Πνεύμα και (φορολογική) Ηθική

Της Μαριάννας Τζιαντζή

«Πώς αισθάνεται κανείς όταν είναι ο πιο μισητός άνθρωπος στην Ελλάδα;»
Αυτή την ερώτηση είχε υποβάλει το Μάιο του 2010 ο απεσταλμένος του βρετανικού Channel 4 στον τότε υπουργό Οικονομικών Γιώργο Παπακωνσταντίνου, στη διάρκεια συνέντευξης τύπου στους ξένους ανταποκριτές.Η συνέντευξη είχε μεταδοθεί απευθείας από την τηλεόραση, όμως η ερώτηση αυτή δεν μεταφράστηκε («Ηοw does it feel to be the most hateful man in Greece?»). Ο υπουργός όμως απάντησε. Πρώτον, δήλωσε ότι δεν συμμερίζεται αυτή την άποψη και δεύτερον, παρέπεμψε στη... σοφία του Γ. Παπανδρέου εξηγώντας: «Ο πρωθυπουργός το κατέστησε σαφές, δεν είναι καιρός να σκεφτόμαστε το πολιτικό κόστος».
 Αν την ίδια ερώτηση την έκανε ένας έλληνας δημοσιογράφος, κάποιοι θα του κολλούσαν τη ρετσινιά του λαϊκισμού, όμως στους Βρετανούς συγχωρούμε ολίγη εκκεντρικότητα.
Σήμερα ο Γ. Παπακωνσταντίνου διεκδικεί τον τίτλο όχι του «πιο μισητού», αλλά μάλλον του πιο γελοίου και περιφρονητέου πολιτικού της τελευταίας τριετίας, παρόλο που για πολύ καιρό τα κυρίαρχα ΜΜΕ, κρατικά και ιδιωτικά, του είχαν φορέσει το φωτοστέφανο του τεχνοκράτη, του δουλευταρά, του πολιτικού νέας κοπής ο οποίος «μιλά τη γλώσσα των Ευρωπαίων, βρε αδελφέ!»
Και όμως αυτός ο Ευρωπαίος καριέρας την έκανε τη λαδιά (τουλάχιστον σύμφωνα με τη μέχρι τώρα εκδοχή) όχι όμως από αλληλεγγύη στο σόι του, όπως υποστήριξαν κάποιοι πολιτικοί σχολιαστές, αλλά για να γλιτώσει από το πολιτικό κόστος τον εαυτό του και το κυρίαρχο σύστημα εξουσίας. Δεν ήταν ένα ανατολίτικο ολίσθημα, μια στιγμή συναισθηματικής αδυναμίας, αλλά μια συνειδητή πολιτική επιλογή που δείχνει πόσο κούφια είναι τα λόγια περί αντίθεσης μεταξύ παλαιοκομματισμού και εκσυγχρονισμού.
Συχνά τα ΜΜΕ μιλούν για τους Μαυρογιαλούρους της πολιτικής, αυτούς που θέλουν να είναι αρεστοί στο λαό και όχι χρήσιμοι στον τόπο. Ο Γ. Παπακωνσταντίνου δεν θυμίζει τον Λάμπρο Κωσταντάρα, αλλά τον Βασίλη Αυλωνίτη στην ταινία Η ωραία των Αθηνών, όπου υποδυόταν τον υποκριτή πρόεδρο του ηθικοπλαστικού σωματείου «Πνεύμα και ηθική».
Στον αέρα τινάχτηκαν οι διακηρύξεις του φιλομνημονιακού λόμπι για ευρωπαϊκό πνεύμα και φορολογική ηθική. Μόνο που οι ωραίες και οι άσχημες των Αθηνών και πάσης Ελλάδος δεν έχουν σήμερα διάθεση να γελάσουν.

(ΠΡΙΝ, "Το τέλος της αγοράς", 30-12-2012)