.απo τον Πολύφημο
Πριν από λίγες μέρες ξεκίνησε η δίκη των κατηγορουμένων για τις εγκληματικές ενέργειες που σκότωσαν αυτούς τους ανθρώπους, αλλά ούτε κι αυτό έμεινε για πολύ στον αφρό της επικαιρότητας, μιας και ο σκοπός να χτυπηθούν όσοι τόλμησαν να διαδηλώσουν εκείνη τη μέρα κι όχι να κάψουν ανθρώπους, επετεύχθη.
Από την πρώτη κιόλας στιγμή όλα τα μέσα αντιπληροφόρησης μίλησαν για τις φονικές παραλείψεις του κτηρίου όπου στεγαζόταν η τράπεζα, ενώ στην πορεία μαθεύτηκε ότι η εντολή από την διεύθυνση της ήταν πως “όποιος φύγει πριν την ώρα του γιατί φοβάται για επεισόδια, να μην ξαναπατήσει στη δουλειά αύριο”.
Τελικά κανείς από τους υπαλλήλους δεν γύρισε στη δουλειά του την επομένη, ενώ τρεις από αυτούς δεν επέστρεψαν ποτέ στα σπίτια και τους αγαπημένους τους ανθρώπους.
Δεκάδες ήταν οι αυτόπτες μάρτυρες τη στιγμή της επίθεσης στην τράπεζα, ενώ το φωτογραφικό υλικό από τους περαστικούς αλλά και τις κάμερες ασφαλείας τέθηκε εξ αρχής στη διάθεση της αστυνομίας. Κι όμως οι εμπρηστές είναι ακόμη ελεύθεροι.
Ο θάνατος των ανθρώπων σκυλεύτηκε από όλα τα μέσα ενημέρωσης. Η Μαρφίν έγινε η παντιέρα των “μεταρρυθμιστών” και οι χαμένοι άνθρωποι μετατράπηκαν σε “θύματα της ανομίας και της βίας που το μνημόνιο και η κυβέρνηση ήρθαν να καταργήσουν”.
Στο εδώλιο του κατηγορουμένου βρίσκονται αυτή τη στιγμή οι άνθρωποι που τις στιγμές εκείνες πήραν την απόφαση να προστατέψουν τα συμφέροντα της τράπεζας -η διοίκηση της οποίας τους συνεχάρη για την πρωτοβουλία τους να σώσουν τις επιταγές των πελατών τους από την πυρκαγιά- κι εκείνοι που ενέκριναν τη λειτουργία ενός κτηρίου – παγίδα.
Κανείς, όμως, δεν πρέπει να ξεχνά ότι και ο διευθυντής της τράπεζας υπάλληλος είναι, που εκτελούσε εντολές. Παρόλα αυτά ο εντολέας του είναι κι αυτός ελεύθερος, μαζί με τους εμπρηστές.
Οι έρευνες της αστυνομίας βρίσκονται ακόμη στο σκοτάδι, παρά τον όγκο πληροφοριών και μαρτύρων.
Μπορεί να είναι άχαρο, ειδικά τη στιγμή που υπάρχουν νεκροί, να κάνεις συγκρίσεις, όμως αν δει κανείς τι έκανε το κράτος για να βρει τους ενόχους της Μαρφίν και τι για κάνει για να βρει τους ενόχους της επίθεσης στο εργοτάξιο των Σκουριών, θα καταλάβει ποιες είναι οι προτεραιότητές του.
Οι άνθρωποι χαθήκανε κι αυτό δεν αλλάζει. Τα καταστήματα της τράπεζας έκλεισαν σε ένδειξη πένθους την επομένη του φονικού, ο κόσμος άφησε λουλούδια στον τόπο του εγκλήματος, οι πολιτικοί μίλησαν για την αριστερή και την αναρχική βία και όλοι γύρισαν δύο μέρες μετά στις δουλειές τους ψάχνοντας βιογραφικά για να βρουν τους αντικαταστάτες των νεκρών.
Οι συγγενείς τους δέχτηκαν διάφορες προσφορές από την τράπεζα για να μην τραβήξουν κι άλλο την υπόθεση, ενώ όλοι εκείνοι που διαφήμισαν την φιλελεύθερη αγανάκτησή τους κι έστησαν ολόκληρες προεκλογικές καμπάνιες πάνω στους νεκρούς, σήμερα ανεβάζουν πασχαλιάτικες ευχές και φωτογραφίες ψητών αρνιών στο facebook.
Υ.Γ. 1: Κανένα αφεντικό δεν έχει δικαίωμα ζωής και θανάτου πάνω στους υπαλλήλους του. Έπρεπε να πεθάνουν τρεις άνθρωποι για να το ξαναθυμηθούμε.
Υ.Γ. 2: Πολλές είναι οι θεωρίες συνωμοσίας για το ποιοι βάλανε φωτιά στο κτήριο. Κανείς δεν μπορεί να μου βγάλει απ’ το μυαλό πως αν αυτοί ήταν “αναρχικοί μπαχαλάκηδες” θα βρίσκονταν ήδη στη φυλακή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου