Ο χειρότερος φόβος τους

Του Γιάννη Θηβαίου
Τον τελευταίο καιρό, με αφορμή δύο ανακοινώσεις της Νεολαίας Συν, μία για την επέτειο της 6ης Δεκέμβρη και μία για την υπεράσπιση της κατάληψης της βίλας Αμαλίας για την κατασταλτική και συκοφαντική επίθεση που δέχτηκε, γίναμε μάρτυρες και δέκτες μιας δριμύτατης επίθεσης από ΝΔ , ΕΛ.ΑΣ και ΜΜΕ.
Σίγουρα οι ενορχηστρωμένες επιθέσεις της τρικομματικής κυβέρνησης και των καθεστωτικών ΜΜΕ, βρίσκονται όπως επανειλημμένως έχουμε επισημαίνει μέσω ανακοινώσεων μας, αλλά και συγκεκριμένων αναλύσεων, σε ένα συγκεκριμένο σχέδιο, που στόχο έχει την ενίσχυση της θεωρίας των δύο άκρων, την τρομοκράτηση του κόσμου και την όλο και μεγαλύτερη κοινωνική διαίρεση.
Ίσως χρειάζεται να ερμηνεύσουμε λίγο περισσότερο τις κινήσεις του αντιπάλου και να βρούμε μια συνολικότερη αφήγηση και απάντηση. Το σίγουρο είναι πως ο φόβος που αυτοί μεταδίδουν, τους έχει κυριεύσει και αποτελεί και μάλιστα συστατικό στοιχείο με το οποίο πολιτεύονται. Οι εμφυλιοπολεμικές τους ανακοινώσεις δείχνουν ακριβώς αυτό. Απέναντι σε αυτές τις ανακοινώσεις και σε αυτόν το μισαλλόδοξο τρόπο άσκησης πολιτικής δεν ταιριάζει η χλεύη, αλλά το πείσμα. Το πείσμα ότι ο φόβος, εκτός από κύριο συστατικό άσκησης της πολιτικής τους, μπορεί να γίνει και το κύριο συστατικό της ήττας τους.

Ένα σύντομο χρονικό

Εδώ οφείλουμε να θυμηθούμε κάποια γεγονότα, όχι και τόσο μακρινά. Συγκεκριμένα, η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν εκείνη που ηττήθηκε από τα δύο συνεχόμενα φοιτητικά κινήματα του 2006 και του ’07, τα οποία την οδήγησαν στην απόσυρση του νόμου για την αναθεώρηση του άρθρου 16. Η ίδια κυβέρνηση ήταν αυτή που κατέρρεε με το ξέσπασμα της νεολαιίστικης εξέγερσης τον Δεκέμβρη του ’08, όπου και τότε έδινε λυσσαλέα μάχη για να εξισώσει το ΣΥΡΙΖΑ με τους χουλιγκανισμούς, όπως κάνει και τώρα. Η ίδια κυβέρνηση ήταν που οργάνωσε την επίθεση της Χρυσής Αυγής μαζί με την ΕΛ.ΑΣ. τον Δεκέμβρη του ‘08 στην Πάτρα απέναντι στους διαδηλωτές, δημιουργώντας σκηνικό δικτατορίας για λίγες μέρες. Το ίδιο κάνει και τώρα με τους συμμάχους της, που τους νομιμοποιεί κιόλας με πολιτική έκφραση και κοινωνική παρουσία για να αποκτήσουν έναν ακόμη σύμμαχο απέναντι στον εχθρό που λέγεται «Αριστερά», με ό,τι ιστορικά συνεπάγεται αυτό. Τους στοιχειώνουν όλα αυτά. Ήταν εφιάλτης τους όλα αυτά τα χρόνια και, σήμερα, περισσότερο από ποτέ, φοβούνται μια κοινωνική έκρηξη. Φοβούνται την οργάνωση και το ξέσπασμα της νέας γενιάς.

Το καθήκον μας

Εμείς λοιπόν, η νεολαία ΣΥΝ, η υπό διαμόρφωση νεολαία ΣΥΡΙΖΑ, καθώς γινόμαστε δέκτες μιας τρισάθλιας επίθεσης συκοφάντησης η οποία αναμένεται να ενταθεί ακόμη περισσότερο, πώς μπορούμε να σταθούμε εμπόδιο στα σχέδια οικονομικής εξόντωσης και περαιτέρω συντηρητικοποίησης της νέας γενιάς και να βάλουμε ηγεμονικά τα δικά μας προτάγματα;
Να ξεκαθαρίσουμε δύο πράγματα: Πρώτον, η επίθεση που δέχεται η νεολαία ΣΥΡΙΖΑ είναι μια επίθεση προς όλους τους νέους που αντιδρούν στη βάρβαρη μνημονιακή πολιτική που ακυρώνει το μέλλον μας. Δεύτερον, η προσπάθεια του πολιτικού μας χώρου να εκφράσει τα προβλήματα της νέας γενιάς και να προσπαθεί να δώσει λύση, δεν αποτελεί στοιχείο μιας έξωθεν θέασης του κόσμου. Αντιθέτως, οφείλουμε, ως κομμάτι του κοινωνικού ιστού, να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα συλλογικά, να βάλουμε μπροστά τις κοινές συλλογικές διεκδικήσεις, να γίνουμε κομμάτι της αλληλεγγύης και της αυτό-οργάνωσης της κοινωνίας.
Οφείλουμε λοιπόν να δώσουμε αυτό το στίγμα ως μια καινούρια οργάνωση νεολαίας, που θα μπορεί να νομιμοποιεί την αξία της συλλογικότητας στις συνειδήσεις των νέων ανθρώπων και που θα νομιμοποιεί και την ίδια την κομματική ταυτότητα προς τα «έξω». Από τους μαθητές και τους φοιτητές που βιώνουν τον αποκλεισμό από την όλο και πιο ταξική εκπαιδευτική πολιτική μέχρι τους άνεργους και το λεγόμενο «επιστημονικό προλεταριάτο», που βλέπουν τους κόπους τόσων χρόνων να καταστρέφονται, χρειάζεται να διαμορφωθούν κύτταρα αντίστασης και αλληλεγγύης, τα οποία όσο το δυνατόν περισσότερο να μπορούν να συναρθρώνονται σε ένα πολιτικό σχέδιο με στόχο τη ρήξη και την ανατροπή αυτής της κυβέρνησης.
Μπορούμε και πρέπει να μιλήσουμε απλά με τους ανθρώπους της γενιάς μας, χωρίς φοβικά σύνδρομα. Μπορούμε και πρέπει να υπερβούμε αδυναμίες του παρελθόντος, δημιουργώντας ένα πρότυπο μαζικής και αυτόνομης οργάνωσης νεολαίας που στον πυρήνα της θα έχει τις νέες ριζοσπαστικές εκφράσεις της αντίστασης, της αλληλεγγύης και της αυτοοργάνωσης του λαού και της νεολαίας. Ένα πρότυπο οργάνωσης που θα μπορεί να μετατρέπει την ανάγκη σε δημιουργία κι επιθυμία για συλλογική έκφραση, και που θα συμβάλει αποφασιστικά στο να γίνει η οργάνωση και το ξέσπασμα της νέας γενιάς ο χειρότερος φόβος τους.

www.rednotebook.gr