"Τεχνογνωσία" διαφάνειας και δικαιοσύνης

Είμαι με τη μεσαία τάξη, δήλωσε χθες ο πρωθυπουργός. Προφανώς νομίζει ότι με τέτοιους "όρκους πίστεως" θα καλμάρει την οργή εκατομμυρίων πολιτών, οι οποίοι μεταπολεμικά αποτελούσαν τη ραχοκοκκαλιά της παράταξής του και στήριζαν το δικομματικό πολιτικό σύστημα. Αλλά τώρα το Μνημόνιο τους τσακίζει και τους αναγκάζει να επανατοποθετούνται πολιτικά.
Δεν είναι, λοιπόν, η αίσθηση κοινωνικής δικαιοσύνης που αναγκάζει τον πρωθυπουργό να δηλώσει πως υποστηρίζει τη μεσαία τάξη, αλλά η αγωνία του ότι με την πολιτική που φανατικά υπηρετεί αποξενώνεται από παραδοσιακά κοινωνικά στηρίγματα του χώρου του. Κι αυτό ακριβώς είναι το ανυπέρβλητο πολιτικό πρόβλημα του μνημονιακού μπλοκ. Υπάρχει στην κυβέρνηση ελέω Μνημονίου και εκβιαστικών διλημμάτων της τρόικας, αλλά η υποτέλεια φέρνει το μνημονιακό κατεστημένο σε σύγκρουση με την κοινωνία. Κι όλα αυτά ενώ διαψεύδεται η βιωσιμότητα του μνημονιακού σχεδίου. Και οι θυσίες του λαού δεν οδηγούν σε διέξοδο, έστω μακρινή, αλλά σε λαιμητόμο καθημερινά.
Το φορολογικό σύστημα αποτελεί την επιτομή της κοινωνικής αναδιανομής. Στην εποχή του νεοφιλελευθερισμού και του Μνημονίου, μειώνονται οι φόροι για το κεφάλαιο και τους ευπόρους και αυξάνεται η άδικη φορολόγηση εις βάρος των μισθωτών, των συνταξιούχων και των μικρομεσαίων στρωμάτων. Στα επίχειρα της υπερφορολόγησης πρέπει να προστεθούν και οι επιπτώσεις από τη διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών, η μετατροπή της Υγείας και της Παιδείας σε εμπόρευμα, εξελίξεις που οδηγούν στην εκπτώχευση μεγάλα τμήματα του πληθυσμού.
Ο ίδιος ο Σαμαράς, τον Σεπτέμβριο του 2011, όταν πρόβαρε κοστούμι πρωθυπουργού στη ΔΕΘ, είχε παραδεχθεί ότι με τις αμοιβές εκείνης της εποχής τα νοικοκυριά δεν τα έβγαζαν πέρα. Έκτοτε, το εισόδημα και η απασχόληση καταρρέουν ακόμη περισσότερο, η ανεργία εκτοξεύεται, η απόγνωση εκτοπίζει την ελπίδα.
Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι πρωτίστως δημοσιονομικό, είναι πολιτικό. Τα κόμματα της συγκυβέρνησης, ιδιαιτέρως η Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ, έχουν την "τεχνογνωσία της αδιαφάνειας, του πελατειακού κράτους", υπήρξαν στυλοβάτες της διαπλοκής. Ακόμη και σήμερα μεριμνούν για τα συμφέροντα των τραπεζών, τις οποίες καθημερινά προικίζουν με τα δημόσια έσοδα ή τα δάνεια με δημόσια εγγύηση, δηλαδή με δημόσιο χρήμα.
Στον αντίποδα της νεοφιλελεύθερης διαχείρισης, ο ΣΥΡΙΖΑ δεσμεύεται ότι μια αριστερή κυβέρνηση θα βγάλει τη χώρα από το Μνημόνιο και θα διεκδικήσει διαπραγμάτευση της δανειακής σύμβασης, με διαγραφή μεγάλου μέρους του χρέους και άλλες ρυθμίσεις. Κι όλα αυτά όχι για να αναβιώσει το χρεωκοπημένο μοντέλο του παρελθόντος, αλλά για να προωθηθούν προοδευτικές δομικές αλλαγές, μεταρρυθμίσεις στο κράτος και την οικονομία, ώστε η ανασυγκρότηση και η ανάπτυξη να υπηρετούν τις ανάγκες της κοινωνίας. Η έξοδος από την κρίση δεν μπορεί να γίνει με επιστροφή στο παρελθόν.
Η διαβεβαίωση του Αλέξη Τσίπρα χθες στο διεθνές συνέδριο ότι "ο ΣΥΡΙΖΑ φέρνει την τεχνογνωσία της διαφάνειας, της δικαιοσύνης και της ισονομίας" προσδιορίζει το πρόγραμμα και τις αξίες της αριστερής διακυβέρνησης, που θα στηρίζεται σε μια συμμαχία κοινωνικών και πολιτικών δυνάμεων.

www.avgi.gr