Η Αριστερά είναι αλληλεγγύη

ΤΟΥ ΧΡΗΣΤΟΥ ΠIΛΑΛΗ*

Όταν το 2005 μια μικρή ομάδα εκπαιδευτικών και φοιτητών του ΣΥΝ σκεφθήκαμε να οργανώσουμε ένα “σχολείο” στο οποίο εθελοντικά θα διδάσκαμε την ελληνική γλώσσα σε μετανάστες, δεν μπορούσαμε να φανταστούμε την ανταπόκριση των συναδέλφων. Σε λίγες ημέρες πάνω από 20 εθελοντές δέχθηκαν περισσότερους από 100 μετανάστες στο κτήριο της οδού Σαρρή, που σήμερα φιλοξενείται ο ραδιοφωνικός σταθμός “Στο Κόκκινο”. Σύντομα οι εθελοντές εκπαιδευτικοί και φοιτητές έγιναν 60 και 70, ενώ οι μετανάστες, άνδρες στο συντριπτικό ποσοστό τους, έγιναν 500 και 600! Στους εθελοντές ήταν πολλοί που δεν είχαν καμία σχέση με τον ΣΥΝ, τους ενδιέφερε όμως αυτό που κάναμε. Οι τακτικές γενικές συνελεύσεις μας έλυναν όλα τα προβλήματα, ακόμη και για το πώς θα πείθαμε τους μετανάστες να φέρουν τις συζύγους τους στο σχολείο, υπήρχε όμως και μια στενότερη ομάδα εντατικής καθημερινής δουλειάς. Οι εμπειρίες ήταν πρωτόγνωρες, αφού μέχρι τότε περιορίζονταν σε διδασκαλία παιδιών και όχι ενηλίκων. Με τους μετανάστες μαθητές μας βρισκόμασταν σε τακτική επαφή και εκτός σχολείου, άλλοτε σε εκδηλώσεις των κοινοτήτων τους, άλλοτε σε εκδηλώσεις του αντιρατσιστικού ή του συνδικαλιστικού μας κινήματος
.
Πολλά ήταν τα καθημερινά τηλέφωνα συντρόφων και συντροφισσών από διάφορα μέρη της Ελλάδας, που ήθελαν να κάνουν και αυτοί κάτι αντίστοιχο στην πόλη τους. Του δικού μας σχολείου, του “Ανοιχτού Σχολείου Μεταναστών”, είχαν προηγηθεί άλλα, στα οποία η σπίθα είχε μπει από συντρόφους οργανωμένους ή μη, όπως τα “Πίσω θρανία” ή το “Κυριακάτικο Σχολείο Μεταναστών”. Στη συνέχεια ακολούθησαν και νέες πρωτοβουλίες, όπως το ιδιαίτερα επιτυχημένο “Ανοιχτό Σχολείο του Πειραιά”, κ.ά.
Σήμερα που οι ανάγκες είναι πολύ μεγαλύτερες, ξέρουμε καλά τι πρέπει να κάνουμε. Δεν είναι η πρώτη φορά, και δεν αναφέρομαι μόνο στα σχολεία αλληλεγγύης. Η Αριστερά ήταν πάντα κοινωνική προσφορά, ήταν πάντα αλληλεγγύη.
Η δημιουργία σχολείων αλληλεγγύης που βοηθούν τα παιδιά της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στις καθημερινές εκπαιδευτικές τους ανάγκες έχει ήδη ξεκινήσει από συνδικαλιστικές ενώσεις εκπαιδευτικών που, παρά την κατεδάφιση των μισθών τους, προτιμούν να διαθέσουν τον χρόνο τους για να στηρίξουν τα παιδιά της περιοχής τους. Οι ανάγκες όμως υποστηρικτικής διδασκαλίας είναι τεράστιες, σε μια δημόσια παιδεία που επιχειρείται να διαλυθεί από τις νεοφιλελεύθερες κυβερνήσεις, προς όφελος επιχειρηματικών συμφερόντων που επιθυμούν να την υποκαταστήσουν.
Έτσι, μια ομάδα εκπαιδευτικών της Καλλιθέας πήραμε την απόφαση να κάνουμε ένα σχολείο ενισχυτικής διδασκαλίας στη Νότια Αθήνα. Η ανταπόκριση στο μήνυμα μας τις δύο πρώτες ημέρες φιλοξενίας του σε συντροφικά ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα είναι ιδιαίτερα ενθαρρυντική. Εκπαιδευτικοί που εργάζονται ή είναι άνεργοι θέλουν να βοηθήσουν. Χρειαζόμαστε κι άλλους! Για να στηρίξουμε εκπαιδευτικά τους μαθητές της ευρύτερης περιοχής, πολλούς από τους οποίους καλεί συστηματικά η Χρυσή Αυγή για τζάμπα καφεδάκι στα γραφεία της! Θα τους στηρίξουμε και θα στηριχθούμε. Αυτές οι σχέσεις είναι πάντα αμφίδρομες. Χωρίς να το επιδιώκεις, κερδίζεις πολλά όταν έχεις συντελέσει στο ελάχιστο ώστε οι μαθητές σου να ανακτήσουν τη χαμένη τους αξιοπρέπεια. Ανακτάς ταυτόχρονα κι εσύ τη δική σου, αυτή του δασκάλου που δεν σηκώνει τα τηλέφωνα όταν μυρίζουν… τράπεζα και υπενθύμιση καθυστερημένης δόσης δανείου, του δασκάλου που την πρώτη εβδομάδα της δεκαπενθήμερης αμοιβής του διαπιστώνει ότι δεν του φτάνει για τη συνέχεια, ή ακόμα χειρότερα του δασκάλου που περιμένει να δουλέψει έστω για λίγες ώρες και βλέπει τους μόνιμους συναδέλφους του ως… προνομιούχους.
Για να ξεπεράσουμε τη μεγάλη κρίση που έχει δημιουργήσει ο καπιταλισμός, για να ανατρέψουμε τις ανθρωποβόρες πολιτικές τους, χρειαζόμαστε όλες και όλοι και χρειαζόμαστε δυνατοί. Γι΄ αυτό δεν πρέπει να αφεθεί κανείς μόνος του στην κρίση.

*Ο Χ. Πιλάλης είναι δάσκαλος (christos.pilalis@gmail.com)
www.avgi.gr