Του κοινού ρωμαϊκού δικαίου

Του Δημοσθένη Παπαδάτου-Αναγνωστόπουλου

Η αναζήτηση προτύπων πολιτικής στην ελληνορωμαϊκή αρχαιότητα δεν αποτελεί πρωτοτυπία του κ. Δένδια. Ήταν τα αλήστου μνήμης ακροδεξιά λατινικά του κ. Πολύδωρα, και η αναβάθμιση των ΜΑΤ σε praetores urbani, που πριν από μερικά χρόνια «προλόγισαν» το διεστραμμένο χιούμορ του σημερινού διαδόχου του. Ο «Ξένιος Δίας» και η πρόσφατη αναγωγή του ρωμαϊκού δικαίου σε αρχή υπέρτερη του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, δεν είναι παρά η αναβάθμιση της ίδιας τάσης.
Κυνισμός, με ολίγη από επίδειξη ευρυμάθειας; Ναι, αλλά και κάτι ακόμα. «Γνωρίζουμε», γράφει ο Ζουάν Σαπουτό, «ότι η προσφυγή στο ρωμαϊκό παρελθόν είναι τετριμμένη στη Δύση, η οποία δεν μπορεί να εκφράσει την υπέρτατη εξουσία παρά μόνο στο λατινικό λεξιλόγιο: για παράδειγμα, στα γαλλικά, ο ‘αυτοκράτορας’, empereur, προέρχεται από το Imperator, ενώ στα γερμανικά, ο Κaiser, -όπως άλλωστε και ο ‘τσάρος’ στα ρώσικα-, από το ρωμαϊκό Caesar». Συνεχίζει ο ίδιος: «Πέρα από την αναφορά στην Αρχαιότητα, η εργαλειοποίηση της ιστορίας, η καταφυγή μιας πολιτικής εξουσίας
στη ρητορεία ή στο ιστορικό παράδειγμα είναι συχνό φαινόμενο, ιδίως στα ολοκληρωτικά καθεστώτα, τα οποία επιδιώκουν να αγκιστρώσουν στα βάθη μιας ιστορικής κανονικότητας την άγνωστη πολιτική σκοπιμότητα που προωθούν» (Johann Chapoutot, Ο Εθνικοσοσιαλισμός και η Αρχαιότητα, Πόλις 2012).
Αξίζει να διαβάσετε τη συνέντευξη του Νίκου Δένδια στο Unfollow, απ’ όπου και οι ασυναρτησίες περί ρωμαϊκού δικαίου. Κυρίως όμως αξίζει να τη διαβάσουν όσοι πιστεύουν ακόμα στα σοβαρά ότι υπάρχει «συνταγματικό τόξο», που μπορεί ως τέτοιο να κινητοποιηθεί κατά της Χρυσής Αυγής. Όσοι, με άλλα λόγια, πιστεύουν ότι στο δημοκρατικό συνταγματικό τόξο εμπίπτει η διγλωσσία και η συγκάλυψη όσον αφορά τη φασιστική βία, η εμφυλιοπολεμική ρητορική κατά της Αριστεράς, οι «γέφυρες» με τη Χρυσή Αυγή που στήνουν για λογαριασμό της ΝΔ η Δημοκρατία, το EXTRA 3, τα Παραπολιτικά και πολιτευτές της κυβερνητικής παράταξης, μπροστά και πίσω από τις κάμερες. Όσοι δεν έχουν αντιληφθεί ακόμα ότι όψεις της λειτουργίας της αστυνομίας, της δικαιοσύνης και των ΜΜΕ υλοποιούν από σήμερα μια ιδιότυπη συγκυβέρνηση ΝΔ-Χρυσής Αυγής, που κάνει ακόμα και τη ΔΗΜΑΡ να ανησυχεί. Όσοι σκίζουν τα δημοκρατικά τους ιμάτια ότι η Αριστερά δικαιολογεί τη βία, αλλά καταπίνουν την κάμηλο της κτηνωδίας των ΜΑΤ στις Σκουριές, της ΔΕΛΤΑ στη ΓΑΔΑ, των ένστολων εργαζόμενων στην Ομόνοια και τον Άγιο Παντελεήμονα, των ασύδοτων ασφαλιτών ή των κουκουλοφόρων της Αντιτρομοκρατικής που χαίρουν προκλητικής ασυλίας. Αξίζει να τη διαβάσουν όσοι αντιλαμβάνονται ακόμα το κράτος ως εγγυητή της κοινωνικής ειρήνης -- ακόμα και όταν καταδικάζει στη φτώχεια ιεραρχώντας ζωές, ακόμα και όταν ξαναβγάζει τις αύρες, στήνει φράγματα και στρατόπεδα, φυλακίζει και δέρνει πεινασμένους ή καταδικάζεται ξανά και ξανά για βασανισμούς.
www.rednotebook.gr