Τί δημιουργει το δημοσιονομικό κενό;

Η συζήτηση στο δημόσιο διάλογο τις τελευταίες βδομάδες περιστρέφεται γύρω από το δημοσιονομικό και το χρηματοδοτικό κενό. Η τοποθέτηση της τρόικας περί δημοσιονομικού κενού για το 2014 που ξεπερνάει τα 2 δις ευρώ σμπαράλιασε την φιλοτεχνημένη εικόνα του success story της κυβέρνησης Σαμαρά όπως αυτή παρουσιάστηκε στο Προσχέδιο για τον Προϋπολογισμό του 2014. Και κυρίως έφερε στο προσκήνιο τη συζήτηση για τα νέα μέτρα, που με τόσο κόπο προσπάθησε να κρύψει το επιτελείο του Μαξίμου.
Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη
Είναι όμως έκπληξη το δημοσιονομικό αυτό κενό; Ευθύνεται η μη τήρηση των συμφωνιών της κυβέρνησης με την τρόικα; Ευθύνονται οι «συντεχνίες» που δεν αφήνουν την κυβέρνηση να υλοποίησει το πρόγραμμα εξυγίανσης; Σε καμία περίπτωση. Αρκεί να αντιληφθούμε τον μηχανισμό που παράγει αυτά τα κενά, ο οποίος είναι απολύτως συνυφασμένος με την ασκούμενη πολιτική λιτότητας. Ο ΣΥΡΙΖΑ έγκαιρα είχε προειδοποιήσει ότι αυτή η πολιτική γεννάει τις «μαύρες τρύπες» για τις οποίες διαρκώς θα απαιτούνται νέα περιοριστικά μέτρα στο διηνεκές για να καλυφθούν.
Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το δημοσιονομικό κενό στο οποίο αναφέρθηκε ο Ασμουσεν προκύπτει από δύο βασικές πηγές: Τις διαρκώς αυξανόμενες ανάγκες των ασφαλιστικών ταμείων για χρηματοδότηση από τον κρατικό προϋπολογισμό και τις χαμηλότερες προβλέψεις απόδοσης του ενιαίου φόρου ακινήτων που προωθεί η κυβέρνηση.
Οι κρατικές επιχορηγήσεις προς τα ασφαλιστικά ταμεία είναι απαραίτητες για να ανταπεξέλθουν σε κάποιο βαθμό στις υποχρεώσεις τους, αφού εξαιτίας της ανεργίας επιπεδου 28%, οι ασφαλιστικές εισφορές έχουν περιοριστεί δραματικά. Για να το θέσουμε απλά, από τη στιγμή που οι άνεργοι το 2010 ήταν περίπου 600.000 και σήμερα περίπου 1,3 εκατ., αυτό σημαίνει ότι δεν εισπράττονται ασφαλιστικές εισφορές από 700.000 άτομα επιπλέον σε σχέση με το 2010. Επίσης, οι δραματικές μειώσεις μισθών στον ιδιωτικό τομέα, έχουν οδηγήσει σε ακόμα μικρότερες καταβολές ασφαλιστικών εισφορών ενώ ταυτόχρονα οι αναμενόμενες εξελίξεις στο ασφαλιστικό έχουν επιταχύνει το κύμα συνταξιοδότησης. Αν προσθέσουμε την εκτετατμένη εισφοροδιαφυγή λόγω της ύφεσης, γίνεται εύκολα αντιληπτό ότι οι χρηματοδοτικές ανάγκες των ασφαλιστικών ταμείων διευρύνονται λόγω της λιτότητας.
Από την άλλη, η απόκλιση των φορολογικών εσόδων από την ακίνητη περιουσία δεν αποτελεί κεραυνό εν αιθρία. Άλλωστε και το 2013, η αποκλιση των εσόδων της άμεσης φορολογία από τους στόχους υπολογίζεται στα 945 εκατ. Και αυτό συμβαίνει επειδή πλέον είναι προφανές ότι εξαιτίας της συρρίκνωσης του διαθέσιμου εισοδήματος, η φορολογική βαση περιορίζεται με αποτέλεσμα, οι πολίτες να αδυνατουν να πληρώσουν τα οφειλόμενα ποσά. Ενδεικτικό είναι το γεγονός ότι τον Σεπτέμβριο οι αποταμιεύσεις μειώθηκαν κατά 1 δις, επειδή τα νοικοκυριά έπρεπε να πληρώσουν τους φόρους τους καταφέυγοντας στις καταθέσεις τους.
Το δημοσιονομικό κενό επομένως, πρόκειται για το απολύτως αναμενόμενο αποτέλεσμα μιας πολιτικής που με τόση προσήλωση υλοποιείται από την κυβέρνηση Σαμαρά. Το 2013 λήφθηκαν μέτρα ύψους 9 δις για να δημιουργήσουμε πρωτογενές πλεόνασμα 344 εκατ. για να μπορεί να πανηγυρίζει σήμερα ο Πρωθυπουργός. Απλά αυτό το πρωτογενές πλεόνασμα προκάλεσε ένα κενό για το 2014 που θα πρέπει να καλυφθεί με νέα μέτρα.

Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών

via http://www.rednotebook.gr