Οι μέρες αφηγούνται (24 Φεβρουαρίου): Ένα μάθημα ρεαλισμού

 Eduardo Galeano
Το 1815 ο Ναπολέων Βοναπάρτης δραπέτευσε από τη φυλακή του στη νήσο Έλβα και ξεκίνησε να επανακτήσει τον θρόνο της Γαλλίας.
Προχωρούσε βήμα βήμα, συνοδευόμενος από έναν στρατό που ολοένα μεγάλωνε, ενώ η εφημερίδα Le Moniteur universel, που ήταν άλλοτε το φερέφωνο του, διαβεβαίωνε ότι οι Γάλλοι ήταν έτοιμοι να πεθάνουν υπερασπιζόμενοι τον βασιλιά Λου­δοβίκο ΙΗ', και αποκαλούσε τον Ναπολέοντα σφετεριστή της πά­τριας γης, ξενοφερμένο και εκτός νόμου, άρπαγα, προδότη, πληγή του έθνους, λήσταρχο, εχθρό της Γαλλίας, που τολμά να μαγαρίσει τη γη που τον εξόρισε και ανήγγελλε ότι: Αυτή θα είναι η τελευ­ταία πράξη της τρέλας του.
Τελικά όμως στα πόδια το έβαλε ο βασιλιάς, και κανείς δεν πέθανε γι' αυτόν, ενώ ο Ναπολέων κάθισε στον θρόνο δίχως να πέσει τουφεκιά.
Τότε η ίδια εφημερίδα βάλθηκε να πληροφορεί ότι η χαρμό­συνη είδηση της εισόδου του Ναπολέοντα στην πρωτεύουσα προξε­νεί ομόφωνα και αυθόρμητα ξεσπάσματα, όλοι αγκαλιάζονται, ζη­τωκραυγάζουν τον Αυτοκράτορα, τα μάτια όλων έχουν γεμίσει με δάκρυα χαράς, όλοι γιορτάζουν την επιστροφή του ήρωα της Γαλ­λίας, και υπόσχονται στην Αυτού Μεγαλειότητα τον Αυτοκράτορα υποταγή άνευ όρων.

Από το βιβλίο ''Οι μέρες αφηγούνται'' του Eduardo Galeano, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, Οκτώβριος 2012

 http://aristeroblog.gr