Στουρνάρας, ο Δουνοτοφάγος

Του Ν. ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΥ

Μετά τα όσα δημοσιεύτηκαν για τον τρόπο με τον οποίο ο κ. Στουρνάρας «πέταξε έξω από το γραφείο του» (σ.σ.: ο Στουρνάρας...) τους εκπροσώπους της τρόικας, το λιγότερο που αξίζει στον υπουργό Οικονομικών είναι μια θέση στο πάνθεον των ηρώων της ελληνικής λεβεντιάς.

Εκεί, δίπλα στον Κολοκοτρώνη, τον Καραϊσκάκη και τον Νικηταρά.

Μάλιστα η γενναιότητα με την οποία αντιμετώπισε τον αντιπαθέστατο Τόμσεν, τον εκπρόσωπο του ΔΝΤ, είναι αρκετός λόγος ώστε η προτομή που θα φιλοτεχνηθεί (στο μέλλον...) για τον υπουργό να φέρει τη σεμνή επιγραφή: «Στουρνάρας, ο ΔουΝουΤοφάγος»...

Οσο για τις εφημερίδες που έγραψαν και τους τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς που δεν σταματούν από το Σάββατο το βράδυ να αναπαράγουν τους άθλους του κ. υπουργού,

οι επικές περιγραφές τους για το πώς «κατσάδιασε» τους τροϊκανούς και για τα όσα διημείφθησαν εκεί πίσω από τις κλειστές πόρτες του υπουργικού γραφείου στη συνάντηση με την τρόικα,

όπου ο κ. Στουρνάρας - σύμφωνα με τα σχετικά ρεπορτάζ - «άστραψε και βρόντηξε»,

θέτουν σοβαρή υποψηφιότητα για το βραβείο «Πούλιτζερ».

Αλλωστε δεν είναι και μικρό πράγμα να μαθαίνεις τι συμβαίνει πίσω από τις επτασφράγιστες πόρτες και μετά να ενημερώνεις αυθεντικά, ειλικρινά και αντικειμενικά το λαό για τα... κατορθώματα ενός υπουργού.

Υπάρχει βέβαια και η άλλη δημοσιογραφία. Εκείνη που δεν φιλοτεχνεί «ήρωες» που τα «ανδραγαθήματά τους» αρχίζουν και τελειώνουν πίσω από κλειστές πόρτες.

Υπάρχει, δηλαδή η δημοσιογραφία που δεν αντιλαμβάνεται ότι οι αναγνώστες, οι τηλεθεατές, οι ακροατές είναι... στουρνάρια.

Οπως υπάρχει και η άλλη λογική:

Η λογική του να εμπιστεύεσαι όσα βλέπεις με τα μάτια σου

και να βγάζεις συμπεράσματα για όσα ακούς με τα αυτιά σου.

Ετσι, λοιπόν, με τα μάτια μας έχουμε δει και με τα αυτιά μας έχουμε ακούσει τον κ. Στουρνάρα να δηλώνει:

«Το Μνημόνιο είναι διαβατήριο εξόδου από την επικίνδυνη ζώνη της χρεοκοπίας».

(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης του ΙΟΒΕ, 5/7/2010)

«Το Μνημόνιο είναι ένα αναγκαίο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής (...). Αν βγούμε από το Μνημόνιο σήμερα αυτό σημαίνει ακαριαίος θάνατος. Η Ελλάδα θα χρεοκοπήσει αμέσως (...)».

(Γιάννης Στουρνάρας, δηλώσεις στον «Βήμα FM», 21/9/2010)

«Χωρίς τη στήριξη της τρόικας, η ελληνική οικονομία θα είχε υποστεί μια απότομη συρρίκνωση...».

(Γιάννης Στουρνάρας, εφημερίδα «Μακεδονία», 19/3/2011)

«Η μόνη εναλλακτική στο Μνημόνιο είναι η χρεοκοπία (...) το Μνημόνιο αποτελεί μονόδρομο έναντι της χρεοκοπίας, που είναι και η μόνη εναλλακτική εκδοχή».

(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας της Βουλής, «newscode.gr», 24/5/2011)

«Δεν υπάρχει ουσιαστική εναλλακτική λύση από το μνημόνιο...».

(Γιάννης Στουρνάρας, συνεδρίαση Επιτροπής Ερευνας και Τεχνολογίας στη Βουλή, «Express.gr», 25/05/11).

«...Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει είναι η ακύρωση του μνημονίου...».

(Γιάννης Στουρνάρας, παρουσίαση έκθεσης ΙΟΒΕ, 5/7/2010)

Κατόπιν αυτών, επομένως, δεν έχουμε καμία αμφιβολία για τον «ηρωισμό» του κ. Στουρνάρα απέναντι στην τρόικα.

Μια ευχή και μια ελπίδα έχουμε μόνο:

Αυτός που εξυμνούσε την τρόικα και τα μνημόνια πριν γίνει ακόμα υπουργός και τώρα ως υπουργός σε συνεργασία με την τρόικα κόβει μισθούς και συντάξεις,

ο κ. Στουρνάρας,

έτσι αψύς που είναι κατά την υπεράσπιση των συμφερόντων του ελληνικού λαού, την επόμενη φορά που θα... «πετάξει έξω» τους τροϊκανούς, να συγκρατήσει τη δίκαιη αγανάκτησή του, μην τους σφαλιαρίσει κιόλας και έχουμε μετά και κανένα διπλωματικό επεισόδιο...

Το θέμα δεν είναι αν το πολιτικό σύστημα της ολιγαρχίας, από την πιο αστικοδημοκρατική μέχρι την πιο φασιστική εκδοχή του, αποτελεί βούρκο σαπίλας, διαφθοράς και διαπλοκής.

Αυτά είναι δεδομένα πράγματα και ισχύουν στα τέσσερα σημεία του καπιταλιστικού ορίζοντα:

Από την «Τσικίτα» και τις σχέσεις της με το πολιτικό προσωπικό της Λατινικής Αμερικής, μέχρι το «ό,τι συμφέρει την "Τζένεραλ Μότορς" συμφέρει τις ΗΠΑ» του Νίξον, και από την Ιταλία και τη Γαλλία του Μπερλουσκόνι και του Μπερεγκοβουά, μέχρι την «Ενρον» του Μπους και τη «Ζήμενς» των εκάστοτε καγκελαρίων.

Ειδικά, δε, στην Ελλάδα, η κολόνια κρατάει από συστάσεως...

Από την εποχή του Μαυροκορδάτου μέχρι τους σύγχρονους Μαυρογιαλούρους.

Από τις εποχές της «Ούλεν», της «Πάουερ», της φασιστικής δικτατορίας του Μεταξά, που αποτέλεσε τον καλύτερο φίλο των διεθνών τοκογλύφων, της προδικτατορικής υπόθεσης «Ζήμενς», της «Πεσινέ» και του Τομ Πάπας των συνταγματαρχών,

μέχρι τα «έκανε ένα δωράκι για τον εαυτό του», τα Χρηματιστήρια, τα διαχρονικά Βατοπέδια και τις μεταπολιτευτικές «Ζήμενς»,

ίδια η γεύση.

Τα παραπάνω δε σημαίνουν ότι έχουμε «συνηθίσει», ή ότι πρέπει να μάθουμε να ζούμε με τη φαυλότητά τους.

Σημαίνουν και αναδεικνύουν το πάντα ανεκπλήρωτο της ίδιας απαίτησης:

Να τιμωρηθούν αμείλικτα οι φαύλοι,

- που ποτέ δεν τιμωρούνται ή και όταν μετά από τα πολλά «κουκουλώματα» κάποιοι τιμωρούνται, το σύστημα της φαυλότητας που παράγει τους νέους φαύλους μένει ανέγγιχτο.

Μάλιστα, αυτό το αίτημα,

που δεν εξαντλείται στην παραδειγματική και αμείλικτη τιμωρία των «λαμόγιων», αλλά περιλαμβάνει τη συνολική ανατροπή του πολιτικοοικονομικού καθεστώτος της εκμετάλλευσης, του μονοπωλιακού κέρδους και της κεφαλαιοκρατικής «μπίζνας» που παράγει τα «λαμόγια»,

αίτημα από το οποίο δε νοείται να παραιτείται κανένας άνθρωπος του λαού και του μόχθου,

τίθεται επιτακτικά για δύο επιπλέον λόγους:

Πρώτον, λόγω του «μεγέθους» πλέον της σαπίλας. Απόδειξη ότι η βρωμιά, ως δομικό στοιχείο της λεγόμενης «ελεύθερης αγοράς», είναι τόση και τέτοια, που οι εκπρόσωποι του αστικού πολιτικού συστήματος, ακόμα και όταν είναι τίμιοι, ακόμα και αν είναι τίμιοι,

έχουν απολέσει, πια, τη δυνατότητα - ακόμα λέμε κι αν είναι τίμιοι - να φαίνονται και τίμιοι...

Δεύτερον, επειδή η σαπίλα έχει λάβει τέτοια ολοκληρωτικά χαρακτηριστικά που οι φορείς της, χωρίς καμία συστολή, φτάνουν στο σημείο να την μετατρέπουν ακόμα και σε εργαλείο «αθώωσης» του βούρκου! Απόδειξη ότι η τάξη που προωθεί τα συμφέροντά της μέσα από το βούρκο (σ.σ.: που τον χρησιμοποιεί ενίοτε σαν εκτροφείο των φασιστικών της συμμοριών) δεν έχει καμία αναστολή να χρησιμοποιεί τη σαπίλα,

- ακόμα και την ίδια της την πολιτική σαπίλα (!) -

σαν φωτοβολίδα αποπροσανατολισμού. Οπως τώρα, που

πουλάει «σκανδαλισμό» και «κάθαρση» σε ένα λαό, την ίδια ώρα που τον χρεοκοπεί, τον φτωχοποιεί, τον καταστρέφει και τον... «καθαρίζει» στεγνά στα 11,5 μέτρα!

*«Ριζοσπάστης» Τετάρτη 26 Σεπτεμβρίου 2012.

 

tsak-giorgis.blogspot.gr