Ριζοσπαστική αντεπίθεση, η μεγάλη πρόκληση

Έχουν περάσει τα χειρότερα; Ο κυβερνητικός ισχυρισμός (δυστυχώς...) διαψεύδεται από τα επίσημα στοιχεία. Η τρόικα ανεβάζει όχι σε 4, αλλά σε 8 δισ. ευρώ τα πρόσθετα μέτρα για το 2015-16. Οι επενδύσεις έπεσαν κατά 20% την τελευταία διετία. Η επιδίωξη του περίφημου πλεονάσματος, σε συνθήκες εντεινόμενης ύφεσης, εξαθλιώνει τους πολίτες, διαλύει τα κοινωνικά δικαιώματα και οδηγεί σε μεγαλύτερη ύφεση. Ακόμη και η επαγγελία του "νέου κουρέματος", που προβάλλεται ως "επιβράβευση της κυβερνητικής επιτυχίας", μετατίθεται για το 2015. Μαζί φυσικά με τα νέα μέτρα που αποκρύπτονται!

Ωστόσο, μέχρι τον Οκτώβριο που θα ξανάρθει για αξιολόγηση η τρόικα, η κυβέρνηση έχει σημαντικά περιθώρια εξωραϊσμού της κρίσης και κινήσεων (τετελεσμένων...), όπως το ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας. Το επόμενο πεντάμηνο ο πρωθυπουργός θα επιχειρήσει να δημιουργήσει μαζί με την εικονική αισιοδοξία για την οικονομία και πλαστή εικόνα για την κοινωνία. Πράγματι η κοινωνία παρουσιάζει εικόνα κόπωσης, ενώ στις δημοσκοπήσεις περίπου ένας στους τρεις πολίτες γέρνει σε στάση πολιτικής αναμονής. Χιλιάδες πολίτες που απειλούνται με απολύσεις ή περαιτέρω περικοπές εισοδήματος δεν καταφεύγουν, όπως συνέβαινε πριν από λίγους μήνες, σε ριζοσπαστικές συμπεριφορές, αλλά περιορίζονται σε "μειωμένες προσδοκίες".
Η κατάσταση αυτή μεταφράζεται από την κυβέρνηση ως "κοινωνική ηρεμία και πολιτική σταθερότητα". Όταν όμως σταθερά οκτώ στους δέκα πολίτες θεωρούν το Μνημόνιο αιτία της κρίσης και της δυστυχίας τους και επτά στους δέκα δεν βλέπουν προοπτικές άμεσης βελτίωσης, οι κυβερνητικοί ισχυρισμοί αποτελούν είτε χυδαία προπαγάνδα είτε ευσεβείς πόθους. Η εμπειρία μάς λέει ότι οι πολίτες δεν προαναγγέλλουν το ραντεβού με την κοινωνική έκρηξη. Οι Πλατείες, το καλοκαίρι του 2011, αιφνιδίασαν... Το ίδιο και τα εκλογικά αποτελέσματα του 2012. Η ηρεμία μοιάζει να προαναγγέλλει νέα έκρηξη. Η εκτίναξη της ανεργίας θα ανάψει και πάλι το φιτίλι, σε συνθήκες μάλιστα ευρωπαϊκής ύφεσης. Ακόμα και η ψευδώνυμη κυβερνητική επαγγελία περί του τέλους του Μνημονίου και της επικείμενης "ανάπτυξης" παραπέμπει σε διαδοχικά Μνημόνια με αναιμική ανάπτυξη και καταθλιπτικά ποσοστά ανεργίας. Γι' αυτό άλλωστε ο ΟΗΕ, προ ημερών, ανακοίνωσε ότι "στην Ελλάδα αυξάνονται οι κοινωνικές ανισότητες, που φέρνουν τη χώρα κοντύτερα στην κοινωνική έκρηξη".
Η προδιαγραφόμενη πολύχρονη ύφεση οδηγεί, για λόγους κοινωνικής αυτοσυντήρησης, σε νέο κύκλο ριζοσπαστικών παρεμβάσεων. Όχι αμυντικών, αλλά επιθετικών, δηλαδή με πρωταρχικό στόχο την υπεράσπιση των δημοσίων αγαθών που καταρρέουν (Υγεία, Παιδεία, δίκτυα ενέργειας). Με συνείδηση ότι η επιτυχία των επιμέρους κοινωνικών αγώνων προϋποθέτει να λυθεί ο κεντρικός κόμπος, δηλαδή να υπάρξει δημοκρατική ανατροπή. Αυτό φοβάται ο Σαμαράς και υιοθετεί τη θατσερική γραμμή, βλέποντας στο πρόσωπο των εκπαιδευτικών τους μεταλλωρύχους, εγκαθιδρύοντας την προληπτική πολιτική επιστράτευση ως στρατηγικό πυλώνα της διακυβέρνησής του, όσης απομένει.
Μόνο πολιτικά μπορούμε να απαντήσουμε σε αυτή τη στρατηγική επιλογή έντασης, εκφοβισμού και ταπείνωσης του λαϊκού παράγοντα. Μια γενική πολιτική αντεπίθεση με τους κινηματικούς και προγραμματικούς όρους της Αριστεράς, ενταγμένη στην άμεση προοπτική κυβέρνησης της Αριστεράς. Αυτό το στοίχημα καλείται να υπηρετήσει το Συνέδριο του ΣΥΡΙΖΑ. Με την οικοδόμηση ενός αριστερού - δημοκρατικού κόμματος, με μέλη πολιτικά ισότιμα, με ιδεολογικά ρεύματα, αλλά όχι βαρονείες και "συνιστώσες", ενός κόμματος ικανού να ανταποκριθεί στη μεγάλη πρόκληση.

http://www.avgi.gr