Ανοίγοντας ένα λεξικό και ανατρέχοντας στον όρο τεχνοκράτης βλέπουμε ότι έτσι αποκαλούμε αυτό το στέλεχος του δημόσιου ή ιδιωτικού τομέα με ανώτατη κατάρτιση και εμπειρία σε συγκεκριμένο τεχνικό τομέα. Ο συγκεκριμένος συνηθίζεται να ασκεί το λειτούργημά του με βάση τη μελέτη κυρίως των αντικειμενικών δεδομένων και των οικονομικών μηχανισμών χωρίς να λαμβάνεται και τόσο υπόψη ο ανθρώπινος παράγοντας.
Μάλιστα. Με την πρώτη ματιά καταλαβαίνουμε ότι δεν πρόκειται για κάτι καλό εφόσον δε λαμβάνει τον παράγοντα άνθρωπο μέσα στους υπολογισμούς του. Ο τεχνοκράτης βέβαια είναι και αυτός άνθρωπος. Θεωρητικά τουλάχιστον έτσι είναι. Στη σημερινή Ελλάδα των μνημονίων και της ανθρωπιστικής καταστροφής κάνουν πάρτι τέτοιου είδους ανθρωποειδή. Έχουν υποκαταστήσει πλήρως την πολιτική και έχουν τεθεί μπροστάρηδες στην προσπάθεια «εξυγίανσης» της ελληνικής οικονομίας και όχι μόνο. Σε ένα πρώτο σχόλιο θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχουν και αυτοί
δικαίωμα να έχουν άποψη. Τεχνοκρατία δεν έχουμε άλλωστε; Ναι, έχουν δικαίωμα να έχουν άποψη. Ο καθένας έχει δικαίωμα στην άποψη ότι και να είναι και σε οποιοδήποτε είδος του ζωικού βασιλείου και να ανήκει. Όλα βέβαια έχουν ένα όριο, ένα ταβάνι, θα λέγαμε. Αυτοί οι απίθανοι τύποι με κάτι πτυχία όχι και τόσο αναγνωρίσιμα ή αν το θέλετε αγνώστου προελεύσεως ή ακόμα και αγνώστου τρόπου κτήσης τους έχουν ξεχυθεί στην ελληνική επικράτεια και αλαλάζουν για τον σπουδαίο ιδιωτικό τομέα (της Ελλάδας πάντα για να μη ξεχνιόμαστε) που είναι τόσο «παραγωγικός» και στενάζει κάτω από τον ζυγό του αδίστακτου δημόσιου τομέα, ο οποίος και είναι «τροχοπέδη» στην προσπάθεια για την «ανάκαμψη» και την «ανάπτυξη».
Στην Ελλάδα (πάντα για αυτή μιλάμε) έχει συμβεί το εξής απίθανο. Αυτοί οι κύριοι δεν έχουν ποτέ δουλέψει σε οτιδήποτε ιδιωτικό. Όσοι από αυτούς έχουν δουλέψει έχουν απολυθεί σε χρόνο ρεκόρ και χωρίς αποζημίωση. Άσχετο αν από τα στόματά τους βγαίνουν κάτι άναρθρες κραυγές που λένε (αν καταλαβαίνουμε καλά) το ποιοι είναι αυτοί και ποια η διαδρομή τους και ποια τα ένσημά τους. Οι κύριοι αυτοί δεν έχουν ποτέ ακούσει από την αγορά που τόσο υπηρετούν την μια και μοναδική λέξη «προσλαμβάνεσαι». Έχουν μάθει μόνο στο «διορίζεσαι». Μια ζωή διορισμένοι. Την λέξη μεροκάματο ούτε ως «φοιτητές» δεν την έχουν ακούσει. Το αστείο της όλης υπόθεσης και κουβέντας γίνεται όχι για κάποιον ιδιαίτερο λόγο αλλά γιατί αυτοί οι τύποι θέλουν να κάνουν «μεταρρυθμίσεις». Προφανώς με αυτή τη λέξη να εννοούν το «βόλεμα» της νέας φουρνιάς φίλων, γνωστών και συγγενών που αλλού; Στο Δημόσιο που με τόση χάρη υβρίζουν.
Τον θυμόμαστε τον περίφημο Δούκα που είχε βγει πριν λίγες μέρες και είχε προτείνει σε ένα «μανιφέστο» της ντροπής να πηγαίνουν οι άνεργοι στις επιχειρήσεις των φίλων του και να εργάζονται δωρεάν; Αυτόν που είχε «ξεχάσει» να δηλώσει στη φορολογική του δήλωση ένα εκατομμύριο ευρώ σε καταθέσεις μιλάμε. Ο ίδιος τύπος είναι.
Τον άλλο τον τσεκουροφόρο που θέλει να δημευτούν οι πρώτες κατοικίες των Ελλήνων πολιτών;
Τους άλλους τους περίεργους που είναι στις λίστες Lagarde και δεκάδες άλλες και είναι σύμβουλοι και παρατρεχάμενοι της εξουσίας; Για αυτούς μιλάμε, οι οποίοι εισηγούνται στον πρωθυπουργό να ξεκινήσει το φοροκυνηγητό στους μικροοφειλέτες και να αφήσουν απέξω τη λίστα με τους 1.700 που χρωστούν 35 δισεκατομμύρια στο ελληνικό Δημόσιο.
Η μόνη σχέση που έχουν όλοι αυτοί οι τεχνοκράτες με τον ιδιωτικό τομέα είναι ότι γνωρίζουν πολύ καλά την οικονομική ολιγαρχία που λυμαίνεται τον παραγόμενο πλούτο του ελληνικού λαού εδώ και αρκετές δεκαετίες. Όλοι αυτοί κυκλοφορούν ανάμεσά μας. Είναι γεγονός. Προχθές βγήκε άλλος ένας τέτοιος που είναι λέει Γ.Γ του ΥΠΟΙΚ. Ναι, καλά καταλάβατε του Υπουργείου του κυρίου Στουρνάρα. Τι είπε λοιπόν αυτός ο κύριος Μέργος; Ότι ο κατώτατος μισθός στην Ελλάδα είναι πολύ υψηλός και θα πρέπει να τον επανεξετάσουμε αν θέλουμε να μπούμε σε «αναπτυξιακή» τροχιά. Απίθανος. Ο συγκεκριμένος βέβαια είναι τριπλοθεσίτης του Δημοσίου τομέα. Όχι τίποτε άλλο αλλά να μη ξεχνιόμαστε.
Αλήθεια αυτός δεν εντάσσεται στο Ενιαίο Μισθολόγιο; Μήπως να του κάνουμε τη χάρη, να τον ακούσουμε και να του δώσουμε τον βασικό μισθό για να είμαστε όλοι ευχαριστημένοι; Το κακό δεν είναι οι απόψεις τέτοιων απίθανων τύπων. Το κακό είναι ότι αυτοί πληρώνονται από τον ιδρώτα του ελληνικού λαού και το ακόμα χειρότερο ότι δεν απολύονται ποτέ. Τουναντίον. Φροντίζουν να διορίζουν σε αυτό το «κακό» Δημόσιο όσο περισσότερους δικούς τους μπορούν. Τα ίδια δε συμβαίνουν και στη δημόσια τηλεόραση; Απολύονται 300 συμβασιούχοι τη στιγμή που προσλαμβάνονται κατά εκατοντάδες διάφοροι «ειδικοί» σύμβουλοι με μπούτια…μισθούς των 3.500 ευρώ. Αστείο δεν ακούγεται;
Στη σημερινή Ελλάδα όπου σύμφωνα με τα νέα στοιχεία έρευνας του ΙΝΕ-ΓΣΕΕ 3,9 εκατομμύρια συμπολιτών μας βρίσκονται κάτω από τα όρια της φτώχειας, υπάρχει μια δράκα οικογενειών που στο σπίτι τους μπαίνει συνολικό εισόδημα είκοσι και τριάντα χιλιάδων ευρώ τον μήνα!!! Όλα αυτά τα γνωρίζει ο ελληνικός λαός έστω και αν δεν του τα λένε τα κανάλια της διαπλοκής από τα βραδινά τους δελτία. Υπάρχει και το διαδίκτυο αλλά υπάρχουν και οι ίδιες, οι δικές τους ομολογίες. Οι αποκαλύψεις παίρνουν καθημερινά τη μορφή χιονοστιβάδας. Τίποτε δε μπορεί πια να μείνει κρυφό. Κι όμως. Εξακολουθούμε να μην προβάλλουμε καμιά οργανωμένη αντίσταση μπροστά στη λαίλαπα που μας εξαθλιώνει. Ας γίνουμε λιγάκι κυνικοί και ας προσπαθήσουμε να δώσουμε μια πειστική εξήγηση. Όλα είναι θέμα νοοτροπίας. Δεν εξηγείται αλλιώς. Η πλειονότητα των Ελλήνων τόσα χρόνια περίμενε να βολευτεί είτε στο Δημόσιο είτε τα τελευταία χρόνια σε καλές θέσεις του ιδιωτικού τομέα πάντα με την παρέμβαση κάποιου βουλευτή ή υπουργού ή πολιτευτή. Αυτή είναι μια πικρή αλήθεια. Ναι, είμαστε ένοχοι. Ίσως για αυτόν τον λόγο πήγαν και ψήφισαν τη συγκεκριμένη τρικομματική. Ήξεραν ότι αυτοί θα κυβερνήσουν. Η επιλογή ήταν συνειδητή έστω και αν δεν το παραδεχόμαστε. Οι περισσότεροι με αυτή τη λογική ψήφιζαν τόσα χρόνια. Με τη λογική της πελατείας. Έτσι ψήφισαν και στις τελευταίες εθνικές εκλογές. Με την ελπίδα ότι δε θα τους πειράξουν άλλο τους μισθούς και τις συντάξεις και ότι κάποια στιγμή έστω και αν τα ξεπουλήσουμε όλα η κρίση θα τελειώσει.
Άλλοι πάλι έχοντας χάσει κάθε άλλη ελπίδα και καταλαβαίνοντας ότι το πολιτικό σύστημα που έφτιαξαν τα δύο κόμματα που μας έφτασαν ως εδώ δεν πρόκειται να κάνει άλλους διορισμούς προχώρησαν ένα βήμα παραπέρα. Μισό περίπου εκατομμύριο από δαύτους ψήφισαν τους νεοναζί για να τιμωρήσουν αυτούς που δε θα τους διόριζαν πια. Πολλοί λένε ότι αυτοί δεν είναι φασίστες. Εμείς ρωτάμε. Πότε έπαψαν να είναι; Το ότι κρύβονταν επιμελώς τόσα χρόνια και ιδίως στη Δεξιά δεν παύει να τους κάνει φασίστες. Αυτές ήταν οι απόψεις τους. Χουντικοί, φιλοχουντικοί, βασιλόφρονες, εθνικιστές, νεοναζί. Αυτούς προσπάθησε να διαλύσει ο Κώστας Καραμανλής επιβάλλοντας το 2000 την στροφή προς την λεγόμενη Κεντροδεξιά του «μεσαίου χώρου» και αφήνοντας πίσω αυτά τα κατάλοιπα που μόλυναν την ΝΔ. Εις μάτην. Το κακό έγινε και δε γυρίζει πίσω. Μια μεγάλη μερίδα συμπολιτών μας ξέχασε τους νόμους της ζούγκλας μέσα σε μια καπιταλιστική και όχι μόνο κρίση. Πάντα το μεγάλο ψάρι επιβιώνει τρώγοντας το μικρό. Νόμος χωρίς εξαίρεση. Οι τελευταίες εικόνες των απλωμένων χεριών στο κέντρο της Αθήνας που έκαναν τον γύρο του κόσμου πρόσφατα δεν ήταν οι τελευταίες. Ήταν μόνο η αρχή.
Τέτοιες εικόνες και ακόμα χειρότερες θα αρχίσουν σύντομα να κάνουν όλο και συχνότερα την εμφάνισή τους. Έγκλημα χωρίς τιμωρία δεν υπάρχει. Πάντα υπάρχει η τιμωρία έστω και αργά. Ίσως οι τεχνοκράτες και τα λιμά του καπιταλισμού τιμωρηθούν τελευταία αλλά ένα είναι το σίγουρο. Όπως πάντα συνέβαινε στην Ιστορία, αρκετά εκατομμύρια συνανθρώπων μας θα έχουμε εξοντωθεί μπροστά σε μια ανθρωπιστική κρίση τέτοια που παρόμοια ίσως δεν έχουμε γνωρίσει ξανά. Δε μιλάμε μόνο για τη χώρα μας. Είπαμε. Εμείς είμαστε το πειραματόζωο. Αν αυτή η κατάσταση δεν ανακοπεί τότε είμαστε άξιοι της μοίρας μας. Για ένα είμαστε σίγουροι. Όσοι εξακολουθούν να στηρίζουν αυτήν την επάρατη και καταστροφική κυβέρνηση θα είναι οι πρώτοι που θα χάσουν τα σπίτια τους, τις όποιες λιγοστές καταθέσεις τους και οι πρώτοι που θα σταθούν μπροστά στις ουρές των συσσιτίων απλώνοντας τα χέρια. Μπορεί να πάρουν και τους υπόλοιπους μαζί στην άβυσσο. Ναι, είναι πιθανό. Εξαιρετικά πιθανό.
Οι υπόλοιποι, όσοι και αν είναι, θα έχουν αγωνιστεί έχοντας πάντα στο μυαλό τους στίχους του Καβάφη: «Κι αν δεν μπορείς να κάμεις την ζωή σου όπως την θέλεις, τούτο προσπάθησε τουλάχιστον όσο μπορείς. Μην την εξευτελίζεις»…
http://www.periodista.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου