Οι Άγνωστοι Στρατιώτες της παιδείας

Της Μαριάννας Τζιαντζή

Όλη η Ελλάδα συγκλονίστηκε μαθαίνοντας για το θάνατο της δασκάλας των Τεχνικών στο 21ο Δημοτικό Σχολείο της Θεσσαλονίκης, που έπεσε από τα δέκα μέτρα στο κενό. Η Ελευθερία Ρούσου έχασε τη ζωή της όχι απλώς την ώρα του καθήκοντος, αλλά την ώρα της χαράς -για την ακρίβεια, την ώρα της προετοιμασίας για τη χαρά, για το χριστουγεννιάτικο στολισμό του σχολείου.
Ίσως θα έπρεπε πού και πού να μας συγκλονίζει και κάτι άλλο: η προσφορά του Άγνωστου Εκπαιδευτικού που δεν τον έχει καταπιεί η δημοσιοϋπαλληλική ρουτίνα, αλλά δίνει την ψυχή και το λογισμό του στα παιδιά. Χρειάστηκε ένας τραγικός θάνατος για να μάθουμε ότι η Ελευθερία ήταν μια καλλιτέχνιδα με προσωπικότητα, μια παιδαγωγός με κέφι και δημιουργικότητα, όπως λένε οι συνάδελφοί της και οι γονείς των μαθητών της.
Συγκλονιστική είναι η αδιαφορία των επίσημων ΜΜΕ -μια αδιαφορία που περνά στην κοινωνία- για την προσφορά του Άγνωστου Στρατιώτη της παιδείας, των εκπαιδευτικών που μάχονται για καλύτερα γράμματα, για καλύτερη ζωή. Σε όλη την Ελλάδα, σε κάθε πόλη, σε κάθε σχολείο υπάρχουν κάποιοι εκπαιδευτικοί σαν την Ελευθερία Ρούσου. Όμως έξω από την κοινότητα του σχολείου τους, οι άνθρωποι αυτοί δεν υπάρχουν. Το πολύ, για κάποια ΜΜΕ να υπάρχει ο δάσκαλος ο φτωχός, ο «κακομοίρης», όχι αυτός που αντιστέκεται στη συλλογική και ατομική κακομοιριά.
Φέτος, στην επέτειο του Πολυτεχνείου, σε ένα δημόσιο λύκειο της Κυψέλης, έγινε μια εκπληκτική γιορτή, που ψυχή της στάθηκε ένας άλλος Άγνωστος Στρατιώτης της παιδείας. Ο Θάνος Μικρούτσικος διηύθυνε τη μαθητική χορωδία και ορχήστρα και τραγούδησε μαζί με τα παιδιά, οι ίδιοι οι μαθητές μίλησαν για τον δικό τους Νοέμβρη, όμως η είδηση δεν έσπασε το φράγμα του Διαδικτύου.
Οι εκπαιδευτικοί σαν την Ελευθερία στην Τούμπα, σαν τον Μιχάλη στην Κυψέλη *, σαν τη νηπιαγωγό στη Λευκάδα ** μάλλον είναι μειοψηφία. Όμως αυτές οι μειοψηφίες μπορούν να δώσουν σκοπό και πνοή στη μεγάλη πλειοψηφία των παιδιών και των εφήβων, στη μεγάλη μουδιασμένη πλειοψηφία των ενηλίκων.
Ας μη μιλάμε λοιπόν για την «άτυχη δασκάλα», αλλά για το πόσο τυχεροί είναι οι άνθρωποι που κάποτε γνώρισαν αληθινούς δασκάλους.

(ΠΡΙΝ, “Το τέλος της αγορά”, 9-12-2012)

** http://www.youtube.com/watch?v=HjZNSggmw1E&feature=plcp
* Πρόκειται για τη νηπιαγωγό στο Νυδρί που κόντεψε να τεθεί σε διαθεσιμότητα επειδή ανήρτησε στον τοίχο της αίθουσας τις ζωγραφιές «και» των Αλβανών μαθητών της, που είχαν ζωγραφίσει την ελληνική «και» την αλβανική σημαία για τη γιορτή της 28ης Μαρτίου.

www.tziantzi.gr