Τεράστιο σκάνδαλο οι πολιτικές των διορισμένων διοικήσεων. Του Λευτέρη Αρβανίτη
Επανέρχεται στην επικαιρότητα το θέμα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης, καθώς έχει ενταχθεί στην πρώτη λίστα των υπό ιδιωτικοποίηση επιχειρήσεων, ενώ την ίδια στιγμή εξακολουθεί να απαξιώνεται και να χάνει σημαντικό μερίδιο της αγοράς.
Είναι γνωστό πως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), θυγατρική της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ), με σημαντική συμβολή στην εθνική οικονομία, είχε πέντε κερδοφόρα εργοστάσια από τα οποία σήμερα λειτουργούν τα τρία (Πλατύ, Σέρρες, Ορεστιάδα) αφού τα δύο (Λάρισα, Ξάνθη) έκλεισαν με το πρόσχημα της μετατροπής τους σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, αφού τα εργοστάσια ζάχαρης εγκαταλείφθηκαν από τους αρμόδιους υπουργούς και τις διοικήσεις τους και συνειδητά οδηγήθηκαν στο λουκέτο.
Στη χώρα μέχρι το 2006 η ποσόστωση ετήσιας εγχώριας παραγωγής ζάχαρης ήταν 320.000 τόνοι και κατόπιν, λόγω ΚΑΠ, μειώθηκε σε 158.000 τόνους, ενώ οι πραγματικές ανάγκες της χώρας ανέρχονται σε τουλάχιστον 250.000 τόνους.
Πριν την απαξίωση της τευτλοκαλλιέργειας, πάνω από 14.000 αγροτικές οικογένειες και 2.500 και πλέον εργαζόμενοι (μόνιμοι και εποχικοί) καθώς και άλλα σύνοδα επαγγέλματα, διασφάλιζαν το εισόδημά τους και την αξιοπρεπή διαβίωσή τους από τη λειτουργία των εργοστασίων ζάχαρης.
Για φέτος η παραγωγή ελληνικής ζάχαρης ανέρχεται σε περίπου 60.000 τόνους μόνο, με ευθύνες των κυβερνήσεων και των πολιτικών που εφάρμοζαν μέσω των διορισμένων διοικήσεων ΑΤΕ και ΕΒΖ και δρομολογούνται εισαγωγές ώστε να καλυφθούν οι συνολικές ανάγκες της χώρας. Μάλιστα χαρακτηριστική έχει μείνει η παρουσία του τότε υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Σωτήρη Χατζιδάκη σε σύσκεψη στις Βρυξέλλες, όπου όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκε την ποσόστωση της παραγωγής, αλλά συμφώνησε στη μείωσή της, έναντι χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Είναι γνωστό πως η Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης (ΕΒΖ), θυγατρική της Αγροτικής Τράπεζας (ΑΤΕ), με σημαντική συμβολή στην εθνική οικονομία, είχε πέντε κερδοφόρα εργοστάσια από τα οποία σήμερα λειτουργούν τα τρία (Πλατύ, Σέρρες, Ορεστιάδα) αφού τα δύο (Λάρισα, Ξάνθη) έκλεισαν με το πρόσχημα της μετατροπής τους σε εργοστάσια παραγωγής βιοαιθανόλης. Και βέβαια δεν θα μπορούσε να γίνει και διαφορετικά, αφού τα εργοστάσια ζάχαρης εγκαταλείφθηκαν από τους αρμόδιους υπουργούς και τις διοικήσεις τους και συνειδητά οδηγήθηκαν στο λουκέτο.
Στη χώρα μέχρι το 2006 η ποσόστωση ετήσιας εγχώριας παραγωγής ζάχαρης ήταν 320.000 τόνοι και κατόπιν, λόγω ΚΑΠ, μειώθηκε σε 158.000 τόνους, ενώ οι πραγματικές ανάγκες της χώρας ανέρχονται σε τουλάχιστον 250.000 τόνους.
Πριν την απαξίωση της τευτλοκαλλιέργειας, πάνω από 14.000 αγροτικές οικογένειες και 2.500 και πλέον εργαζόμενοι (μόνιμοι και εποχικοί) καθώς και άλλα σύνοδα επαγγέλματα, διασφάλιζαν το εισόδημά τους και την αξιοπρεπή διαβίωσή τους από τη λειτουργία των εργοστασίων ζάχαρης.
Για φέτος η παραγωγή ελληνικής ζάχαρης ανέρχεται σε περίπου 60.000 τόνους μόνο, με ευθύνες των κυβερνήσεων και των πολιτικών που εφάρμοζαν μέσω των διορισμένων διοικήσεων ΑΤΕ και ΕΒΖ και δρομολογούνται εισαγωγές ώστε να καλυφθούν οι συνολικές ανάγκες της χώρας. Μάλιστα χαρακτηριστική έχει μείνει η παρουσία του τότε υπουργού Αγροτικής Ανάπτυξης Σωτήρη Χατζιδάκη σε σύσκεψη στις Βρυξέλλες, όπου όχι μόνο δεν διαπραγματεύτηκε την ποσόστωση της παραγωγής, αλλά συμφώνησε στη μείωσή της, έναντι χωρών της Ανατολικής Ευρώπης.
Η αμαρτωλή Αγροτική Τράπεζα
Η ΑΤΕ έχει δρομολογήσει με συνοπτικές διαδικασίες την πώληση των τριών θυγατρικών της (ΕΒΖ, Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ) και θα εκποιήσει το 82,33% της ΕΒΖ, προκειμένου να διατηρήσει μόνο τον χρηματοπιστωτικό της τομέα.
Πολλά ερωτηματικά γεννά όμως η στάση της ΑΤΕ τα προηγούμενα χρόνια, σε σημείο που νομικοί κύκλοι να δηλώνουν ότι είναι θαύμα η μη εμπλοκή εισαγγελέα. Κι αυτό γιατί οι διορισμένες διοικήσεις κατάφεραν να καταστρέψουν κερδοφόρες επιχειρήσεις, δημιουργώντας μάλιστα χρέη, μεγάλο μέρος των οποίων είναι τα δάνεια προς την ΑΤΕ. Η τράπεζα με μέσο όρο επιτόκιο δανεισμού το 7%, δάνειζε στις θυγατρικές της με επιτόκιο 12,5%, σε περιόδους μάλιστα που δεν υπήρχε αντικειμενική ανάγκη δανεισμού.
Η ΑΤΕ έχει δρομολογήσει με συνοπτικές διαδικασίες την πώληση των τριών θυγατρικών της (ΕΒΖ, Δωδώνη, ΣΕΚΑΠ) και θα εκποιήσει το 82,33% της ΕΒΖ, προκειμένου να διατηρήσει μόνο τον χρηματοπιστωτικό της τομέα.
Πολλά ερωτηματικά γεννά όμως η στάση της ΑΤΕ τα προηγούμενα χρόνια, σε σημείο που νομικοί κύκλοι να δηλώνουν ότι είναι θαύμα η μη εμπλοκή εισαγγελέα. Κι αυτό γιατί οι διορισμένες διοικήσεις κατάφεραν να καταστρέψουν κερδοφόρες επιχειρήσεις, δημιουργώντας μάλιστα χρέη, μεγάλο μέρος των οποίων είναι τα δάνεια προς την ΑΤΕ. Η τράπεζα με μέσο όρο επιτόκιο δανεισμού το 7%, δάνειζε στις θυγατρικές της με επιτόκιο 12,5%, σε περιόδους μάλιστα που δεν υπήρχε αντικειμενική ανάγκη δανεισμού.
Αντίθετο το ΕΚΘ
Σε ανακοίνωση του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και ζητά να σταματήσει τώρα το ξεπούλημά της.
«Προκαλεί εντύπωση η τακτική του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που ξεπουλάει αυτή την κερδοφόρα βιομηχανία, ενώ αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα για τη στάση της Διοίκησης της ΑΤΕ που μεθοδικά τα τελευταία χρόνια, απαξιώνει μόνη της την περιούσια της, μειώνοντας σταδιακά την παραγωγή των εργοστασίων στο 1/10 των εθνικών μας αναγκών. Το εργοστάσιο παρήγαγε 170.000 τόνους το 2009, ενώ το 2011 παράχθηκαν μόλις 37.000 τόνοι, καλύπτοντας τις ανάγκες μας (320.000 τόνοι) με εισαγωγές από τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Πολωνία», αναφέρει.
«Αποτελεί παραλογισμό καθώς τα 5 εργοστάσια (Λάρισα, Πλατύ, Σέρρες, Ξάνθη, Ορεστιάδα) της βιομηχανίας θα μπορούσαν να καλύψουν την εγχώρια κατανάλωση, να αυξήσουν τις εξαγωγές και να διασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας», τονίζει.
Σε ανακοίνωση του το Εργατοϋπαλληλικό Κέντρο Θεσσαλονίκης στηρίζει τον αγώνα των εργαζομένων στην Ελληνική Βιομηχανία Ζάχαρης και ζητά να σταματήσει τώρα το ξεπούλημά της.
«Προκαλεί εντύπωση η τακτική του οικονομικού επιτελείου της κυβέρνησης που ξεπουλάει αυτή την κερδοφόρα βιομηχανία, ενώ αναπάντητα παραμένουν τα ερωτήματα για τη στάση της Διοίκησης της ΑΤΕ που μεθοδικά τα τελευταία χρόνια, απαξιώνει μόνη της την περιούσια της, μειώνοντας σταδιακά την παραγωγή των εργοστασίων στο 1/10 των εθνικών μας αναγκών. Το εργοστάσιο παρήγαγε 170.000 τόνους το 2009, ενώ το 2011 παράχθηκαν μόλις 37.000 τόνοι, καλύπτοντας τις ανάγκες μας (320.000 τόνοι) με εισαγωγές από τη Γαλλία, τη Γερμανία και την Πολωνία», αναφέρει.
«Αποτελεί παραλογισμό καθώς τα 5 εργοστάσια (Λάρισα, Πλατύ, Σέρρες, Ξάνθη, Ορεστιάδα) της βιομηχανίας θα μπορούσαν να καλύψουν την εγχώρια κατανάλωση, να αυξήσουν τις εξαγωγές και να διασφαλίσουν τις θέσεις εργασίας», τονίζει.
Το θέμα και στη Βουλή
Το θέμα ανέδειξε στη Βουλή η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ε.Αμμανατίδου με επίκαιρη ερώτησή της προς τα αρμόδια υπουργεία. Η βουλευτής ρωτά τους αρμόδιους υπουργούς αν θα σταματήσουν άμεσα το ξεπούλημα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης η οποία, όπως τονίζει, πρέπει να παραμείνει σε δημόσιο έλεγχο και να αναπτυχθεί ώστε να συμβάλει στην εθνική οικονομία, μέσω της ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, της μεταποίησης αλλά και να διασφαλισθούν τα εθνικά αποθέματα βασικών προϊόντων διατροφής όπως είναι η ζάχαρη;
Τέλος, η κ. Αμμανατίδου τονίζει πως η πώληση της ΕΒΖ θα σημάνει και το τέλος της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας, ενώ θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
Το θέμα ανέδειξε στη Βουλή η βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, Ε.Αμμανατίδου με επίκαιρη ερώτησή της προς τα αρμόδια υπουργεία. Η βουλευτής ρωτά τους αρμόδιους υπουργούς αν θα σταματήσουν άμεσα το ξεπούλημα της Ελληνικής Βιομηχανίας Ζάχαρης η οποία, όπως τονίζει, πρέπει να παραμείνει σε δημόσιο έλεγχο και να αναπτυχθεί ώστε να συμβάλει στην εθνική οικονομία, μέσω της ανάπτυξης του πρωτογενούς τομέα, της μεταποίησης αλλά και να διασφαλισθούν τα εθνικά αποθέματα βασικών προϊόντων διατροφής όπως είναι η ζάχαρη;
Τέλος, η κ. Αμμανατίδου τονίζει πως η πώληση της ΕΒΖ θα σημάνει και το τέλος της τευτλοκαλλιέργειας στη χώρα μας, ενώ θα χαθούν χιλιάδες θέσεις εργασίας.
edromos
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου