Στοπ στην ποινικοποίηση των καταλήψεων

Του Δημήτρη Γκιβίση
Συνεχίζονται οι αντιδράσεις στην Μεγάλη Βρετανία για τον πρόσφατο νόμο που ποινικοποιεί τις καταλήψεις. Πιστή η βρετανική κυβέρνηση στον αυταρχικό δρόμο που ξεκίνησε μετά την εξέγερση του Αυγούστου του 2011, και συνεχίστηκε με αφορμή την ασφάλεια των ολυμπιακών αγώνων, τώρα βάζει στο στόχαστρο και τους άστεγους. Μέχρι σήμερα οι καταλήψεις κτιρίων θεωρούνταν ως μια καθαρά αστική υπόθεση, και ο θιγόμενος μπορούσε απλά να προσφύγει σε ένα αστικό δικαστήριο ώστε να ζητήσει τη δίωξη αυτών που είχαν καταπατήσει την ιδιοκτησία του. Από την 1η Σεπτεμβρίου, όμως, σύμφωνα με τον νόμο «S144 LASPO» που ψήφισαν οι κυβερνητικοί εταίροι (Συντηρητικοί και Φιλελεύθεροι), μαζί με τους Εργατικούς, η κατάληψη θεωρείται ποινικό αδίκημα, και τιμωρείται μέχρι 6 μήνες φυλακή και πρόστιμο 5.000 λιρών.
Συγκεκριμένα, ο S144 LASPO αναφέρει ότι «διαπράττεται αδίκημα αν κάποιος βρίσκεται μέσα σε ένα κατειλημμένο κτίριο έστω και για λίγο, αν γνωρίζει ότι το συγκεκριμένο κτίριο είναι κατειλημμένο, και αν ζει στο κτίριο ή σκοπεύει να ζήσει εκεί για οποιοδήποτε χρονικό διάστημα» (!). Σήμερα εκτιμάται ότι περισσότεροι από 50.000 άνθρωποι μένουν μόνιμα σε άδεια κτίρια σε όλη τη Βρετανία. Η αυστηροποίηση του νόμου, λοιπόν, σημαίνει ότι με μια απλή καταγγελία η αστυνομία μπορεί να τους συλλάβει, ενώ παράλληλα δίνεται η εξουσία στην αστυνομία να μπει σε ένα κατειλημμένο κτίριο και χωρίς καταγγελία - φτάνει να έχει την υποψία ότι διαπράττεται ένα από τα παραπάνω «αδικήματα».
Ο εισηγητής του νόμου από τους Τόρις, προσπαθώντας να επηρεάσει την ψήφο των υπόλοιπων βουλευτών, επικαλέστηκε διάφορες φανταστικές ιστορίες τρόμου - για ιδιοκτήτες που βγήκαν να ψωνίσουν, για ηλικιωμένους που κατέβασαν τα σκουπίδια τους ή για γονείς που πήγαν τα παιδιά τους στο σχολείο και όταν γύρισαν το σπίτι τους είχε καταληφθεί από δεκάδες αγνώστους (!). Ακτιβιστές κατήγγειλαν ότι ψεύδεται και του ζήτησαν να δώσει περισσότερα και πιο συγκεκριμένα στοιχεία αν όντως τα έχει (σημ: μέχρι σήμερα δεν έχει δώσει τίποτα). Νομικοί κύκλοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι ακόμα και στην απίθανη περίπτωση που ένας ιδιοκτήτης είδε το σπίτι του να καταλαμβάνεται μέσα σε λίγα λεπτά, η προϋπάρχουσα νομοθεσία «Criminal Law Act 1977» τον προστάτευε απόλυτα.
Να σημειωθεί ότι η βρετανική κυβέρνηση, προσπαθώντας να προσδώσει στο νόμο ένα είδος κοινωνικής νομιμοποίησης, κάλεσε σε δημόσια διαβούλευση πολλούς συλλόγους ιδιοκτητών και τους ζήτησε να κάνουν ονομαστικές καταγγελίες για τυχόν κτίρια που ήταν κατειλημμένα. Ωστόσο, από τους 2.200 περίπου ιδιοκτήτες που ανταποκρίθηκαν, μόνο οι 10 ανέφεραν κάτι για κάποιο ακίνητό τους που είχε καταληφθεί στο παρελθόν, ενώ όλοι διαμαρτυρήθηκαν για τους μεγάλους φόρους στα ενοικιαζόμενα ακίνητα που τους αναγκάζουν να τα έχουν ακατοίκητα. Οργανώσεις αστέγων και αλληλέγγυων αναφέρουν ότι ο συνολικός αριθμός των άδειων κτιρίων φτάνει στις 950.000, και καταγγέλλουν την κυβέρνηση Κάμερον ότι, αφού με την κοινωνικά ανάλγητη πολιτική της οδηγεί χιλιάδες ανθρώπους κυριολεκτικά στο δρόμο, στη συνέχεια επιτίθεται εναντίον τους και ποινικοποιεί το γεγονός ότι δεν έχουν που να μείνουν. Οι ίδιες οργανώσεις αναφέρονται στα στοχευμένα δημοσιεύματα του συντηρητικού τύπου εναντίον των ανθρώπων που ζουν σε κατειλημμένα κτίρια, αφού με συνεχόμενες αναφορές για δήθεν πλουσιόπαιδα που αρέσκονται σε καταλήψεις για να κάνουν όργια και για να παίρνουν ναρκωτικά, παραβλέπουν την έλλειψη κοινωνικής πολιτικής καθώς και τις πραγματικές αιτίες που έχουν ως αποτέλεσμα ο αριθμός των καταγεγραμμένων αστέγων του Λονδίνου να φτάνει τις 400.000.  

Για περισσότερες πληροφορίες:
www.evictionresistance.blogspot.co.uk
www.squashcampaign.org
www.squatter.org.uk

www.rednotebook.gr