Η λίστα και οι παράπλευρες απώλειες

Της Βασιλικής Σιούτη
siouti@ependytis.gr

Η μοναδική χρησιμότητα της λεγόμενης «λίστας Λαγκάρντ» για τους πολίτες, θα ήταν η αξιοποίησή της, προκειμένου να μπουν χρήματα στα δημόσια ταμεία. Εδώ και δυόμισι χρόνια, όμως, που η εν λόγω λίστα βρίσκεται στη χώρα, κανένας αρμόδιος δεν έδειξε προθυμία, για αυτό και την κρατούσαν κρυφή. Εσχάτως, είτε επειδή ανακαλύφθηκε μία νέα «χρησιμότητα», είτε επειδή έκαναν την ανάγκη φιλοτιμία ή και για τα δύο μαζί, η λίστα εμφανίστηκε πλέον στο προσκήνιο ως κεντρικό θέμα.
 «Άρτο», δηλαδή έσοδα από τη φοροδιαφυγή, παραμένει αμφίβολο αν θα δώσει, αλλά «θέαμα» αναμένεται να προσφέρει αρκετό για το επόμενο διάστημα.
Η κυβέρνηση γνωρίζει ότι ο κόσμος εξοργίζεται περισσότερο με τα σκληρά μέτρα, όταν βλέπει ότι αυτά δεν αφορούν όλους, αλλά και όταν «δεν τιμωρούνται οι ένοχοι». Αν θέλει να κερδίσει πολιτικό χρόνο και την ανοχή των πολιτών , πρέπει να πείσει ότι και τα δύο θα αλλάξουν.
Ο πρώην υπουργός Οικονομικών έχει βγει από το πολιτικό παιχνίδι, είναι ελάχιστα δημοφιλής κι έχει εκτεθεί πολλές φορές δημοσίως προκαλώντας την κοινή γνώμη. Είναι δηλαδή, ιδανική «Ιφιγένεια», κι ας μην του αρέσει ο ρόλος. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου ήταν από εκείνους, για τους οποίους στα δημοσιογραφικά γραφεία στοιχημάτιζαν, από την ημέρα που υπέγραψε την πρώτη δανειακή σύμβαση μόνος του, ότι δεν θα την έβγαζε καθαρή. Μόνο που τώρα δεν κατηγορείται για την προσφυγή της χώρας στο ΔΝΤ.
Ο ίδιος ισχυρίζεται , περίπου, ότι είναι θύμα πλεκτάνης, αλλά δεν είναι πειστικός, καθώς οφείλει να απαντήσει γιατί ενώ είχε πάρει τη λίστα, όταν ρωτήθηκε επισήμως από βουλευτές του κόμματός του, διέψευσε την ύπαρξή της. Επίσης, αφού, όπως λέει, «χάθηκε», θα πρέπει να θυμηθεί σε ποιον έδωσε προς φύλαξη το CD που του έστειλε η Λαγκάρντ. Κι ακόμα, είναι πολύ εύκολο να βρεθεί αν αφαιρέθηκαν ή όχι ονόματα, αν μιλήσει ο Ι.Διώτης που έλαβε το στικάκι και διάβασε τη λίστα, πριν τη δώσει στον Β.Βενιζέλο. Αυτά σχετικά με τα αστυνομικά μυστήρια της υπόθεσης.
Η εξέλιξη της υπόθεσης της συγκεκριμένης λίστας, πάντως (γιατί υπάρχουν κι άλλες αναξιοποίητες στα συρτάρια τους), παρά τους επιδέξιους χειρισμούς, προκάλεσε και κάποιες παράπλευρες «απώλειες», που αναδεικνύουν πολλές από τις ελληνικές παθογένειες, σχετικά με τη διαπλοκή, το νεποτισμό και την ανεπάρκεια του πολιτικού και διοικητικού προσωπικού.
Μία από αυτές ήταν η αποκάλυψη ότι ο γαμπρός πρώην υπουργού Εξωτερικών της χώρας ήταν, από τη δεκαετία του ’80, προμηθευτής όπλων του Πολεμικού Ναυτικού και η κόρη του διορισμένη σε δημόσια αξιώματα με υψηλές αμοιβές. Δύο πρόσωπα που πλούτιζαν από τις δραστηριότητες τους κι έβγαζαν τα λεφτά τους στο εξωτερικό (άραγε μη εμπιστευόμενοι την πολιτική ηγεσία της χώρας με την οποία συνεργάζονταν –αν δεχθούμε ότι τα χρήματα είναι νόμιμα).
Άλλη σοβαρή αποκάλυψη ήταν ότι σύμβουλος του Γ.Παπανδρέου προμήθευσε στην κυβέρνηση το 2010 με αεροσκάφη, τα οποία δεν πετάνε κιόλας –όπως γράφτηκε στον τύπο.
Αλλά πόσο «ηθική» είναι και η παραμονή του Μ.Κεφαλογιάννη στην επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής , η οποία εξέταζε τους υπευθύνους προκειμένου να βρει γιατί δεν αξιοποιήθηκε η λίστα, ενώ σε αυτήν υπήρχε το όνομα της συζύγου του; Γιατί δεν είχε την ευθιξία να παραιτηθεί μέχρι να ερευνηθεί από τις αρμόδιες αρχές και να διαβεβαιώσουν ότι οι καταθέσεις της γυναίκας του είναι νόμιμες;
Για να μη μιλήσουμε για την υπευθυνότητα πολιτικών που οδήγησαν την Ελλάδα στην ΟΝΕ, όπως ο Γ.Παπαντωνίου, ο οποίος αρχικά διέψευδε ότι ήταν το όνομα της δικής του συζύγου στη λίστα, μετά μιλούσε για συνωνυμία και τώρα επιχειρεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα.
Το θέμα δεν είναι, όμως, να στοχοποιηθούν δυο-τρεις πολιτικοί για να εκτονωθεί η κατάσταση. Το ζητούμενο είναι να αλλάξει το σύστημα που γεννάει τη διαφθορά, τη διαπλοκή, το νεποτισμό και που επιτρέπει να κυβερνάνε τη χώρα άβουλοι, μοιραίοι και εκβιάσιμοι πολιτικοί.

(το άρθρο δημοσιεύθηκε στον “Επενδυτή” 4/1/2013 )  via vassilikisiouti.wordpress.com