ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΚΑΤΟΧΙΚΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

Του Καρτέσιου

Ίσως σε κάποιους φαίνεται υπερβολή το «η Ελλάδα βρίσκεται υπό κατοχή» Μάλλον δεν τους καλύπτει η αποδοχή, εκ μέρους της τρικομματικής, του όρου των Βρυξελλών για εκχώρηση της εθνικής κυριαρχίας των χωρών που χρωστούν. Ίσως να ήθελαν να δουν γερμανικά στρατεύματα στους δρόμους. Ίσως να ήθελαν να δουν πρησμένα από την πείνα πτώματα να μεταφέρονται πάνω σε κάρα, για να δεχτούν ότι η Ελλάδα είναι μια χώρα υπό κατοχή.
Δεν πειράζει, ας μην πειστούν. Δε με αφορά να πείσω. Ακούω και βλέπω. Κι έτσι, κατάλαβα ότι εκτός από την Ελλάδα, υπό κατοχή βρίσκεται και η λογική. Την έχει κατακτήσει ο παραλογισμός, ο κυνισμός, η μπουρδολογία και η αθλιότητα των βουλευτών του κυβερνητικού συνασπισμού.
Χτες προτίμησα να κάνω μία βόλτα σε τοπικά ραδιόφωνα που εκπέμπουν διαδικτυακά. Οι βουλευτές της επαρχίας επέστρεψαν στις εκλογικές τους περιφέρειες και δεν έχασαν την ευκαιρία να βγουν στα τοπικά ραδιόφωνα για να δώσουν χωρίς καμία ντροπή, σα να μην τρέχει τίποτα, τις ευχές τους για καλές γιορτές.
Συμπέρανα ακούγοντάς τους ότι οι άνθρωποι αυτοί ζουν σε άλλη χώρα. Ζουν σε άλλη εποχή. Ζουν άλλα Χριστούγεννα, εντελώς διαφορετικά από τα δικά μας. Εξηγούσαν ότι η κυβέρνηση παράγει έργο, ότι τα πράγματα δεν είναι τόσο χάλια όσο «διαδίδεται», ότι υπάρχει μεγάλη υπερβολή.
Έλεγαν αυτοί οι βουλευτές ότι οι γιορτές είναι μέρες χαράς και αισιοδοξίας γι’ αυτό δεν πρέπει να χαλάμε το κλίμα μιλώντας για πολιτική. Διαπίστωναν ότι το ποτήρι είναι μισογεμάτο κι όχι μισοάδειο κι ακούγοντάς τους ήθελα να τους πετάξω το ποτήρι στα μούτρα.
Δε ζήτησε ούτε ένας τους μία «συγγνώμη». Δήλωσαν όλοι υπερήφανοι που ο Σαμαράς ανακηρύχθηκε από μία γερμανική φυλλάδα «πολιτικός της χρονιάς». Εξήγησαν για ακόμη μια φορά ότι «οι πολίτες δεν αντιλαμβάνονται σωστά τα πράγματα» και ότι η ανάπτυξη έρχεται γύρω στον Μάρτιο του 2013, οπότε θα ξεκινήσουν τα «μεγάλα έργα που υπολογίζεται ότι θα απασχολήσουν 30.000 άνεργους», θεωρώντας άνευ ουσίας την παρατήρηση ότι υπολογίζεται πως η πολιτική που στηρίζουν θα παράγει 300.000 νέους άνεργους.
Η λογική βρίσκεται υπό κατοχή. Κατακτήθηκε από τον παραλογισμό εκείνων των ψηφοφόρων που έστειλαν στη Βουλή όλο αυτό το θρασύτατο σκουπιδολόι. Ναι, ξέρω, δεν κάνει μια μέρα σαν αυτή να ασχολούμαι με «αυτά» και να μιλάω «έτσι». Είναι Χριστούγεννα και πρέπει να κάνω τον χαζό. Ότι δεν τρέχει τίποτα κι ότι όλα είναι μια χαρά.
Ίσως και να το έκανα αν δεν άκουγα κάποιους βουλευτές να λένε «βρίσκω την ευκαιρία να πω στους συμπολίτες μας ότι θα βρίσκομαι στο γραφείο μου σήμερα μέχρι τις 2 το μεσημέρι αλλά και το απόγευμα από τις 7 έως τις 9, ενώ θα τους περιμένω τις ίδιες ώρες την Πέμπτη και την Παρασκευή».
Να τους περιμένει γιατί; Μα για να τους ταπεινώσει κι άλλο. Για να ακούσει και να καταγράψει τα ρουσφέτια που θα του ζητήσουν. Για να τους δει να τον εκλιπαρούν. Για να τους υποσχεθεί ένα ξεροκόμματο σε κάποια γαλέρα και να νιώσει φιλάνθρωπος. Γι’ αυτό θα τους περιμένει. Άνετος αυτός, ταπεινωμένοι οι ψηφοφόροι θα πάνε να καταθέσουν την οργή και την απόγνωσή τους σ’ ένα «κύριε βουλευτά μου».
Αυτά τα Χριστούγεννα να χαρώ; Αυτά να με θαμπώσουν και να μου ζεστάνουν την ψυχή; Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι – γιορτές και μπορώ να μιλάω μαζί τους. Ευτυχώς υπάρχουν άνθρωποι – αγκαλιές και μπορώ να μοιράζομαι μαζί τους. Ευτυχώς που υπάρχουν άνθρωποι που δεν έχουν χρονοδιακόπτη φιλανθρωπίας, αλλά αντίληψη της γνήσιας αλληλεγγύης και λέω ότι κάτι σώθηκε. Κάποιοι είναι δίπλα μου, κάποιους δεν τους έχω συναντήσει ποτέ από κοντά αλλά τους νιώθω φίλους.
Τον Αντώνη, τον Βασίλη, τον Δημοσθένη, την Ξα’, τον Δάσκαλο, τη Λίλα, την Άννα, τον Γέρο, τον Άκη, τον Νίκο, την Αγάπη, τον Άρη, τον Γιώργο, τη Μαίρη, την Κατερίνα, την Ελίζα, τον Γρηγόρη, τη Χαρά, την Αμαλία, τη Χριστίνα, τον Λεωνίδα, τη Θεία Δέσπω, τον Απόστολο, τη Νάννα, την Κατερίνα, την Σταυρούλα, τον Πάνο, την Ανθή, την Αθηνά, τη Φαίη, τον Βάσκο, τον Αλοπεκή, το Φριντομάκι, την Έλβα, τη Βάντα, την Ζωή, τη Βένη, τον Ελεεινό, τον Κωστή, τη Νέφωση, τον Σώτο, τη Σοφία, τη Μονάχους, την Αφροδίτη, τον Τοκάτα, τη Θεοδώρα, τον Ντομιάνο, την Έλενα, τον Φρίντι Μπρούνα, τον Βυτίο, τη Σμαράγδα, τη Λίνα, τη Μαριάννα και αρκετούς ακόμη. Όλοι πολύτιμοι.
Η ευχή μου είναι να γνωρίσουμε τέτοιους ανθρώπους, να γίνουμε ένα, να κάνουμε αυτό που πρέπει και τότε τα επόμενα Χριστούγεννα θα είναι σίγουρα διαφορετικά.

kartesios.com