ΔΥΤΙΚΗ ΑΤΤΙΚΗ: ΑΝΕΡΓΙΑ η ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ ; Του Γιάννη Βασιλείου

Η Δυτική Αττική των 5 Καλλικρατικών Δήμων και των 160.927 κατοίκων, αποτελεί κλασσικό παράδειγμα διαχρονικής αποτυχίας της πολιτικής του δικομματισμού, σε κάθε περίπτωση στους εξής τομείς:
Της προστασίας του περιβάλλοντος και της απασχόλησης.
Σε ότι αφορά τον πρώτο διακρίνουμε τρεις βασικές πλευρές:
Την χωροταξική, όπου η ‘μίξη’ οικιστικού ιστού και δραστηριοτήτων είναι τέτοια που σε πολλές περιπτώσεις δεν υπάρχει καμία διάκριση.
Της εκπομπής ρύπων που η κατάσταση είναι κυριολεκτικά ανεξέλεγκτη.
Της επικινδυνότητας, αφού είναι η μοναδική περιοχή στον κόσμο που Δυτικά και Ανατολικά της
προβλέπονται εκκενώσεις πληθυσμών!
Στο μεν Θριάσιο πεδίο, σε περίπτωση εκδήλωσης ατυχήματος μεγάλης έκτασης, 17 βιομηχανίες υπάγονται στην οδηγία ΣΕΒΕΖΟ, στη δε Φυλή, σε περίπτωση εκδήλωσης υπόγειας πυρκαγιάς στην χωματερή.
Σε ότι αφορά την απασχόληση η κατάσταση είναι επίσης δραματική:
Ο δεκαπλασιασμός της ανεργίας (οι 983 εγγεγραμμένοι άνεργοι το 1997 στον ΟΑΕΔ Ελευσίνας σήμερα είναι 9.380 και πλέον των 18.000 στην Δυτική Αττική) επιβεβαιώνει την παραγωγική κατάρρευση της περιοχής.
Ενός εκ των σημαντικότερων βιομηχανικών κόμβων της χώρας, με έντονη δραστηριότητα και στον τριτογενή τομέα της οικονομίας (κυρίως σε αποθηκευτικούς χώρους και μεταφορές).
Αυτή είναι η κατάληξη μιας περιοχής που άλλοτε έσφυζε από ανάπτυξη, αναζητώντας μάλιστα εργατικά χέρια και από εσωτερική μετανάστευση.
Αυτό το μοντέλο ανάπτυξης που πρόκριναν και διαχειρίστηκαν από την μεταπολίτευση οι Κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της Νέας Δημοκρατίας, στηριζόταν σε έναν από κάθε άποψη απαράδεκτο εκβιασμό.
Εάν θέλεις εργασία, τότε δεν θα έχεις καθαρό περιβάλλον, ενώ εάν θέλεις καθαρό περιβάλλον, τότε δεν θα έχεις εργασία!
Με το ψευτοδίλημμα λοιπόν ‘ανεργία η περιβάλλον’ βολεύτηκαν τόσο ο δικομματισμός, όσο και όσοι επιχειρούν στην περιοχή, κάνοντας με τις λιγότερες αντιδράσεις και συνέπειες και οι δυο την δουλειά τους…..
Όταν όμως επιβλήθηκαν οι Μνημονιακές πολιτικές αποκαλύφτηκε βίαια, ότι η Αριστερά πρόβλεπε πως θα συμβεί στην Δυτική Αττική:
Ο συγκεκριμένος τύπος ανάπτυξης, τελικά, θα επέφερε και ασύμμετρες περιβαλλοντικές επιβαρύνσεις και μαζική ανεργία, όπως και έγινε.
Τούτων λοιπόν δοθέντων, ερχόμενη μια Κυβέρνηση της Αριστεράς στην εξουσία θα έρθει αντιμέτωπη με εκρηκτικά προβλήματα.
Μαζική ανεργία, διάλυση του παραγωγικού ιστού της περιοχής, συν τα εκρηκτικά περιβαλλοντικά προβλήματα.
Ταυτόχρονα όμως θα έχει και δυο συγκριτικά πλεονεκτήματα:
Το ανθρώπινο δυναμικό και τις υποδομές, με την αξιοποίηση των οποίων μπορεί ταχύτατα να επιτύχει ανάπτυξη, αντιστρέφοντας άρδην την εικόνα κατάρρευσης που εμφανίζει σήμερα η Δυτική Αττική.
Το διαφορετικό μοντέλο ανάπτυξης που θα προκρίνει μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, πρέπει να απαντά ταυτόχρονα, τόσο στα περιβαλλοντικά όσο και στα προβλήματα της απασχόλησης, πχ:
Με την υλοποίηση από μια Κυβέρνηση της Αριστεράς του εναλλακτικού τρόπου διαχείρισης των απορριμμάτων, ενώ ανατολικά της θα μηδενιστεί η επικινδυνότητα, ταυτόχρονα, θα ανασάνουν το περιβάλλον και ο υδροφόρος ορίζοντας ολόκληρης της περιοχής.
Για να υπάρξει απασχόληση θα χρειαστεί να ‘αναστηθεί’ ο δευτερογενής και ο τριτογενής τομέας της οικονομίας, επιλεκτικά και ο πρωτογενής, όμως αυτή η εξέλιξη δεν μπορεί να γίνει με υλικά άλλων δεκαετιών.
Ξεκινώντας από την θέση ότι πρόκειται για περιβαλλοντικά κορεσμένη περιοχή θα απαγορευτεί η εγκατάσταση νέων δραστηριοτήτων που με την λειτουργία τους επιβαρύνουν το περιβάλλον.
Τερματίζοντας δε το καθεστώς ασυδοσίας, οι υπάρχουσες δραστηριότητες θα υποχρεωθούν σε ελέγχους από θεσμικούς φορείς, που με τον κατάλληλο εξοπλισμό και με επιστημονικούς ορους
θα διαπιστώνεται από τρίτους εάν και κατά πόσο πληρούν τους περιβαλλοντικούς ορους.
Ελέγχοντας το τραπεζικό σύστημα και παρέχοντας χαμηλότοκα δάνεια, εξ’ αιτίας του μεγάλου αριθμού μικρομεσαίων επιχειρήσεων της περιοχή, είναι δυνατό να αναζωπυρωθεί ταχύτατα η οικονομία και να ξαναδούμε τις πάλαι ποτέ γνωστές ταμπέλες με το ‘ζητούνται εργάτες’.
Ακόμα, η επαναφορά του κατώτατου μισθού στα επίπεδα του 2010, οι ρυθμίσεις δανείων, η διεκδίκηση του ναυπηγοεπισκευαστικού τομέα ως μοχλού ανάπτυξης της οικονομίας όπως και άλλων μεγάλων μονάδων, πχ των αμυντικών συστημάτων, γύρω από τις οποίες κινούνται δεκάδες μικρότερες επιχειρήσεις θα δώσουν τεράστια οικονομική ώθηση όχι μόνο στην Δυτική Αττική αλλά και στην οικονομία ολόκληρης της χώρας κοκ.
Η σημερινή λοιπόν Δυτική Αττική της ανεργίας και των περιβαλλοντικών ακροτήτων, αξιοποιώντας το ανθρώπινο δυναμικό και τις υποδομές που διαθέτει μπορεί να γυρίσει την κατάσταση.
Αρκεί να φύγει με εκλογές το ταχύτερο δυνατό η σημερινή Κυβέρνηση και να έρθει μια Κυβέρνηση της Αριστεράς, που με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ θα εφαρμόσει το πρόγραμμα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας.
Βασικό στοιχείο του οποίου είναι η αμφίδρομη σχέση στήριξης άλλα και έλεγχου από την ίδια την κοινωνία, της νέας πλέον διακυβέρνησης, με στόχο την πλήρη απασχόληση μέσα σε καθαρό ασφαλές περιβάλλον.
Απαλλαγμένου και από χυδαίους ρύπους, τύπου, η μένεις άνεργος η ζεις σε μολυσμένο και επικίνδυνο περιβάλλον.