Πέμπτη 14 Ιουνίου 2012

Θέμης Τζήμας : Ραγιαδισμός- trash tv- Χρυσή Αυγή

Οι τρεις παραπάνω έννοιες μπορούν να περιγράψουν και να εξηγήσουν βασικές πτυχές- προφανώς όχι όλες- του νεοναζιστικού φαινομένου στην Ελλάδα, όπως αυτό μορφοποιείται στη λούμπεν συμμορία της Χρυσής Αυγής. Οι χρυσαυγίτες βεβαίως αρέσκονται να συστήνονται ως εθνικιστές, αντισυστημικοί και αρχαιοελληνιστές. Η πραγματικότητα όμως των πολιτικών τους προγόνων αλλά και της δικής τους πολιτικής παρουσίας τους διαψεύδει.
Η Χρυσή Αυγή πρώτον αναπαράγει το ρεύμα του ραγιαδισμού. Ανήκει δηλαδή σε εκείνες τις βαθιά συμπλεγματικές ομάδες πληθυσμού, συνηθέστατα ανήκουσες στο κατεστημένο του νέου ελληνικού κράτους ή εξαρτημένες από αυτό, που αντιμετώπιζαν με προφανή περιφρόνηση, λόγω της αμορφωσιάς τους, το νεότερο ελληνισμό. Οι ομάδες αυτές δεν μπόρεσαν ποτέ να κατανοήσουν το πολιτιστικό και εν γένει πολιτικό ρεύμα που διαπερνά την ιστορία του ελληνισμού και συνδέει την
κλασσική αρχαιότητα και τα γεννήματά της με το σύγχρονο λαϊκό πολιτισμό. Δεν μπόρεσαν να αντιληφθούν ότι οι προσμίξεις πάσης φύσεως του ελληνισμού τον ενδυνάμωσαν, ενίσχυσαν τον οικουμενικό και διαχρονικό του χαρακτήρα και μεταφύτευσαν στοιχεία του παρελθόντος του, με δημιουργικό τρόπο στο παρόν του. Δεν κατανόησαν ποτέ ότι “καθαροί” λαοί είναι οι εξαφανισμένοι λαοί. Λόγω του συμπλεγματισμού και της αμάθειάς τους, οι αντιδραστικές αυτές ομάδες επέβαλαν για δεκαετίες μια νεκρή καθαρεύουσα, προσπάθησαν με κακόγουστο, τεχνητό τρόπο να ζωντανέψουν έναν στο μυαλό τους αυτούσιο κλασσικισμό, αντιλήφθηκαν ως γνήσιοι αρχοντοχωριάτες τη θέση τους μακρυά από τη “μιαρή ανατολή”, σε σχέσεις μόνιμης κατωτερότητας και πατρωνίας από μια “ανώτερη δύση”. Όταν συνάντησαν τις ισχυρές αντιστάσεις των λαϊκών ρευμάτων, μίσησαν το νέο ελληνισμό, τον ίδιο τον ελληνικό λαό και αναπαρήγαγαν ρατσιστικά στερεότυπα εις βάρος του. Προσπάθησαν να επιβάλλουν ξένα πρότυπα με βίαιες μεθόδους, χωρίς καμιά δημιουργικότητα και φαντασία.
Δεν είναι τυχαίο ότι οι πολιτικοί πρόγονοι της Χρυσής Αυγής ανήκουν κατεξοχήν σε αυτά τα ρεύματα. Η 4η Αυγούστου για παράδειγμα αποτελούσε δημιούργημα του εξαρτημένου από τη Μ. Βρετανία βασιλιά, ενώ ο αρχηγός της λοξοκοιτούσε προς το Μουσολίνι και τους ναζί, χωρίς ποτέ βέβαια να αμφισβητήσει τη θέση της χώρας δίπλα στην Αγγλία. Η 21η Απριλίου δεν ήταν παρά μια καθαρά ξενοκίνητη χούντα, ενταγμένη στο ψυχροπολεμικό πλαίσιο, με αποστολή την προδοσία της Κύπρου, που στις πιο φαιδρές εκδοχές της λοξοκοιτούσε και προς διάφορα άλλα αυταρχικά μοντέλα. Οι χίτες και ταγματασφαλίτες πρόγονοι της Χρυσής Αυγής κρύβονταν πρώτα πίσω από την μπότα των ναζί ως τα πιστά σκυλιά τους και κατόπιν πίσω από τα αγγλικά τανκς και αεροπλάνα. Το δε γερμανόφιλο επιτελείο του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου ελάχιστα μετά χαράς παρέδωσε τη χώρα στους γερμανούς.
Επιπλέον όμως η Χρυσή Αυγή μοιράζεται κάτι πολύ βαθύ με τις προαναφερθείσες δυνάμεις: οι ελληνικούρες της, η χυδαία αναπαραγωγή πετσοκομμένων αρχαίων ελληνικών, μέσα από μια καθαρεύουσα στρατιωτικών παραγγελμάτων, η επιλεκτική και διεστραμμένη αναπαραγωγή αρχαιοελληνικών προτύπων και τσιτάτων, ούτως ώστε να προσαρμόζονται στις ιδεοληψίες της αποδεικνύουν την άγονη αντίληψή της για την πορεία του ελληνισμού ανά τους αιώνες. Ο ελληνισμός της Χρυσής Αυγής δεν είναι ζωντανός. Οι ρίζες του είναι ξεραμένες, η πορεία του εκτίθεται σα προϊόν σε super- market, από τα ράφια του οποίου ο καθένας “ψωνίζει” ό,τι τον βολεύει. Είναι συμπλεγματικός, αναπαράγει το στερεότυπο κατωτέρων απογόνων.
Πρόκειται για το ραγιαδισμό της άρχουσας τάξης του κοτζαμπασισμού, που ξύνει την επιφάνεια για να ξεπατικώσει κανένα τσιτάτο που τη βολεύει, καταστρέφοντας το βάθος του ελληνισμού. Αρνείται τη δημοκρατία, την αυστηρή, θρασύτατη και ενοχλητική σωκρατική αμφισβήτηση, τη σύγκρουση θεού και ανθρώπου που αναβλύζει από την αρχαία τραγωδία, τη φιλοσοφία ως υποχρέωση κάθε πολίτη, την κοινότητα των πολιτών ως αυτοθεσμιζόμενη συλλογικότητα που εχθρεύεται ή βλέπει καχύποπτα κάθε κυρίαρχη ηγεσία, ακόμα και όταν οι ικανότητες του ηγέτη τον καθιστούν απαραίτητο. Ο ραγιαδισμός της Χρυσής Αυγής αρνείται στο λαό το δικαίωμα του δικού του λάθους, της αμφισβήτησης των αρχών που ο επίδοξος φύρερ θα θέσει. Αυτή είναι η πεμπτουσία του ραγιαδισμού: η ημιμάθεια που οδηγεί στην υποτίμηση του ελληνικού λαού και στην αναζήτηση ισχυρών πατρώνων, τόσο ως προς την υλική, όσο και ως προς την ιδεολογική εξάρτηση.
Επιπλέον, η Χρυσή Αυγή συντάσσεται με τα ρεύματα που εχθρεύονται το διαφωτισμό και υπ’ αυτήν την έννοια δεν ανήκει στο νεωτερικό εθνικισμό. Ο εθνικισμός σχηματοποιήθηκε στη φάση της νεωτερικότητας. Από προοδευτικό ρεύμα εξελίχτηκε σε συντηρητικό και δημιούργησε ανάμεσα σε άλλα, εύφορο έδαφος και για αυταρχικές εκτροπές, μεγάλης κλίμακας συρράξεις ή εγκλήματα. Ωστόσο διατήρησε την ορθολογική του βάση, γι’ αυτό και προσπάθησε με λογικά ή λογικοφανή επιχειρήματα και γεννετήσιους μύθους να συνθέσει την κοινότητα που καταλάμβανε κάθε εθνική ιδέα, στη βάση δεδομένων πολιτικών και κοινωνικών χαρακτηριστικών. Η Χρυσή Αυγή αντίθετα αντλεί το ιδεοληπτικό της περιεχόμενο από τον αντιδραστικό ρομαντισμό και τη στροφή στη μεταφυσική: ιερότητα του αίματος, της φυλής κτλ. Επιχειρεί όπως και ο ναζισμός να χτίσει μια κοσμική θρησκεία, με όλα τα θρησκευτικά, μεταφυσικά δάνεια. Καλεί το λαό να απομακρυνθεί από την πραγματικότητα και να στραφεί σε αντί- επιστημονικές δοξασίες. Είναι και αυτή μια μορφή ραγιαδισμού, ακόμα πιο επικίνδυνη. Η δημιουργία ενός λαού από τη μια υποταγμένου στην υλική εξουσία της βίας, του μίσους, του αυταρχισμού και της πατρωνίας και από την άλλη διανοητικά υποταγμένου στην αποστασιοποίηση από την πραγματικότητα και στη στροφή στη μεταφυσική.
Η Χρυσή Αυγή όμως πρέπει να αναλυθεί και σε συνάρτηση με ένα ακόμα φαινόμενο: την trash- tv, την τηλεόραση- σκουπίδι της τελευταίας εικοσαετίας. Η ελληνική σκουπιδοτηλεόραση εμφανίστηκε τόσο στον “ψυχαγωγικό” τομέα- διασκεδαστικό στην πραγματικότητα- όσο και στον “ενημερωτικό”- προπαγανδιστικό τομέα. Δεν είναι τυχαίο ότι και σε μια σειρά κρατών ακόμα, η συστηματική, επίθεση βλακείας και χυδαιότητας από την τηλεόραση στις μεγάλες μάζες ενίσχυσε τα ακραία συντηρητικά και αντιδραστικά στοιχεία. Ο ελληνικός λαός “εκπαιδεύτηκε” να αποδέχεται και να διασκεδάζει με ανθρώπους που ξεφτιλίζονταν σε πανελλαδική κλίμακα, βρίζονταν, δέρνονταν και έβγαζαν τα “σώψυχά” τους, πραγματικά ή κατασκευασμένα για λόγους τηλεθέασης, προς τέρψη αδιακρίτων βλεμμάτων. Το λούμπεν, από απωθητικό κατέστη έως και μόδα, αποδεκτό και επιβραβεύσιμο με δυνατά νούμερα τηλεθέασης. Ποιος δε θυμάται για παράδειγμα ότι επί μήνες τα προηγούμενα είχαν γίνει πρώτα σουξέ, αφόρητης αθλιότητας τραγούδια, από ανθρώπους που συχνά έδιναν την εντύπωση ότι χρειάζονταν βοήθεια από ειδικούς και όχι πανελλήνιο εξευτελισμό.
Ο δε τομέας της “ενημέρωσης”- προπαγάνδας συχνότατα και κατ΄αναλογία με τη φτηνή διασκέδαση, προσέφερε απλόχερα φτηνή προπαγάνδα. Τηλέ- υπουργοί και τηλέ- βουλευτές, φτιαχτά δίδυμα πολιτικών, αποσπασματικός λόγος, ιδεολογικός χυλός όπου οι έννοιες διαστρεβλώνονται και βιάζονται συνειδητά ώστε να μην υπάρχει καμιά πολιτική σταθερά, εμμονή στην πρόσκαιρη, αντιπολιτική εντυπωσιθηρία βάσει σκανδάλων και ανταλλαγής επιφανειακού καταγγελτικού λόγου, δελτία ειδήσεων που προπαγανδίζουν, καταγγέλλουν και τρομοκρατούν είναι μερικές από τις πτυχές του ευτελισμού της δημοκρατικής, πολιτικής διαδικασίας, μέσα από τα καθεστωτικά ΜΜΕ. Εσχάτως μάλιστα σε αυτήν την όχθη, με ιδιαίτερο ζήλο έχει περάσει και ένα μεγάλο μέρος του διαδικτύου. Σε αυτές τις εξελίξεις πάνω χτίστηκε η αντί- πολιτική κυριαρχία του ελεγχόμενου, αλλοτριωμένου πολιτικού μοντέλου.
Αυτό λοιπόν, που μας έδειξε το τσούρμο της Χρυσής Αυγής ήταν η είσοδος του λούμπεν, του κοινωνικού κατακαθιού στη Βουλή. Άνθρωποι και συμπεριφορές που θα είχαν χώρο ακριβώς σε εκπομπές της σκουπιδοτηλεόρασης μπήκαν ορμητικά στα “καθωσπρέπει” πολιτικά πάνελ και θα δραστηριοποιηθούν με αντίστοιχο τρόπο στη Βουλή. Στο παραπάνω πλαίσιο, η θρασύδειλη επίθεση Κασσιδιάρη είναι κάπως “οικεία”: την έχουμε “ξαναδεί” σε διάφορες εκπομπές που πρωταγωνιστούσαν διαταραγμένοι άνθρωποι. Επιπλέον, οι συμψηφισμοί των διαφόρων μορφών βίας που μειώνουν την απαξία της ναζιστικής εγκληματικότητας, οι απομιμήσεις των SA του Χίτλερ, τα κακόγουστα αστεία της καρικατούρας Φύρερ- Μιχαλολιάκου βρήκαν έδαφος στη συστηματική καμπάνια απαξίωσης της πολιτικής. Γι’ αυτό άλλωστε η Χρυσή Αυγή παρά τις επιθέσεις της σε δημοσιογράφους είναι τόσο χρήσιμη στον ντόπιο και ξένο παρασιτισμό: είναι η λούμπεν εκδοχή του συστήματος, οι επικίνδυνοι πια, γελωτοποιοί στην ουσία τους, που ατιμάζουν καθημερινά τη δημοκρατία και την πολιτική διαδικασία, με σκοπό την καθυπόταξη του λαού προς όφελος των πατρώνων της ακροδεξιάς.
Ας μη γελιόμαστε: το ναζιστικό φαινόμενο δε θα αντιμετωπιστεί με συνήθεις καταδίκες. Χρειάζεται η ωριμότητα, η συνειδητοποίηση και κυρίως η διαρκής λαϊκή πάλη. Να αντιληφθούμε ποιους υπηρετούν, για ποιο λόγο υπάρχουν και ότι πρέπει να πάρουν πόδι από κάθε χώρο δουλειάς και από κάθε γειτονιά. Τώρα, πριν να οδηγήσουν την Ελλάδα σε εθνικές καταστροφές όπως εκείνες στις οποίες μας έσυραν οι πολιτικοί τους πρόγονοι.
Και να μην ξεχνάμε: αντί για “αίμα- τιμή- Χρυσή Αυγή”, η πραγματικότητα είναι ραγιαδισμός- trash tv- Χρυσή Αυγή.
harta

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου