Μετρώντας τον θάνατο

Του Σπύρου Ραπανάκη

Αυτό το σημείωμα γράφεται λίγη ώρα μετά το επείγον κάλεσμα για συμπαράσταση στο Νίκο Ρωμανό. Λίγη ώρα αφού οι γιατροί που τον παρακολουθούν ενημέρωσαν ότι η υγεία του επιδεινώνεται ραγδαία. Ζούμε μία από τις πλέον φρικιαστικές στιγμές των τελευταίων χρόνων. Παρακολουθούμε σε ζωντανή μετάδοση την αντίστροφη μέτρηση ενός θανάτου.
Να είμαστε ξεκάθαροι. Αυτή η κυβέρνηση ετοιμάζεται να γράψει άλλη μια μαύρη σελίδα. Να κάνει ότι δεν έκανε ούτε η δικτατορία. Να αφήσει έναν απεργό πείνας να πεθάνει. Μόνο επειδή ζήτησε να μπορέσει να σπουδάσει. Μόνο; Μάλλον όχι.
Ολοκληρώνοντας την εξόντωση. Εξάρχεια, 2008. Μια άλλη κυβέρνηση , Νέας Δημοκρατίας και αυτή , φρόντισε να σκοτώσει πρώτα την παιδική ψυχή του Ρωμανού. Δολοφόνησε τον παιδικό του φίλο, μπροστά στα μάτια του, έξι Δεκέμβρηδες πριν. Ο Αλέξης Γρηγορόπουλος ξεψύχησε στα χέρια του από τις σφαίρες του φονιά - ειδικού φρουρού, Κορκονέα. Θα μπορούσε να ήταν ο Ρωμανός. Η μοίρα το ήθελε αλλιώς. Βελβεντός,2012. Συλλαμβάνεται, βασανίζεται, διαπομπεύεται. Κατηγορείται ως τρομοκράτης, χωρίς επαρκή στοιχεία και στο τέλος αυτή η κατηγορία καταρρίπτεται. Στη φυλακή δεν το βάζει κάτω. Αγωνίζεται, παλεύει και καταφέρνει να πετύχει στις πανελλαδικές εξετάσεις. Τι ειρωνεία: ο υπουργός δικαιοσύνης θέλει να τον βραβεύσει. Μετά από μερικούς μήνες, του απαγορεύονται οι εκπαιδευτικές άδειες.
Νοέμβρης,2014. 20 μέρες απεργία πείνας. Η δικαιοσύνη αποφασίζει αναγκαστική σίτιση (βασανισμός κατά το δυτικό δίκαιο), αντί να εκπληρώσει το δικαιολογημένο και αυτονόητο αίτημα του. Ο Νίκος Ρωμανός αρνείται. Είναι σαφές. Αυτή η κυβέρνηση είναι έτοιμη να βάψει τα χέρια της με αίμα. Για ότι συμβεί από εδώ και πέρα στο Νίκο Ρωμανό, υπόλογοι είναι ο πρωθυπουργός, ο υπουργός δικαιοσύνης αλλά και ο πρόεδρος της δημοκρατίας.
Δεν συμφωνώ με την ληστεία τράπεζας ως πολιτική πρακτική, ούτε με την αναρχία. Έχω τεράστια ιδεολογική και πολιτική απόσταση. Αυτό που συμβαίνει όμως, απέχει από όλα αυτά.
Η κυβέρνηση πασχίζει με κάθε τρόπο να στήσει σκηνικό έκρηξης. Να τραβήξει στα άκρα τη στρατηγική της έντασης. Θα κάνει ότι μπορεί για να σταθεί λίγο ακόμα, και αν αυτό είναι κράτος έκτακτης ανάγκης, δεν θα διστάσει. Δεν έχουμε πια καμία αυταπάτη.
Να σταθούμε αλληλέγγυοι, δίπλα στο Νίκο Ρωμανό. Μας θύμισε τι σημαίνει αξιοπρέπεια και αγώνας για ζωή. Κάθε ώρα είναι κρίσιμη. Κάθε ώρα που δεν λαμβάνεται απόφαση δικαίωσης του, τον οδηγεί στο θάνατο.
Και κάτι ακόμα: Θα είμαστε οι επόμενοι, ας το πάρουμε χαμπάρι. Θα είμαστε οι επόμενοι εκτός αν τελειώσουμε μια και καλή με αυτή την βάρβαρη και απάνθρωπη κυβέρνηση. Δεν έχουμε άλλα περιθώρια.

http://www.avgi.gr