Η αλήθεια για τη Χαλυβουργία

Με τα παρακάτω θέλω να ξεκαθαρίσω ορισμένα σημαντικά σημεία σχετικά με την απεργία στη Χαλυβουργία. Δυστυχώς παρατηρώ εκτεταμμένη παραπληροφόρηση γύρω απο το θέμα της απεργίας, η οποία οφείλεται κυρίως στη μονομερή κάλυψη του θέματος απο τα ΜΜΕ, η οποία βρίσκει εύφορο έδαφος στην τυφλή αποστροφή που νιώθει ενός σημαντικού μέρους του κόσμου προς οτιδήποτε σχετίζεται με το ΠΑΜΕ ή το ΚΚΕ.

Αιτήματα Σωματείου
Οι 24ωρες επαναλαμβανόμενες απεργίες στο εργοστάσιο της Ελληνική Χαλυβουργίας στον Ασπρόπυργο ξεκίνησαν την 1/11/2011 όταν ο εργοδότης κάλεσε τους εργαζόμενους να διαλέξουν μεταξύ 180 απολύσεων ή 5ωρη 5ήμερη εργασία με 40% μειωμένες αποδοχές (που προφανώς οι εργαζόμενοι δε θα μπορούσαν να αναπληρώσουν απο κάπου αλλού στο “ελεύθερο” 3ωρο τους). Εν
τω μεταξύ, η παραγωγή βαίνει αυξάνουσα:

- 2009: 194.600 τόνους
- 2010: 231.000 τόνους με το χυτήριο κλειστό για δύο μήνες λόγω θανατηφόρου εργατικού ατυχήματος
- 2011 (εως και τον Οκτώβριο): 266.000 τόνους

Η εταιρεία έχει και δεύτερο εργοστάσιο στο Βόλο όπου εκεί τα μέτρα για μειωμένο ωράριο και μισθούς έγιναν δεκτά, αλλά δεν εφαρμόστηκαν γιατί λόγω της απεργίας του Ασπροπύργου το εργοστάσιο στο Βόλο έχει αναλάβει όλη την παραγωγή.

Εν τω μεταξύ στις 3 Φεβρουαρίου 2012 η εταιρεία πήρε άδεια κατασκευής μεγάλου ιδιωτικού λιμανιού μπροστά στο χαλυβουργείο, υποδηλώνοντας σχέδια για αυξημένη παραγωγή. [Πηγή]

Σχέση Σωματείου και απεργίας με το ΠΑΜΕ:
Είναι αλήθεια και ουδέποτε αποκρύφθηκε ότι ο Πρόεδρος του Σωματείου, Γιώργος Σιφωνιός, είναι μέλος του ΠΑΜΕ. Αντίστοιχα, ο συνάδελφος του Χάρης Μανώλης που συμμετέχει στην απεργία και είναι ενεργό μέλος του Σωματείου πρόσκειται στην ΑΝΤΑΡΣΥΑ. Επίσης, στήριξη στην απεργία παρέχουν πολλοί διαφορετικοί ιδεολογικοί και πολιτικοί χώροι. Εξ' άλλου, πληροφορίες απο τους εργαζομένους μαρτυρούν ότι μέχρι πρόσφατα, πριν την έναρξη της απεργίας, το ΠΑΜΕ δεν είχε ισχυρή αντιπροσώπευση στο Σωματείο. Σε κάθε περίπτωση, η απεργία αποφασίζεται απο το Σωματείο, το οποίο σαφώς και στηρίζεται απο το ΠΑΜΕ, αλλά δεν ελέγχεται από αυτό.

Αποφάσεις του Σωματείου:
Οι αποφάσεις του Σωματείου για την κήρυξη και συνέχιση της απεργίας παίρνονται από τις Γενικές Συνελέυσεις του Σωματείου στις οποίες έχουν δικαίωμα συμμετοχής όλοι οι εργαζόμενοι στη Χαλυβουργία. Μάλιστα, μετά την κύρηξη της απεργίας ως παράνομης, έγινε νέα ψηφοφορία με αποτέλεσμα 204 ψήφους υπέρ της απεργίας και 42 κατά. Μετά από κούραση 9 μηνών δηλαδή, η συντριπτική πλειονότητα των εργαζομένων ψήφισε υπέρ της συνέχισης της απεργίας. Μετά και την επέμβαση των ΜΑΤ στην απεργία στις 19/7/2012, το Σωματείο με νέα συνέλευση στις 21/7/2012 αποφάσισε με 164 ψήφους υπέρ και 5 κατά να συνεχίσει την απεργία. [Πηγή]

Υλική και οικονομική στήριξη της απεργίας:
Οι απεργοί Χαλυβουργοί και οι οικογένειες τους προφανώς και στηρίζονται υλικά και οικονομικά κατά τη διάρκεια της απεργίας. Δε θα μπορούσαν αλλιώς να επιβιώσουν οι περισσότεροι αφού είναι λογικό κατά κανόνα να μην έχουν άλλα προσωπικά εισοδήματα πέραν του μισθού τους, ούτε να αμείβονταν ιδιαίτερα καλά την προηγούμενη περίοδο ώστε να έχουν σημαντικές οικονομίες.

Η στήριξη των απεργών γίνεται από την αλληλεγγύη του κόσμου, η οποία φτάνει σε αυτούς ως οικονομική ενίσχυση στο λογαριασμό του Σωματείου, προσφορά τροφίμων κλπ. Επίσης αλληλέγγυα σωματεία, συνδικάτα και λαϊκές συνελεύσεις συλλέγουν χρήματα και τρόφιμα για στήριξη των απεργών, όπως κάνει και το ΠΑΜΕ. Επίσης οργανώνονται εκδηλώσεις όπως γλέντια, συναυλίες αλληλεγγύης που στηρίζουν τους απεργούς. Σε κάθε περίπτωση, οποιοσδήποτε μπορεί να στηρίξει την απεργία χωρίς να εμπλακεί το ΠΑΜΕ ή άλλος συνδικαλιστικός φορέας.

Νομικό καθεστώς της απεργίας:
Στις 5/6/2012 η απεργία που είχε κηρυχθεί στις 31/10/2012 κρίθηκε παράνομη απο το Μονομελές Πρωτοδικείο Αθηνών με την αιτιολογία ότι η απόφαση για την έναρξη της απεργίας στις 31/10/2011 πάρθηκε χωρίς μυστική ψηφοφορία και χωρίς να ειδοποιηθεί 24 ώρες πριν την έναρξή της η επιχείρηση. Το τυπικό αυτό επιχείρημα ακυρώθηκε άμεσα απο νέα ψηφοφορία του Σωματείου, που αυτή τη φορά έγινε με κάλπη (το καταστατικό του Σωματείου προβλέπει ψήφιση με ανάταση χειρός ή με κάλπη) και επιβεβαίωσε τη συνέχιση της απεργίας με 204 ψήφους υπέρ και 42 κατά. Μετά την επέμβαση των ΜΑΤ στην απεργία στις 19/7/2012, το Σωματείο με νέα συνέλευση στις 21/7/2012 αποφάσισε με 164 ψήφους υπέρ και 5 κατά να συνεχίσει την απεργία. [Πηγή]

Διαπραγματεύσεις και “αδιαλλαξία” των απεργών:
Το αρχικό αίτημα των εργαζομένων ήταν να επαναπροσληφούν όλοι οι απολυμένοι και να μη γίνει μείωση ωραρίου και μισθών. Με απόφαση της 6/6/2012 το Σωματείο κατέθεσε συγκεκριμένες προτάσεις για συμβιβασμό των διαφορών (άμεση επεναπρόσληψη 40 απολυμένων (από 120) και γραπτή δέσμευση για επιστροφή των υπολοίπων σε εύλογο χρονικό διάστημα χωρίς νέες προσλήψεις) και επαναλειτουργία του εργοστασίου (πηγή). Εν τω μεταξύ, ορισμένοι εργαζόμενοι έχουν πλέον βρει άλλη δουλειά ή έχουν φτάσει σε ηλικία συνταξιοδότησης, οπότε εκ των πραγμάτων ο αριθμός των εργαζομένων έχει μειωθεί. Το Σωματείο έχει ζητήσει από τον υπουργό εργασίας Γ. Βρούτση να παρέμβει για να επιτευχθεί συμφωνία. Η απάντηση ήταν απειλές της εταιρείας για κλείσιμο του εργοστασίου, εισβολή και κατάληψη του εργοστασίου απο τα ΜΑΤ και σύλληψη απεργών. Αμέσως μετά την επέμβαση των ΜΑΤ η εταιρεία απέσυρε τις απειλές για κλείσιμο, δείχνοντας ότι ήταν μόνο αυτό, απειλές.

Επιπλέον στοιχεία:
Σχετικά με τις απολαβές των εργαζομένων στη Χαλυβουργία, πληροφορίες δίνονται σε συνέντευξη του Προέδρου του Σωματείου, Γιώργου Σιφωνιού. Ενδεικτικά, ο ίδιος με 33 χρόνια προυπηρεσίας, κυλιόμενες βάρδιες τεσσάρων ημερών, με τρία Σαββατοκύριακα και νυχτερινό παίρνει 1.450Ε. Οι νεοπροσλαμβανόμενοι (παίρνουν 42Ε μεροκάματο, δηλαδή περίπου 1000Ε μισθό. Σε τμήματα που λειτουργούν Δευτέρα με Παρασκευή (λογικά όσοι δεν δουλεύουν άμεσα στην παραγωγή χάλυβα δλδ) ένας νεοπροσληφθείς έγγαμος παίρνει σκάρτα 900 ευρώ.

Η απεργία στη Χαλυβουργία έχει πολύ λίγη, έως και μηδενική προβολή στα ΜΜΕ. Η πρώτη αναφορά σε mainstream ΜΜΕ έγινε απο τη ΝΕΤ στην 21η ημέρα της απεργίας. Συνήθως τα ΜΜΕ τη θυμούνται για να μεταφέρουν τις απειλές της επιχείρισης για κλείσιμο του εργοστασίου και για να καταγγείλουν τη “συνεργασία” ΚΚΕ – Χρυσής Αυγής (βλ. παρακάτω)

Σχέση Χρυσής Αυγής με την απεργία
Η πρώτη γνωστή “επαφή” της Χρυσής Αυγής με την απεργία ήταν στις 19/12/2011 (50 περίπου μέρες απο την αρχή της απεργίας) με μια ανακοίνωση του πυρήνα της Χρυσής Αυγής στο Βόλο με την οποία τίθεται σαφώς υπέρ του εργοδότη και κατά της απεργίας. Στη συνέχεια, ομάδα της Χρυσής Αυγής με επικεφαλής τον Ηλία Κασσιδιάρη επισκέφθηκε το εργοστάσιο του Ασπροπύργου στις 17/2/2012 (3μιση μήνες απεργίας) και εξέδωσε σχετικό βίντεο όπου ο Κασσιδιάρης ισχυρίζεται ότι ήταν στο πλευρό των απεργών απο την πρώτη στιγμή αλλά δεν μπορούσαν να τους επισκεφτούν γιατί εργάζονταν.

Η κυρία Ελένα Καταβάτη που εμφανίζεται σε τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς (κυρίως τον ΣΚΑΙ) ως πρόεδρος της Επιτροπής Αγώνα στη Χαλυβουργία ανήκει στην μειοψηφία του Σωματείου κατά της απεργίας. Συχνά ισχυρίζεται οτι αντιπροσωπεύει την πλειοψηφία των αργαζομένουν που θέλουν να δουλέψουν, αυτό όμως δεν έχει επιβεβαιωθεί στις Γενικές Συνελεύσεις.

Πρόσφατα σε ένα φορτίο με κατάλοιπα από επεξεργασία χάλυβα, που είχε φύγει από το εργοστάσιο της Ελληνικής Χαλυβουργίας στο Βελεστίνο με προορισμό τη Σαρδηνία, εντοπίστηκαν επίπεδα ραδιενέργειας που ξεπερνούν κι αυτά που ανιχνεύθηκαν σε φορτία που είχαν φύγει από την Φουκοσίμα μετά το πυρηνικό ατύχημα! (Πηγή). Το θέμα δεν αναφέρθηκε στα ΜΜΕ. Θα περίμενε κανείς πως ειδικά ο περιβαλλοντικά ευαίσθητος ΣΚΑΙ θα έβρισκε λίγο χρόνο για αυτό.

Μετά την επέμβαση των ΜΑΤ, μπήκαν συνοδεία αστυνομικών στο εργοστάσιο ορισμένοι εργαζόμενοι. Όπως επισημαίνεται στην εισήγηση στη Γενική Συνέλευση του Σωματείου στις 21/7/2012 (αμέσως μετά την επέμβαση των ΜΑΤ) οι εργάτες που δουλεύουν στην παραγωγή συνεχίζουν να απεργούν και άρα το εργοστάσιο δεν λειτουργεί πρακτικά.

Έχοντας διαβάσει τα παραπάνω είναι στο χέρι του καθενός να τα ελέγξει και να τα διασταυρώσει. Είναι επίσης στο χέρι του να σκεφτεί ποιοι και γιατί διαστρεβλώνουν ή αποκρύπτουν γεγονότα γύρω απο την απεργία.

Αν μη τι άλλο, οφείλει κανείς να είναι ενημερωμένος και προσεκτικός πριν αρχίσει να κατηγορεί και να λασπολογεί εργάτες που μετά απο 9 μήνες απεργίας επιλέγουν ακόμα να στερούνται το μεροκάματο για να συνεχίσουν τον αγώνα τους.

Γιάννης Ρ.

left