Μετά το δάνειο, πολιτική χρεωκοπία

Διαστάσεις "εθνικής επιτυχίας" επιχειρεί να δώσει ο Σαμαράς στην απόφαση του Eurogroup, παρ' ότι αυτή είναι γεμάτη με νέους δυσβάσταχτους όρους για τη χώρα και δεν δίνει καμιά προοπτική βιωσιμότητας του χρέους. Κυρίως καμιά προοπτική για ανάπτυξη. Είναι άραγε τυχαίο ότι η μακροσκελής απόφαση του Eurogroup περιλαμβάνει διάφορες λεξούλες (ανάμεσά τους και νεολογισμούς, με τους οποίους καλύπτονται οι λογιστικές αλχημείες), αλλά αποφεύγει κάθε αναφορά στην ανάπτυξη;
Ασφαλώς δεν είναι τυχαίο. Είναι αποκαλυπτικό για το τούνελ ύφεσης στο οποίο σπρώχνεται η ελληνική οικονομία, με το χρέος να χρησιμοποιείται ως μοχλός ποδηγέτησης της χώρας και περαιτέρω διάλυσης της κοινωνίας.
Το "διάγγελμα" Σαμαρά είναι γεμάτο ψέματα, με πιο χαρακτηριστικό ότι από τις δόσεις θα πέσουν χρήματα στην αγορά. Θα δοθεί, λέει, μόνο το 10% για τα τοκοχρεωλύσια και το υπόλοιπο "θα μείνει με τον έναν ή άλλο τρόπο μέσα στη χώρα". Εννοεί προφανώς στα τραπεζικά θησαυροφυλάκια, προκειμένου να διασφαλιστούν οι όροι της ανακεφαλαιοποίησης.
Την ίδια επικοινωνιακή χειραγώγηση επιλέγει και ο Βενιζέλος, προεξοφλώντας ότι η ελληνική οικονομία θα βγει στις αγορές το 2013! Ξανά τα ψέματα της εποχής Παπανδρέου - Παπακωνσταντίνου, τότε που, αντί για τις αγορές, οδηγηθήκαμε σε νέο Μνημόνιο και τώρα η χώρα μετατρέπεται σε αποικία δανείων μέχρι το 2040.
Η κυβέρνηση αισθάνεται ότι με την απόφαση του Eurogroup πήρε "πολιτική ανάσα". Προφανώς ανάσα απέναντι στον "εχθρό λαό". Πρόκειται όμως για εξέλιξη δανεική και προεξοφλημένη. Η κοινωνική κρίση δεν μανιπουλάρεται με μαγικές εικόνες και virtual reality ευημερίας. Η τρικομματική κυβέρνηση θα επιχειρήσει, λέει, μια "νέα αρχή". Δυστυχώς γι' αυτήν, οι εκλογές έγιναν μόλις πριν από πέντε μήνες. Και κάθε κυβέρνηση είναι αναλώσιμη, αντιστοιχεί στην ψήφιση ενός Μνημονίου. Αυτό συνέβη με την κυβέρνηση Παπανδρέου, το ίδιο με την κυβέρνηση Παπαδήμου, το αυτό θα συμβεί με την κυβέρνηση Σαμαρά, συντόμως.
Είναι τα δεσμά του Μνημονίου, του νεοφιλελευθερισμού και της λιτότητας που παράγουν συνεχώς κρίση πολιτικής εκπροσώπησης. Το τρικ του ανασχηματισμού δεν πιάνει. Αυτή τη φορά, μάλιστα, δεν υπάρχει εφεδρεία των τραπεζιτών και των μνημονιακών τεχνοκρατών. Αντιθέτως, ξεπροβάλλει η εναλλακτική πολιτική παρέμβαση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ, η δυνατότητα δημοκρατικής ανατροπής. Το κατεστημένο θα επινοήσει διάφορα τεχνάσματα, το πιθανότερο στο όριο της εκτροπής. Θα κλιμακώσει τη στρατηγική της έντασης. Θα καταφύγει στην άγρια βία και την κρατική καταστολή, θα εκμεταλλευτεί τη Χρυσή Αυγή και θα επιχειρήσει καλπονοθευτικά σχήματα.
Η δόση, λοιπόν, δεν σώζει την ελληνική οικονομία, δεν βγάζει την κοινωνία από την κρίση, αλλά πρωτίστως σηματοδοτεί μια νέα περίοδο επιθετικών πολιτικών πρωτοβουλιών του μνημονιακού κατεστημένου με στόχο να παρακαμφθεί ή και να αλλοιωθεί η λαϊκή θέληση.
Η τρικομματική κυβέρνηση έχει ανάγκη τη δόση της για να συντηρείται, όσο συντηρείται, ετοιμόρροπη. Η εξουσία της είναι δανεική. Γι' αυτό ο Σαμαράς και οι συν αυτώ επιχειρούν πολιτική τοκογλυφία με το δάνειο. Θα "κουρευτούν" όμως!

www.avgi.gr