Του ειδικού συνεργάτη.
Ακόμη και ο Μπάμπης Παπαδημητρίου δεν ξεφεύγει από τον κανόνα, στο άρθρο του με τον τίτλο «Η δεύτερη δοκιμασία για μια κυβέρνηση Τσίπρα». Αφού καταγράψει τις δυσκολίες που θα αντιμετωπίσει μια κυβέρνηση της αριστεράς και προειδοποιήσει πως «η υπόσχεση Τσίπρα ότι, στις 100 πρώτες ώρες, θα έχει οδηγήσει την οικονομία στην αύξηση κατά 15 - 20% της μισθοδοτικής δαπάνης αποτελεί είτε χίμαιρα είτε ψέμα», το άρθρο φροντίζει να καθησυχάσει όσους ανησυχούν: «Υπάρχουν εργοδοτικοί κύκλοι, συνεπικουρούμενοι από ανώτερα στελέχη επιχειρήσεων, που πιστεύουν ότι, από πρακτική άποψη, η άσκηση της κυβερνητικής εξουσίας από την ομάδα Τσίπρα δεν ενέχει περισσότερους κινδύνους από εκείνους που συνόδευσαν, το 1981, την άνοδο στην εξουσία του Ανδρέα Παπανδρέου».Στις αναλογίες με το πρώιμο ΠΑΣΟΚ είναι αφιερωμένο η δεύτερη ανάλυση της εφημερίδας(«Ο Αλ. Τσίπρας, το ζιβάγκο και ο Ανδρέας Παπανδρέου»), που εξετάζει την « προσπάθεια του ΣΥΡΙΖΑ να οικειοποιηθεί τα μηνύματα και σύμβολα του παρελθόντος». «Πολλοί μπαίνουν στον πειρασμό της σύγκρισης του ΣΥΡΙΖΑ με το ΠΑΣΟΚ της πρώτης μεταπολιτευτικής περιόδου», γράφει η κυρία Δώρα Αντωνίου, αλλά παρά τις ομοιότητες υπάρχει μια διαφορά: η εκλογική νίκη που πιθανώς να φέρει τον ΣΥΡΙΖΑ στην εξουσία «φαντάζει απίθανο να γίνει με ένα σαρωτικό ποσοστό σαν το 48%, με το οποίο το ΠΑΣΟΚ έγινε για πρώτη φορά κυβέρνηση».
Στην ολοσέλιδη συνέντευξη της εφημερίδας με τον Πέτρο Τατσόπουλο, τα πυρά στρέφονται εναντίον των στελεχών του κόμματος τα οποία «χρησιμοποιούν μια τακτική ζαχαριαδικής καταγωγής – που χωρίζει τον κόσμο σε χαφιέδες και ήρωες». Ομως στο εσωτερικό του έχουν επικρατήσει μετριοπαθέστερες φωνές, υποστηρίζει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, απαντώντας σε ερώτηση για τις σχέσεις με την ΕΕ:
«Σε διαβεβαιώ, στον βαθμό που καταλαβαίνω κι εγώ τον ΣΥΡΙΖΑ, ότι στον σκληρό πυρήνα των αποφάσεων το πάνω χέρι το έχουν οι ρεαλιστές και, όπως σε όλα τα μεγάλα κόμματα, σημασία έχει ποιος παίρνει τις αποφάσεις. Αρα στον βαθμό που γνωρίζω και με κίνδυνο να διαψευστώ, ο εσωτερικός κύκλος του ΣΥΡΙΖΑ είναι προσανατολισμένος προς τον ρεαλισμό. Αλλά χρειάζεται διαρκής αγώνας για να επικρατήσει».
Ο δε Αλέξης Τσίπρας κράτησε διαφορετική στάση στην δική του περίπτωση, προσθέτει ο κύριος Τατσόπουλος: ««Ο Τσίπρας θέλησε αρχής εξ αρχής να με προστατέψει. Εν μέρει χάρη στον Τσίπρα παρέμεινα στο κόμμα».
Τον επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ έχει, τέλος ,ως βασικό αποδέκτη το πρωτοσέλιδο κύριο άρθρο της Καθημερινής, υπό τον τίτλο «Αναγκαία ωρίμανση»: « Ο κ. Τσίπρας έχει πλέον, λόγω του θεσμικού ρόλου του και των επαφών του με τους εταίρους μας, καθαρή εικόνα για το πού βρίσκεται η χώρα και ποιες είναι οι επιλογές όποιου την κυβερνάει. Δικαιολογία για τη συνέχιση της ακραίας και ανεύθυνης αντιπολίτευσης δεν υπάρχει. Οι στιγμές είναι πολύ κρίσιμες. Απαιτούν και επιβάλλουν τη βίαιη ωρίμανση όλων μας», καταλήγει το άρθρο, αλλά το μεγαλύτερο ενδιαφέρον βρίσκεται στην αρχή του: «Ο τόπος χρειάζεται μια καλή αντιπολίτευση όσο και μια καλή κυβέρνηση. Είναι σημαντικό οι πολίτες να νιώθουν την ασφάλεια μιας σοβαρής εναλλακτικής επιλογής».
Πόσο έχουν αλλάξει οι καιροί! Ενα χρόνο πριν, η Καθημερινή είχε εγκαινιάσει με ένα κύριο άρθρο την θεωρία των δύο άκρων, κάνοντας λόγο για «ακροδεξιά και ακροαριστερά τάγματα εφόδου». Την θεωρία είχε ενισχύσει από τις στήλες της ίδιας εφημερίδος ο κ. Σαχινίδης του ΠΑΣΟΚ, στέλνοντας ένα μεγάλο «ευχαριστώ» στη Χρυσή Αυγή, «καθώς προσφέρει την ευκαιρία στη νομιμότητα να αναμετρηθεί, επιτέλους, με την οιονεί νομιμοποιημένη βία της Αριστεράς».
Η αλλαγή στάσης της Καθημερινής σχετίζεται ασφαλώς με τα σημερινά στρατηγικά αδιέξοδα της κυβερνήσεως και τις μυστικές δημοσκοπήσεις που δείχνουν τον ΣΥΡΙΖΑ να έχει αποκτήσει σαφές προβάδισμα έναντι της ΝΔ. Αντίθετα με άλλες εφημερίδες του αστικού κόσμου όπως το Βήμα, που επιμένει να παρουσιάζει δημοσκοπήσεις-«ντέρμπι» μεταξύ των δύο κομμάτων, η Καθημερινή δείχνει αποδέχεται το ..μοιραίον και να προσαρμόζεται στο υπό διαμόρφωση νέο πολιτικό τοπίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου