Ξεχάστε την Oικονομία, προτεραιότητα έχει η Aσφάλεια!Η άνοδος της νεοναζιστικής «Χρυσής Αυγής» ανησυχεί τα δύο μεγάλα «αστικά μνημονιακά
κόμματα», που επιδιώκουν αλλαγή της προεκλογικής ατζέντας από την Οικονομία σε ζητήματα ασφάλειας και δημόσιας τάξης, που έχουν ως επίκεντρο τους το μεταναστευτικό. Για να ανακόψει την άνοδο της ακροδεξιάς και των νεοναζί ο Σαμαράς προωθεί κατά την προεκλογική περίοδο μια αντιμεταναστευτική ατζέντα «αλά Σαρκοζί». Δηλώνει ανοικτά πως θα «επανακαταλάβει» και θα «καθαρίσει» τις ελληνικές πόλεις από παράνομους μετανάστες και θα αλλάξει το νόμο περί απόκτησης ελληνικής ιθαγένειας ώστε «η Ελλάδα να μη γίνει μαγνήτης που να τραβά μετανάστες». Ο άλλος εταίρος στην κυβέρνηση ο «σοσιαλιστής» Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, συμφωνεί μαζί του και διατάζει «επιχειρήσεις-σκούπα». «Αν συλλάβουμε τους πρώτους 2.000 μη νόμιμους μετανάστες, οι υπόλοιποι θα φοβηθούν και θα θέλουν να φύγουν από μόνοι τους», λέει ο Χρυσοχοΐδης. Πρόκειται για παλιά εμμονή του κυρίου Χρυσοχοϊδη από την εποχή που υπήρξε υπουργός Δημόσιας Τάξης επί Σημίτη όταν το 2003 είχε δηλώσει: «Η Ελλάδα δεν μπορεί να απορροφήσει άλλους οικονομικούς μετανάστες, για τα προσεχή χρόνια, δεν χωράνε άλλοι πλέον». Πρόσφατα επανέλαβε την ίδια δήλωση: «Αποτελεί μονόδρομο για εμάς η επιστροφή τους στη χώρα τους και είμαστε αποφασισμένοι για αυτό. Κάθε χρόνο εισέρχονται στη χώρα μας 130.000 παράνομοι μετανάστες, που παραμένουν αποκλεισμένοι στην Ελλάδα. Δεν χωράμε άλλους».
Μάλιστα, δε χωράμε άλλους. Το καράβι γέμισε! Ας τους πετάξουμε στη θάλασσα!
Σαμαράς και Χρυσοχοϊδης, Νέα Δημοκρατία και ΠΑΣΟΚ επιθυμούν επειγόντως ν' αλλάξει η προεκλογική ατζέντα από την Οικονομία στην Ασφάλεια. Φοβούνται τις αντιδράσεις του ελληνικού λαού, τον οποίο κι έχουν ήδη χρεοκοπήσει, και θέλουν να στρέψουν την οργή τους σε διάφορα ρατσιστικά κι εθνικιστικά φοβικά αντανακλαστικά.
Κάνουν διαχείριση φόβου γιατί γνωρίζουν πως «ο φόβος πουλάει», ελπίζοντας πως μόνον έτσι θα κρατηθούν στην εξουσία.
Ειδικά ο Αντώνης Σαμαράς, αρχηγός ενός κεντροδεξιού κόμματος που διέπρεψε στην ικανότητά του να κινητοποιεί τον αντιμεταναστευτικό ζήλο των δυσαρεστημένων πολιτών και να τον χρησιμοποιεί κατόπιν ως πολιτικό όπλο, φέρνοντας τη μετανάστευση στην πρώτη γραμμή της δημόσιας και της εκλογικής αντιπαράθεσης –αντί για το καυτό ζήτημα της Οικονομίας. Η πολιτική αυτή ποτέ δεν υπήρξε δημιουργική και το μόνο της αποτέλεσμα ήταν να ρίχνει «νερό στο μύλο» της ακροδεξιάς.
Με την οικονομική κρίση να έχει εγκατασταθεί για τα καλά στην Ελλάδα η εγκληματικότητα έχει εκτιναχθεί στα ύψη, και σχεδόν καθημερινά γίνονται στη χώρα ληστείες ακόμη και δολοφονίες για λίγα ευρώ. Το κέντρο της Αθήνας έχει μετατραπεί σε «χωματερή ανθρώπινης δυστυχίας» με χιλιάδες απελπισμένους μη νόμιμους μετανάστες από την Αφρική και την Ασία που επιδίδονται σε παραεμπόριο, ληστείες, πορνεία και εμπόριο ναρκωτικών. «Πρόκειται για χοάνη εγκληματικότητας, ναρκωτικών και πορνείας», παραδέχεται και ο δήμαρχος της Αθήνας Γιώργος Καμίνης.
Οι ντόπιοι αισθάνονται φοβισμένοι και ανασφαλείς. Αυτό το περιβάλλον εκμεταλλεύονται οι διάφορες ακροδεξιές και νεοναζιστικές ομάδες που βγαίνουν καθημερινά «περίπολο» στους δρόμους, ξυλοκοπούν και κυνηγούν τον όποιον μαύρο ή μελαψό μετανάστη συναντήσουν μπροστά τους. Για πολλούς ντόπιους αυτές οι ομάδες των νεοναζί με τα ξυρισμένα κεφάλια αποτελούν ένα είδος «security», που κλείνουν τους φοβισμένους μετανάστες στα σπίτια τους για να μπορούν οι ίδιοι να κυκλοφορούν άφοβα έξω. Γι’ αυτό και αρκετοί κάτοικοι, τουλάχιστον στο κέντρο της Αθήνας, θέλουν να ψηφίσουν τη νεοναζιστική «Χρυσή Αυγή», άσχετα αν δεν συμφωνούν ιδεολογικά μαζί της.
Ο ρατσισμός ζει πλέον ανάμεσα μας. Παρά τα στερεότυπα περί «ελληνικής φιλοξενίας» και τις συχνές επικλήσεις του Ξένιου Δία, ο ρατσισμός έχει διεισδύσει σε μεγάλα τμήματα της ελληνικής κοινωνίας, απειλώντας να εκμηδενίσει το όποιο πνεύμα ανοχής απέναντι στο ξένο και στο διαφορετικό υπήρχε παραδοσιακά στη χώρα μας.
Ο ελληνικός ρατσισμός είναι συχνά ύπουλος, διαβρωτικός και εκδηλώνεται όχι με πάντα με «δεξιό» προφίλ, αλλά ακόμη και με δήθεν αντιρατσιστικές, προοδευτικές και «αριστερές» θέσεις. Γιατί ρατσισμός δεν είναι μόνον οι ομάδες των ακροδεξιών και των νεοναζί με τα ξυρισμένα κεφάλια, που ξαμολιούνται στους δρόμους με σκοπό να δείρουν οποιονδήποτε «σκουρόχρωμο» αλλοδαπό συναντήσουν μπροστά τους ή να κάψουν σπίτια μεταναστών.
Ρατσισμός είναι και να πληρώνεις χαμηλό ημερομίσθιο σ’ έναν αλλοδαπό ή να μην του κολλάς τα ένσημα. Είναι να ζητάς υψηλό ενοίκιο όταν νοικιάζεις το σπίτι σου σε μετανάστες. Να εκμεταλλεύεσαι σεξουαλικά τις αλλοδαπές γυναίκες ή να τις ωθείς στην πορνεία. Είναι να μην αφήνεις σε αριστούχο μαθητή αλλοδαπών γονέων να σηκώσει την ελληνική σημαία. Να δυσανασχετείς ακούγοντας αλλοδαπούς να μιλούν τη γλώσσα τους στο λεωφορείο. Να τους αναγκάζεις να ελληνοποιούν τα ονόματά τους ή να βαπτίζονται Ορθόδοξοι. Να μην αποδέχεσαι ως ισότιμους πολίτες και να περιθωριοποιείς τους Τσιγγάνους, τους ομοφυλόφιλους, τους ναρκομανείς, τους ασθενείς με AIDS, τους ανάπηρους, τους παχύσαρκους, τους ψυχασθενείς, τους Μάρτυρες του Ιεχωβά, τους πιστούς κάθε διαφορετικής θρησκείας από τη δική σου και τους φτωχούς γενικώς. Βέβαια οι μετανάστες και ειδικά οι «σκουρόχρωμοι παράνομοι μετανάστες» αποτελούν τον ιδανικό αποδιοπομπαίο τράγο στη μνημονιακή Ελλάδα της κρίσης.
Από το 1,5 εκατομμύριο περίπου μετανάστες που ζουν σήμερα στην Ελλάδα, τουλάχιστον οι μισοί είναι παράνομοι και κινδυνεύουν ανά πάσα στιγμή με απέλαση. Άλλες χώρες της Ζώνης του Σένγκεν κατηγορούν την Ελλάδα για «ανεπαρκή φύλαξη των συνόρων» της και ζητούν να αποπεμφθεί από τη Συνθήκη του Σένγκεν, τη στιγμή που η Ελλάδα έχει αναλάβει σχεδόν μόνη της, με τις μικρές της δυνάμεις και τα μεγάλα χερσαία και θαλάσσια σύνορά της, την φύλαξη όλης της Ευρώπης από τους μετανάστες που ουσιαστικά θέλουν να φτάσουν στο Παρίσι και στο Βερολίνο και όχι στην Αθήνα. Η διαχείριση των μεταναστευτικών ροών δεν είναι πρόβλημα ελληνικό, αλλά ευρωπαϊκό και του Δυτικού κόσμου γενικότερα.
«Η οικονομική επιτυχία της Δύσης μοιάζει αυτοκαταστροφική, εφόσον αφήνει να συσσωρεύονται ανισότητες, τόσο στην περιφέρεια όσο και στους κόλπους της. Ο πλούσιος Βορράς μπορεί να καυχιέται ότι αποτελεί μια νησίδα ευημερίας μέσα σε έναν ωκεανό από βάσανα, καταδιώκεται ωστόσο από την έμμονη φοβία μήπως τιμωρηθεί, γιατί τα κατάφερε χωρίς τους άλλους. Οι αυξανόμενες οικονομικές ανισότητες σε συνδυασμό με την εκρηκτική πληθυσμιακή αύξηση στο νότιο ημισφαίριο μπορούν να δημιουργήσουν μια γιγαντιαία ανθρωποπλημμύρα, που θα παρασύρει τα πάντα στο διάβα της. Σ’ αυτή την περίπτωση οι πολυτελείς μητροπόλεις του Βορρά θα πρέπει να μετατραπούν σε μπούνκερ για να προστατευτούν από τις ορδές των εξαθλιωμένων Τριτοκοσμικών! Ακόμη πάντως κι αν η Ευρώπη μετατραπεί σε ‘συρματόπλεκτο παράδεισο’ δεν θα μπορέσει να προστατευτεί ικανοποιητικά από την έκρηξη της ‘πληθυσμιακής βόμβας’ στο νότιο ημισφαίριο. Αν η ανάπτυξη δεν διαχυθεί και στις υπόλοιπες περιοχές του πλανήτη, αργά ή γρήγορα η πετυχημένη Δύση θα τιμωρηθεί, επειδή απλώς πέτυχε στον οικονομικό τομέα δίχως τους άλλους! Η επιτυχία πρέπει να μοιράζεται για να μην είναι αυτοκαταστροφική» (Γιώργος Στάμκος, Γκρίζα Ελλάδα: Η Ανατομία του Ελληνικού Συνδρόμου, εκδ. Άγνωστο),
tvxs
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου