ΚΑΘΗΚΟΝΤΟΛΟΓΙΟ

Του Καρτέσιου

Σήμερα τα ξημερώματα επετεύχθη από τον Γιάννη Στουρνάρα στις Βρυξέλλες μία τεράστια νίκη της Ελλάδας που μόνο έναν τίτλο θα μπορούσε να έχει: «Μπράβο μαλάκα!». Ναι, ναι, ξέρω, τα γνωστά, οι πανηγυρισμοί θα ξεκινήσουν και οι σάλπιγγες θα ηχήσουν στα τείχη με την επιστροφή του κ. Στουρνάρα, ο οποίος μέσα στην παραζάλη του δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά «για τη βοήθειά του στην προσπάθεια», λέγοντας ότι «χωρίς την αποφασιστική συμβολή του δεν θα είχαν προωθηθεί οι 72 προαπαιτούμενες, για την εκταμίευση της δόσης, ενέργειες»!!!
Τι έγινε ρε παιδιά; Από πότε ένας υπουργός ευχαριστεί τον πρωθυπουργό επειδή «είχε συμβολή»; Εν πάση περιπτώσει, αυτή είναι λεπτομέρεια. Η ουσία είναι ότι η απόφαση του Eurogroup και του ΔΝΤ, δίνει στην Ελλάδα μόνο 10,6 δισ. ευρώ για τη χρηματοδότηση του προϋπολογισμού και τα 23,8 δισ. ευρώ σε ομόλογα του EFSF που προορίζονται για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.
Τα υπόλοιπο, από το σύνολο των 43,7 δισ. ευρώ, θα εκταμιευτεί το πρώτο τρίμηνο του 2013, σε δύο δόσεις, συνδεδεμένες με στόχους του προγράμματος. Το ποιοι είναι αυτοί οι «στόχοι του προγράμματος» το μαθαίνουμε καθημερινά, δεν τους γνωρίζουμε όλους και προφανώς είναι πολύ χειρότεροι από την «περίληψη» που μας έδωσαν μέσω του Μνημονίου 3.
Το σημαντικότερο είναι ότι, ο κ. Γιούνκερ είπε ότι θα υπάρχουν αυστηροί παρεμβατικοί έλεγχοι στη δημοσιονομική πορεία της Ελλάδας για να επιτευχθούν οι στόχοι. Ο στόχος στον οποίο αναφέρεται ο κ. Γιούνκερ είναι, το ελληνικό χρέος είναι να προσεγγίσει το 2020 το 124% του ΑΕΠ και να βρεθεί δύο χρόνια αργότερα, το 2022, «σημαντικά κάτω» από το 110% του ΑΕΠ. Δηλαδή, ο ίδιος ο Θεός να κατέβει, αυτό δε μπορεί να συμβεί.
Και φυσικά, ούτε οι Βρυξέλλες, ούτε το ΔΝΤ θα περιμένουν το 2022 για να καταλάβουν πως ο στόχος δεν είναι εφικτός. Αυτό θα γίνει φανερό μέσα στο 2013. Τουτέστιν, οι υπόλοιπες δόσεις για το 43,7 δισ. είναι στον αέρα και μάλλον εκεί θα μείνουν. Θα πρέπει να ομολογήσω ότι η απόφαση για τη μείωση του χρέους θα έχει και μερικές «πατερίτσες» όπως την επαναγορά ελληνικού χρέους.
Κι εδώ εμφανίζεται η κ. Λαγκάρντ η οποία ξεκάθαρα λέει «ότι θα φέρει τη συμφωνία στο ΔΣ του ΔΝΤ, μόνο μετά την ολοκλήρωση της επαναγοράς». Τουτέστιν, γεννιέται ένας νέος έλεγχος, όπου η ΕΚΤ και οι Βρυξέλλες μπαίνουν υπό την εποπτεία του ΔΝΤ, διότι η Λαγκάρντ ούτε τους ευρωπαίους πολιτικούς εμπιστεύεται, ούτε την ευρωζώνη, ούτε φυσικά πιστεύει ότι το χρέος θα μειωθεί στο 110%! Απλώς δε θέλει να φύγει από την υπόθεση ως το «κακό ΔΝΤ». Θα φύγει όταν πρέπει και δίχως να έχει πει ούτε ένα «όχι». Το ΔΝΤ θα βγάλει κάποια στιγμή μία λιτή ανακοίνωση όπου θα αναφέρει πως «γνωρίζαμε εξ αρχής ότι το χρέος δεν ήταν βιώσιμο και οι στόχοι ήταν παραμύθια, αλλά παραμείναμε για να στηρίξουμε όσο μπορούσαμε».
Εν κατακλείδι, η ελληνική κυβέρνηση διαλαλούσε τόσο καιρό ότι «εμείς κάναμε το καθήκον μας, τώρα είναι η σειρά των δανειστών να πράξουν το δικό τους». Αυτή ήταν η χειρότερη προσέγγιση που θα μπορούσε να γίνει, διότι πλέον επιστρέφει ως μπούμερανγκ. Τώρα, οι δανειστές λένε «Εμείς κάναμε το καθήκον μας, ήρθε η ώρα να κάνει η Ελλάδα το δικό της καθήκον». Υπάρχει όμως μία διαφορά. Όπως συμφωνήθηκε στο Eurogroup, καθήκον της Γερμανίας είναι όχι μόνο να μη χάσει ούτε ένα ευρώ από όσα κέρδισε στην κρίση, αλλά να συνεχίσει να κερδίζει, απλώς λιγότερα. Αυτό είναι όλο κι όλο το καθήκον της Γερμανίας με τη σημερινή απόφαση.
Το καθήκον της Ελλάδας είναι να βουλιάξει στην ύφεση, να παραδώσει τα κλειδιά της χώρας στους δανειστές, να τσιμεντάρει κάθε ελπίδα για ανάπτυξη και να τη φουντάρει στη θάλασσα. Ε, δεν το λες και δίκαιο ένα τέτοιο καθηκοντολόγιο. Ούτε το λες επιτυχία. Ένα «μπράβο μαλάκα Σαμαρά» το λες όμως άνετα.

kartesios.com