Η Κυριακή Κλοκίτη και η Δήμητρα Σπαθαρίδου πήραν μέρος, εκ μέρους του Δικτύου για τα Πολιτικά και Κοινωνικά Δικαιώματα, στη συνάντηση «Φλωρεντία 10+10», από 8 μέχρι τις 11 του Νοέμβρη και μας δίνουν μια συνολική εικόνα του κλίματος και των εργασιών.
Σπαθαρίδουτης Κυριακής Κλοκίτη και της Δήμητρας
Το πολιτικά σημαντικό στη συνάντηση της Φλωρεντίας ήταν η ίδια η συνάντηση ως γεγονός, καθώς μετά από πολλά χρόνια έβαλε ξανά ένα πνεύμα αλληλεγγύης, αντίστασης και απάντησης των κινημάτων, των οργανώσεων και των πολιτών της Ευρώπης στη λιτότητα, το χρέος και τη φασιστική απειλή. Η «Φλωρεντία 10+10», έχοντας ως σύνθημα το «Ενώνοντας τις δυνάμεις μας για μια άλλη Ευρώπη», κατέληξε σε ένα κάλεσμα για μια μόνιμη ευρωπαϊκή κινητοποίηση για την υποστήριξη των αγώνων ενάντια στην κρίση και για ένα κοινό μέλλον για όλους στην Ευρώπη και στον κόσμο. Τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι συμμετείχαν στη συνάντηση από την οποία προέκυψε ένας κινηματικός οδικός χάρτης, με μια σειρά πανευρωπαϊκές ημερομηνίες δράσεων, ενάντια στις τράπεζες, για τους μετανάστες, για το blockupy στη Φραγκφούρτη, αλλά και για το Παγκόσμιο Φόρουμ στην Τυνησία το Μάρτιο, με αποκορύφωμα την εναλλακτική σύνοδο στην Αθήνα στις αρχές Ιούνη.
Oι κοινές μέρες δράσεις προέκυψαν μέσα συνελεύσεις και σεμινάρια που από διάφορες θεματικές
έγιναν για όλα τα επίδικα ζητήματα: δημοκρατία, δικαιώματα, ακροδεξιά, κρίση, χρέος, αλληλεγγύη, κοινά αγαθά. Όλες οι θεματικές συνελεύσεις τόνισαν την αναγκαιότητα διασύνδεσης των επιμέρους αγώνων με την κρίση και την εναντίωση στο ευρωπαϊκό νεοφιλελεύθερο μοντέλο. Ιδιαίτερα σημαντικό ήταν πως η συνέλευση για το νερό και τα μεγάλα φράγματα έδωσε κατεύθυνση συντονισμού αγώνων ενάντια στην ιδιωτικοποίηση του νερού.Oι κοινές μέρες δράσεις προέκυψαν μέσα συνελεύσεις και σεμινάρια που από διάφορες θεματικές
Σε όλες αυτές τις συναντήσεις-συνελεύσεις ήταν προφανές ότι δεν υπήρχε η δυναμική που είχε το Ευρωπαϊκό Φόρουμ που έγινε στην Φλωρεντία το 2002, αλλά ούτε και ο ίδιος συσχετισμός δυνάμεων. Ένας από τους λόγους είναι σίγουρα η διάλυση της ιταλικής Aριστεράς που στο Φόρουμ είχε παίξει κεντρικό και κυρίαρχο ρόλο — κυρίως η Κομμουνιστική Επανίδρυση. Από τη στιγμή που η Επανίδρυση διαλύθηκε μετά το μοιραίο λάθος της συμμετοχή της στην κυβέρνηση, διαλύθηκε και το πολιτικό κέντρο αυτού που ονομαζόταν φόρουμ, συμπαρασύροντας μαζί του και πολλές άλλες συλλογικότητες που τότε ανθούσαν.
Παρ’ όλα αυτά, στη «Φλωρεντία 10+10» υπήρχαν δυνάμεις που προέρχονταν από την Επανίδρυση, υπήρχαν τα συνδικάτα βάσης Cobas αλλά και τα μεγάλα συνδικάτα, υπήρχαν κοινωνικά κινήματα που είναι πολύ ισχυρά στην Ιταλία, και μια σειρά οργανώσεων από πολλές χώρες που βάζουν ξανά το ζήτημα της κοινής δράσης ενάντια στις νεοφιλελεύθερες πολιτικές και την κυριαρχία των τραπεζών. Βεβαίως, από πλευράς κατεύθυνσης για το ευρωπαϊκό κίνημα, υπήρχαν από τη μια (μειοψηφικά) οι πιο θεσμολάτρες και «ευρωπαϊστές» που έθεταν ζητήματα κάποιου θολού «εκδημοκρατισμού» και από την άλλη πιο ριζοσπαστικά κομμάτια και οργανώσεις που μιλάνε για συνολικές ανατροπές στην Ευρώπη.
Παρόλο που θα θέλαμε όλοι και όλες να είναι συνολικά πολύ πιο προωθημένο το κίνημα σε επίπεδο Ευρώπης, συντελέστηκε ήδη ένα πολύ μεγάλο βήμα. Επειδή εκφράστηκαν αντιρρήσεις για το τελικό κείμενο –που, όντως, δεν θέτει παρά μόνο τα στοιχειώδη—, νομίζουμε πως δεν ωφελεί να δίνουμε μάχες για κείμενα όταν αυτό οδηγεί απλώς στην απραξία και την επανάπαυση στις ιδεολογικές δάφνες του καθενός και της καθεμιάς. Το ζητούμενο είναι, απέναντι σ’ αυτή την τρομακτική επίθεση του κεφαλαίου, να υπάρξει απάντηση-αντεπίθεση.
Η απόφαση για τη διοργάνωση της εναλλακτικής συνόδου στην Αθήνα αρχές του Ιούνη (η εναλλακτική σύνοδος ήταν μέρος της διαδικασίας της Φλωρεντίας, χωρίς να ταυτίζεται με αυτή), μπορεί να συμβάλλει σε μια τέτοια απάντηση. Εμείς ελπίζουμε ότι θα οδηγήσει σε σαφώς πιο ριζοσπαστικές κατευθύνσείμαστε πρωτοπορία και τις προσδοκίες που έχουν. Μεγάλο είναι και το ενδιαφέρον τους για το ενδεχόμενο αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, καθώς και για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το κίνημα. Για μας από το Δίκτυο (που συμμετείχαμε και σε δυο εκδηλώσεις εκτός της διαδικασίας της Φλωρεντίας, που διοργανώθηκαν από κοινωνικά κέντρα σε Φλωρεντία και Ρώμη, η μια αντιφασιστική και η άλλη με αφορμή την πανευρωπαϊκή απεργία της 14ης Νοέμβρη) ήταν έκδηλο πόσο πολύ λείπει ένας συντονισμός αγώνων: Δεν προλαβαίναμε να απαντάμε σε ερωτήσεις για το πότε θα βρεθούμε όλοι και όλες μαζί στην Αθήνα, να δούμε πώς θα βαδίσουμε απο δω και μπρος (θέλουμε να πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας, όπως χαρακτηριστικά είπαν!)εις. Ήδη οι οργανώσεις που συμμετέχουν στην εναλλακτική σύνοδο βάζουν πιο προωθημένα ζητήματα. Για το ελληνικό κίνημα είναι μια τεράστια πρόκληση και ευκαιρία να υπάρξει επιτέλους μια διεθνιστική απάντηση στην κρίση, γι’ αυτό και υποστήριξε την πρόταση στη Φλωρεντία με στόχο την κοινή πάλη, ιδιαίτερα στον Νότο. Η διαδικασία της εναλλακτικής συνόδου έχει σαφή τοποθέτηση ενάντια στις τράπεζες και τις πολυεθνικές, τις ευρωπαϊκές ηγεσίες της κρίσης, το ΔΝΤ και επιδιώκει να πει «Φτάνει πια», προτείνοντας ταυτόχρονα εναλλακτικούς δρόμους για τους λαούς της Ευρώπης (www.altersummit.eu)
Περιττό να πούμε πόσο πολύ ενδιαφέρονται οι σύντροφοι και οι συντρόφισσες στην Ευρώπη για το τι γίνεται στην Ελλάδα, πόσο πιστεύουν πως είμαστε πρωτοπορία και τις προσδοκίες που έχουν. Μεγάλο είναι και το ενδιαφέρον τους για το ενδεχόμενο αριστερής κυβέρνησης στην Ελλάδα, καθώς και για τις σχέσεις του ΣΥΡΙΖΑ με το κίνημα. Για μας από το Δίκτυο (που συμμετείχαμε και σε δυο εκδηλώσεις εκτός της διαδικασίας της Φλωρεντίας, που διοργανώθηκαν από κοινωνικά κέντρα σε Φλωρεντία και Ρώμη, η μια αντιφασιστική και η άλλη με αφορμή την πανευρωπαϊκή απεργία της 14ης Νοέμβρη) ήταν έκδηλο πόσο πολύ λείπει ένας συντονισμός αγώνων: Δεν προλαβαίναμε να απαντάμε σε ερωτήσεις για το πότε θα βρεθούμε όλοι και όλες μαζί στην Αθήνα, να δούμε πώς θα βαδίσουμε απο δω και μπρος (θέλουμε να πουλήσουμε ακριβά το τομάρι μας, όπως χαρακτηριστικά είπαν!)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου