Η αλήθεια της αστικής αντεπανάστασης

ΤΟΥ ΔΗΜΗΤΡΗ ΠΑΠΑΓΙΑΝΝΑΚΟΥ

Πρόσφατα στη Βουλή, ο κ. Σαμαράς παραδόξως είπε και μια αλήθεια: «βρισκόμαστε πράγματι στην αρχή μιας Επανάστασης». Δεν εξήγησε όμως τη φύση της. Δεν εξήγησε δηλαδή ότι πρόκειται για την ακύρωση της Γαλλικής Επανάστασης που, ανάμεσα στα άλλα, μας κληροδότησε συντάγματα τα οποία αξιώνουν λαϊκή κυριαρχία και οργανώνουν τη συλλογική ζωή με βάση αρχές, όπως το ότι να αντιστέκεται κανείς στην αδικία δεν είναι απλώς δικαίωμα αλλά υποχρέωση. Μια αντεπανάσταση που προωθείται διεθνώς από μερίδα του αστισμού ώστε η πολιτική να ευθυγραμμιστεί πλήρως με τη δικτατορία των αγορών.
Την αντιδραστικότητα της αντεπανάστασης του κ. Σαμαρά και των ομοϊδεατών του τη δείχνουν και τα εξής: Συνέχιση της ίδιας πολιτικής, παρόλο που αυτή οδήγησε στο κοινωνικό και οικονομικό ολοκαύτωμα των 1,5 εκατ. ανέργων, της καταιγίδας λουκέτων, της εκτεταμένης φτώχειας, της διάλυσης της δημόσιας παιδείας, υγείας και κοινωνικής ασφάλισης. Απίστευτη καταστολή και χημικός πόλεμος για να επιβληθεί η πολιτική αυτή. Κυνήγι των δημοσιογράφων που τιμούν το επάγγελμά τους αντιστεκόμενοι στον γκεμπελισμό. Σερβίρισμα από τη συγκυβέρνηση αλλά και την Κομισιόν (στην προσωρινή έκθεσή της) του ολοκαυτώματος αυτού ως success story. Η ενίσχυση του νεοναζισμού θεωρείται μάλλον παράπλευρη απώλεια αυτής της «επιτυχίας».
Πολιτική πρακτική συνεχούς εκβιασμού των πολιτών, με καταφανώς έωλα επιχειρήματα, ότι θα έρθει η συντέλεια του κόσμου αν αμφισβητηθεί η πολιτική λιτότητας, που την αποτυχία της παραδέχονται ακόμα και οι πρωτεργάτες της (έκθεση ΔΝΤ τον Οκτώβρη) και που παροξύνει την ευρωπαϊκή κρίση (νέα υποβάθμιση της Γαλλίας), ή αν αμφισβητηθούν οι αντιδημοκρατικοί σχεδιασμοί της Γερμανικής δεξιάς και άλλων για το μέλλον της Ευρωζώνης. Πλήρης ευτελισμός δημοκρατικών θεσμών. Κυβέρνηση και τρόικα γράφουν στα παλιά τους τα παπούτσια τόσο αποφάσεις αρμόδιων δικαστηρίων για την αντισυνταγματικότητα των μέτρων όσο και συναφείς παρεμβάσεις του Διεθνούς Οργανισμού Εργασίας και του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου.
Ανοχή στον κυνισμό και τα ασύστολα ψεύδη του Πρωθυπουργού, όταν π.χ. λέει ότι η πολιτική του καλύπτει το κενό εκπροσώπησης «των αγέννητων, των άνεργων και των παιδιών μας», παρόλο που τους κλέβει το μέλλον (58% ανεργία νέων και ξενιτιά), ότι η κυβέρνησή του εκφράζει την εθνική ενότητα, παρόλο που εφαρμόζει πολιτική κοινωνικού σαδισμού την οποία προωθεί μέσω κοινωνικού αυτοματισμού, ότι τα πρόσφατα μέτρα είναι τα τελευταία, και πριν περάσουν 10 μέρες και ερήμην της βουλής λαμβάνονται νέα μέτρα (ακόμη και ενάντια σε ανάπηρους) και θεσπίζεται η αυτόματη επιβολή τους στο μέλλον.
Πάνω απʼ όλα όμως είναι η ακύρωση της λαϊκής κυριαρχίας. Διότι όσοι δεν ψήφισαν ΣΥΡΙΖΑ ή κάποιο άλλο ευθέως αντιμνημονιακό κόμμα ψήφισαν «επιμήκυνση», που θα μείωνε τη σκληρότητα και την ύφεση του μνημονίου. Ιδού τι έλεγε προεκλογικά ο κ. Σαμαράς:
«η περικοπή 11,7 δισεκατομμυρίων δημοσίων δαπανών για 2013-14 -να επεκταθεί για δύο ακόμα χρόνια(…). Έτσι στον επόμενο Προϋπολογισμό του 2013, θα θεσπίσουμε περικοπές 3,5 δισεκατομμυρίων κι όχι 7,5 όπως θα συνέβαινε, αν το πρόγραμμα είχε διετή διάρκεια. Η χρονική επέκταση του προγράμματος θα επιτρέψει να γίνουν περικοπές από σπατάλη και διαφθορά, όχι από μισθούς και συντάξεις. Κεντρική μας πολιτική είναι: όχι άλλες οριζόντιες περικοπές μισθών και συντάξεων, όχι άλλοι φόροι, κι όχι άλλη περικοπή του Προγράμματος Δημοσίων Επενδύσεων, που το έχουν κόψει 10 φορές από τις αρχές του 2010. Και συνεχίζουν να το κόβουν…».
Και τι συνέβη; Όλα σχεδόν τα μέτρα για το 2013 και άλλα τόσα μέχρι το 2016. Νέες περικοπές στο ΠΔΕ. Δηλαδή αποφασίστηκαν δύο τουλάχιστον χρόνια επιπλέον ύφεσης. Η συγκυβέρνηση ωστόσο θριαμβολογεί για το επίτευγμα της «επιμήκυνσης».
Τα παραπάνω σημαίνουν ότι το πολιτικό-ιδεολογικό επίδικο πλέον είναι η υπεράσπιση των δημοκρατικών στοιχείων της Γαλλικής Επανάστασης. Η υπεράσπιση δηλαδή της κοινωνίας και της δημοκρατίας. Διότι η εναλλακτική, που «υπεύθυνα» και «ρεαλιστικά» θεωρεί δεδομένη τη δικτατορία των αγορών, έχει ως προοπτική της τη μετατροπή της υφηλίου σε ένα απέραντο σκλαβοπάζαρο. Αν το συνειδητοποιήσουμε και πράξουμε αναλόγως, πιστεύω ότι σύντομα η επιρροή του ΣΥΡΙΖΑ θα υπερκεράσει ακόμη κι εκείνη της ΝΔ του Καραμανλή μετά τη Χούντα. Διότι η ελληνική κοινωνία έχει ανάγκη από μια νέα μεταπολίτευση που θα τερματίζει τα πέτρινα χρόνια του νεοφιλελευθερισμού, της δικτατορίας των αγορών. Και αυτό αφορά ολόκληρη την Ευρώπη.

www.avgi.gr