Τίτλοι τέλους φαίνεται να πέφτουν για το ΠΑΣΟΚ… Ραγδαίες αναμένονται στο εξής οι εξελίξεις στο ΠΑΣΟΚ που μετρά ήδη μείον έξι βουλευτές, μετά την άμεση διαγραφή όσων δεν πειθάρχησαν με την κομματική γραμμή υπέρ της ψήφισης του πολυνομοσχεδίου για τα μέτρα από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.
Είχαν προηγηθεί πολλές πιέσεις εκ μέρους βουλευτών καθ' όλη τη διάρκεια των ημερών, όπως σας είχαμε γράψει, ο αριθμός των βουλευτών που δεν θα ψηφίσουν με τον ένα ή άλλο τρόπο τα μέτρα θα είναι πέντε με έξι.
Σήμερα και τις προσεχείς μέρες πολλά θα γραφτούν πλέον, για τον κίνδυνο της «τριχοτόμησής» που είναι προ των πυλών του, αφού ο κατ' εξοχήν εκφραστής της «λαϊκής πτέρυγας» του κόμματος, Κώστας Σκανδαλίδης, βρίσκεται ήδη εκτός της «πράσινης» ΚΟ και στον βαθμό που θα χαράξει ξεχωριστή πορεία από αυτό ο «μεταρρυθμιστής» Ανδρέας Λοβέρδος, το αμέσως επόμενο διάστημα,
ο κ. Βενιζέλος θα επιχειρήσει ναστην ηγεσία του κόμματος.Το ερώτημα που πρέπει να απαντηθεί, προκειμένου να ύπαρξη αντικειμενική πραγματική ανάλυση για το τι θα γίνει στο ενδυναμωθεί ΠΑΣΟΚ είναι διπλό: Τι εκφράζει σήμερα το ΠΑΣΟΚ και οι ανθρωπογεωγραφία; Ποιος θα κερδίζει ή κέρδισε από τα μέτρα αυτά;
Από ιδεολογικής και στρατηγικής πλευράς νικητής είναι η Ν.Δ και μάλιστα η νέο- φιλελεύθερη πτέρυγα της. Οι όποιες αντιδράσεις προέρχονται από τον χώρο της λαϊκής δεξιάς, είναι πολλοί μικρές, καθότι το σύστημα είχε φροντίσει καιρό τώρα είτε να την αποδυναμώσει είτε να την απαξιώσει, ως ρεύμα της δεξιάς.
Στο ΠΑΣΟΚ μετά την ιδεολογική ήττα που υπέστηκαν οι αριστερές δυνάμεις του πριν από 25 χρόνια, τώρα φαίνεται ότι οι τίτλοι τέλους είναι η μόνη λύση. Η ιστορική ήττα των πραγματικών αριστερών δυνάμεων ήρθε στην δεκαετία του 1986-1990 όταν με την ιστορική ηγεσία του Ανδρέα Παπανδρέου, μια σειρά από στελέχη του ΠΑΣΟΚ ετοιμάζονταν να τον αντικαταστήσουν, χωρίς όμως ποτέ να ετοιμάσουν το ΠΑΣΟΚ. Στην ομάδα αυτή διαχρονικά, σε επίπεδο ηθικών αξιών και ιδεολογικών αρχών φαίνεται ότι ελάχιστοι είχαν την καθαρότητα, ώστε να οδηγήσουν το κόμμα σε καθαρούς δρόμους. Επομένως η άλωση που έγινε με τον θάνατο του Ανδρέα Παπανδρέου ήταν προδιαγεγραμμένη. Σήμερα κανείς δεν μπορεί να πει αν είχε γίνει αυτή η επιλογή….
Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας έχουμε γράψει για τις περιόδους στο ΠΑΣΟΚ. Ως συμπέρασμα αυτών των αναρτήσεων μπορούμε να γράψουμε με μια λέξη οι κρίσεις για μετά Α. Παπανδρέου εποχή ήταν «ποιος θα ξυστεί στην γλίτσα του τσοπάνη καλύτερα».
Ο αγώνας δρόμου στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1990-2012, ήταν ένας αγώνας για πλήρη ενσωμάτωση του στο αστικό νεοφιλελεύθερο σύστημα στης χώρας. Δεσμοί, ιδεολογίες και αξίες, που το ίδιο τις ανάδειξε στην περίοδο 1974-1985, στελέχη του είτε με την δράση τους είτε με τις επιλογές τους, είτε θελημένα, είτε όχι, είτε στρατηγικά, είτε όχι τις διάβρωσαν και αναφερόμαστε σε έννοιες, όπως συνδικαλισμός, αυτοδιοίκηση και σε τελική ανάλυση σοσιαλισμός, δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε παραδείγματα.
Ταφόπλακα στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποδοθεί ότι έβαλε ο Γ. Παπανδρέου και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποδοθεί στο Ε. Βενιζέλο. Στον Γ. Παπανδρέου πολλά στελέχη είχαν αφήσει την ελπίδα της αλλαγής πορείας και επιστροφής στις «ρίζες». Δυστυχώς όμως, η αριστερά πρέπει να γνωρίζει ότι δεν έχει δικαίωμα να ελπίζει μόνο ένα δικαίωμα έχει να «αγωνίζεται». Και αυτοί παρασυρόμενοι από τον κυβερνητισμό τους, πώς να γινόταν διαφορετικά άλλοστε; Δεν έδειξαν στον Γ. Παπανδρέου τον δρόμο για τις «ρίζες» αλλά απλά σώπασαν.
Σήμερα στο ΠΑΣΟΚ έχουν μείνει μεσαία στελέχη που πιστεύουν και ελπίζουν ότι οι αλλαγή θα έρθει από μέσα και προσπαθούν να βρούν αυτόν που θα τους οδηγήσει στην έξοδο για μια νέα πορεία. Ίσως από την δικιά τους πλευρά να ελπίζουν «σωστά» ίσως όμως και αυτά να αναγκαστούν σαν την κ. Ξενογιανακοπούλου να βγουν και να γράψουν μια επιστολή απολογισμό γιατί έμεινα λίγο ακόμα.
Σήμερα μετά τις εκλογές του καλοκαιριού και τις διαγραφές και τις αποχωρήσεις από τις αρχές του 2012 στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μόνο ένα ρεύμα. Εκείνο που θέλει να τρίβετε στην γλίτσα του τσοπάνη καλύτερα, ως ποιο πιστό. Και με το όρο τσοπάνη εννοούμε τις οικογένειες που απαρτίζουν την Ελληνική διαπλοκή. Η διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Τα μόνα χαρακτηρίστηκα που έχει είναι σε ποιον τσοπάνη θα ξυστούν ως πιστοί σκύλοι οι ηγετίσκοι του ΠΑΣΟΚ και πόσο καλύτερα ξέρουν να τρίβονται. Αυτή είναι η αλήθεια, όλα τα άλλα είναι άλλοθι!!!
Σε παλαιότερες αναρτήσεις μας έχουμε γράψει για τις περιόδους στο ΠΑΣΟΚ. Ως συμπέρασμα αυτών των αναρτήσεων μπορούμε να γράψουμε με μια λέξη οι κρίσεις για μετά Α. Παπανδρέου εποχή ήταν «ποιος θα ξυστεί στην γλίτσα του τσοπάνη καλύτερα».
Ο αγώνας δρόμου στο ΠΑΣΟΚ την περίοδο 1990-2012, ήταν ένας αγώνας για πλήρη ενσωμάτωση του στο αστικό νεοφιλελεύθερο σύστημα στης χώρας. Δεσμοί, ιδεολογίες και αξίες, που το ίδιο τις ανάδειξε στην περίοδο 1974-1985, στελέχη του είτε με την δράση τους είτε με τις επιλογές τους, είτε θελημένα, είτε όχι, είτε στρατηγικά, είτε όχι τις διάβρωσαν και αναφερόμαστε σε έννοιες, όπως συνδικαλισμός, αυτοδιοίκηση και σε τελική ανάλυση σοσιαλισμός, δεν χρειάζεται να αναφερθούμε σε παραδείγματα.
Ταφόπλακα στο ΠΑΣΟΚ θα πρέπει να αποδοθεί ότι έβαλε ο Γ. Παπανδρέου και σε καμιά περίπτωση δεν πρέπει να αποδοθεί στο Ε. Βενιζέλο. Στον Γ. Παπανδρέου πολλά στελέχη είχαν αφήσει την ελπίδα της αλλαγής πορείας και επιστροφής στις «ρίζες». Δυστυχώς όμως, η αριστερά πρέπει να γνωρίζει ότι δεν έχει δικαίωμα να ελπίζει μόνο ένα δικαίωμα έχει να «αγωνίζεται». Και αυτοί παρασυρόμενοι από τον κυβερνητισμό τους, πώς να γινόταν διαφορετικά άλλοστε; Δεν έδειξαν στον Γ. Παπανδρέου τον δρόμο για τις «ρίζες» αλλά απλά σώπασαν.
Σήμερα στο ΠΑΣΟΚ έχουν μείνει μεσαία στελέχη που πιστεύουν και ελπίζουν ότι οι αλλαγή θα έρθει από μέσα και προσπαθούν να βρούν αυτόν που θα τους οδηγήσει στην έξοδο για μια νέα πορεία. Ίσως από την δικιά τους πλευρά να ελπίζουν «σωστά» ίσως όμως και αυτά να αναγκαστούν σαν την κ. Ξενογιανακοπούλου να βγουν και να γράψουν μια επιστολή απολογισμό γιατί έμεινα λίγο ακόμα.
Σήμερα μετά τις εκλογές του καλοκαιριού και τις διαγραφές και τις αποχωρήσεις από τις αρχές του 2012 στο ΠΑΣΟΚ υπάρχει μόνο ένα ρεύμα. Εκείνο που θέλει να τρίβετε στην γλίτσα του τσοπάνη καλύτερα, ως ποιο πιστό. Και με το όρο τσοπάνη εννοούμε τις οικογένειες που απαρτίζουν την Ελληνική διαπλοκή. Η διάσπαση στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Τα μόνα χαρακτηρίστηκα που έχει είναι σε ποιον τσοπάνη θα ξυστούν ως πιστοί σκύλοι οι ηγετίσκοι του ΠΑΣΟΚ και πόσο καλύτερα ξέρουν να τρίβονται. Αυτή είναι η αλήθεια, όλα τα άλλα είναι άλλοθι!!!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου