Οι Μπολσεβίκοι («πλειοψηφία»), στο συνέδριο του εργατο-σοσιαλδημοκρατικού
κόμματος, το 1903, νίκησαν τους μενσεβίκους («μειοψηφία») με έναν από
τους πιο χαρισματικούς Ευρωπαίους ηγέτες. Με ποιον; Φυσικά όχι με τον Τσίπρα,
αλλά με τον Λένιν. Η Ιστορία δεν αναφέρει αν είχε μέσα στο νικηφόρο
ρεύμα ανταγωνιστές που να σύγχυσε ή και να εξόργισε η υπεροχή του. Που
να επιδόθηκαν σε πρωτοβουλίες απαξίωσης,
μέχρι και διασυρμού του. Που να τον είπαν «δεξιόστροφο» ή «φίλο των Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών», όταν έκανε επαφές με την καπιταλιστική Ευρώπη για να φέρει στην αχανή καθυστερημένη Ρωσία τεχνογνωσία, ενέργεια, μηχανήματα. Ίσως η ρωσική ιδιοσυγκρασία να απέτρεψε ανάλογες συμπεριφορές.
Μικρή «στάση» στα πρώτα βήματα του νομιμοποιημένου ΚΚΕ Εσ. Στα φτωχά γραφεία της Γ' Σεπτεμβρίου μάς επισκέπτονταν κάθε τόσο αριστεροί με τη δήλωση «Εκπροσωπώ πενήντα (ή εβδομήντα, ή εκατό) αντιστασιακούς...», διεκδικώντας συμμετοχή στην προσωρινή Κ.Ε. Πάντως, χάρη στην άψογη ηγεσία του αξέχαστου Δρακόπουλου, το μικρό μας κόμμα απέκτησε ένα πρώτο ικανό και πολύμορφης εκπροσώπησης στελεχικό δυναμικό. Φυσικά «μονόφυλο», με a priori αποκλεισμένη τη γυναικεία συμμετοχή.
Δεύτερη «στάση» στον ΣΥΝ και στην προεδρία του Νίκου Κωσταντόπουλου, όταν, με τη συνεργασία και την εξίσου ακούραστη κινητοποίηση της ΑΚΟΑ, ξαναμπήκαμε στη Βουλή. Δεν ξεχνώ πόσο δίκαια στον μετεκλογικό του λόγο τόνισε ο Κωνσταντόπουλος τη συμβολή της ΑΚΟΑ στην επάνοδο.
Ακολούθησαν προσχωρήσεις μικρότερων συνιστωσών, που με τον πολλαπλά ισχυρότερο ΣΥΝ συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ηγέτες κάποιων συνιστωσών επιχείρησαν να μικρύνουν τον «δεξιό» ΣΥΝ και τον «δεξιότερο» πρόεδρό του (ξεχνώντας πόσο ξεχώριζε το κεφάλι του στις πορείες του Κοινωνικού Φόρουμ της Φλωρεντίας το 2002), για να διατηρήσουν αυτονομίες και πολυαρχία, ρισκάροντας τη θεσμική αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κόμματος. Ευτυχώς η ισχυρή συνεκτική ύλη του ΣΥΝ εμπόδισε φυγόκεντρες τάσεις και το απέτρεψε. Α, ναι, ξέχασα! Και «του απαγόρεψαν την Προεδρία της Δημοκρατίας» (που δεν διεκδίκησε), επειδή, σύμφωνα με ένα από τα επιχειρήματά τους, «δεν επιτρεπόταν σε ηγέτη της Αριστεράς τέτοιος ρόλος» Sic!
Παρένθεση: Να θυμίσω πόσο διαφορετική ήταν η Προεδρία της Δημοκρατίας στην Ιταλία, όπου ο ύπατος πολίτης δεν έχει ούτε κόκκο δικαιοδοσίας παραπάνω από τον δικό μας, όταν την ανέλαβαν δυό παλιοί αντιστασιακοί, ο σοσιαλιστής Περτίνι το '78 και ο Ναπολιτάνο πρόσφατα; Πόσα εργατικά και κοινωνικά νομοσχέδια προώθησε ο πρώτος, πώς ανάγκασε σε παραίτηση τον Μπερλουσκόνι ο δεύτερος;
Τρίτη «στάση» στον προσυνεδριακό διάλογο, όπου η πλειοψηφία υπέρ του ενιαίου κόμματος ήταν καταλυτική, με συμβολή και των στελεχών του ΕΚΜ. Πολλές κι οι πολύτιμες αναλύσεις, προβλέψεις, υποδείξεις, για τα κείμενα του συνεδρίου και για τα επερχόμενα.
Όσο για μένα, «αν το μισό μου μυαλό» απέκλειε προτάσεις νεανικές που αξίωναν περίπου ανατροπή του νεοφιλελεύθερου κράτους στην Ελλάδα (κάποιες σε ολόκληρη την Ευρώπη) από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, «το άλλο μισό κι η καρδιά μου» ήταν σε αυτές τις προτάσεις.
Τέταρτη στάση στις παρεμβάσεις απαξίωσης κατά του ΣΥΝ και, υπαινικτικών, κατά του Αλέξη.
Παρένθεση. Συχνά και ευχαρίστως επαναλαμβάνω ότι από το ΚΚΕ μάς ήρθαν ή μας μείνανε εξαίρετα στελέχη. Τα τεκμήρια πολλά, θα αναφέρω λίγα: Η πρώτη θητεία του Μπαλάφα στα γραφεία, που εξασφάλισε επιτέλους παρουσία διαρκή από τις 8.00 π.μ., η πρώτη θητεία με τον ΣΥΝ του Λαφαζάνη στη Βουλή, ο πρώτος λόγος του επίσης χαρισματικού Αλαβάνου στο ΣΕΦ, το πρώτο λογύδριο του Αλέξη με την Ανοιχτή Πόλη στις εκλογές του Δ.Α., στον πεζόδρομο της Γρηγορίου Ε'. Ακούγοντάς τον πρόβλεψα ένα σάλτο στο 9% και αδίκησα την Α.Π. και τον ίδιο κατά 1,51%.
2η Παρένθεση. Ο Μαρξ δεν ασχολήθηκε πολύ με την ομαδική ψυχολογία, ενώ η τελευταία ως επιστήμη υιοθέτησε πολλούς όρους του, π.χ. την «αλλοτρίωση».
Οι γεροντότεροι ηγέτες δεν ενοχλούν πολύ τους επίδοξους. Οι χαρισματικοί τούς «αλλοτριώνουν», προπαντός όταν είναι νεότεροι και δη πολύ νεότεροι. Ο Φώτης άντεξε τον Αλαβάνο χάρη στη μικρή διαφορά ηλικίας, αλλά όχι τον τότε τριανταπεντάρη Τσίπρα.
Άρα η δική του έξοδος το 2010 ερμηνεύεται. Ανεξήγητη είναι η εμμονή της Ανανεωτικής Πτέρυγας στη συνεργασία με τις διαβόητες «συγγενείς δυνάμεις» (δηλαδή με τη χειρότερη περίοδο διαφθοράς και καμαρίλας του ΠΑΣΟΚ), που υποστηρίχτηκε φανατικά κυρίως από στελέχη της μηχανικούς και μέσα στο ΤΕΕ. Εκεί οι «συγγενείς δυνάμεις» ακούστηκαν τόσο πολύ, ώστε κάποιοι χτυπήσαμε ακόμα και γροθιά στο βήμα, υπενθυμίζοντας στους συναδέλφους της «Α.Π.» πως ούτε αυτοί ούτε εμείς είχαμε πάρει ή δώσει μίζες, κάνει ρουσφέτια, πελατειακή καμαρίλα, περιουσίες! Ακόμα πιο ανεξήγητη η επίθεση στον Κουβέλη για την πρόσφατη αποχώρηση, οι άγριες φωνές εναντίον του σε κανάλι από συνάδελφο στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ. Ώστε κάποιοι ΔΗΜ.ΑΡίτες έχουν συμβιβαστεί με ανέργους, αστέγους, λιποθυμίες πεινασμένων παιδιών, αυτοκτονίες, ρατσισμό; Με ποιες προοπτικές, ποιες φιλοδοξίες;
Πέμπτη «στάση» στις βολές κατά του ΣΥΝ και του προέδρου του, που συνεχίστηκαν από συνιστώσες και επίδοξους ηγέτες στο συνέδριο. Συχνά με ηπιότερες αντιγραφές των κυβερνητικών επιθέσεων.
«ΣΥΝ = ΠΑΣΟΚ», «Τσίπρας = Ανδρέας», «Γιατί τόσα ταξίδια;», «Επιδιώκει την φιλία του Ομπάμα;» κι άλλα πολλά. Θα σταθώ σε μια επίθεση κόντρα στην «εικονική αυτοδιάλυση» στο «τελεσίγραφο», στους «Golden boys - girls». Ποιους-ποιον «άραγε» εννοούσε; Χάρηκα τον ήπιο μετασυνεδριακό σχολιασμό του ίδιου (κλασική μεταμόρφωση, από εκείνες που προκαλούν οι πλειοψηφίες).
Σε έναν από τους υποστηρικτές των τάσεων θα απευθυνθώ επώνυμα, επειδή ξέρει πόσο είναι και για μένα οικουμενικό σύμβολο, πόσο παρακολούθησα τους ακούραστους και θεσμικά δικαιωμένους αγώνες του για το κατοχικό διπλό χρέος, αλλά και πόσο θαύμασα και χάρηκα τα έργα του στ' Απεράθου. Την εξασφάλιση υδάτινων πόρων μέσα από «κανάλι» γυμνών βράχων, τα σπάνιων συλλογών πέντε μουσεία, την ανάδειξη του δήμου του και της Νάξου σε κέντρο επισκεπτών από ολόκληρη την Ευρώπη.
Ώστε, Μανώλη, η πεισματάρικη εμμονή στις συνιστώσες, στην πολυαρχία, στην αναπόφευκτη ανάδειξη επίδοξων (συχνά-πυκνά τη ζήσαμε!), εξασφαλίζει περισσότερη δημοκρατία; Ώστε ο ΣΥΝ και ύστερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξασφάλισαν μέσα σε Κεντρική Επιτροπή και Γραμματεία δημοκρατία και μάλιστα με προνομιακή αναλογικότητα υπέρ των συνιστωσών; Ώστε δεν γνώρισες ανθηρές Αριστερές που οι πολιτικές διαφωνίες των επιδόξων τις καθήλωσαν στον θεωρητικό διάλογο, ακόμα και στη σμίκρυνση, μακριά από την πράξη; Εγώ και γνωρίζω και εβίωσα τέτοια παραδείγματα.
Ώστε το δικαίωμα της διατήρησης των συνιστωσών προκύπτει κι επειδή, εκτός από την καταστρεπτική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων, αυτές εξασφάλισαν το... 27%»; Η προσωπικότητα του Αλέξη δεν συνέβαλε καθόλου στο ποσοστό;
Είναι επιτρεπτή η υποψία ότι είσαι ανταγωνιστικός εσύ που κυνηγήθηκες, αλλά κι αναγνωρίστηκες, όσο λίγες προσωπικότητες της Αριστεράς για το έργο και τα έργα σου; Συμφωνείς με τη σιγή των Συριζαίων για το χάρισμα και τα επί μέρους χαρίσματα του Αλέξη; Είναι αποδεκτό να τα έχουν διαπιστώσει μόνο οι ξένοι, η οικουμενική Αριστερά, οι μπολιβαριανές ηγεσίες, πανεπιστήμια και φορείς ακόμα κι εχθρικοί, ο Μελανσόν, ο γιος Γκαλμπρέιθ, ο Στόουν δύο φορές, να τα έχουν τονίσει, να έχουν βασιστεί στον Αλέξη όσο και σε ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ για την αλλαγή;
Τελευταία «στάση» αναλυτικής περιγραφής του χαρίσματος μην περιμένετε. Ούτε στον Τσίπρα ταιριάζει, ούτε εγώ έχω στο βιογραφικό μου θητεία αυλοκόλακα.
Με συντροφική αγάπη
http://www.avgi.gr
μέχρι και διασυρμού του. Που να τον είπαν «δεξιόστροφο» ή «φίλο των Ευρωπαίων κεφαλαιοκρατών», όταν έκανε επαφές με την καπιταλιστική Ευρώπη για να φέρει στην αχανή καθυστερημένη Ρωσία τεχνογνωσία, ενέργεια, μηχανήματα. Ίσως η ρωσική ιδιοσυγκρασία να απέτρεψε ανάλογες συμπεριφορές.
Μικρή «στάση» στα πρώτα βήματα του νομιμοποιημένου ΚΚΕ Εσ. Στα φτωχά γραφεία της Γ' Σεπτεμβρίου μάς επισκέπτονταν κάθε τόσο αριστεροί με τη δήλωση «Εκπροσωπώ πενήντα (ή εβδομήντα, ή εκατό) αντιστασιακούς...», διεκδικώντας συμμετοχή στην προσωρινή Κ.Ε. Πάντως, χάρη στην άψογη ηγεσία του αξέχαστου Δρακόπουλου, το μικρό μας κόμμα απέκτησε ένα πρώτο ικανό και πολύμορφης εκπροσώπησης στελεχικό δυναμικό. Φυσικά «μονόφυλο», με a priori αποκλεισμένη τη γυναικεία συμμετοχή.
Δεύτερη «στάση» στον ΣΥΝ και στην προεδρία του Νίκου Κωσταντόπουλου, όταν, με τη συνεργασία και την εξίσου ακούραστη κινητοποίηση της ΑΚΟΑ, ξαναμπήκαμε στη Βουλή. Δεν ξεχνώ πόσο δίκαια στον μετεκλογικό του λόγο τόνισε ο Κωνσταντόπουλος τη συμβολή της ΑΚΟΑ στην επάνοδο.
Ακολούθησαν προσχωρήσεις μικρότερων συνιστωσών, που με τον πολλαπλά ισχυρότερο ΣΥΝ συγκρότησαν τον ΣΥΡΙΖΑ. Οι ηγέτες κάποιων συνιστωσών επιχείρησαν να μικρύνουν τον «δεξιό» ΣΥΝ και τον «δεξιότερο» πρόεδρό του (ξεχνώντας πόσο ξεχώριζε το κεφάλι του στις πορείες του Κοινωνικού Φόρουμ της Φλωρεντίας το 2002), για να διατηρήσουν αυτονομίες και πολυαρχία, ρισκάροντας τη θεσμική αποδοχή του ΣΥΡΙΖΑ ως ενιαίου κόμματος. Ευτυχώς η ισχυρή συνεκτική ύλη του ΣΥΝ εμπόδισε φυγόκεντρες τάσεις και το απέτρεψε. Α, ναι, ξέχασα! Και «του απαγόρεψαν την Προεδρία της Δημοκρατίας» (που δεν διεκδίκησε), επειδή, σύμφωνα με ένα από τα επιχειρήματά τους, «δεν επιτρεπόταν σε ηγέτη της Αριστεράς τέτοιος ρόλος» Sic!
Παρένθεση: Να θυμίσω πόσο διαφορετική ήταν η Προεδρία της Δημοκρατίας στην Ιταλία, όπου ο ύπατος πολίτης δεν έχει ούτε κόκκο δικαιοδοσίας παραπάνω από τον δικό μας, όταν την ανέλαβαν δυό παλιοί αντιστασιακοί, ο σοσιαλιστής Περτίνι το '78 και ο Ναπολιτάνο πρόσφατα; Πόσα εργατικά και κοινωνικά νομοσχέδια προώθησε ο πρώτος, πώς ανάγκασε σε παραίτηση τον Μπερλουσκόνι ο δεύτερος;
Τρίτη «στάση» στον προσυνεδριακό διάλογο, όπου η πλειοψηφία υπέρ του ενιαίου κόμματος ήταν καταλυτική, με συμβολή και των στελεχών του ΕΚΜ. Πολλές κι οι πολύτιμες αναλύσεις, προβλέψεις, υποδείξεις, για τα κείμενα του συνεδρίου και για τα επερχόμενα.
Όσο για μένα, «αν το μισό μου μυαλό» απέκλειε προτάσεις νεανικές που αξίωναν περίπου ανατροπή του νεοφιλελεύθερου κράτους στην Ελλάδα (κάποιες σε ολόκληρη την Ευρώπη) από την πρώτη μέρα διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, «το άλλο μισό κι η καρδιά μου» ήταν σε αυτές τις προτάσεις.
Τέταρτη στάση στις παρεμβάσεις απαξίωσης κατά του ΣΥΝ και, υπαινικτικών, κατά του Αλέξη.
Παρένθεση. Συχνά και ευχαρίστως επαναλαμβάνω ότι από το ΚΚΕ μάς ήρθαν ή μας μείνανε εξαίρετα στελέχη. Τα τεκμήρια πολλά, θα αναφέρω λίγα: Η πρώτη θητεία του Μπαλάφα στα γραφεία, που εξασφάλισε επιτέλους παρουσία διαρκή από τις 8.00 π.μ., η πρώτη θητεία με τον ΣΥΝ του Λαφαζάνη στη Βουλή, ο πρώτος λόγος του επίσης χαρισματικού Αλαβάνου στο ΣΕΦ, το πρώτο λογύδριο του Αλέξη με την Ανοιχτή Πόλη στις εκλογές του Δ.Α., στον πεζόδρομο της Γρηγορίου Ε'. Ακούγοντάς τον πρόβλεψα ένα σάλτο στο 9% και αδίκησα την Α.Π. και τον ίδιο κατά 1,51%.
2η Παρένθεση. Ο Μαρξ δεν ασχολήθηκε πολύ με την ομαδική ψυχολογία, ενώ η τελευταία ως επιστήμη υιοθέτησε πολλούς όρους του, π.χ. την «αλλοτρίωση».
Οι γεροντότεροι ηγέτες δεν ενοχλούν πολύ τους επίδοξους. Οι χαρισματικοί τούς «αλλοτριώνουν», προπαντός όταν είναι νεότεροι και δη πολύ νεότεροι. Ο Φώτης άντεξε τον Αλαβάνο χάρη στη μικρή διαφορά ηλικίας, αλλά όχι τον τότε τριανταπεντάρη Τσίπρα.
Άρα η δική του έξοδος το 2010 ερμηνεύεται. Ανεξήγητη είναι η εμμονή της Ανανεωτικής Πτέρυγας στη συνεργασία με τις διαβόητες «συγγενείς δυνάμεις» (δηλαδή με τη χειρότερη περίοδο διαφθοράς και καμαρίλας του ΠΑΣΟΚ), που υποστηρίχτηκε φανατικά κυρίως από στελέχη της μηχανικούς και μέσα στο ΤΕΕ. Εκεί οι «συγγενείς δυνάμεις» ακούστηκαν τόσο πολύ, ώστε κάποιοι χτυπήσαμε ακόμα και γροθιά στο βήμα, υπενθυμίζοντας στους συναδέλφους της «Α.Π.» πως ούτε αυτοί ούτε εμείς είχαμε πάρει ή δώσει μίζες, κάνει ρουσφέτια, πελατειακή καμαρίλα, περιουσίες! Ακόμα πιο ανεξήγητη η επίθεση στον Κουβέλη για την πρόσφατη αποχώρηση, οι άγριες φωνές εναντίον του σε κανάλι από συνάδελφο στέλεχος της ΔΗΜ.ΑΡ. Ώστε κάποιοι ΔΗΜ.ΑΡίτες έχουν συμβιβαστεί με ανέργους, αστέγους, λιποθυμίες πεινασμένων παιδιών, αυτοκτονίες, ρατσισμό; Με ποιες προοπτικές, ποιες φιλοδοξίες;
Πέμπτη «στάση» στις βολές κατά του ΣΥΝ και του προέδρου του, που συνεχίστηκαν από συνιστώσες και επίδοξους ηγέτες στο συνέδριο. Συχνά με ηπιότερες αντιγραφές των κυβερνητικών επιθέσεων.
«ΣΥΝ = ΠΑΣΟΚ», «Τσίπρας = Ανδρέας», «Γιατί τόσα ταξίδια;», «Επιδιώκει την φιλία του Ομπάμα;» κι άλλα πολλά. Θα σταθώ σε μια επίθεση κόντρα στην «εικονική αυτοδιάλυση» στο «τελεσίγραφο», στους «Golden boys - girls». Ποιους-ποιον «άραγε» εννοούσε; Χάρηκα τον ήπιο μετασυνεδριακό σχολιασμό του ίδιου (κλασική μεταμόρφωση, από εκείνες που προκαλούν οι πλειοψηφίες).
Σε έναν από τους υποστηρικτές των τάσεων θα απευθυνθώ επώνυμα, επειδή ξέρει πόσο είναι και για μένα οικουμενικό σύμβολο, πόσο παρακολούθησα τους ακούραστους και θεσμικά δικαιωμένους αγώνες του για το κατοχικό διπλό χρέος, αλλά και πόσο θαύμασα και χάρηκα τα έργα του στ' Απεράθου. Την εξασφάλιση υδάτινων πόρων μέσα από «κανάλι» γυμνών βράχων, τα σπάνιων συλλογών πέντε μουσεία, την ανάδειξη του δήμου του και της Νάξου σε κέντρο επισκεπτών από ολόκληρη την Ευρώπη.
Ώστε, Μανώλη, η πεισματάρικη εμμονή στις συνιστώσες, στην πολυαρχία, στην αναπόφευκτη ανάδειξη επίδοξων (συχνά-πυκνά τη ζήσαμε!), εξασφαλίζει περισσότερη δημοκρατία; Ώστε ο ΣΥΝ και ύστερα ο ΣΥΡΙΖΑ δεν εξασφάλισαν μέσα σε Κεντρική Επιτροπή και Γραμματεία δημοκρατία και μάλιστα με προνομιακή αναλογικότητα υπέρ των συνιστωσών; Ώστε δεν γνώρισες ανθηρές Αριστερές που οι πολιτικές διαφωνίες των επιδόξων τις καθήλωσαν στον θεωρητικό διάλογο, ακόμα και στη σμίκρυνση, μακριά από την πράξη; Εγώ και γνωρίζω και εβίωσα τέτοια παραδείγματα.
Ώστε το δικαίωμα της διατήρησης των συνιστωσών προκύπτει κι επειδή, εκτός από την καταστρεπτική πολιτική των μνημονιακών κυβερνήσεων, αυτές εξασφάλισαν το... 27%»; Η προσωπικότητα του Αλέξη δεν συνέβαλε καθόλου στο ποσοστό;
Είναι επιτρεπτή η υποψία ότι είσαι ανταγωνιστικός εσύ που κυνηγήθηκες, αλλά κι αναγνωρίστηκες, όσο λίγες προσωπικότητες της Αριστεράς για το έργο και τα έργα σου; Συμφωνείς με τη σιγή των Συριζαίων για το χάρισμα και τα επί μέρους χαρίσματα του Αλέξη; Είναι αποδεκτό να τα έχουν διαπιστώσει μόνο οι ξένοι, η οικουμενική Αριστερά, οι μπολιβαριανές ηγεσίες, πανεπιστήμια και φορείς ακόμα κι εχθρικοί, ο Μελανσόν, ο γιος Γκαλμπρέιθ, ο Στόουν δύο φορές, να τα έχουν τονίσει, να έχουν βασιστεί στον Αλέξη όσο και σε ολόκληρο τον ΣΥΡΙΖΑ για την αλλαγή;
Τελευταία «στάση» αναλυτικής περιγραφής του χαρίσματος μην περιμένετε. Ούτε στον Τσίπρα ταιριάζει, ούτε εγώ έχω στο βιογραφικό μου θητεία αυλοκόλακα.
Με συντροφική αγάπη
http://www.avgi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου