Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2012

ΣΥΡΙΖΑ: Ο πολιτικός πρωταγωνιστής του 2012

Της Δάφνης Σφέτσα

Μια χρονιά γεμάτη ανατροπές, καλές και κακές, ανάλογα με την (ταξική) σκοπιά που βλέπει κανείς τα πράγματα. Το 2012 επιβεβαίωσε τις εκτιμήσεις και την πείρα από ανάλογες κρίσεις και διαχειρίσεις κρίσεων: πέρασε και δεν άφησε σχεδόν τίποτα όρθιο. Ειδικά στο πολιτικό πεδίο, η αναδιάταξη ήταν εντυπωσιακή. Ο ΣΥΡΙΖΑ, "άκρο" κατά την προπαγάνδα των αντιπάλων του, "ελπίδα" για ένα μεγάλο κομμάτι της κοινωνίας, ήταν ο μεγάλος πολιτικός πρωταγωνιστής.
 
Οι εκλογές που παραλίγο να τα αλλάξουν όλα
Αναμφίβολα η μεγάλη στιγμή ήταν οι δύο διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις. Από το 4%, ο ΣΥΡΙΖΑ στις 6 Μαΐου έφθασε στο 16,8%, ενώ στις 17 Ιουνίου συναντήθηκε με 1.600.000 πολίτες (26,89%) και η Αριστερά έγινε αξιωματική αντιπολίτευση για πρώτη φορά μετά την ΕΔΑ το 1958.
Λίγοι είχαν αντιληφθεί το κλίμα στην κοινωνία, που με δύο χρόνια Μνημονίου έβραζε. Ο Αλέξης Τσίπρας, από μια ΚΠΕ του ΣΥΝ με την οποία άρχισε επί της ουσίας η προεκλογική εκστρατεία, έθεσε τον πολιτικό στόχο: οι μνημονιακοί να μην έχουν αθροιστικά ούτε 51% ούτε 151 βουλευτές. Στόχος που επιτεύχθηκε λίγο καιρό αργότερα.
Η πορεία προς την 6η Μαΐου ήταν ανατρεπτική καθεαυτή. Η απήχηση του ΣΥΡΙΖΑ σε ευρύτερα στρώματα, που είχε διαφανεί το προηγούμενο διάστημα, μετατράπηκε σε ασυγκράτητη δυναμική. Αντίθετα από τους "αρχηγούς του Μνημονίου" που κρύβονταν σε αίθουσες ξενοδοχείων, ο Αλ. Τσίπρας γύρισε όλη την Ελλάδα. Ανοιχτές συγκεντρώσεις, περιοδείες στις αγορές, συνομιλία με τους πολίτες, αγκαλιές και φιλιά από κόσμο που δήλωνε ότι για πρώτη φορά ψηφίζει Αριστερά. Στιγμές συγκλονιστικές. "Ανατροπή στην Ελλάδα, μήνυμα στην Ευρώπη" ήταν το προεκλογικό σύνθημα. Και από το "σκάνδαλο" που "έβγαλαν" τα κυρίαρχα Μέσα για την πιθανότητα συνεργασίας με τους ΑΝ.ΕΛ., η συγκρότηση κυβέρνησης της Αριστεράς έγινε αυτόματα "απτό" ενδεχόμενο που συσπείρωσε ακόμη περισσότερο κόσμο.
Μια "στιγμή" μέσα στη "στιγμή" των εκλογών, το τριήμερο των διερευνητικών εντολών. Πρώτη φορά την πήρε στα χέρια του αριστερός μετά τον Χαρίλαο Φλωράκη, όπως είχε μνημονεύσει ο Αλ. Τσίπρας. Τυπικές συναντήσεις με τους μνημονιακούς και πέντε συγκεκριμένα σημεία προς τις λοιπές (δημοκρατικές) δυνάμεις. Το ΚΚΕ ούτε βήμα πίσω από τον απομονωτισμό του, η ΔΗΜ.ΑΡ. προφανώς προετοιμαζόταν -παρά τις τότε κραυγές της- για "αριστερός Καρατζαφέρης". Ο ΣΥΡΙΖΑ όμως έδειξε, με μια συμβολική αλλά και ουσιαστική κίνηση, ότι δεν θέλει να είναι μια από τα ίδια. Άνοιξε τη Βουλή στα κόμματα που λόγω του καλπονοθευτικού νόμου δεν εκπροσωπούνται (Οικολόγοι - ΑΝΤΑΡΣΥΑ) και σε κοινωνικούς φορείς. Για να επιστρέψει η εξουσία εκεί που ανήκει, στον λαό.
"Η χώρα έχασε μια ευκαιρία"
Ο λυσσαλέος πόλεμος που δέχθηκε από τους απανταχού μνημονιακούς ήταν ο καθοριστικός παράγοντας που "όχι ο ΣΥΡΙΖΑ, αλλά η χώρα έχασε μια ευκαιρία", όπως έχει πει σε διάφορες φάσεις ο επικεφαλής του. Στις επαναληπτικές, ο Αλ. Τσίπρας είχε μετατραπεί για τα καλά πια σε ένα από τα πιο κεντρικά πολιτικά πρόσωπα της Ευρώπης. Στο ταξίδι του σε Παρίσι, Βερολίνο, όλα τα φλας ήταν πάνω του - κυριολεκτικά. Έμπειροι ανταποκριτές και δημοσιογράφοι στη γερμανική πρωτεύουσα συνέκριναν το ενδιαφέρον του Τύπου με την αντίστοιχη επίσκεψη του Μπάρακ Ομπάμα!
Ο Αλ. Τσίπρας είχε γίνει ο άνθρωπος που "τρομοκρατεί το ευρώ", σύμφωνα με καθεστωτικά Μέσα κυρίως της Γερμανίας, που προχωρούσαν σε ωμές επεμβάσεις, όπως και οι κυρίαρχοι πολιτικοί της, δίνοντας το φιλί της ζωής στον Αντ. Σαμαρά. Εκστρατεία φόβου και κατατρομοκράτησης εμπνευσμένη από την αντικομμουνιστική προπαγάνδα / υστερία των μετεμφυλιακών χρόνων. Εξάλλου και η πολιτική του Μνημονίου εκεί μας γυρνά.
Και πάλι, πάντα η σκοπιά: Ο "τρομοκράτης του ευρώ" για τους ευρωπαϊκούς κυρίαρχους κύκλους, ενώ εκείνη η κυρία στην Καλαμάτα του ζητούσε συγγνώμη με δάκρυα στα μάτια γιατί ψήφισε ΠΑΣΟΚ... Ήταν μόλις είχε τελειώσει η προεκλογική συγκέντρωση, όταν τα στελέχη της περιοχής δεν μπορούσαν να πιστέψουν στα μάτια τους. Ήταν από τις πρώτες φορές που ειπώθηκε, στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις κι όχι χάριν προεκλογικού εντυπωσιασμού, ότι η συγκέντρωση ήταν η μεγαλύτερη στα χρονικά - μεγαλύτερη από εκείνες της ΕΔΑ... Ανάλογες διαπιστώσεις ακολούθησαν παντού. Και στη μεγάλη προεκλογική της Ομόνοιας: "λίγο ακόμα, να σηκωθούμε λίγο ψηλότερα" στα μεγάφωνα, ένα πολύχρωμο ποτάμι κόσμου να απλώνεται στους γύρω δρόμους και για πρώτη φορά μετά από καιρό πρόσωπα φωτεινά και χαρούμενα.
Ενότητα, αντίσταση, αλληλεγγύη, πρόγραμμα
Από την αρχή του 2012, ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούσε με πείσμα επιθετική γραμμή ενότητας. Με δέκα μίνιμουμ προτάσεις (αφετηρία πάντα η ακύρωση του Μνημονίου) για κυβέρνηση της Αριστεράς, κάλεσε σε διάλογο όλες τις αντιμνημονιακές, αντινεοφιλελεύθερες δυνάμεις. Αποτέλεσμα ήταν η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ Ενωτικό Κοινωνικό Μέτωπο, η συμμαχία δηλαδή κυρίως με οργανώσεις και πολιτικές προσωπικότητες που έφυγαν από το ΠΑΣΟΚ του Μνημονίου.
Ο ΣΥΡΙΖΑ βγαίνει από το 2012 έχοντας κάνει το πρώτο αποφασιστικό βήμα για τον μετασχηματισμό του σε ενιαίο κόμμα. Με 35χιλιάδες μέλη που πήραν ενεργό μέρος σε πολιτικές διαδικασίες από τον Ιούλιο που άρχισε η νέα φάση της ενοποίησης. Μια νέα σχέση με την πολιτική αρχίζει να δημιουργείται. Και μέχρι το συνέδριο, που τοποθετείται χρονικά την άνοιξη του νέου έτους, έχουν να γίνουν ακόμη πολλά για την ενοποίησή του, την ουσιαστικά δημοκρατική του λειτουργία, με πλουραλισμό και σεβασμό στη συλλογικότητα.
Κληρονομιά από τον παλιό τον χρόνο, το πρόγραμμά του, όπως παρουσιάστηκε στη γιορτή της "Αθηναΐδας" κι έκτοτε εμπλουτίζεται. Οδηγός της δράσης του, οι εκατοντάδες κινήσεις, δομές, πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που σταματάνε την καταστροφή του Μνημονίου, ενδυναμώνουν τους δεσμούς μιας κοινωνίας που μετατρέπεται από τους "σωτήρες" σε ζούγκλα και ταυτόχρονα δίνουν παραδείγματα για το νέο που θέλει να φέρει ο ΣΥΡΙΖΑ μαζί με τον λαό.
Καθήκοντά του, αμέτρητα: Οι μάχες για την αξιοπρεπή ζωή και εργασία και για την υπεράσπιση της δημόσιας περιουσίας απέναντι στην προσπάθεια μετατροπής ολόκληρης της χώρας σε Ειδική Οικονομική Ζώνη, για τον φυσικό πλούτο (βλ. Σκουριές Χαλκιδικής), ο ανένδοτος ενάντια στο τρίγωνο της αμαρτίας: "χρεωκοπημένοι τραπεζίτες - καταρρέον πολιτικό σύστημα - καναλάρχες", η μάχη για τη Δημοκρατία ενάντια στις αδιάκοπες εκτροπές, ενάντια στην καταστολή και την ανελευθερία, ενάντια στον νεοφασιστικό κίνδυνο, η μάχη για την οικοδόμηση από σήμερα του σοσιαλισμού του 21ου αιώνα... συνεχίζονται...
 
Δημ. Βίτσας: Να είμαστε έτοιμοι για μεγάλες συγκρούσεις
"Το 2012 γράφτηκαν καλές σελίδες στην ιστορία της Αριστεράς. Για την κοινωνία όμως ήταν η συνέχιση του κατήφορου. Όχι, δεν είναι αντιφατικό αυτό. Είναι η αποτύπωση της μη ολοκληρωμένης ανατροπής. Από τη μια, η ριζοσπαστική Αριστερά κατόρθωσε να αντιστοιχηθεί με τις κοινωνικές ανάγκες. Από την άλλη, μένει ακόμη να γίνουν πολλά":
Τα παραπάνω μάς λέει ο γραμματέας της ΚΠΕ του ΣΥΝ και μέλος της Γραμματείας του ΣΥΡΙΖΑ, Δημήτρης Βίτσας, για τη χρονιά που φεύγει. Η "υπόσχεση" που δίνει είναι ότι η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ "δεν θα είναι μια συνηθισμένη εναλλαγή. Δεν θα αντικατασταθούν υπουργοί με άλλα πρόσωπα. Θα είναι ένα σημαντικό σκαλοπάτι προς την ουσιαστική αλλαγή παντού: στο πολιτικό σύστημα, την κοινωνία, την οικονομία".
Το ερώτημα που θέτει για τη νέα χρονιά, ο "άγνωστος χ", όπως λέει, είναι ο τρόπος που θα αντιδράσει η ευρωπαϊκή νεοφιλελεύθερη συγχορδία στην ανάληψη κυβερνητικών καθηκόντων, σε μια χώρα - μέλος της Ε.Ε., από την Αριστερά. "Αφετηρία μας είναι η ακύρωση του Μνημονίου και άρα πρέπει να είμαστε έτοιμοι για μεγάλες συγκρούσεις εσωτερικά και εξωτερικά. Ακριβώς γιατί δεν σκοπεύουμε στην απλή διαχείριση του ήδη υπάρχοντος μοντέλου, αλλά στην ανατροπή του", σημειώνει. Στόχοι για το 2013:
Η "αντίσταση της αλληλεγγύης" να απλωθεί σε κάθε γειτονιά. Και το βάθεμα της Δημοκρατίας. "Το 2012 ήταν καλή χρονιά για την Αριστερά. Είχε τις δύο μεγάλες εκλογικές επιτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά και τις εκατοντάδες ανοιχτές συνελεύσεις. Η κρισιμότητά τους δεν αφορά μόνο την οικοδόμηση του κόμματος. Αφορά την ίδια την κοινωνία και τη δημοκρατική της συγκρότηση. Με αυτήν την έννοια, το βήμα της Πανελλαδικής Συνδιάσκεψης πρέπει να το ακολουθήσει ένα ακόμη μεγαλύτερο. Προς το νέο κόμμα, αλλά και προς το νέο κοινωνικό και πολιτικό μέτωπο. Να πείσουμε γρήγορα τον κόσμο ότι η πολιτική αλλαγή είναι προαπαιτούμενο για μια νέα πορεία. Να ανακοπεί γρήγορα ο κατήφορος και η ζωή να τραβήξει την ανηφόρα".
 

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου