Αστυνομική ασυδοσία και λογοδοσία

του Θέμη Παπαδέα

Δεν θέλω να κομίσω «γλαύκα», διαμαρτυρόμενος για την αστυνομική βία. Έχει την ευκαιρία να τη διαπιστώσει κανείς καθημερινά, ενδέχεται μάλιστα να τη νιώσει και στο «πετσί του», για να θυμηθώ τη γλώσσα των φοιτητικών μας προκηρύξεων, μόνο που τώρα η έκφραση είναι κυριολεκτική, ενώ η σωματική εμπειρία, αν σου λάχει, ανυπέρβλητη. Υπάρχουν πολλά επίθετα που ταιριάζουν σε αυτή τη βία (απρόκλητη, βάρβαρη κ.ο.κ.), ωστόσο αν έπρεπε να διαλέξουμε ένα, θα πρότεινα το «ανεξέλεγκτη». Περισσότερο και από την ωμότητα, η ασυδοσία αποτελεί το πιο μόνιμο, σχεδόν δομικό χαρακτηριστικό της αστυνομικής βίας. Τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει γνωστά εκατοντάδες περιστατικά αυθαιρεσίας, ξυλοδαρμών, κακοποίησης Ελλήνων και μεταναστών, είναι όμως ελάχιστες οι περιπτώσεις που κινήθηκε κάποια διαδικασία, διοικητική ή δικαστική — για να μη μιλήσουμε βέβαια για τιμωρία.

Αυτή η ασυδοσία δεν είναι σύμπτωση, είναι πλέον συστατικός τρόπος της δράσης της αστυνομίας, ιδίως των ΜΑΤ και των ΔΙΑΣ. Και δεν είναι τυχαία η οργισμένη αντίδραση του υπουργού, των διωκτικών και εισαγγελικών αρχών στις περιπτώσεις που διεφάνη ο κίνδυνος, μέσω της δημοσιότητας, να διαρραγεί αυτό το προστατευτικό πέπλο, λ.χ. στην υπόθεση βασανισμού διαδηλωτών είτε της δημοσιοποίησης φωτογραφιών Ματατζήδων και Χρυσαυγιτών.

Η λογοδοσία πρέπει να αποτελέσει για την Αριστερά, αλλά και το κίνημα γενικότερα, βασικό αίτημα όσον αφορά την αστυνομική βία. Η ασυδοσία, η βεβαιότητα της ατιμωρησίας τρέφει και γιγαντώνει τη βαρβαρότητα. Η επίσκεψη βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ στα μπλόκα των αστυνομικών, στη διαδήλωση της 7ης του Νοέμβρη, είναι σημαντική, ακριβώς στην κατεύθυνση να σταματήσει η αυθαιρεσία. Δεν είμαι νομικός, αλλά νομίζω πως το άρθρο του Πρόδρομου Σεϊτανίδη στο RedNotebook (http://www.rednotebook.gr/details.php?id=7573), απάντησε πληρέστατα στον Ν. Δένδια και όσους υποστήριξαν ότι υπήρξε αντιποίηση αρχής και της προσβολή προσωπικών δεδομένων. Το να ζητάς από τους ασφαλίτες τα στοιχεία τους, να τους αποκαλύπτεις (εν ώρα υπηρεσίας, όχι στην κρεβατοκάμαρά του σπιτιού της) είναι κάτι που πρέπει να μπορεί να το κάνει ο κάθε πολίτης, βάζοντας φραγμό στην αυθαιρεσία. Για να θυμηθώ περιστατικά παλαιότερων ημερών, όποτε στο σώμα της πορείας εντοπιζόταν ασφαλίτης, οι διαδηλωτές τού παίρναν την ταυτότητα (για να αποδείξουν τι είναι) και τον πετάγαν έξω από το μπλοκ. Πέρα ίσως από τη μέριμνα να μη γίνει μαύρος στο ξύλο, δεν θυμάμαι κανέναν, ούτε τις πιο ευαίσθητες ψυχές του κινήματος, να έχει αντίρρηση.

 

O Θέμης Παπαδέας είναι φιλόλογος

 

enthemata.wordpress.com