«Κατηγορώ» Διεθνούς Αμνηστίας για τη δίκη αντιρρησία συνείδησης

Την απογοήτευσή της για την προγραμματισμένη αρχικά για σήμερα δίκη του αντιρρησία συνείδησης, Νικόλαου Καρανίκα, εκφράζει η Διεθνής Αμνηστία. Η Οργάνωση καλεί τις ελληνικές αρχές να εναρμονίσουν τη νομοθεσία και την πρακτική περί αντίρρησης συνείδησης με τα ευρωπαϊκά και διεθνή πρότυπα και συστάσεις, και να τερματίσουν αμέσως όλες τις διώξεις, τις ποινές φυλάκισης, τα πρόστιμα και τις διακρίσεις εις βάρος των αντιρρησιών συνείδησης,
 Ο αντιρρησίας συνείδησης Νικόλαος Καρανίκας, 42 ετών, συνελήφθη το πρωί της Τετάρτης, 20 Φεβρουαρίου, και οδηγήθηκε στο αστυνομικό τμήμα της Τούμπας κατηγορούμενος για ανυποταξία. Με τη διαδικασία του αυτοφώρου, οδηγήθηκε ενώπιον του στρατιωτικού εισαγγελέα. Κατόπιν αιτήματος αναβολής, η δίκη του ορίστηκε για την Παρασκευή, 22 Φεβρουαρίου, και αφέθηκε ελεύθερος. Η σημερινή δίκη αναβλήθηκε τελικά για την Παρασκευή, 8 Μαρτίου. Τη δίκη θα
παρακολουθήσει παρατηρήτρια της Διεθνούς Αμνηστίας.
Σύμφωνα με το δικηγόρο του Νικολάου Καρανίκα, Θωμά Χαραλαμπίδη, η διαδικασία που ακολουθήθηκε κατά τη σημερινή σύλληψη δεν είναι η συνήθης, αφού σπανίως ακολουθείται η αυτόφωρη διαδικασία.
Ο Νικόλαος Καρανίκας διακήρυξε την αντίρρησή του στη στράτευση για λόγους συνείδησης ήδη από τη δεκαετία του ’90, πριν αναγνωριστεί στην Ελλάδα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης. Τον Αύγουστο του 1995 συνελήφθη και μεταφέρθηκε σε στρατιωτικές φυλακές. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους καταδικάστηκε για ανυποταξία σε καιρό γενικής επιστράτευσης σε 4 χρόνια φυλάκιση. Η Διεθνής Αμνηστία τον είχε υιοθετήσει ως κρατούμενο συνείδησης. Το Δεκέμβριο του 1995 το αναθεωρητικό στρατοδικείο μείωσε την ποινή του σε 1 χρόνο φυλάκιση με 3ετή αναστολή. Όμως, κατά την αποφυλάκισή του από τις στρατιωτικές φυλακές του επιδόθηκε φύλλο πορείας. Ο Νικόλαος Καρανίκας, ως αντιρρησίας συνείδησης, αρνήθηκε να παρουσιαστεί και κατηγορήθηκε πλέον για λιποταξία. Το 2000, και ενώ πλέον είχε ψηφιστεί από το 1997 νόμος για την αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική υπηρεσία, το στρατοδικείο Θεσσαλονίκης απάλλαξε τον Καρανίκα από την κατηγορία της λιποταξίας.
Το ίδιο έτος, όμως, το Στρατολογικό Γραφείο Βέροιας αρνήθηκε να δεχτεί την αίτησή του να αναγνωριστεί ως αντιρρησίας συνείδησης και να υπηρετήσει εναλλακτική υπηρεσία, θεωρώντας ότι έχει καταταγεί στο στρατό, το διάστημα που βρισκόταν κρατούμενος σε στρατιωτικές φυλακές (Αύγουστος - Δεκέμβριος 1995). Σύμφωνα με την τότε νομοθεσία, δεν μπορούσε να αναγνωριστεί κάποιος ως αντιρρησίας συνείδησης, εάν είχε βρεθεί εντός στρατεύματος.
Ως εκ τούτου, οι ελληνικές αρχές ουδέποτε αναγνώρισαν στον Νικόλαο Καρανίκα το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης και την εναλλακτική υπηρεσία.
Σήμερα ο Νικόλαος Καρανίκας κατηγορείται για ανυποταξία από το 1996, αδίκημα για το οποίο έχει ήδη καταδικαστεί και φυλακιστεί το 1995.
Η Διεθνής Αμνηστία επισημαίνει ότι οι επανειλημμένες διώξεις των αντιρρησιών συνείδησης παραβιάζουν το Άρθρο 14.7 του Διεθνούς Συμφώνου για τα Ατομικά και Πολιτικά Δικαιώματα, το οποίο ορίζει ότι «κανένας δεν πρέπει να δικάζεται ή να τιμωρείται ξανά για αδίκημα για το οποίο έχει τελεσίδικα καταδικαστεί ή αθωωθεί σύμφωνα με το δίκαιο και τον κώδικα ποινικής δικονομίας κάθε χώρας».
Η Οργάνωση καλεί τις ελληνικές αρχές να σταματήσουν να δικάζουν πολίτες, όπως είναι οι αντιρρησίες συνείδησης που δεν έχουν καταταγεί, σε στρατοδικεία. Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει κρίνει ρητά ότι παραβιάζεται το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη (Άρθρο 6 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων) όταν δικάζονται αντιρρησίες συνείδησης από στρατοδικεία (υπόθεση Ercep v. Turkey, απόφαση 22/11/2011).
Παρά το γεγονός ότι ο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει αναγνωρίσει ρητά ότι το δικαίωμα στην αντίρρηση συνείδησης προστατεύεται από το Άρθρο 9 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου περί ελευθερίας σκέψης, συνείδησης και θρησκείας (υπόθεση Bayatyan v. Armenia, απόφαση 01/06/2011), η Ελλάδα εξακολουθεί να μη συμμορφώνεται με τις διεθνείς υποχρεώσεις της και να παραβιάζει τα δικαιώματα των αντιρρησιών συνείδησης.
 tvxs.gr