Με μακάβριο τρόπο, το θρυλικό «ολίγον έγκυος» επανέρχεται: ολίγον ζωντανοί, ολίγον ετοιμοθάνατοι.
Ένας στους πέντε πάσχοντες από
χρόνιο νόσημα κόβει το χάπι του στη μέση για να κάνει οικονομία, σύμφωνα
με μια έρευνα για τις ιδιωτικές φαρμακευτικές δαπάνες που δημοσιεύτηκε
την προηγούμενη εβδομάδα στα Νέα. Η είδηση δεν μας ξαφνιάζει.
Λίγες μέρες νωρίτερα, σε μια εκπομπή της υπό κατάληψη ΕΡΤ, ένας
καρδιολόγος από το Αττικό Νοσοκομείο έλεγε ότι πολλοί ασθενείς τον
παρακαλούν: «Γιατρέ, κόψε κάτι!» εννοώντας να τους γράψει λιγότερα
φάρμακα γιατί δεν έχουν να πληρώσουν τη συμμετοχή στην αγορά τους.
Εδώ δεν μας παρηγορεί η σκέψη ότι
υπάρχουν και χειρότερα, δηλαδή ότι πολλοί άνθρωποι δεν έχουν καμία
πρόσβαση σε υπηρεσίες υγείας. Τουλάχιστον αυτοί που κόβουν το χάπι τους
στη μέση είναι σε καλύτερη θέση από τους ανασφάλιστους. Όμως αυτό το
μισό χάπι μοιάζει πιο θλιβερό από το «καθόλου χάπι». Ενώ θεωρητικά
υπάρχουν οι δυνατότητες για θεραπεία, το ίδιο το χέρι του αρρώστου
«κόβει κάτι».
Ο καρδιοπαθής που κόβει το χάπι του
στη μέση δεν βρίσκεται στο τελευταίο σκαλί της εξαθλίωσης, όμως
κατρακυλά προς τα κει. Δεν είναι ούτε ξεγραμμένος, ούτε θεραπευμένος.
Ακροβατεί μες στην αβεβαιότητα: σήμερα ζεις, αύριο πεθαίνεις. Σαν τους
φτωχούς της πόλης που αγοράζουν από καροτσάκια της οδού Αθηνάς κονσέρβες
ψαριού χωρίς ημερομηνία λήξης και με απροσδιόριστη χώρα προέλευσης. Δεν
στέκονται στην ουρά των συσσιτίων, δεν γίνονται αντικείμενο
φιλανθρωπίας, η αξιοπρέπειά τους μένει αλώβητη. Θα χορτάσουν ξέροντας
ότι θέτουν σε κίνδυνο την υγεία τους.
Το κομμένο στη μέση χάπι είναι μια
κίνηση απελπισίας, αλλά και τρεμάμενης, σχεδόν μυστικιστικής ελπίδας.
Σου δίνει την ψευδαίσθηση ότι κάνεις κάτι, ότι αποφεύγεις το «δεν κάνω
τίποτα», την πλήρη παραίτηση. Ποιος ξέρει, ίσως το μισό χάπι να κάνει τη
δουλειά του, να καθυστερήσει αν όχι να εμποδίσει την πλήρη κατάρρευση.
Με μακάβριο τρόπο, το θρυλικό «ολίγον έγκυος» επανέρχεται: ολίγον
ζωντανοί, ολίγον πεθαμένοι.
Με μισό χάπι, με μισή ελπίδα
μοιάζουν οι υποσχέσεις των κομμάτων εξουσίας. Μισή, μισερή ζωή μάς
τάζουν. Μισός μισθός και σύνταξη μισή της μισής. Δεν θα γίνεις καλά,
λένε στο λαό, δεν θα ξαναγυρίσεις εκεί που ήσουνα, δεν θα ζήσεις σαν
άνθρωπος, αλλά μπορεί και να μην πεθάνεις σήμερα. Μπορεί εσένα να σε
φάμε τελευταίο.
(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 30-6-2013)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου