους μέχρι τώρα για συστηματική χρήση τόσο αντιδημοκρατικών μεθόδων άσκησης της εξουσίας. Πρέπει να ανατρέξουμε στα ανώμαλα μετεμφυλιακά, προδικτατορικά χρόνια για να βρούμε τη Δεξιά να καταφεύγει μονίμως σε μεθόδους αστυνομικού αυταρχικού κράτους σε σύμφυση με το παρακράτος.
Δεν γνωρίζουμε αν ο πρωθυπουργός αποφάσισε ότι πρέπει να αναβιώσει με όρους 21ου αιώνα εκείνη η ανώμαλη και σκοτεινή εποχή. Αντιλαμβανόμαστε επίσης ότι η πανθομολογούμενη διαφθορά του ΠΑΣΟΚ από την πολυετή άσκηση της εξουσίας, σε συνάρτηση με τη σταδιακή βιολογική απόσυρση από τον ηγετικό του πυρήνα στελεχών που είχαν συμμετάσχει καθ' οιονδήποτε τρόπο στον αντιδικτατορικό αγώνα, το καθιστά ευεπίφορο στην υιοθέτηση αυταρχικών μορφών διακυβέρνησης. Εκπλήσσει όμως η συμμετοχή του Φ. Κουβέλη στην άσκηση τέτοιας μορφής εξουσίας, της οποίας θύμα είχε πέσει και αυτός και κάποιοι σύντροφοί του πριν από δεκαετίες, όταν η Δεξιά τους αντιμετώπιζε ως αριστερούς. Εν πάση περιπτώσει, το ζήτημα δεν είναι το... ψυχογράφημα του Σαμαρά, του Βενιζέλου ή του Κουβέλη και η γοητεία που η εξουσία ασκεί πάνω τους, αλλά η αποτροπή της παγίωσης εκ μέρους της κυβέρνησης και του εθισμού εκ μέρους των πολιτών της αυταρχικής μορφής διακυβέρνησης. Κάτι τέτοιο θα ήταν ολέθριο για τη δημοκρατία
*Δημοσιεύτηκε στο "ΕΘΝΟΣ" την Τετάρτη 6 Φεβρουαρίου 2013
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου