Του Γαβριήλ Σακελλαρίδη
Πιο συγκεκριμένα, ο κ. Στουρνάρας δεσμεύτηκε –εξ ονόματος της κυβέρνησης Σαμαρά- να παρθούν «διαρθρωτικά» μέτρα ύψους 1,3 δις ευρώ για το 2014 για να καλυφθεί το δημοσιονομικό κενό, δηλαδή μέτρα που αντιστοιχούν στο 0,7% του ΑΕΠ. Όμως δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι εδώ και καιρό το Υπουργείο Οικονομικών μιλούσε για ένα δημοσιονομικό κενό που ανερχόταν στα 500 εκατ. και μέχρι το βράδυ της Πέμπτης, αυτό ήταν το ποσό των «διαρθρωτικών» μέτρων που αποδεχόταν. Τα μέτρα ύψους 1,3 δις αποτελούν αύξηση με τα όσα υπολόγιζε ο κ. Στουρνάρας πριν το Eurogroup κατά 160%. Τόσο υπολογίζεται η υποχώρησή του απέναντι στους δανειστές. Και με δεδομένο ότι η τρόικα μιλάει για δημοσιονομικό κενό που ανέρχεται στα 2 δις και δεν έκανε δεκτά τα μέτρα που πρότεινε ο κ. Στουρνάρας είναι προφανές ότι τα μέτρα θα είναι ακόμα πιο βαριά για το 2014.
Τι πραγματικά συμφωνήθηκε στο Eurogroup
Υπάρχουν όμως μία σειρά από στοιχεία τα οποία είναι άξια σχολιασμού μετά το Eurogroup της Πέμπτης.
1 Αξίζει να θυμηθούμε την ομιλία Σαμαρά στη ΔΕΘ όπου μίλησε για τη διάψευση των «Κασσάνδρων» που προέβλεπαν ανάμεσα σε άλλα και νέα μέτρα για το 2014. Προφανώς ο Σαμαράς φωτογράφιζε τότε τον ΣΥΡΙΖΑ ξεχνώντας όμως ότι οι προβλέψεις της Κασσάνδρας μπορεί να ήταν πάντοτε δυσάρεστες αλλά έβγαιναν πάντοτε αληθινές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διάψευση για τον παραπαίοντα Πρωθυπουργό ι από την πορεία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
2 Η εμμονική χρήση της ρητορικής των «διαρθρωτικών» μέτρων, σε αντιδιαστολή με τα οριζόντια, αποτελεί ένα ακόμα επικοινωνιακό περιτύλιγμα που με το οποίο ντύνει η κυβέρνηση την ψήφιση τέτοιων μέτρων. Τα «διαρθρωτικά» μέτρα αναφέρονται σε απολύσεις στο δημόσιο τομέα, σε απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, απελευθέρωση των πλειστηριασμών και φυσικά ριζική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Ειδικά για το τελευταίο, αφού οργανώθηκε συστηματικά η υποχρηματοδότηση του μέσω της επιτηδευμένης ύφεσης και του κουρέματος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, για να αντιμετωπίσει τη σημερινή κρίση βιωσιμότητάς εκτός από τις περικοπές σε επικουρικές συντάξεις και στα εφάπαξ, προετοιμάζεται η παράδοση του στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες τον τελευταίο καιρό ασκούν φοβερές πιέσεις στην κυβέρνηση. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις Βρούτση και Ρ. Σπυρόπουλου στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητηρίου. Επομένως, τα «διαρθρωτικά» αυτά μέτρα όχι μόνο θα φέρουν άμεσες μειώσεις στα εισοδήματα χιλιάδων νοικοκυριών, αλλά στην ουσία ετοιμάζουν ένα νέο κοινωνικό και εργασιακό μοντέλο, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου.
3 Πώς όμως προέκυψε το δημοσιονομικό κενό για το οποίο τόσος λόγος γίνεται; Ευθύνονται κάποιοι εξωγενείς παράγοντες; Η απάντηση είναι όχι. Ευθύνεται η πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά που εφάρμοσε και το 2013 μια συντριπτική λιτότητα για να μπορέσει να εμφανίσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του έτους. Εντός του 2013 λήφθηκαν μέτρα ύψους 9 δις ευρώ για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 340 εκατ.! Αυτό το «κατόρθωμα» όμως της κυβέρνησης Σαμαρά, είναι ακριβώς αυτό που προκάλεσε τη διεύρυνση της «τρύπας» των δημοσιονομικών αναγκών. Μέσω ποιου μηχανισμού; Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Η ανεργία και η μείωση των μισθών είχαν ως αποτέλεσμα την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών με αποτέλεσμα οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης σήμερα να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους ασφαλισμένους, και να διευρύνονται έτσι οι δημοσιονομικές ανάγκες. Παράλληλα, η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος είχε ως αποτέλεσμα των περιορισμό της φορολογικής βάσης, με αποτέλεσμα τα έσοδα από την άμεση φορολογία να υπολείπονται των στόχων για το 2013, κάτι που διευρύνει το δημοσιονομικό κενό ακόμη περισσότερο. Επομένως, είναι η ίδια πολιτική Σαμαρά που τροφοδοτεί το δημοσιονομικό και όχι για παράδειγμα η μη επιβολή του ενιαίου μισθολογίου στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπως έχουν το θράσος να υποστηρίζουν.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από το Eurogroup είναι ότι αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε και μπορεί να διαπραγματευτεί με την τρόικα. Δεν θέλει γιατί συμφωνεί ιδεολογικά και προγραμματικά με την πολιτική που προωθεί. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι παιδί που υιοθετεί από την τρόικα, είναι και δικό της παιδί. Και φυσικά δεν μπορεί να διαπραγματευτεί, αφού αποδεικνύεται διαρκώς απολύτως διαχειρίσιμη στα κελεύσματα της τρόικα.
Πηγή: Εποχή
Τι πραγματικά συμφωνήθηκε στο Eurogroup
Υπάρχουν όμως μία σειρά από στοιχεία τα οποία είναι άξια σχολιασμού μετά το Eurogroup της Πέμπτης.
1 Αξίζει να θυμηθούμε την ομιλία Σαμαρά στη ΔΕΘ όπου μίλησε για τη διάψευση των «Κασσάνδρων» που προέβλεπαν ανάμεσα σε άλλα και νέα μέτρα για το 2014. Προφανώς ο Σαμαράς φωτογράφιζε τότε τον ΣΥΡΙΖΑ ξεχνώντας όμως ότι οι προβλέψεις της Κασσάνδρας μπορεί να ήταν πάντοτε δυσάρεστες αλλά έβγαιναν πάντοτε αληθινές. Δεν υπάρχει μεγαλύτερη διάψευση για τον παραπαίοντα Πρωθυπουργό ι από την πορεία των διαπραγματεύσεων με την τρόικα.
2 Η εμμονική χρήση της ρητορικής των «διαρθρωτικών» μέτρων, σε αντιδιαστολή με τα οριζόντια, αποτελεί ένα ακόμα επικοινωνιακό περιτύλιγμα που με το οποίο ντύνει η κυβέρνηση την ψήφιση τέτοιων μέτρων. Τα «διαρθρωτικά» μέτρα αναφέρονται σε απολύσεις στο δημόσιο τομέα, σε απελευθέρωση των απολύσεων στον ιδιωτικό τομέα, επιτάχυνση των ιδιωτικοποιήσεων, απελευθέρωση των πλειστηριασμών και φυσικά ριζική μεταρρύθμιση του ασφαλιστικού συστήματος. Ειδικά για το τελευταίο, αφού οργανώθηκε συστηματικά η υποχρηματοδότηση του μέσω της επιτηδευμένης ύφεσης και του κουρέματος των αποθεματικών των ασφαλιστικών ταμείων, για να αντιμετωπίσει τη σημερινή κρίση βιωσιμότητάς εκτός από τις περικοπές σε επικουρικές συντάξεις και στα εφάπαξ, προετοιμάζεται η παράδοση του στις ιδιωτικές ασφαλιστικές εταιρίες, οι οποίες τον τελευταίο καιρό ασκούν φοβερές πιέσεις στην κυβέρνηση. Χαρακτηριστικές ήταν οι δηλώσεις Βρούτση και Ρ. Σπυρόπουλου στο Συνέδριο του Ελληνοαμερικάνικου Επιμελητηρίου. Επομένως, τα «διαρθρωτικά» αυτά μέτρα όχι μόνο θα φέρουν άμεσες μειώσεις στα εισοδήματα χιλιάδων νοικοκυριών, αλλά στην ουσία ετοιμάζουν ένα νέο κοινωνικό και εργασιακό μοντέλο, κομμένο και ραμμένο στις ανάγκες του κεφαλαίου.
3 Πώς όμως προέκυψε το δημοσιονομικό κενό για το οποίο τόσος λόγος γίνεται; Ευθύνονται κάποιοι εξωγενείς παράγοντες; Η απάντηση είναι όχι. Ευθύνεται η πολιτική της κυβέρνησης Σαμαρά που εφάρμοσε και το 2013 μια συντριπτική λιτότητα για να μπορέσει να εμφανίσει ένα πρωτογενές πλεόνασμα στο τέλος του έτους. Εντός του 2013 λήφθηκαν μέτρα ύψους 9 δις ευρώ για να επιτευχθεί πρωτογενές πλεόνασμα 340 εκατ.! Αυτό το «κατόρθωμα» όμως της κυβέρνησης Σαμαρά, είναι ακριβώς αυτό που προκάλεσε τη διεύρυνση της «τρύπας» των δημοσιονομικών αναγκών. Μέσω ποιου μηχανισμού; Ας γίνουμε πιο συγκεκριμένοι.
Η ανεργία και η μείωση των μισθών είχαν ως αποτέλεσμα την μείωση των ασφαλιστικών εισφορών με αποτέλεσμα οι οργανισμοί κοινωνικής ασφάλισης σήμερα να μην μπορούν να αντεπεξέλθουν στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους ασφαλισμένους, και να διευρύνονται έτσι οι δημοσιονομικές ανάγκες. Παράλληλα, η μείωση του διαθέσιμου εισοδήματος είχε ως αποτέλεσμα των περιορισμό της φορολογικής βάσης, με αποτέλεσμα τα έσοδα από την άμεση φορολογία να υπολείπονται των στόχων για το 2013, κάτι που διευρύνει το δημοσιονομικό κενό ακόμη περισσότερο. Επομένως, είναι η ίδια πολιτική Σαμαρά που τροφοδοτεί το δημοσιονομικό και όχι για παράδειγμα η μη επιβολή του ενιαίου μισθολογίου στο Κέντρο Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, όπως έχουν το θράσος να υποστηρίζουν.
Το συμπέρασμα που προκύπτει από το Eurogroup είναι ότι αυτή η κυβέρνηση ούτε θέλει ούτε και μπορεί να διαπραγματευτεί με την τρόικα. Δεν θέλει γιατί συμφωνεί ιδεολογικά και προγραμματικά με την πολιτική που προωθεί. Ο νεοφιλελευθερισμός δεν είναι παιδί που υιοθετεί από την τρόικα, είναι και δικό της παιδί. Και φυσικά δεν μπορεί να διαπραγματευτεί, αφού αποδεικνύεται διαρκώς απολύτως διαχειρίσιμη στα κελεύσματα της τρόικα.
Πηγή: Εποχή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου