Για την υπεράσπιση του σάμαλι

Μονολογεί ο MotorcycleBoy απο τον Λευκό Θόρυβο

Είναι περίεργο τρένο η ζωή και πολλές φορές σε αναγκάζει να υπερασπίζεσαι αυτά με τα οποία διαφωνείς. Επειδή –πώς να το κάνουμε -είναι άλλο πράγμα να μη σ΄αρέσει το σάμαλι και διαφορετικό ν΄ακούς οτι το σάμαλι σκοτώνει τα παιδιά μας! Χρέος του ανθρώπου να αντιστέκεται στον παραλογισμό, διαφορετικά θ΄ακούσουμε σε λίγο οτι τα αυτοκίνητα κολυμπάνε και ο γλάρος είναι συστατικό σούπας.
Αναφέρομαι σ΄αυτόν τον αστικό μύθο που κυκλοφορεί χρόνια (μαζί με τους κροκόδειλους στους υπονόμους και τους Νεφελίμ στις τηλεπωλήσεις) περί του ψέματος για την ύπαρξη νεκρών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Τέτοιου είδους μύθοι δεν είναι καινούργιο φρούτο –έχει προηγηθεί η αμφισβήτηση των νεκρών Εβραίων του Ολοκαυτώματος, η αμφισβήτηση της γενοκτονίας των Αρμενίων και η αμφισβήτηση των πέναλτι που κερδίζει ο Θρύλος (αν και σε αυτό το τελευταίο, οφείλω να παραδεχτώ οτι υπάρχει μικρή δόση αλήθειας). Κοινό χαρακτηριστικό των παραπάνω, η συνωμοσιολογική (σε βαθμό ψύχωσης) προέλευση η οποία στηρίζεται σε συλλογισμούς τύπου: «ρίχνω σκόνη για να διώχνω τα λιοντάρια από την πλατεία Συντάγματος –μα δεν υπάρχουν λιοντάρια! –είδες τι καλή δουλειά κάνει η σκόνη που ρίχνω;»
Πριν προχωρήσω στην ουσία του θέματος, ας ξεκαθαρίσω τη δική μου θέση: θεωρώ οτι η λεγόμενη «γενιά του Πολυτεχνείου» μανιπουλάρησε ιδεοληπτικά καταστάσεις, καπέλωσε απόψεις, απέκλεισε πρόσωπα και ιδέες από την πνευματική ζωή του τόπου. Η διαφωνία που έχω με τις μεθόδους της συγκεκριμένης γενιάς είναι λοιπόν σε επίπεδο ιδεών και αντιλήψεων. Δεν συμφωνώ με τις απόψεις τους, δεν μου αρέσει η μουσική τους, δεν γουστάρω τη νοσταλγία τους –μέχρι εκεί. Παρόμοιο θέμα έχω, ας πούμε, και με τη γενιά των Λαμπράκηδων –διαφωνώ με την ιδεολογική τους τοποθέτηση.
Από εκεί και πέρα δεν είμαι διατεθειμένος να φορτώσω στη «γενιά του Πολυτεχνείου» όλα τα κακά που συνέβησαν σ΄αυτόν τον τόπο, ούτε πρόκειται να αμφισβητήσω τα ιστορικά δεδομένα επειδή, ας πούμε, με ενοχλούσαν αισθητικά η μουστάκα και το ζιβάγκο του Χαραλαμπόπουλου!
Η ουσία του θέματος βρίσκεται στην επιλεκτική μνήμη και στον εγκεφαλικό μηχανισμό (μίξερ) πολτοποίησης των ιστορικών γεγονότων –απαραίτητα συστατικά και τα δύο για την δημιουργία μιας ντετερμινιστικής αντίληψης της ιστορίας. Όπου ντετερμινισμός σημαίνει οτι μια δύναμη, πάνω και έξω από την κοινωνία, δημιουργεί τα ιστορικά γεγονότα. Το κάνουν οι οικονομολόγοι προσδίδοντας θεϊκές ιδιότητες στην οικονομία. Το κάνουν οι συνωμοσιολόγοι με την αντίληψη περί Μασόνων, Ναϊτών Ιπποτών ή εξωγήινων από τον πλανήτη Κομπινεζόν οι οποίοι βρίσκονται πίσω απ΄όλα –έχεις δυσκοιλιότητα; Σε ψεκάζουν –γι΄αυτό το έπαθες! Ποιοι; Οι Μυστικοί 7, οι Κρυφοί 13, ο Φικιώρης που πουλάει νερό με όζον! Πώς το τεκμηριώνεις αυτό; Μα, αν δε σε ψέκαζαν θα έχεζες σαν ελβετικό ρολόι! Η αιτία είναι αποτέλεσμα τού αποτελέσματος το οποίο τη δημιουργεί για να δημιουργηθεί!
Πάρε, ας πούμε, αυτή την αντίληψη που πλασάρεται (προσφάτως και από την Χρυσή Αυγή) περί της χούντας των συνταγματαρχών. Επί χούντας (επί Γεωργίου Παπαδοπούλου) μάς λένε, μπορεί να μην υπήρχε ελευθερία έκφρασης αλλά όλα λειτουργούσαν ρολόι. Μπορεί οι συνταγματάρχες να απαγόρευαν ένα σκασμό πράγματα αλλά τουλάχιστον δεν έκλεβαν. Βέβαια –γιατί είναι προτέρημα το οτι κάποιος δεν κλέβει –ακόμα δεν το έχω καταλάβει! Δηλαδή, κι ο Παπαχρόνης δεν έκλεβε ο άνθρωπος –τι θα πει αυτό; Οτι κακώς μπήκε φυλακή ενώ θα έπρεπε να τον κάνουμε πρωθυπουργό;
Βέβαια, ένας λογικός άνθρωπος θα υποστηρίξει οτι –πέραν του παραλογισμού της –η παραπάνω αντίληψη είναι και εντελώς ψεύτικη.
Στη χούντα τίποτα δεν λειτουργούσε ρολόι, εκτός από την Ασφάλεια και την ΕΣΑ. Όντως, δεν προλάβαινες να πεις «Θεοδωράκης» και σε είχαν μπουζουριάσει! Παραπέρα όμως –τι άλλο λειτουργούσε; Μήπως στα νοσοκομεία έκαναν εγχειρήσεις χωρίς φακελάκι; Μήπως οι πολεοδομίες εξέδιδαν άδειες χωρίς λάδωμα; Μήπως δεν υπήρχε φοροκλοπή; Μήπως πλήρωνε κανένας εισφορές σε ασφαλιστικά ταμεία; Μήπως δεν υπήρχε αδήλωτη εργασία; Μήπως τα λεωφορεία έφταναν ποτέ στην ώρα τους; Μήπως οι δημόσιες υπηρεσίες εξυπηρετούσαν το κοινό; Μήπως οι διορισμοί στο δημόσιο δεν γίνονταν με βύσμα; Μήπως τις δημόσιες συμβάσεις δεν τις έδιναν σε γνωστούς με αδιαφανείς διαδικασίες;
Παίρνουν οι κρετίνοι τις δηλώσεις του Παττακού και των υπολοίπων περί «αναγέννησης της Ελλάδος», βλέπουν το φαλάκρα με το μυστρί και πιστεύουν οτι όλα αυτά γίνονταν στην πραγματικότητα! Σε κάμποσα χρόνια δηλαδή θα δείχνουν τον Καραμανλή και τον Σημίτη σε εγκαίνια και θα υποστηρίζουν οτι επί των ημερών τους η χώρα αναπτυσσόταν! Σε κάμποσα χρόνια θα βάζουν τη δήλωση του Γιωργάκη: «λεφτά υπάρχουν» για να αποδείξουν οτι η Ελλάδα το 2009 ήταν πλούσια χώρα!
Κι αυτή η ιστορία με τους τίμιους στρατιωτικούς που προτιμούσαν να τους κοπεί το χέρι παρά να κλέψουν! Δηλαδή όταν υπογράφανε χαριστικές συμβάσεις με επιφανείς Έλληνες της αλλοδαπής (χαρίζοντας εθνικό πλούτο, υπενθυμίζω) γιατί το κάνανε; Για το καλό του τόπου; Όταν χαρίζανε τσουβάλια προνομίων στους εφοπλιστές με φωτογραφικούς νόμους, ενεργούσαν με γνώμονα το εθνικό συμφέρον; Εντάξει –μπορεί να είναι κι έτσι. Αλλά τότε γιατί είναι ο Άκης φυλακή; Κι εκείνος χαριστικές συμβάσεις υπέγραφε! Γιατί κατηγορούμε τον Πάχτα ή τους «Βατοπεδινούς»; Κι αυτοί φωτογραφικές διατάξεις σε νόμους έφτιαξαν! Γιατί το καλό του τόπου το εξασφάλιζε μόνο ο Νιάρχος και η ESSO PAPAS ας πούμε και όχι το Πόρτο Καρράς και η Siemens; Ή έστω ο ηγούμενος Εφραίμ που ήταν και άγιος παύλα άνθρωπος!
Θα αναρωτηθείς –δεν υπήρχε δηλαδή διαφορά στην κρατική διαχείριση μεταξύ χούντας και μεταπολίτευσης; Βεβαίως υπήρχε! Γιατί, επί χούντας, ένα μεγάλο κομμάτι του πληθυσμού (κοντά στο 40%) ήταν αποκλεισμένο. Οι κομμουνιστές ήταν καταζητούμενοι, οι κεντρώοι ήταν στην απέξω. Έμεναν οι δεξιοί, οι βασιλικοί, οι χουντικοί και οι «κοιτάω τη δουλειά μου» για να μοιραστούν την κρατική πίττα –άρα η πίττα επαρκούσε για όλους τους! Και οι «όλοι» ήταν ευχαριστημένοι. Διότι, πάρε χαμηλότοκα (και στη συνέχεια χαριστικά) δάνεια, πάρε άδειες ταξί, φορτηγών και περιπτέρων, πάρε διορισμούς στο Δημόσιο, βάλε και το παιδί σου στο Πανεπιστήμιο (κι εκεί ο συναγωνισμός ήταν μειωμένος εφόσον χρειαζόταν πιστοποιητικό κοινωνικών φρονημάτων για να δώσεις εξετάσεις) –πάρε να’χεις γενικώς. Γι΄αυτό και τόσοι πολλοί νομιμοποίησαν τη χούντα στο δημοψήφισμα –άσχετο που μετά πήξαμε στους όψιμους αντιστασιακούς και θεωρήθηκε το δημοψήφισμα σικέ.
Θα πεις βέβαια, εντάξει, μπορεί η χούντα να μοίραζε λεφτά (τα οποία φυσικά δανειζόταν και μας έμειναν στη συνέχεια ως χρέος) αλλά σε τελική ανάλυση, στον κόσμο τα μοίραζε –στους φτωχούς! Τι το κακό; Απολύτως τίποτα! Αν συμφωνήσουμε οτι δεν υπήρχε τίποτα κακό στο «Τσοβόλα δώστα όλα» του Παπαντρέα, αν συμφωνήσουμε οτι δεν έτρεχε τίποτα με τους διορισμούς των ημετέρων από τις κυβερνήσεις Πασόκ και ΝΔ –όντως, δεν ήταν κακό ούτε αυτό που έκανε η χούντα. Ενεργούσε με την πάγια τακτική του ελληνικού κράτους από την εποχή της μαϊμούς του Κωλέτη και δώθε –τίποτα το κακό!
Α ναι –να μην το ξεχάσω. Ο Γιώργης ο Παπαδόπουλος ο καραμπουζουκλής έκανε κι έναν αντικειμενικά καλό νόμο, περί του αυτόματου διαζυγίου. Και πήγε κόντρα στην εκκλησία, να το πούμε αυτό! Θ΄αναρωτηθείς, ο θεμελιωτής του «Πατρίς-θρησκεία-οικογένεια» πήγε κόντρα στη θρησκεία; Ε, τι να κάνει το παιδί; Ήθελε να παντρευτεί τη Δέσποινα και δεν του έδινε διαζύγιο η προηγούμενη! Έτσι για να βλέπουμε πόσο πολύ πιστοί ήταν στις αρχές που διακήρυτταν αυτοί οι τύποι.
Κι αν με το αυτόματο διαζύγιο ο Γιώργης έκανε γαργάρα τη θρησκεία και την οικογένεια (οι παλιότεροι θυμούνται τι στίγμα ήταν το διαζύγιο!) με την κομπίνα της Κύπρου έκανε γαργάρα και την πατρίς (όχι την εφημερίδα –τη χώρα ρε παιδί μου!) Γιατί εκείνος φρόντισε να αφοπλίσει την Κύπρο (αναλαμβάνοντας τον ρόλο της εγγυήτριας δύναμης μαζί με Αγγλία και Τουρκία), το δικό του το παιδί ο Ιωαννίδης στήριξε το πραξικόπημα του Γρίβα που ανέτρεψε τον Μακάριο κι όλα αυτά τα όμορφα νομιμοποίησαν την εισβολή των Τούρκων με το πρόσχημα της προστασίας των Τουρκοκυπρίων. Μπροστά σ΄αυτή την κομπίνα, τα Ίμια μοιάζουν με περήφανη νίκη της Ελλάδας –απορώ πώς το ξεχνάνε οι χουντολάτρεις!
Αλλά το αρχικό θέμα αυτού του κομματιού είναι ο αστικός μύθος περί ψεύτικων νεκρών στην εξέγερση του Πολυτεχνείου. Πάρτη από την άκρη την κλωστή μπας και φτάσουμε κάποτε στην κουβαρίστρα:
Όταν κατέλαβαν την εξουσία οι συνταγματάρχες δεν συνέλαβαν κόσμο; Δεν έκλεισαν ανθρώπους φυλακή; Με ποια κατηγορία; Οτι ήταν επικίνδυνοι για τη χώρα –κάνω λάθος; Μάλιστα! Ας πούμε λοιπόν οτι αυτός ήταν λόγος να δέσουν τους εν ενεργεία πολιτικούς (οι οποίοι ως συνήθως κλέφτες κλπ). Θυμάσαι να δικάστηκε κανένας από αυτούς; Ειδικό δικαστήριο, στρατοδικείο έστω; Μπααα… Άρα; Να΄χαμε να λέγαμε και οι συλλήψεις έγιναν για καθαρά πολιτικούς λόγους όχι για ποινικά αδικήματα!
Συνελήφθησαν όμως και οι κομμουνιστές, οι οργανωμένοι –τόσο στο παράνομο ΚΚΕ, όσο και στην ΕΔΑ. Αυτοί –ποια ακριβώς κατηγορία αντιμετώπιζαν; Τη διασάλευση του καθεστώτος; Το οτι ήταν (από ιδεολογία και όχι λόγω κάποιας πράξης τους) επικίνδυνοι; Εντάξει –θα το δεχτώ. Αν δεχτούν και οι σημερινοί λάτρεις της χούντας (Χρυσαυγίτες κλπ) οτι εφόσον και αυτοί θέλουν να καταλύσουν το σημερινό καθεστώς (σύμφωνα με δηλώσεις τους και σύμφωνα με τις ιδεολογικές τους πλατφόρμες) θα πρέπει να σαπίζουν στις φυλακές και στις εξορίες. Το δέχονται; Μπα –δε νομίζω… Όταν τσούζει ο κώλος μας γινόμαστε αυτομάτως δημοκράτες!
Αναρωτιέμαι τώρα –όλοι αυτοί που συνελήφθησαν επί χούντας, πώς πέρναγαν στα κρατητήρια; Έπεφτε καθόλου ξύλο ή τους είχαν με το καφεδάκι τους, το κρουασανάκι τους και τρία γεύματα ημερησίως; Μάλλον έπεφτε ξύλο –όποιος έχει πάει φαντάρος (επί μεταπολίτευσης) και γνωρίζει τι εστί Στρατιωτική Αστυνομία θα συμφωνήσει. Έπεφτε ξύλο σε ανθρώπους νέους και γέρους, υγιείς και άρρωστους, άντρες και γυναίκες –το να ρίχνεις ξύλο σε κρατούμενο δεν μπορώ να βρω με ποιον ηθικό κώδικα, ποιας ανώτερης φυλής συνάδει –αλλά, τέλος πάντων… ένεκα η ανάγκη! Η οποία ανάγκη εξαντλούταν στο να δέσουν ακόμα έναν κομμουνιστή για να κάνουν κέντα –όχι στο να αποτρέψουν κάποια τρομοκρατική ενέργεια, έτσι; Κράτα την τρομοκρατική ενέργεια –θα αναφερθώ διεξοδικά παρακάτω. Γιατί εδώ μιλάμε για το ξύλο. Δεν πέθαναν άνθρωποι λόγω αυτού και λόγω του εγκλεισμού στα κρατητήρια; Κάποιοι με προβλήματα υγείας; Δεν μπορεί! Όλοι και κάμποσοι θα πέθαναν –διαφωνείς; Μήπως κιόλας κάποιοι αυτοκτόνησαν από τα παράθυρα της Ασφάλειας γιατί, ξέρω ‘γω… ανακάλυψαν το πόσο λάθος ήταν η κομμουνιστική ιδεολογία τους; Ε, όλο και κάποιοι θα αυτοκτόνησαν! Άρα, το καθεστώς της χούντας είχε νεκρούς! Όπως και ο Καραμανλής είχε νεκρούς από τη δράση των αστυνομικών δυνάμεων (Κουμής-Κανελλοπούλου), όπως κι ο Αντρέας είχε νεκρούς (Καλτεζάς, Μαρίνος), όπως κι ο Κωστάκης είχε νεκρό (Γρηγορόπουλος) –έτσι και οι χουντικοί είχαν νεκρούς. Πολλούς, λίγους, περισσότερους από τους άλλους; Έχει σημασία; Δε νομίζω! Αν ο νεκρός από τη χούντα ήταν κάποιος δικός σου, δεν θα σου κάνει μεγάλη διαφορά η ποσόστωση –έτσι δεν είναι;
Ας πάμε τώρα στην εξέγερση του Πολυτεχνείου και στην καταστολή της από τα τανκ. Πόσοι σκοτώθηκαν εκεί μέσα; Πάτησε κάποιον το τανκ ή όχι; Πυροβολούσαν ελεύθεροι σκοπευτές από τις ταράτσες στους γύρω δρόμους; Εκτέλεσε τον Μυρογιάννη ο Ντερτιλής; Εγώ να δεχτώ οτι όλα όσα αναφέρουν οι αυτόπτες μάρτυρες είναι κατασκευασμένα και προϊόντα μιας συνωμοσίας των Εβραίων, των εξωγήινων και του μπατζανάκη του Στάλιν. Να δεχτώ οτι όλοι αυτοί οι άνθρωποι που θρηνούσαν τους νεκρούς τους ήταν πληρωμένοι και πράκτορες. Να δεχτώ οτι οι γιατροί που βεβαίωναν ένα σωρό θανάτους στα νοσοκομεία ήταν κι αυτοί πληρωμένοι. Δεν μπορώ βέβαια να δεχτώ τη δικαιολογία που προβάλλουν οι νοσταλγοί της χούντας περί του οτι δεν υπήρχαν νεκροί επειδή δεν δηλώθηκαν από την πρώτη στιγμή τα ονόματά τους ή πώς, επειδή ήταν παραμύθι η ιστορία της Ηλένιας, άρα ήταν παραμύθια και όλες οι υπόλοιπες μαρτυρίες! Ας είμαστε έστω και τυπικά λογικοί! Ούτε το θάνατο του Κουμή και της Κανελλοπούλου παραδέχτηκε αμέσως το κράτος, ούτε το θάνατο του Καλτεζά, ούτε του Γρηγορόπουλου. Αργότερα αναγκάστηκαν να δεχτούν τα συγκεκριμένα περιστατικά –όπως ακριβώς συνέβη και στην περίπτωση της χούντας. Η διαφορά βρίσκεται στο οτι επί χούντας υπήρχε λογοκρισία (άρα οι σχετικές ειδήσεις δημοσιοποιήθηκαν μήνες αργότερα) καθώς και στο οτι τότε υπήρχε πληρέστερος έλεγχος στις δημόσιες υπηρεσίες.
Αλλά ας εξετάσουμε την άλλη άποψη –ας δούμε τι λένε όλοι αυτοί οτι συνέβη στο Πολυτεχνείο. Προφανώς έγινε εισβολή –μπήκαν οι μαυροσκούφηδες και η αστυνομία. Παρακάτω; Πήραν τους φοιτητές αγκαζέ και τους οδήγησαν για μπρέκφραστ; Δεν τους σάπισαν στο ξύλο; Δεν τους φυλάκισαν; Και ο λόγος όλων αυτών; Οτι οι φοιτητές είχαν καταλάβει το Πολυτεχνείο! Ε, και; Ήταν έγκλημα; Όποτε κάποιος καταλαμβάνει μια σχολή πρέπει να πηγαίνει το κράτος να τον ξεσκίζει στο ξύλο και να τον φυλακίζει; Ποιος νόμος το λέει αυτό; Γιατί, αν δεν το λέει κάποιος νόμος, η εισβολή ήταν παράνομη και καλώς δικάστηκαν όσοι ενεπλάκησαν σε αυτή. Έχω άδικο;
Οι χουντικοί δικάστηκαν για κατάχρηση εξουσίας και βίαια κατάλυση του πολιτεύματος –οι νεκροί ήταν αποτέλεσμα αυτών τους των πράξεων. Αν εσύ αφαιρέσεις τους νεκρούς, αλλάζουν οι κατηγορίες;
Και τελικά πώς μετριέται η κατάχρηση εξουσίας; Με τον αριθμό των νεκρών ή με τον αριθμό των παραβιάσεων των νόμων; Γιατί οι πολιτικοί του Μνημονίου πρέπει να περάσουν από ειδικά δικαστήρια ενώ οι χουντικοί ήταν αθώοι; Όσοι ήταν υπεύθυνοι οι πρώτοι για θανάτους (αυτοκτονίες) πολιτών, άλλο τόσο ήταν και οι δεύτεροι –να είμαστε και λογικοί!
«Η γενιά του Πολυτεχνείου είναι υπεύθυνη για τη δυστυχία μας», λέει η αφίσα της Χρυσής Αυγής Μεσσηνίας. Ωραία! Ο Καραμανλής ήταν δηλαδή υπεύθυνος για την ευτυχία αυτού του τόπου; Ο Αντρέας ήταν υπεύθυνος για τις καλύτερες μέρες; Ο Μητσοτάκης μάς χάρισε κάποιο καλύτερο αύριο; Ο Σημίτης μάς ανέβασε στα ουράνια; Γενιά του Πολυτεχνείου ήταν αυτοί; Ή τα δεινά του τόπου αρχίσανε με τον Κωστάκη, το Γιωργάκη, το Μπένι και τον Σαμαρά και πριν ήμασταν υπέροχοι κι ευτυχισμένοι;
Βάλανε και στην αφίσα τη Δαμανάκη και καθάρισαν –συγνώμη ρε σεις, αλλά για ποια ακριβώς δυστυχία μας είναι υπεύθυνη η Δαμανάκη; Επειδή ψήφισε τα Μνημόνια; Μα και το Πασόκ και η ΝΔ τα ψήφισαν και οι πολίτες τούς επιβράβευσαν για την επιλογή τους ξαναφέρνοντάς τους στην κυβέρνηση! Πόσο περισσότερο φταίει η Δαμανάκη από τον ψηφοφόρο των συγκεκριμένων κομμάτων; Πόσο πιο υπεύθυνος για τη δυστυχία μας είναι ο Λαλιώτης από τον Κυριάκο το Μητσοτάκη ας πούμε, ή από τον Νάσο τον Αλευρά, ή από τον Χατζηδάκη ή την Καϊλή και την Αποστολάκη που έχουν δει τη γενιά του Πολυτεχνείου μόνο σε αφιερώματα της ΕΡΤ; Πόσο υπεύθυνος για τη δυστυχία μας είναι ο Παπαχρήστος, ή ο Βερνίκος ή η Καρυστιάνη –θα μας τρελάνετε;
Μήπως υπεύθυνο για τη δυστυχία μας είναι ένα συγκεκριμένο κοινωνικό σύστημα το οποίο έχει την ικανότητα να παίρνει άσπρα, μαύρα, κίτρινα, κόκκινα και να τα μετατρέπει όλα σε γκρι;
Και για να τελειώνουμε με το χουντικό παραμύθι –ας μας πουν τι ακριβώς συνέβη με τον Μουστακλή. Μόνος του βασανιζόταν ο άνθρωπος; Ή μήπως ήταν κάποιος επικίνδυνος κομμουνιστής; Και τι συνέβη με τον Παναγούλη; Ψυχοπαθής ήταν που πήγε να σκοτώσει τον Παπαδόπουλο; Τι διάολο –ο τιμημένος εθνικός στρατός τρελαίνει τους αξιωματικούς του; Και τι συνέβη με τον Σάκη τον Καράγιωργα; Τρελάθηκε ολόκληρος καθηγητής Πανεπιστημίου κι έτρεχε να βάλει βόμβες; Εντάξει τρελάθηκε ο Καράγιωργας, όποιος δεν είχε την τιμή να παρακολουθήσει μάθημά του μπορεί να το δει κι έτσι. Αλλά ο Σημίτης; Κι αυτός τρελός; Ή πράκτορας των Μασόνων; Τι τον είχε πιάσει τον ανθρωπάκο κι έβαζε και αυτός βόμβες; Τόσο ψυχοπαθείς ή τόσο πράκτορες ήταν όλοι αυτοί; Κι αν ήταν ποιος τους αποκάλυψε; Η Χρυσή Αυγή Μεσσηνίας, ο Πλεύρης και ο Μιχαλολιάκος (γενιά του Πολυτεχνείου κι αυτός, νομίζω); Ελάτε τώρα! Από πότε θεωρούνται έγκυρες οι μαρτυρίες άσχετων ή μισθοδοτούμενων από το δικτατορικό καθεστώς; Αν είναι έτσι να δεχτούμε και τη μαρτυρία του Άκη οτι τον έμπλεξαν τα «σκοτεινά συμφέροντα»!
Τα πράγματα είναι απλά κι όποιος δεν θέλει να τα δει, έχει τις δικές του σκοπιμότητες. Η χούντα γάμησε κόσμο και κοσμάκη. Επί χούντας πέθαναν πολλοί στα χέρια της Ασφάλειας και της ΕΣΑ. Όταν έγινε η εισβολή στο Πολυτεχνείο χύθηκε αίμα. Το να μετράς νεκρούς και να αμφισβητείς ταυτότητες μοιάζει με το να αμφισβητείς ένα έγκλημα βιασμού προβάλλοντας σαν δικαιολογία το οτι ο βιαστής δεν εκσπερμάτωσε. Το μόνο που αποδεικνύεις είναι η ηλιθιότητά σου.

“Πάντα σκεφτόμουν μια νυχτιά
πόσο μεγάλη μπορεί να ‘ναι
και ρωτούσα οι στιγμές όταν χάνονται που πάνε
κανείς δεν μου ‘πε, θα βολευόμουν και με ψέμα
Τότε μου απάντησε ο χρόνος «δύσκολο το θέμα»
Κάποιοι δεν είδαν φωτιά, άλλοι την νιώσαν
στο πετσί τους
δεν βρίσκανε κλαδί, άλλοι κλαδεύαν την ζωή τους
άλλοι με στάχτες δώσανε φτερά στο παραμύθι
κι άλλοι του ονείρου σα να ζηλέψανε την λήθη
και ξαπλώσανε στου δέντρου την σκιά
και του τάξαν να ξυπνήσουν όταν σβήσει η φωτιά….”

parallhlografos.wordpress.com