Είναι παρελθόν!

Μόλις πέντε μήνες μετά τις εκλογές, η κυβέρνηση εμφανίζεται στις δημοσκοπήσεις σαν να βρίσκεται στο τέλος της τετραετίας. Η διάσταση ανάμεσα στις προγραμματικές δεσμεύσεις και την ακολουθούμενη πολιτική και η συνακόλουθη καλπάζουσα κοινωνική καταστροφή επιδεινώνουν την κρίση πολιτικής αξιοπιστίας. Επιπλέον το καψώνι με τη δόση των 31,5 δισ. ευρώ επιβεβαιώνει ότι η κυβέρνηση και προσωπικά ο πρωθυπουργός στερούνται διεθνούς αξιοπιστίας.
Οι τρεις κυβερνητικοί εταίροι εκβίασαν την ψήφο των βουλευτών τους για να περάσουν τα σκληρά μέτρα. Απέκρυψαν όμως ότι υπάρχουν και σκληρότερα. Όχι μόνο μέτρα επαχθέστερα οικονομικά, αλλά και ρυθμίσεις που αλλοιώνουν το δημοκρατικό πολίτευμα και υπονομεύουν τις έσχατες δικλίδες εθνικής κυριαρχίας. Με τι άλλο ισοδυναμούν καταστάσεις όπως η καταχρηστική νομοθέτηση μέσω των Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου, η εκχώρηση του δημόσιου ταμείου στους πιστωτές και η αποκλειστική μεταβίβαση στην τρόικα της αρμοδιότητας να αλλάζει κάθε μήνα τον προϋπολογισμό;
Οι πιστωτές δεν είναι όμως πλήρως ικανοποιημένοι. Βιάζονται να δουν τα μέτρα να εφαρμόζονται. Βιάζονται να αρπάξουν τα "φιλέτα" της δημόσιας περιουσίας ως προκαταβολή για τα δάνεια. Και μετά (το 2015, όπως ψιθυρίζει ο Σόιμπλε) συζητούν για "κούρεμα".
Η μετατροπή της χώρας σε αποικία χρέους και η διάλυση του κοινωνικού κράτους παραπέμπουν στη μετασοβιετική εμπειρία των ανατολικοευρωπαϊκών κοινωνιών. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαία η τροϊκανή ρητορική σύμφωνα με την οποία η Ελλάδα είναι η τελευταία... Σοβιετική Δημοκρατία! Αν πετύχει το πρόγραμμα της άγριας αναδιάρθρωσης της οικονομίας, τότε θα επιχειρηθεί και σε άλλες χώρες του ευρωπαϊκού Νότου. Η Ελλάδα και πάλι σε ρόλο πειραματόζωου...
Γι' αυτό η διέξοδος από την κρίση μόνο ευρωπαϊκή μπορεί να είναι. Με πρωταγωνιστή τον λαό, τους ευρωπαϊκούς λαούς, και την Αριστερά, εξωστρεφή και μπροστά, έτοιμη να διεκδικήσει την εξουσία.
Η διάλυση των οικονομικών δομών, η διάβρωση της κρατικής κυριαρχίας και η συνεπαγόμενη καταβαράθρωση του πολιτικού συστήματος θα συμπαρασύρουν και τους άλλοτε δυναμικούς παίκτες του αμαρτωλού τριγώνου εξουσίας (κόμματα, τράπεζες, διαπλοκή με μίντια). Όσοι συνειδητοποιούν ότι η χρεωκοπία και η επέλαση των νέων "αφεντικών" απειλεί την όποια εναπομείνασα εξουσία τους, ότι στην καλύτερη γι' αυτούς περίπτωση υποβιβάζονται σε υπεργολάβους ή μεσάζοντες, αντιδρούν, μπορεί και σπασμωδικά. Είναι αργά για δάκρυα, όμως! Τίποτε δεν είναι πλέον όμοιο ή ανάλογο με τις μεταπολιτευτικές πολιτικές ταυτότητες, τους φορείς και τις σχέσεις εξουσίας.
Η κοινωνία αργοπεθαίνει. Ο αριθμός των αυτοκτονιών αυξήθηκε. Η ανεργία στον ιδιωτικό τομέα εκτινάχθηκε στο 33% και ακολουθούν οι απολύσεις στο Δημόσιο. Περίπου 2.000 άτομα χάνουν τη δουλειά τους καθημερινά. Ένας στους τρεις δεν μπορεί να πληρώσει τα δάνειά του. Περίπου 800.000 νοικοκυριά δεν έχουν ούτε ένα μισθό. Ο φορολογικός νόμος που σχεδιάζεται θα οδηγήσει σε περαιτέρω απομείωση των μισθών, που ήδη έχουν συρρικνωθεί κατά 23% την τριετία του Μνημονίου. Στις παραμέτρους εκπτώχευσης της κοινωνίας προστίθεται και η διάλυση των κοινωφελών δημόσιων αγαθών. Συντελείται μια τεράστια αναδιανομή υπέρ του κεφαλαίου.
Μέσα σ' αυτό το πλαίσιο η συζήτηση για την επίμαχη δόση ακούγεται ως υπεκφυγή. Υπάρχει ανάγκη ριζικών λύσεων, ώστε να γίνει βιώσιμη η οικονομία και να αναστηλωθεί η κοινωνία. Υπάρχει ανάγκη συνολικής ευρωπαϊκής λύσης για το χρέος, με επίκεντρο τη διαγραφή του μεγαλύτερου μέρους του. Διαγραφή, όμως, με όρους κοινωνικά αποδεκτούς και όχι με νέα καταστροφικά Μνημόνια. Αυτή την πρωτοβουλία μόνο μια κυβέρνηση με κορμό την Αριστερά μπορεί να θέσει στον ευρωπαϊκό δημόσιο χώρο. Μαζί με άλλες λαϊκές δυνάμεις να επιχειρηθεί η ανατροπή των υφεσιακών πολιτικών που διαλύουν τις κοινωνίες. Μια προοπτική που γίνεται ευρύτερα κατανοητή, καθώς η ύφεση δεν είναι ιδιοσυγκρασιακό γνώρισμα των PIIGS, αλλά χτυπάει την πόρτα του ευρωπαϊκού Βορρά -ακόμη και της Γερμανίας.
Μπροστά σ' αυτή την ευρωπαϊκή εξέλιξη, η τρικομματική κυβέρνηση Σαμαρά συνιστά, εκτός των άλλων, αναχρονισμό. Χωρίς λαϊκή νομιμοποίηση. Χωρίς διεθνή αξιοπιστία. Είναι ήδη παρελθόν. Και δεν θα διασωθεί όποιο λίφτινγκ ανασχηματισμού κι αν επιχειρήσει, όσα καλπονοθευτικά κόλπα (στο όνομα, μάλιστα, της... απλής αναλογικής) κι αν επινοήσει.

www.avgi.gr