Μόνη ελπίδα για την Ευρώπη, μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα. Της Τίνε Στέινινγκερ

"Οι μόνοι που εξυπηρετούνται από τα πακέτα διάσωσης είναι οι πιστωτές", μας λέει η επικεφαλής της ATTAC Γερμανίας, Τίνε Στέινινγκερ. Η Τ. Στέινινγκερ βρέθηκε στην Ελλάδα για να εκφράσει την αλληλεγγύη της στον ελληνικό λαό στη διάρκεια της επίσκεψης της Γερμανίδας καγκελαρίου, Άνγκελα Μέρκελ, στην Αθήνα. Η ATTAC είναι διεθνής οργάνωση κατά του νεοφιλελευθερισμού και της παγκοσμιοποίησης. Η Τ. Στέινινγκερ μίλησε στην "Αυγή" για την κρίση και για το ποιους εξυπηρετεί.
Συνέντευξη στην Αναστασία Γιάμαλη

* Eίμαστε αντιμέτωποι με μια κρίση σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Ωστόσο στις διάφορες χώρες η κρίση βρίσκεται σε διάφορα στάδια. Σε τι βαθμό θεωρείτε πως αυτή η διαφοροποίηση εξηγεί τα διαφορετικά στάδια “συνειδητοποίησης”; Iσχύει σε μεγάλο βαθμό αυτό. Στη Γερμανία, δεν βλέπουμε στον κόσμο σχεδόν καθόλου “συνειδητοποίηση της κρίσης” με την οποία παλεύει όλη η Ευρώπη. Η κυβέρνηση της χώρας σε συνεργασία με τα συστημικά ΜΜΕ λέει στον κόσμο πως οι Έλληνες και οι Ισπανοί δεν ακολουθούσαν σωστές πολιτικές και κατά συνέπεια προκάλεσαν την κρίση στους εαυτούς τους - πράγμα που στους Γερμανούς ακούγεται λογικό και θεωρούν πως δεν σχετίζεται με τη Γερμανία. Αυτή τη στιγμή, τα μέτρα λιτότητας στη Γερμανία δεν είναι τόσα, γιατί πολλές από τις λεγόμενες "μεταρρυθμίσεις" (η αύξηση της ηλικίας συνταξιοδότησης, η ιδιωτικοποίηση των συντάξεων, η απορρύθμιση της αγοράς εργασίας) είχαν επιβληθεί μερικά χρόνια πριν. Οι Γερμανοί δεν συνειδητοποιούν πως οι περικοπές των δικών τους μισθών επηρέασαν σημαντικά τη συσσώρευση του χρέους των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου. Προς το παρόν, η κυβέρνηση δεν χτυπά τη μεσαία τάξη όπως συμβαίνει στην άλλες χώρες. Όταν μάλιστα αποφάσισαν να περικόψουν δαπάνες, οι περικοπές ήταν τέτοιες που να επηρεάζουν πιο περιθωριοποιημένα κομμάτια της κοινωνίας, που όντας ανοργάνωτα δεν μπορούν να εκφράσουν τη δυσαρέσκειά τους, όπως άλλες τάξεις που έχουν άλλη συγκρότηση. Βέβαια, με το δημοσιονομικό σύμφωνο και με το υπό σχεδιασμό Μνημόνιο για κάθε κράτος-μέλος της Ε.Ε. ( που τίθεται υπό συζήτηση στο Eurogroup αυτής της εβδομάδας), θα αλλάξει αυτό. Προς το παρόν όμως, οι εργαζόμενοι δεν έχουν επίγνωση του τι συμβαίνει και κατά συνέπεια ούτε συνείδηση.

* Οδεύουμε προς μια νότια Ευρώπη χωρίς μεσαία τάξη;Noμίζω πως η τρέχουσα κρίση είναι αποτέλεσμα της δομής της Ευρωζώνης και της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης. Οι ηγέτιδες τάξεις χρησιμοποιούν την κρίση για να επιβάλουν πολιτικές λιτότητας και για να επιτεθούν στα δικαιώματα και τα κεκτημένα των εργαζομένων όπως και στα κοινωνικά δικαιώματα που κατοχυρώθηκαν μέσα από αγώνες τα τελευταία 100 χρόνια. Στην Ελλάδα είναι ορατή πλέον η προσπάθεια για “εσωτερική υποτίμηση”. Οι μόνοι που εξυπηρετούνται από τα πακέτα διάσωσης είναι οι πιστωτές. Πρέπει να υπάρξει χρεωκοπία, διότι η καπιταλιστική κρίση βοηθά να μειωθεί η ποσότητα του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου. Η μείωση των μισθών στοχεύει στο να αυξηθούν τα κέρδη. Η ίδια πολιτική εφαρμόζεται σε όλες τις ευρωπαϊκές χώρες. Η λιτότητα στόχο έχει να κάνει πιο ανταγωνιστική την Ε.Ε. στην παγκόσμια αγορά και αυτό συμφέρει περισσότερο τις εξαγωγικές οικονομίες. Έτσι εξηγείται και η προσήλωση της γερμανικής κυβέρνησης στην εφαρμογή της λιτότητας. Η κρίση λειτουργεί ως μηχανή αναδιανομής του πλούτου από τους φτωχούς στους πλούσιους. Όχι μόνο στις χώρες του Νότου, αλλά σε κάθε χώρα, παρατηρείται αύξηση της συσσώρευσης του κεφαλαίου σε λίγα χέρια, ενώ όλο και μεγαλύτερες μερίδες της κοινωνίας εξαθλιώνονται. Το στάδιο διαφέρει σε κάθε χώρα, με τη μεσαία τάξη της Γερμανίας να μην βλέπει έντονες διαφορές, την ώρα που οι μεσαίες τάξεις του ευρωπαϊκού Νότου σφυροκοπούνται. Όμως η κατεύθυνση είναι κοινή, όσο διαρκεί η κρίση τόσο λιγότερο πλούτο θα μπορεί να συγκρατήσει η μεσαία τάξη.
* Είναι χρήσιμο οι χώρες του ευρωπαϊκού Νότου να συγκροτήσουν κοινό μέτωπο παρά το γεγονός πως τέσσερις από αυτές έχουν δεξιές κυβερνήσεις;

Η απάντηση είναι διπλή. Από τη μία, σαφώς και χρειάζεται ένα κοινό μέτωπο κοινωνικού κινήματος στις χώρες του Νότου και, από την άλλη, πρέπει να μιλήσουμε για τις στρατηγικές που ακολουθούν οι κυβερνήσεις έναντι της Ε.Ε. Σε ό,τι αφορά τα κινήματα, είναι πολύ σημαντικό να δημιουργηθούν υπερεθνικές δράσεις κατά της λιτότητας και να γίνουν βήματα προς μια δημοσιονομική ευρωπαϊκή ένωση. Μια καλή αρχή είναι οι κοινές γενικές απεργίες για τις χώρες του Νότου. Επίσης πιστεύω πως τόσο τα κινήματα όσο και η Αριστερά θα πρέπει να βάλουν στην ατζέντα ένα κίνημα που θα αντισταθεί στα σχέδια της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης όσο αυτή σχεδιάζεται έτσι ώστε να εξυπηρετεί τις επιχειρήσεις. Βέβαια, κάτι τέτοιο είναι δύσκολο όταν οι κυβερνήσεις είναι δεξιές, αλλά αποτελεί σημαντικό αίτημα, το οποίο θα πρέπει να χρησιμοποιήσει η Αριστερά για να δείξει πως τα συμφέροντα των λαών δεν ταυτίζονται με αυτών των οικονομιών και πως χρειάζεται αλλαγή στις δομές της Ε.Ε. Από την άλλη, δεν ξέρουμε για πόσο ακόμη θα “διαρκέσουν” αυτές οι δεξιές κυβερνήσεις...

* Μπορούμε να λύσουμε το πρόβλημα χρέους αν η Γερμανία δεν συνειδητοποιήσει πως θα πρέπει να επωμισθεί κομμάτι του; Οι θέσεις των δύο μεγάλων κομμάτων της χώρας δεν διαφοροποιούνται ιδιαίτερα μεταξύ τους. Μπορούμε να ελπίζουμε;
Για να είμαι ειλικρινής, πιστεύω πως η γερμανική κυβέρνηση και τα ηγετικά κόμματα έχουν απόλυτη επίγνωση πως η Γερμανία θα πρέπει να επωμισθεί σημαντικό μερίδιο του βάρους. Γι' αυτό και επιμένουν να κρατήσουν την Ελλάδα στο ευρώ. Μάλιστα, δεν είναι μόνο τα δύο, αλλά και τα τέσσερα μεγάλα κόμματα που έχουν παρόμοια στρατηγική για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Δεν μπορούμε να ελπίζουμε για λύση εντός γερμανικού Κοινοβουλίου. Επίσης, δεν μπορούμε να έχουμε ελπίδες και από τα γερμανικά σωματεία, που εν πολλοίς υποστήριξαν την εξαγωγική λογική και ήταν πρόθυμα να δεχθούν μειώσεις στους μισθούς. Νομίζω πως η μόνη ελπίδα είναι μια κυβέρνηση της Αριστεράς στην Ελλάδα, με ευρεία λαϊκή συναίνεση, που θα οργανώσει επιτροπή ελέγχου ώστε να μειωθεί το χρέος με άλλους όρους.

tvxs.gr