Μετά από μήνες απουσίας το σήμα επανήλθε με έναν μεταβατικό φορέα που ως στόχο είχε να καλύψει την απουσία της δημόσιας τηλεόρασης για το «μικρό» διάστημα που θα απαιτηθεί εως ότου βγεί στον αέρα η ναυαρχίδα της ελληνικής ενημέρωσης, η ΝΕΡΙΤ.
Προσωπικά θα χαιρόμουν πραγματικά να έβλεπα μια δημόσια τηλεόραση που θα λειτουργεί όχι ως κρατική. Θα χαιρόμουν ακόμα περισσότερο να το έβλεπα αυτό σε «ζωντανή μετάδοση» και χωρίς καμία ενδιάμεση μαύρη ή γκρίζα σκιά …
Όμως τα σημάδια και το στήσιμο της ΔΤ μέχρις στιγμής δεν προδιαθέτουν για κάτι φωτεινό.
Η ΕΡΤ έκλεισε σύμφωνα με τον Πρωθυπουργό γιατί αποτελούσε παράδειγμα ανομίας.
Σωστό. Μόνο που όσοι κινούσαν τα νήματα της ανομίας, δεν διώχθηκαν ποτέ. Απολύθηκαν κάποιες χιλιάδες υπαλλήλων, αλλά αυτοί δεν εμπλέκονταν ούτε σε αναθέσεις, ούτε σε κοστολόγια.
Ο τρόπος επίσης με τον οποίο γίνονται σήμερα οι αναθέσεις και εγκρίνονται οι παραγωγές δεν πείθει στο ελάχιστο ως προς την αιτιολόγηση κλεισίματος της ΕΡΤ.
Όταν θες να πολεμήσεις την ανομία (από όπου κι αν αυτή προέρχεται) δεν ψηφίζεις τροπολογίες που διασφαλίζουν ειδικούς διαχειριστές να παρανομούν κατά τις βουλές τους ή τις άνωθεν υποδείξεις.
Επίσης όταν κλείνεις έναν δημόσιο φορέα και ανοίγεις έναν άλλο, φροντίζεις να αποζημιώσεις τους απολυμένους, να εξοφλήσεις τις όποιες υποχρεώσεις της εταιρείας στην Ελλάδα και το εξωτερικό συνολικά και όχι με επιλεκτικά κριτήρια.
Φροντίζεις κυρίως να περισώσεις κάτι από την αξιοπρέπεια που απώλεσες και αφαίρεσες.
Φροντίζεις το καινούριο να έχει κάτι νέο. Διαφορετικό, άφθαρτο και φωτεινό. Όταν όμως το χτίζεις ξεσκονίζοντας χθεσινά εγχειρίδια, τότε το νέο δεν δικαιολογεί την απόρριψη του παλαιού.
Οπως έγραψε κι ο Μπρέχτ «Το λάθος, αγαπητέ μου Βρούτε, δεν είναι στα αστέρια, αλλά μέσα μας».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου