Tου Θοδωρή Λάδη
Πράξη πρώτη: μεσημέρι 28ης Δεκεμβρίου 2012 και στην Πατησίων, έξω από την ΑΣΟΕΕ, μια ηλικιωμένη γυναίκα, που έτυχε να περνάει από κει, κοντοστέκεται, παρατηρεί το κτίριο και μένει, για λίγο, αποσβολωμένη. Αιτία η θέα δεκαπέντε πάνοπλων ΜΑΤ-ατζήδων μπροστά στην είσοδο της σχολής, που έχουν ρίξει κάτω πέντε μετανάστες μικροπωλητές και τους χτυπούν. Κάνει να πάει προς τα κει, μα βλέπει πως ένα όχημα της ΕΛ.ΑΣ. καταφθάνει τρέχοντας προς το σημείο, μπουζουριάζει τους μετανάστες και φεύγει γκαζώνοντας προς την Ομόνοια.
Η γυναίκα πλησιάζει τους άνδρες της ασφάλειας και τους ρωτά: «Μπορώ να μάθω τι σας έκαναν;». Απαντάνε: «Ρωτήστε τον εισαγγελέα, κυρία μου, εμείς τη δουλειά μας κάνουμε». Αυτή επιμένει: «Μα καλά, γιατί δηλαδή;». Απάντηση καμία. Κάνει να περάσει το κατώφλι της σχολής και ένας άνδρας των ΜΑΤ τη σταματά: «Απαγορεύεται η είσοδος. Έχουμε εισαγγελικό ένταλμα για έρευνα». Η γυναίκα: «Καλά, δεν υπάρχει άσυλο; Και τέλος πάντων, τι ακριβώς θα ερευνήσετε; Δεν καταλαβαίνω.» Ο επικεφαλής της διμοιρίας, υψώνοντας τον τόνο της φωνής: «Δεν υπάρχει κανένα άσυλο, κυρά μου. Μόνο λαθρομετανάστες που πουλάνε παράνομα εδώ στο πεζοδρόμιο και κάτι φοιτητές που τους κάνουν πλάτες. Τώρα φύγε, μη σε συλλάβουμε και σένα».
Η γυναίκα, σαστισμένη, κάνει να πει κάτι μα βλέπει πως δεν την παίρνει και πως τελικά δεν έχει κανένα νόημα. Σηκώνει την τσάντα της και φεύγει προς την Πατησίων προβληματισμένη και οργισμένη συνάμα. Σκέφτεται φωναχτά: «Είναι δυνατόν να πηγαίνουν στο Eurogroup και να ζητιανεύουν και να στέλνουν την αστυνομία δυο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά να μαζέψει τους μετανάστες -που τί φταίνε τελικά- και να μπουκάρουν με το έτσι θέλω στο Πανεπιστήμιο; Ήμαρτον, Θεέ μου».
Πράξη δεύτερη: Ένας φοιτητής του Οικονομικού πληροφορείται από έναν συμφοιτητή του (κάτοικο της περιοχής), που το έμαθε από έναν περαστικό (όταν τον ρώτησε), που το έμαθε από έναν φούρναρη της Πατησίων, ότι η αστυνομία είναι έξω από τη σχολή του και από στιγμή σε στιγμή θα μπει μέσα με εισαγγελικό ένταλμα. Τυχαίνει εκείνο το απόγευμα να βρίσκεται στο κέντρο της Αθήνας και τρέχει να δει τι γίνεται στη σχολή του. Καθώς πηγαίνει προς τα κει, παρατηρεί πως οι δρόμοι γύρω από την ΑΣΟΕΕ είναι αποκλεισμένοι από δυνάμεις της αστυνομίας και είναι δύσκολο να προσεγγίσει την κεντρική είσοδο. Καθώς πάει να μπει από Μαυροματαίων στη Χέϋδεν, βλέπει μια διμοιρία των ΜΑΤ παραταγμένη κατά μήκος του στενού. Περνάει ανάμεσά τους, λες και είναι σταματημένοι. Σκέφτεται: «Πόσες ώρες να στέκονται εδώ όρθιοι; Θα βαρέθηκαν κι αυτοί».
Μόλις φτάνει στην κεντρική είσοδο, αντικρίζει κάτι πρωτόγνωρο. Ο δρόμος μπροστά από τη σχολή είναι κλειστός και τα μόνα αμάξια είναι περιπολικά, τα κλασικά σιτροέν και τα κιτρινοπράσινα του Δήμου Αθηναίων. Η αστυνομία δε βρίσκεται μόνο έξω απ’τη σχολή -συνηθισμένο πια φαινόμενο τα τελευταία δύο χρόνια- αλλά έχει μπει και μέσα. Βλέπει άντρες της ασφάλειας με καλυμμένα τα πρόσωπα να ανεβοκατεβαίνουν τις σκάλες της ΑΣΟΕΕ και παγώνει.
Πράξη τρίτη: Ο φοιτητής ξεπαγώνει ξαφνικά, γιατί κάποιος τον χτυπά στην πλάτη. Γυρνά και βλέπει τον συμφοιτητή που τον είχε ειδοποιήσει. Ξαφνιασμένος από την εικόνα, τον ρωτάει αμέσως: «Τι έγινε, ρε σύ; Τι θέλουν πάλι οι μπάτσοι;». Ο άλλος απαντάει: «Τι να θέλουν μωρέ; Τους έστειλε ο Σαμαράς να φέρουν άδειες μπύρες από την ΑΣΟΕΕ. Άρχισε να τις πουλάει στην Ευρώπη, μήπως και μειώσει το ρημάδι το έλλειμμα» (Γέλια). Λίγο πιο ήρεμος τώρα: «’Ελα μωρέ, κόψ’την πλάκα. Πές μου, τι ψάχνουν; Έχουν ένταλμα;». Ο άλλος: «Έχουν. Έτσι λένε τουλάχιστον. Άρχισαν με τους μετανάστες και με πρόσχημα το παραεμπόριο άρχισαν να ψάχνουν σ’ όλη τη σχολή. Τώρα θα μπουν και στα στέκια μας (των φοιτητικών παρατάξεων). Είναι φοβεροί πάντως. Το μεσημέρι διαγράφουν τον Παπακωνσταντίνου, το βράδυ βάζουν πλάτη στη Χρυσή Αυγή. Και όλα αυτά δυο μέρες πριν την Πρωτοχρονιά». «Γιατί, στη Βίλλα τι κάνανε;». «Αυτό να μου πείς».
Πράξη τέταρτη: Η ίδια ηλικιωμένη γυναίκα , την επομένη, κατέβηκε στη λαϊκή αγορά της γειτονιάς της. Αφού ψώνισε, σκέφτηκε να περάσει πάλι μπροστά από την ΑΣΟΕΕ, μήπως και μάθει τι έγινε. Μόλις φτάνει, αντικρίζει πάλι κάτι απίστευτο. Η σχολή άδεια, η πόρτα ανοιχτή και μια διμοιρία των ΜΑΤ να τη φυλάει. Πλησιάζει κοντά και τους ρωτάει: «Συγνώμη, να ρωτήσω κάτι;» Ο αστυνομικός δεν αποκρίνεται. Η γυναίκα επιμένει: «Τι ακριβώς φυλάτε;». Καμία απάντηση. Τσαντισμένη, πετάει τις σακούλες με τα ψώνια, αφήνοντας τα πορτοκάλια να κατρακυλήσουν στις μπότες των ΜΑΤ-ατζήδων και αρχίζει: «Αίσχος! Ξέρεις αγόρι μου, τι είναι εδώ που βρίσκεσαι; Εδώ φώναξα πρώτη φορά το: "Συμπαράσταση, λαέ!" στην κατάληψη του 73’! Από δω αρχίσαμε να ξηλώνουμε τη Χούντα! Αλλά τι σου λέω εσένα; Εσύ θα ήσουν οδηγός του τανκ τότε! Ωραία δημοκρατία, μπράβο σας!»
ΥΓ.1 Γεγονότα και πρόσωπα δεν άπτονται της πραγματικότητας πλήρως. Το πλήρως σημαίνει ότι η εισβολή -πάντα με εισαγγελική παρέμβαση- στην ΑΣΟΕΕ συνέβη όντως. Την Παρασκευή 28/12, με την παρουσία περίπου 150 αστυνομικών και ενός εισαγγελέα, με αποκλεισμό των γύρω δρόμων και παρεμπόδιση φοιτητών και περαστικών να πλησιάσουν τη σχολή. Αυτόπτες μάρτυρες ήταν μέλη φοιτητικών συλλόγων, καθηγητές και δύο βουλευτές, χωρίς να ενημερωθούν από τους αρμόδιους τι ακριβώς ερευνάται μέσα στη σχολή και κυρίως στα φοιτητικά στέκια και γραφεία.
ΥΓ.2 Αλλά όπως είπαμε, η παράσταση συνεχίζεται… μόνο που κάποια στιγμή πρέπει να τελειώσει, γιατί έχουμε και έναν κόσμο να φτιάξουμε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου