Μέρες αργίας: Μια έκκληση

Του Γιάννη Γκλαρνέτατζη
Είμαι σίγουρος πως ξέρετε ότι για μας που εργαζόμαστε στο λιανικό εμπόριο αυτές οι μέρες δεν είναι άγιες αλλά «άγριες». Στην καλύτερη περίπτωση έχουμε δεκάωρες βάρδιες με τις υπερωρίες να δίνονται ως επιπλέον ρεπό κάπου στο μέλλον, αλλιώς μιλάμε για ατέλειωτες ώρες («όσο μπαίνει κόσμος», «όσο έχει δουλειά», «όσο πάει γενικώς») απλήρωτης εργασίας υπέρ... δυσπραγούντων κεφαλαιοκρατών. Κι όλα αυτά συνέβαιναν ήδη π.Κ. (προ Κρίσεως).
Φέτος προστίθεται κι η αφαίρεση μιας Κυριακής. Της πρώτης γιατί έρχονται πλέον οι εφτά (για πολλές περιπτώσεις κι όλες οι Κυριακές) και τέλος... η κυριακάτικη τεμπελιά των υπαλλήλων. Τα επιχειρήματα περί τόνωσης της αγοράς, ανάπτυξης και καταπολέμησης της ανεργίας είναι ολοφάνερα χονδροειδή ψέματα. Πέρα από το γεγονός ότι αυτό που λείπει για αγορές είναι τα χρήματα, ποια άραγε άτομα δεν είχαν χρόνο να ψωνίσουν αρκετά αυτές τις μέρες με τα καταστήματα ανοιχτά από το πρωί ως το βράδυ; Οι επιβάτες κρουαζερόπλοιων, οι τράνζιτ ταξιδεύοντες αεροπορικώς, τίποτα εξωγήινοι επισκέπτες; Το μόνο τμήμα του πληθυσμού που (αν είχε χρήματα) δεν είχε χρονική άνεση για ψώνια, είμαστε εμείς οι υπάλληλοι του εμπορίου, αλλά βέβαια αφού θα δουλεύουμε την Κυριακή πάλι δεν θα προλάβουμε.
Όσο για την ανεργία, αυτή θα αυξηθεί καθώς θα κλείσουν τα μικρότερα καταστήματα ενώ τα μεγαλύτερα απλώς θα «τεντώσουν» τα ήδη εξωφρενικά ελαστικά ωράρια των υπαλλήλων τους κι οι όποιες προσλήψεις θα αφορούν θέσεις ημιαπασχόλησης (τύποις, αλλά «κάτσε καμιά ωρίτσα παραπάνω τώρα που έχει δουλειά») με λιγότερο από 300 ευρώ. Και το πιο μακάβριο αστείο είναι ότι η κυβέρνηση μιλάει για κυριακάτικο άνοιγμα με τήρηση των κανόνων της εργατικής νομοθεσίας (όσο νόημα έχει ακόμα αυτή η έκφραση), λες και συνεργεία της Επιθεώρησης Εργασίας θα αλωνίζουν κυριακάτικα τις αγορές να καταγράφουν ποια καταστήματα είναι ανοιχτά και πόσα άτομα εργάζονται για να ελέγξουν μετά αν θα πληρωθούν την προσαύξηση του 75% του μεροκάματου που προβλέπει ο νόμος!
Γι΄ αυτό, λοιπόν, σας παρακαλώ, την τελευταία Κυριακή του χρόνου (30.12) να μην αγοράσετε τίποτα, ούτε τσίχλα από περίπτερο που λέει ο λόγος. Ελπίζω να καταλαβαίνετε ότι αυτό θάναι και για το δικό σας καλό (εκτός αν κάνετε διακοπές σε μέρη όπως το Γκστάαντ κι οι Μπαχάμες). Γιατί οι άθλιες εργασιακές σχέσεις -ημιαπασχόληση, ωρομίσθιο, αποσύνδεση ωραρίου εργασίας από ωράριο λειτουργίας καταστημάτων (αυτό π.χ. σημαίνει ότι μια επιχείρηση μπορεί να βάλει το προσωπικό της να ξεφορτώνει στις 2-4 τα ξημερώματα, χωρίς καμία επιπλέον πληρωμή), ξεκινούν από μας πριν γίνουν κοινός τόπος. Έτσι και για τις Κυριακές είμαστε πάλι τα πρώτα θύματα. Οι μόνοι κερδισμένοι από τη λειτουργία των μαγαζιών και τις Κυριακές είναι οι ιδιοκτήτες μεγάλων αλυσίδων καταστημάτων, καθώς θα αυξήσουν το μερίδιό τους στην αγορά αφού τα μικρά εμπορικά θα εξοντωθούν και θα κλείσουν. Κάθε ευρώ που θα δοθεί αυτή την Κυριακή σημαίνει αύξηση της υπερεκμετάλλευσης και της ανεργίας.
Βέβαια, δεν σας προτείνω να μείνετε σπίτι και να βάλετε βίντεο. Όχι. Αν έχετε όρεξη βγείτε βόλτα κι ελάτε να μας στηρίξετε στις κινητοποιήσεις που θα κάνουμε όσες κι όσοι από μας μπορέσουμε, αντέξουμε, τολμήσουμε (όπως θέλετε πάρτε το) να απεργήσουμε. Για να μετατρέψουμε μια χαζοχαρούμενη «γιορτή» υποταγής και εξουθένωσης σε ελπιδοφόρο πανηγύρι αλληλεγγύης και αντίστασης.

Ο Γιάννης Γκλαρνέτατζης είναι αντιπρόεδρος του Σωματείου Υπαλλήλων Βιβλίου – Χάρτου Ν. Θεσσαλονίκης

Alterthess