Ο Καπιταλισμός χτυπάει πάντα δυο φορές

Της Άννας Χατζησοφιά
Και ξαφνικά ανακαλύψαμε τους Τσαλακωμένους. Τους ανθρώπους που περιμένουν στην ουρά για το επίδομα του ΟΑΕΔ, που πηγαίνουν λαϊκή όταν φεύγουν οι παραγωγοί, λίγο πριν περάσει η σκουπιδιάρα και μαζεύουν αυτά που περιφρόνησαν οι (ακόμα) νοικοκυραίοι. Τους ανθρώπους που φορούν παλτό μέσα στο σπίτι, τυχεροί, για όσους δεν έχουν ούτε παλτό ούτε σπίτι. Τους σκυφτούς, τους αγέλαστους, ή μπορεί και όχι αγέλαστους μπορεί και να ξεκαρδίζονται με το σκυλί που κυνηγάει μάταια την ουρά του, γιατί όπως έλεγε κι ένα παλιό άσμα, που τραγουδούσε η Κάτια Γέρου αιώνες πριν, «τόσα χρόνια μαύρα χρόνια ζωή και σ αγαπώ ακόμα».
Τους ανθρώπους που ζουν πίσω από κλειστά παραθυρόφυλλα, στα σκοτεινά, χωρίς φως, γιατί το συνδέσαν μιά, το συνδέσαν δυό, τους πήρε πρέφα η ΔΕΗ και το έκοψε απ την κολώνα. Τους απολυμένους, αυτούς που το γαμημένο trendy καφέ που δούλευαν έκλεισε και πάει, τους πρώην τριεψιλίτες, όχι της φασιστικής προπολεμικής συμμορίας, της άλλης της επιχειρηματικής. Τους ανθρώπους που τρέμουν κάθε πρωί στο χτύπημα του κουδουνιού της πόρτας, όχι μην είναι ο ασφαλίτης, όχι ευτυχώς (ακόμα) αλλά ο ταχυδρόμος που φέρνει τον λογαριασμό της ΔΕΗ και το επόμενο ραβασάκι της εφορίας.
Τους ανθρώπους που ζουν κάτω από το καθεστώς της βίας των απλήρωτων λογαριασμών, τους ανθρώπους που αγωνιούν αν θα ανακοινωθεί το όνομα τους στην επόμενη καταμέτρηση, τους ανθρώπους που κοιτούν με τσαλακωμένο βλέμμα τον ουρανό αν θα βρέξει, όχι για να πάρουν ομπρέλα πηγαίνοντας στην δουλειά που δεν έχουν, προσπαθώντας να μαντέψουν πόσο θα πέσει η θερμοκρασία στην πόλη.
Λέω τους ανακαλύψαμε, γιατί οι Τσαλακωμένοι υπήρχαν πάντα στις σκοτεινές παρυφές της πόλης. Ήταν το σύμπτωμα μιας «ασθένειας» που η -ανθούσα είναι αλήθεια τότε- μεσαία τάξη, στην οποία ανήκουμε-ανήκαμε, οι περισσότεροι, θεωρούσε ότι δεν θα την προσβάλλει ποτέ. Το όνομα της «αρρώστιας» αυτής η -ανθούσα είναι αλήθεια τότε- μεσαία τάξη, δεν το πρόφερε καν. Όχι για να το ξορκίσει, όπως λέμε «επάρατη νόσο» τον καρκίνο και άλλα τέτοια δεισιδαίμονα, που χαρακτηρίζουν αυτήν την μεσαία τάξη, στην οποία ανήκουμε-ανήκαμε οι περισσότεροι, αλλά γιατί θεωρούσε ότι έχει εκλείψει.
Οι πιο υποψιασμένοι ήξεραν ότι δεν έχει εξαφανιστεί από Δυτικού προσώπου γης, αλλά εφησύχαζαν ότι τέθηκε υπό έλεγχο και πως θεραπεύονταν με μερικές αντιβιοτικές παροχές. Όμως στη φύση αυτής της «ασθένειας» είναι η τρομερή ανθεκτικότητα, η διαρκής μετεξέλιξη, και η επιστροφή της με ποιο επιθετική μεταστατική μορφή, που κατασπαράσσει τα πάντα στο πέρασμα της.
Έτσι ο καπιταλισμός –ουπς είπα το όνομα της «νόσου» και πρέπει να χτυπήσω ξύλο η γράφουσα-μπήκε στα μεσαία σπίτια και πρόσβαλε τους κατοίκους σε μη αναστρέψιμο στάδιο. Και γέμισε η πόλη από πλήθος νέους Τσαλακωμένους. Εμάς.
Αυτή η «νόσος» έχει φορείς. Η μεσαία τάξη στην οποία ανήκουμε-ανήκαμε οι περισσότεροι, χρησιμοποιεί πολλούς ευφημισμούς για να τους χαρακτηρίσει. Jet setters, Κοσμοπολίτες, Golden boys, Βούπουρες. Αν δε κατατασσόμαστε στους θιασώτες των θεωριών συνομωσίας, -αυτούς που πιστεύουν ότι ο Τζων Λένον ζει αλλά ο Πωλ Μακ Κάρντεϋ πέθανε- τους αποκαλούμε λέσχη Μπίλντεμπεργκ, Όπους Ντέϊ, Ροδόσταυρους, και πιστεύουμε ότι έχουν κρυφές ατζέντες κυριαρχίας του πλανήτη.
Όλα αυτά για να μην τους αποκαλέσουμε με το πραγματικό τους όνομα που είναι κακόηχο και γρουσούζικο (και για τους πιο σοσιαλδημοκράτες εξ ημών των μεσαιοταξιτών, ολίγον μπανάλ και μίζερο) Καπιταλίστες. Συχνά κόβουμε το Κάπι και τους αποκαλούμε χαϊδευτικά Λίστες. Οι φορείς δεν νοσούν, σπανίως και μόνο από απροσεξία. Οι φορείς δεν αναπαράγονται παρά μόνο μεταξύ τους, για αυτό και παραμένουν η συντριπτική μειοψηφία του πλανήτη. Τρέφονται με προλετάριους και άλλα είδη χαμηλά στη τροφική κλίμακα και όταν τους εξαντλήσουν στρέφονται στην μεσαία τάξη. Αν τραφούν από σένα, δεν θα μεταμορφωθείς σε Λίστα, αυτό είναι αστικός μύθος που μπερδεύει τους Λίστες με τα βαμπίρ, απλά θα νοσήσεις και θα μεταβληθείς σε Τσαλακωμένο. Διατηρούν στρατιές υπηρετών, κατά προτίμηση από τον λεγόμενο χώρο του εποικοδομήματος, έχουν μια αδυναμία σε λόγιους, δικαστές, ιερείς και παπαγάλους. Έχουν bodyguard έμμισθους, και άλλους υποχρεωτικής θητείας. Ζουν σε πολυτελείς πύργους η λοφτ και είναι θνητοί.
Τα συμπτώματα της νόσου είναι σταδιακή φτώχεια, τάσεις απόγνωσης που συχνά οδηγούν στην αυτοκτονία και αίσθημα αδικίας. Οι Λίστες συχνά χρησιμοποιούν για να σε παρασύρουν στη σαγήνη τους nick names, τελευταία αρέσκονται στο όνομα Αγορές. Το να μεταβληθείς σε Τσαλακωμένο είναι ελαφριά μορφή της ασθένειας, έχει και χειρότερα, ρώτα τον παππού σου, ή ρίξε μια ματιά κατά Μέση Ανατολή μεριά.
Ένας μόνος τρόπος θεραπείας υπάρχει. Η εξάλειψη της νόσου. Ναι, υπάρχει περίπτωση να περάσει κοντά σου και να μην νοσήσεις. Σπάνια, αλλά υπάρχει. Αλλά μην χαλαρώνεις, θα επιστρέψει. Ο Καπιταλισμός χτυπάει πάντα δυο φορές. Τουλάχιστον! 

 www.rednotebook.gr